สงครามจันทรา/โรงเรียนมายา/มนตราหัวใจ

ลำดับตอนที่ #3 : ...เรื่องวุ่นๆที่เกิดขึ้นยังโลกมนุษย์...I

    

       ปุนเมฆท่าทางนุ่มนิ่มชวนสัมผัสล่องลอยอ้อยอิ่งอยู่บนท้องฟ้าที่แสนกว้างไกล  ทั้งที่ตอนนี้อยากจะจับเมฆพวกนี้ดูขนาดไหนแต่ก็ทำไม่ได้!!!  เพราะตอนนี้เธอนั่งอยู่ในตัวเครื่องบิน!!!   เคื่องบินที่กำลังจะร่อนลงอย่างนุ่มนวล  

      ไฟค่อยๆหรี่ลงเพื่อปรับสายตาแก่ผู้โดยสายทุกคนที่ขึ้นสายการบินนานาชาติแห่งนี้   อาหลานทั้ง3ลงมาจากเครื่องด้วยท่าทางที่เป็นสุขโดยเฉพาะน้องตัวน้อยของคิจิน  ที่ดูท่าทางจะสนุกกว่าคนอื่นเขาเหลือเกินจริงๆ     เจ้าแห่งนรกโปกรถเพื่อจะไปที่โรงแรมแห่งหนึ่งที่มีชื่อในปารีส....ใช่  ตอนนี้พวกเขามาเยืยนที่ปารีสที่เป็นการมาเที่ยวโลกครั้งแรกของ ทสึคิฮิเมะ องค์ปัจจุบันของปราการจันทร์แดง   ฮาเดสผู้เป็นอาและเป็นผู้อาวุโสที่สุดในการเดินทางครั้งนี้พา สองพี่น้องไปพักที่โรงแรมก่อนจะไปหาอะไรกินกันที่ล๊อบบี้ของโรงแรม   ที่ขึ้นชื่อว่าเป็นโรงแรมที่มีอาหารอร่อยที่สุด



------------------------------------



     ของที่ทสึคิฮิเมะนั่นสั่งมาแต่ล่ะอย่างเป็นาหารที่ไม่มีกลิ่นคาวเลือดทั้งนั่น  คิจินก็เช่นกัน  เว้นแต่ฮาเดสที่กินทุกอย่างที่ขวางหน้า   อาหารที่โรงแรมอร่อยอย่างทีเขาว่ากันมาจริงๆ  ฮิเมะยังคงจัดการกับเค้กของโปรดของเธอเหมือนเคย   เธอดูท่าทางมีความสุขเมื่ได้กินขนมเค้กที่มีครีมมากๆอย่างนี้ตลอดเลย  แต่ก็น่าแปลกที่ฮิเมะมีเคยอ้วน  แต่สงเอาสูงเอา  จนมีอยู่วันหนึ่งคิจินถามฮิเมะว่า  น้องเลี้ยงพยาธิไว้ใช่รึเปล่า??ด้วยล่ะ.....เป็นำถามที่น่าจะถามกันจริงๆ  



     พอกินกันจนอิ่มแล้วฮาเดสก็พาหลานสาวไปเดินเที่ยวในเมืองแล้วก็เลือกซื้อชุดเสื้อผ้าต่างๆให้เธอมากมาย  ก็อย่างว่า  มาปารีสทั้งทีเป็นใครก็ต้องมาซื้อพวกสื้อผ้าเครื่องประดับกันจริงไหม??  ฮิเมะเองก็เหมือนกัน  สีที่ฮิเมะชอบคือสีดำและสีแดง....สีแดงที่เหมือนเลือด

     การมาครั้งนี้ของฮิเมะทำเอาอาหนุ่มกระเป๋าเบาขึ้นมาทันที นั่นก็อยากได้ นี้ก็จะเอา   พอจะไม่ซื้อให้ก็งอแงเป็นเด็กไปได้....  

     แต่มีอยู่ชุดนึงที่ฮิเมะดูจะถูกใจมากเป็นพิเศษ   เป็นชุดที่คล้ายๆกับที่เธอใส่อยูทุกวันในปราการนั่นแหละ  แต่ว่ามันสยกว่ามากกกก

    

    \" ท่านอาค่ะ...ฮิมเอยกได้ชุดนี้ค่ะ...ได้รึเปล่า??\"

    \" ได้สิจ๊ะ  สำหรับหลานสาวที่น่ารักของอาได้ทุกอย่าง \"    ( ถ้าไม่ได้เธอก็โวยตายสิ )

    \" งั้นท่านอาก็ว์อให้ฮิเมะสิคะ\"

    \"  จ้า....คุณครับ...มาทางนี้หน่อยครับ  \"

     แล้วพนักงานของทางร้ายก็เดินมาหาอาหลานที่ดูเด่นมาก  เพราะฮาเดสสูงหล่อเท่  คิจินหล่อแบบอ่อนโยนมาก    แล้วฮิเมะก็น่ารักแบบใสๆแต่ที่เด่นคือตาสีม่วงนั่นต่างหาก  ฮิเมะมีตาสีม่วงที่คนของเผ่าจันทราปิศาจไม่น่าจะมีได้

    \"  ครับ...มีอะไรให้ผมรับใช่รึครับ \"  พนักงานเดินเข้ามาถามพวกเขาอย่างนอบน้อมเต็มที่

    \"  พอดีว่าหลานสาวของผมอยากจะได้ชุดนั่นน่ะครับ...ไม่ทราบว่าเท่าไหร่??\"

    \"  อ้อ...หลานสาวคุณตาถึงมากครับ   นั่นเป็นชุดโกธิคโลลี่  ของวิเวียน  เวสต์วูดครับ  ราคาชุดนั่นก็  25,540 ดอลล่าครับ\"

    \"  งั้นผมขอชุดนั่นครับ...ช่ยวส่งไปที่โรงแรงXXX ด้วยนะครับ  ที่ห้อง000\"

    \"   ครับ  ได้ครับ   คุณผู้ชายท่านนั่นต้องการชุดไหนรึเปล่าครับ\"   พนักงานหันไปถามคิจินแลวคิจินก็ส่ายหน้าอย่างแรง



    ฮิเมะยังคงไปต่อในร้านต่างๆเพราะที่นี่มีแต่ของที่เธอมีเคยเห็นมาก่อนในปราการ   ฮิเทะเดินเที่ยวเสียจเหนื่อยแล้วก็ร้องให้อาของตัวพากลับไปที่โรงแรมเพราะตัวเองจะนอนแล้ว  วันนึงของฮืเมะก็จบลงอย่างนี้....



-------------------------------------



     \"  ท่านอวันนี้จพาฮิมะกับคิจินไปไหนค่ะ??\"

     \" ประเทศมหาอำนาจ...อเมริกาไง....อาจะไปยี่ยมเพื่อนที่รู้จักกันมานาน  เขาอยู่ที่นั่น  เอ่อ...หวังว่านะ\"

     \"เราจะขึ้นเครื่องบินกันอีกใช่ไหมคะท่านอา??\"

     \" โธ่.....อย่านะคระบท่านอาผมไม่ไปจริงๆด้วย...เครื่องินอะไรนั่นทำเอาผมแทบจะอวก\"

     \" ฮิ ฮิ ฮิ นั่นสินะ   คิจินเมาเครื่องบินนี่นะ   เอาเป็นว่าเราจะไปโดย เทเลพอตไปก็แลว้วกันนะ  \"   ฮิเมะทำหน้างอๆแล้วก็ทำตามแต่โดนดีเพราะฮาเดสขู่ว่าจะไม่พามาอีกถ้าเธอทำตัวดื้ออย่างนี้อีก  

    

     ฮิเมะจับมือคิจินแล้วคิจินก็จับมือฮาเดส  ฮาเดสเอ่ยชื่อสถานที่ขึ้นมาเบาๆแล้วร่างขอทั้งสามก็หายไปอย่างไร้ร่องรอย



----------------------------------



    \" ท่านอาคะ...ที่นี่มันที่ไหนกันคะ ?? \"    ฮิเมะถามอาของเธอ

    \" อื้ม....ขอต้อนรับสู่  ไชน่าทาวว์  มานี่สิเดี๋ยวอาจะพาไปเพื่อนของอา...เขาสวยมากเลยนะ\"

    \" ท่านอามีเพื่อนเป็นผู้หญิงรึครับ  \"  คิจินตาโตทันทีที่ได้ยิรว่าฮาดเสมีเพื่อนหญองกันเขาด้วย

    \" พูดงี้หมายความว่าไงอ่ะ.....เอาเถอะ...ชายหญิงเดี๋ยวก็รู้เองล่ะนะ \"   แล้วฮาเดสก็พาฮิเมะไปที่ร้าขายสัตว์แห่งนึงในไชน่าทาวว์  ร้านนั่นดูเป็นร้านเล็กๆที่อยู่ในซอกของไชน่าทาว์    พอพวกเขาไปที่หน้าประตูเท่านั้นแหละพวกเขาทั้งสามก็ได้ยินเสียงตึงตังในร้าน

    ดีนายขายสัตว์ที่เป็นอันตรายให้กับตาเฒ่านั่นใช่ไหม

    แหม....คุณตำรวจ  ผลตรวจก็ออกมาแล้วนี่ สัตว์ของผมไร้อันตรายใดๆ  ไม่สามารถที่จะเอาชิวิตใครได้

   เชอะ...มันอันตรายทุกอย่างแหละที่ร้านของนายขายออกไปน่ะ

    ตราย??  หนูแฮมสเตอร์มันอันตรายตรงไหนกันคัยคุณตำรวจ??  ตาแก่นั่นหกล้มหัวฟาดเองซะมากกว่า    แล้สตอนนั่นเองที่เสียงเปิดประตูก็ดังขึ้นมา   ทั้งสองหยุดทะเลาะกันทันที  ยิ่งชายคนที่เป๋นคนจีนยิ่งยิ้มใหญ่ที่เห็นฮาเดสก้าวเข้ามาในร้าน   ส่วนคุณตำรวจทำท่าไม่สนใจแล้วหาเรื่องชายที่เป็นคนจีนต่ออีกครั้ง

    \" เคาท์ดี...สบายดีไหม??\"

    \"  ผมสบายดีครับ .....คุณตำรวจคุณออกไปก่อนได้ไหมครับ??\"

    \"  เชอะ...อย่ามาไล่ฉันนะเว้ย\"

    \" ว้า~~~   ท่านอาคะ..คนคนนี้หน้าตาก็ดีอยู่หรอกแต่ว่าการพูดแย่ชะมัดเลย...\"

    \"\"  ฮิเมะ!!  \"\"  ฮาเดวและคิจินว่าพร้อมกันทำเอาฮิเมะจ๋อยไปเลย

    \"  อุ๊บ.....อือ...หนอยเด็กนี่...ไปก็ได้ว่ะ...ไม่เห็นง้อเลย.....เฮ้ยดีดูแลคริสดีๆนะเว้ย \"

    \" รู้แล้วครับคุณออลคอต...จะไปได้รึยังครับ??  \" คุณตำรวจที่ชื่อว่าออลคอตนั่นเดินสะบัดออกไปจากร้านทันทีฮาเดสและเคาท์ดี  คุยกันพอหายคิดถึงแล้วก็หันมาแนะนำหลานๆของตัวเอง ( ที่ถูกลืมไปนาน )  

    \"  ท่านเคาท์นี่หลานของผม....คิจิน...แล้วก็...ทสึคิ...ฮิเมะ\"

    \"  อ้อ....คุณหนูคนนี้นี่เองฮิเมะองค์ปัจจุบันน่ะ   หน้าตาเหมือนองค์ราชินีมากเลยนะครับ\"

    \"  เอ่อ....คุณน้าคนสวยคะ.....คุณลุงที่ปากเสียเมื่อกี้ยังอยู่ที่หน้าประตูเลนค่ะ...ถ้าดูไปผิด.....ตาลุงนั่นแอบฟังพวกเราคุยกันนะคะ  แหม...ลุงคนนี้แก่แต่อายุแต่ไหงสมองไร้รอยหยักอย่างนี้นะ...ที่บ้านไม่ได้สอนมารึไงว่าการแอบฟังคนอื่นน่ะมันไม่ดี  รึว่าที่บ้านสอนแล้วแต่ลุงไม่จำเองนะ.....ว่าไงคะคุณลุง  \"  ฮิเมะหันไปถามออลคอตที่ประตู   แล้สอยู่ก็เกิดเสียงกุ๊กกักแล้วก็เงียบไป....

     \"ไปแล้วคะ..\"

      \"\"ฮิเมะ\"\"   คิจินและฮาเดสตวาดฮิเมะอีกรอบแล้วคิจินก็เริ่มต้นสวกฮิเมะซะยาวเยียด โดยเริ่มจากท่านอาสุดที่รักของเธอเริ่มสวดเธอก่อนพี่ชาย ของเธอซะอีกนะเนี่ย

     \" ฮิเมะใครเป็นคนสอนให้ฮิเมะพูดแบบนี้เนี่ย??\"

     \" ก้อ.... \"  เธอกำลังจะบอกว่ท่านอาเองนั่นแหละที่สอนน่ะ

     \" ถ้าจะด่าอ่ะนะ...ให้มันยาวๆกว่านี้สิ   นี่อะไร....ว่าอยู่นิดเดียวอ่ะ...ม่ะสะใจอาเล้ยยยยย   เสียสถาบันฮาเดสหมดอ่ะ    นี่แน่ใจนะว่าเป็นการสอนเด็กน่ะ\"

     \" ท่านอาครับ!!! ก็เป็นซะอย่งเนี่ยฮิเมะถึงได้ไม่ค่อยจะเมือนผู้หญิงกันเค้าซักเท่าไหรนักนะ  \"



      คิจินว่าอาของตัวเองส่วนแม่หนู่ฮิเมะหัวเราะคิกคักอยู่ทค่ด้านหลังของท่านเคาท์ดี ( ไปแอบอยู่ตั้งแต่ที่อาของตัวเองดุแล้ว )  แต่ก็...  เฮ้อออ  หัวเราะได้อยู่ไม่นาน คิจินก็กลับมาเล่นงานฮิเมะอีกจนได้สิน่า

    \" ฮิเมะเองก็เหมือนกัน....ทำไมไปว่า--ลุง--เคาอย่างนั่นล่ะฮ่ะ....นี่ถ้าแม่นมอยู่ล่ะก้อนะฮิเมะโดนตีแน่ๆ\"

    \"แต่ที่นี่คุณแม่นมไม่อยู่นี่คะ.. \"    ฮิเมะปลิ้นตาใส่พี่ชายของเธอเอง

    \" ฮิเมะ...พี่เองก็ตีเธอได้นะ!!\"

    \" ก้อลองดูสิ...ฮิเมะจะฟ้องท่านแม่  \"   ฮิเมะผู้เป็นน้องท้าทายพี่ของตนอย่างไม่กลัวเพราะรู้ดีว่าพี่ชายของตัวไม่กล้าทำอะไรเธอหรอก

    \"เอาเถอะครับ....อย่าทะเลาะกันเองเลยทั้งพี่ทั้งน้อง เรามาทานขนมกันดีกว่านะครับ\"    ท่านเคาท์ที่ดุอยู่นานจึงว่าขึ้น  หลังจากเห็นพฤติกรรมของเพื่อนเก่าแล้วรู้สึกรับไม่ได้ชอบกล  ( ฮาเดสเข้ามาหลบอยู่ที่หลังของท่านเคาท์ตั้งแต่ตอนที่คิจินว่าตัวเองนั่นแหละ...เฮ่อ..หงอหลาน )  

    \" อ๊าย~~~  เค้กๆๆๆ  กินสิ กินๆๆๆๆ  \" พอได้ยินชื่อขนมเค้กเท่านั่นแหละ....ฮิเมะที่ทำท่ากล้าดีอยู่เมื่อกี้ก็กลายเป็นยัยคุณนู๋จอมง้องแง้งไปซะได้  แถมเป็นง้องแง้งแบบที่ไม่อายใครด้วยนะ   ขอแค่ณเธอได้กินเค้กเท่านั้นแหละ  ฮิเมะว่าที่ราชินีของปราการก็ทำได้ทุกอย่างแล้วล่ะ

     \"ครับ..ทางร้านของเรามีเค้กอยู่หลายชนิดนะครับ   ถ้าไม่รังเกลียดก็เชิญ\"

    \" อุ๊ยๆๆ   ไม่รังเกลียกหรอกค้า~~~  ว่าแต่ว่าร้านนี้เป็นร้ายขายสัตว์เลี้ยงรึว่าร้านขายขมนค่ะเนี่ย??  ทำไมฮิเมะเห็นแต่คนแต่งตัวแปลกๆล่ะคะ???  ไม่เห็นจะมีสัตว์ที่ไหนซักาตัวเลย...\"

    \" .....ครับที่นี่เป็นร้านขายสัตว์เลี้ยงจริงๆครับ....ผมยินดีต้อนรับครับท่านว่าที่ราชินีคนต่อไป ....เอ้าเรามาทานของว่างกันดีกว่านะครับ\"

    \" เย้ๆๆๆๆ  ฮิเมะชอบของว่างที่สุดเลยค้า~~~  \"  

    

     ฮิเมะตอยด้วยสีหน้าที่ยินดีปีดาเมื่อได้ยินว่าขนมเท่านั่น....คขนมน่ะมันสามารถทำให้คนเราเปลื่ยนไปได้ขนาดนี้เลยเหรอเนี่ย???     ท่านเคาท์ดินเข้าไปที่หลังร้านเพื่อจะยกขนมที่ฮิเมะชอบมาให้.....อย่างที่ว่าจริงๆร้านนี้มีขนมมาก...มากจนจะเรียกได้ว่าป็นร้านขายขนมเลยก็ว่าได้.....ขนมฝีมือของท่านเคาท์ยังดีไม่มีตก  

     กลิ่นเค้กวนิลาหอมหวานโชยอกมาจากทางด้านหลังร้าน  คนที่ใจร้อนอย่างฮิเมะทนไม่ไหวจนต้องเดินเข้าไปตาม ท่านเคาท์ถึงข้างหลังร้าน   แต่พอเดินเข้าไปแป๊บเดียวเท่านั่นแหละฮิเมะแห่งปราการก็เดินหลงทางซะแล้ว  เพราะฮิเมะไม่คิดว่าร้านขายสัตว์เล็กๆที่เธอเห็นนั่นทางด้างหลังร้านจะกว้างขนาดนั้น  แถมยังมีทางเดินที่ยาวเป็นทางวงกตอย่างนั้น   มันทำให้ฮิเมะงงเป็นที่สุด  งงเต็ก  ทำอะไรไม่ถูกเลย  เพื่อเป็นการเอาตัวรอดฮิเมะเลยต้องถามทางคนที่อยู่ที่นั่น...ให้ตายเถอะ....

      

    \" ขอโทษค่ะ...พอดีว่าฮิเมะหลงทางน่ะคะ...เอ่อ...หน้าร้านไปทางไหนคะ?? \"     ฮิเมะเดินเข้าไปถามอย่างมีมารยาทแต่พอเด็กที่อยู่ที่นั่นเห็นฮิเมะเท่านั่นแหละ...

   \"  ว๊าย~~~  เด็กล่ะเด็ก..มาเล่ยกันดีกว่านะ  นะๆๆๆๆ \"    เด็กพวกนั่นที่มีหูเหมือนหมา  มีหางเหมือนสุนัข  (  มันก็อย่างเดียวกันไม่ใช่เหรอ )

   \"   เอ่อ..คือว่า..หน้าร้านอยู่ที่ไหนคะ??   \"  ฮิเมะพยายามพูดอีกรอบแต่เด็กที่มีรูปร่างเหมือนหมาพวกนั่นมีท่าทีว่าไม่อยากจฟังอยากจะเล่นอยู่ท่าเดียวเลย   ฮิเมะถอนหายใจแล้วต้องจำใจเดินออกไปจากห้องนั่น    

    \"  ฮิเมะตัดสินใจเดินไปเรื่อยๆอีกแล้วก็เปิดประตูอีกห้องหนึ่งเข้าไป....เอ่อ..ที่ร้านขายสัตว์น่ะ....มันมีป่าดงดิบด้วยเหรอ??  ใช่....ประตูที่ฮิเมะเปิดเข้าไปมีแต่ป่าทั้งนั้น  \" แล้วเสียงๆหนึ่งก็ดังขึ้นมาเป็นเสียงที่ทรงกำลังเหมือนเจ้าป่า

     \" นั่นใครนั่น???  \"   แล้วเสียงที่ดูจะแหลมสูงกว่าเสียงเดิมนิดหน่อยก็ตอบคำถามที่เสียงทุ้มๆถาม

     \" เด็กผู้หญิงนี่.....แขกของท่านเคาท์เหรอ??\"

     \"  ..อ่ะ..คือ..หนูหลงทางน่ะคะ  หาทางออกไม่เจอ  หน้าร้านอยุ่ที่ไหนเหรอคะ??\"

     \" โอ๊ะ...โอ๋ สาวน้อย...ถ้าโตกว่านี้ซัก  4-5 ปีค่อยมาใหม่ล่ะกันนะ   ตอนนี่กินม่ะอิ่มอ่ะ\"

     \"  นี่พูดอะไรน่ะ..มานี่ม่ะแม่หนูคุณพี่จะพาไปหาท่านเคาท์นะ  \"  ( พี่แกพูดแบบไม่ดูสังขารตัวเองเลยอ่ะ..พี่..เรยกาได้ยังไงกันฟะ )  ว่าแล้วคุณพี่.( เหรอ..) ก็พาฮิเมะออกมาจากป่าทึบนั่นแล้วเดินตามทางไป....พอดียัยคุณพี่พาฮิเมะเดินเข้ามาที่ทางผ่านของห้องนอนของคริสพอดี  ตอนนั่นคริสยังไม่ได้หลับเขาเลยเจอกับฮิเมะจังๆ  เด็กคนนั่นเป็นเด็กที่น่ารักมากไม่น่าจะเป็นน้องของอีตาตำรวจนั่นเลยนะเนี่ย  ไม่เห็นเหมือนกันเล้ย~~~~  

    

     \" พี่เป็นใครนั่น...ลูกค้าของท่าเคาท์เหรอครับ\"

     \" เปล่าเหรอจ๊ะ...พี่มาเยี่ยมท่านเคาท์น่ะ  ไม่ได้มาซื้ออะไรหรอก\"  



     ฮิเมะบอกกันคริสแล้วคริสก็อาสาจะพาฮิเมะไปหาท่านเคาท์เอง  คริสพาฮิเมะเดินไป...  น่าแปลก  ที่ทีนี่มันไม่วกวนเหมือนเมื่อก่อนที่เธอเดินผ่านมาเลย  คริสพาเธฮเดินมาแค่แป๊บเดียวก็เดินมาถึงที่หน้าร้านแล้ว  ที่นั่น คิจินรอฮิเมะอยู่แล้วด้วยความกังวล  ทั้งฮาเดสที่มีสีหน้ายิ้มอยู่ตลอดเวลาก็เปลี่ยนจากหน้าตาใจดีมาเป็นเครียดขมึงไร้รอยยิ้มที่เคยเห็น  กระทั่งท่านเคาท์เจ้าของร้านเองก็มีสีหน้ากังวลอยู่เหมือนกัน  แต่พอเห็นฮิเมะทุกคนก็มีสีหน้าดีขึ้นมาเป็นกองคิจินยิ้มออกอีกครั้งทั้งฮาเดสก็ยิ้มแย้ม ( แก้มปริ ) ฮิเมะเดินเข้ามาใกล้เขาทั้งสาม ( ต้องเรียกว่าเหล่าหนุ่มๆที่หน้าตาดี )  คิจินผู้เป็นพี่ชายก็เดินเข้ามาหาฮิเมะทันทีที่เธอเดินย่างกลายแล้วไปหา

  

    \" นี่ไปอยู่ที่ไหนมาน่ะฮ่ะแม่ตัวแสบ???  รู้ไหมพี่เป็นห่วงแทบแย่น่ะ \"

    \" ง่า~~~  คือว่านู๋จะเดินเข้าไปช่วยท่านเคาท์ยกขนมเข้ามาน่ะคะคิจิน  แล้วฮิเมะก้อเดินหลงทางเพราะร้านนี้กว้างม๊าก~~ มากเลยล่ะคิจิน

พอฮิเมะหลงทางนะฮิเมะเลยเข้าไปถามพวกเด็กๆที่เล่นกันอยู่ในห้องแต่เด็กพวกนั้นแปลกมากเลยนะคิจิน  พวกนั่นมีหูอย่างกะหมา  แล้วตั้งท่าจะเล่นกับอิเมะอย่างเดียวเลยอ่ะ   ฮิเมะเลยเดินอกมาแล้วก็ไถมคนอื่นอีก  ที่นี่ฮิเมะเจอผู้ใหญ่หน่อยนะแต่ว่าดูท่าทางดุ๊ ดุเลยอละรู้ไหม

คิจิน    แต่ยังดีนะที่มีพี่สาวคนสวยอาสาพาฮิเมะกลับมาที่หน้าร้านน่ะ   ฮิเมะกับพี่สาวคนสวยเดินไปได้นิดหน่อยก็เจอกับคริส  คริสเลยอาสามาส่งฮิเมะด้วย...นี่ไงคริส  เป็นน้องของคุณลุงคนเมื่อกี้ไง \"

  

   \"   โอ้...หนูเองเหรอที่เคาท์ดีรับฝากไว้นะ   อื้ม....ไม่เห็นเหมือนพี่ชายเราเลยนี่\"

   \"  ครับผมกับพี่ม่ค่อยเหมืนกันซักเท่าไหร่นักนะครับ \"  

    คริสตอบฮาเดสโดยที่ไม่ได้คะเขินคนแปลกหน้าเลย     คิจินเข้าขอบคุณที่คริสอุตส่าห์พาฮิเมะมาส่งถึงที่   คริสนั่งคุยกับผู้มาเยือน ได้ซักพักก็กลับเข้าไปนอนตามคำสั่งของท่านคาท์     ฮิเมะดูเหมือนจะถูกใจกับรสชาติอาหารของเคาท์ดีมาก   จนถึงกับรับปากว่าจะมาที่นี่อีกครั้งให้ได้เลย



------------------------------------



       เมื่อออกมาจากร้านของเคาท์ดี  ฮาเดสก็พาหลานๆทั้งสองไปเริงร่ากันต่อที่ไทยแลนด์  แต่น  แตน  แต๊น.... wellcame  to  thailand  

( 555+  บ้านเกิดRiww-i เองค้า~~~ )  ฮิเมะบ่นอยู่ตลอดว่าร้อน...ก็แน่ล่ะนี่มันน่าร้อนนี่  จะให้มันเย็นได้ยังไง

      

       \" ท่านอาค้า~~ ฮิเมะร้อนมากเลยนะคะเนี่ย  ทำไมประเทศไทยถึงได้ร้อนตับแตกอย่างนี้ล่ะคะ  ที่อเมริกายังเย็นกว่านี้เลย\"

       \" หุหุหุ   โถ....ฮิเมะของอา  ก็ที่นี่อยู่ในทวีปเอเซียนี่จ๊ะมันก็ต้องร้อนเป็นธรรมดา   แล้วนี่ก็เป็นหน้าร้อนซะด้วย...ทนๆเอาหน่อยแล้วกัน\"

       \" นั่นสิ...เค้าว่าที่ไทยตอนหน้าร้อนเขามีประเพณี  สงกัน ด้วยนะ\"

       \" ก๊ากๆๆ   เฮ้ย!! คิจิน  เต้าเรียกว่าสงกรานต่างหาก....เอ้อ..เรียกก็ยังผิดเนอะหลานเรา\"

       \" สงกรานเป็นยังไงคะ ??  ฮิเมะไม่เห็นเคยได้ยินเลยอ่ะ\"

       \" มันก็แน่ล่ะ...เธอนะวันๆเอาแต่คลุกอยู่แต่ขนม  เล่น  ลูกแก้ว  แล้วก็แกล้งคนอื่นนี่   จะไปรู้เรื่องราวของต่างมิติได้ยังไง ฮ่า ฮ่า ฮ่า ยัยเปี๊ยกเอ๊ย~~  \" คิจินว่าพลาง  ขยี้หัวของฮิเมะซะจนฟูฟ่อง

       \" ใครว่าละ  ฮิเมะไม่ได้คลุกอยู่แค่นี่นะ  ฮิเมะไปเที่ยวที่ญมโลกออกบ่อย  ท่านอาเค้าสอนเวทมนต์ฮิเมะด้วยแหละ  \"    ฮิเมะว่าพลางแลบลิ้นใส่คิจิน   แล้วฮาเดสก็พาหลานของเขาไปพักที่โรงแรมแห่งหนึ่งในเชียงใหม่  ฮิเมะชอบบรรยากาศของที่นี่เพราะว่ามันดูเป็นลานนาดี  การพูดของคนลานนนาค่อนข้างนุ่มนวล  ต่างกับคนจีนที่พูดเสียงดังหนวกหู  



       วันที่  13  เดือนเมษา  เป็นวัยสงกราน  ฮิเมะรู้ชัดเลยว่าสงกรานเป็นยังไง  ฮิเมะดูกลมกลืนกับนักท่องเที่ยวมาก  เธอดูสนุกสนานกับการเล่นน้ำตามแบบของเชียงใหม่   แต่เธอไม่ชอบใจที่เห็นเด็กผู้หญิงแต่งตัวโป๋ๆซักเท่าไหร่นัก   ทั้งคิจินและฮาเดสก็เช่นกัน  มันทำให้คุณค่าของความเป็นกลุสตรีหดหายไปในพริบตา   ฮาเดสพาฮิเมะไปไหว้พระที่วัดใหญ่ในเชียงใหม่  ฮิเมะใส่ผ้าพื้นเมือง  กางเกงสีครีม  เสื้อสีขาว  ผมสีดำสนิทถูกมัดรวบไว้ด้านหลังแล้วปักด้วยดอกแก้วที่มีอยู่เกลื่อนวัดไปหมด    ทั้งคิจินทั้งฮาเดสก็แต่งกายอย่างลานนาดูน่ารักไปอีกแบบหนึ่งเช่นกัน  ก็อย่างว่า  คนหน้าตาดี ใส่อะไรก็ดูดี ( ตราบใดที่ยังไม่วิ่งแก้ผ้าโทงๆล่ะก้อนะ )  

      

      เมื่อเที่ยวที่เชียงใหม่เรียบร้อยแล้วฮิเมะเกิดอยากไปทะเลขึ้นมา  แล้วคิจินกับฮาเดสจะทำยังไงได้....นอกจาก...ตามใจคุณหนูท่านนี้โดยการพาคุณหนูเธอไปเที่ยวทะเลให้สมใจอยากของคุณเธอนั่นแหละ  ยิ่งลงทางใต้ยิ่งร้อนฮิเมะก็บ่นตลอดการเดินทางแต่พอฮาเดสจะไม่ไปแล้วก็ยังร้องที่จะให้ได้   เด็กอะไรเอาแต่ใจเป็นบ้า    ในที่สุดทั้งสามก็มาถึงที่ทะเลจนได้...ที่ๆฮาเดสพามาก็คือเกาะสิมิลันนั่นเอง  ฮิเมะลงทุนซื้อชุดว่ายน้ำด้วยเงินของฮาเดส ( แล้วนี่มันลงทุนตรงไหนเนี่ย  เอาเงินคนอื่นมาใช้ชัดๆ )  ชุดว่ายน้ำที่ฮิเมะซื้อมาใส่นั่นเป็นบิกินี่สีชมพูหวานแหววที่มีลูกไม้สีดำประดับดูมีความเข้มในตัว  

    

      แต่ว่าชุดที่ฮิเมะซื้อมานี่รู้สึกว่าคิจินจะไม่ชอบใจซักเท่าไหร่นัก  แต่ด้วยความดื้อของฮิเมะเธอก็ได้ใส่จนได้แต่คิจินมีข้อแม้ว่าฮิเมะต้องพับผ้ารอบบิกินี่นั่นแล้วคิจินถึงจะยอมให่ใส่  ฮิเมะก็รับปากอย่างดี   ฮิเมะและคิจินถ่ายรูปด้วยกัน ( ฮาเดสขอบายเพราะกลัวดำ )  กริยาต่างๆของทั้งคู่ทำให้คนอื่นๆเข่คิดว่าทั้งสองต้องเป็นคู่รักกันแน่ๆ  เพราะว่าฮิเมะอ้อนคิจินอน่างกับอะไรดี  ส่วนคิจินก็ขยันตามใจฮิเมะไปซะทุกอย่าง  มีรูปอยู่รูปหนึ่งที่ฮิเมะขึ้นไปนั่งอยุบนตักของคิจินแล้วโอบแขนกอดคอของคิจินไว้  ทางด้านคิจินตอนแรกก็ขักยัยตัวแสบอยู่หรอกแต่พอโดนลูกอ้อนนานๆไปก็ต้องยอมให้ฮิเมะถ่ายรคู่ที่ชวนคิดลึกนั่นจนได้

    

      แต่พอลงน้ำเท่านั่นแหละผ้าที่คิจินให้ฮิเมะใส่ก็หลุดออกมา  ขายาวขาวเนียนปรากฏต่อสายตาประชาชน  แต่ฮิเมะไม่สนใจยังคงเล่นต่อไป  เพราะเธอเห็นว่าคนที่อยู่ที่นี่ก็ยังใส่ชุดอย่างนี่ได้  เธอก็ต้องใส่ได้เช่นกัน   แต่พอคิจินมาเห็น....คิจินก็ส่งให้ฮิเมะขึ้นจากน้ำแล้วกลับโรงแรมเดี๋ยวนี้  แต่ว่าฮิเมะไม่ยอมขึ้นมาน้ำนี่สิ...ลำบากคิจินต้องลงไปลากฮิเมะให้ออกมาจากน้ำทะเลเค็มปี้นั่น  ว่ายหนีกันไปมาคิจินจับฮิเมะได้แต่ว่ามือดันเผลอไปโดนปมบิกินี่ด้านหลังของฮิเมะเข้า  ฮิเมะไม่รู้สึกตัวคิจินจึงกอดฮิเมะเอาไว้เพื่อไม่ให้ใครเห็นหน้าอกของน้องสาวที่รักมากที่สุด   ฮิเมะโดนคิจินกอดก็เลยตกใจไม่รู่ว่าที่คิจินกอดตัวเองเพราะว่าอะไรก็เลยสบักตัวเอวออกมา  แต่คิจินก็ยังไม่ยอมปล่อยฮิเมะออกจากอ้อมกอดของตัวเอง

    

    \"  นี่ยัยเบ๊อะ!!  จะดื้นทำไมเนี่ย??  เสื้อบิกินี่เธอหลุดน่ะ...ไม่รู้ตัวเลยรึไงฮ่ะ??\"\'

    \" อ่ะ...อะไร  บิกินี่ฮิเมะหลุดเหรอ...คิจินทำยังไงดีล่ะ??    ฮิเมะโป๋อ่ะ...แงๆๆๆๆ   \"

ฮิเมะงอแงใหญ่แล้วก็ชุกตัวอยู่กับคิจินพี่ชายที่แสนดีตอนนี่คิจินก็พยายามดันฮิเมะออกบ้าง

   \"  นี่คิจินเป็นอะไรอ่ะ...หน้าแดงเชียว\"

   \"  นี่ถอยๆออกไปบ้างสิ...นี่มันชิดเกินไปรึเปล่าเนี่ย??\"\'

   \"  ทำไมเล่า??   ก้อฮิเทะไม่มีเสื้อนี่...\"

   \" เธอโตแล้วนะ.....หน้าอกเธอน่ะ..มัน  มัน.. \"    คิจินหันหน้าไปทางอื่นไม่กล้ามองน้องสาวของตัวเองอีก

   \"  เย้!!!  เรียบร้อยแล้ว....นี่ดูสิฮิเมะได้เสื้อคืนแล้วล่ะ....ขอบคุณมากค่ะคุณปลา  \"  ฮิเมะขอบคุณปลาที่ว่ายคาบเสื้อบิกินี่ตัวเล็กมาให้ฮิเมะที่กำลังอยู่ในอ้อมแขนของพี่ชายคนโปรด

   \"   คิจินผูกเชือกด้านหลังให้ฮิเมะหน่อยสิฮิเมะผูกไม่ถึงอ่ะ \"   คิจินไม่พูดอะไรแต่ก็ผูกเชือกบิกินี่ด้านนหลังให้ฮิเมะแต่โดยดีโดยไม่หันมาสบตาของฮิเมะเลย   พอผูกเชื่อกด้นหลังเสร็จคิจินก็ลากฮิเมะกลับไปที่โรงแรมทันที    ฮิเมะยอมเดินตามต้อยๆๆ แต่โดยดีเพราะเข็ดแล้ว

  

      พอมาถุงโรงแรมฮาเดสกำลังจะลงไปตามหาฮิเมะกับคิจินพอดีเพราะว่าตัวเองนะ...อยากจะลงไปเล่นน้ำด้วย..แต่ว่าเมื่อกี้แดดมันร้อนไปหน่อยก็เลยยังไม่ได้ลงไปก็เท่านั่น

    

     \" นี่ๆๆๆๆ  ท่านหลานที่เคารพรัก...ลงไปเล่นน้ำเป็นเพื่อนอาหน่อยเถอะน้า~~~     นั่นคือเสียงที่ท่านเจ้าแห่งยมโลกกำลังขอร้องหลานๆทั้งสองให้ลงไปเล่นน้ำทะเลด้วยกัน    แต่ว่าทั้งฮิเมะทั้งคิจินต่างก็ไม่ยอมลงไปกับฮาเดสกันทั้งคู่   ฮิเมะน่ะพอรู้ว่าเข็ดหลาบที่เสื้อบิกินี่มันหลุดออกมาอย่างนั่น   แต่คิจินนี่สิ...ไม่รู่ทำไมพอกลับมาก็หน้าแดงอย่างแรง  ไม่สิต้องบอกว่าหน้าแดงตั้งแต่ตอนที่ฮิเมะบิกินีหลุดแล้วล่ะ  ตอนกลับมาที่โรงแรงก็ไม่มองหน้าฮิเมะเลยเดินตรงไปที่ห้องนอนแล้วก็ไม่ออกมาอีกเลย



     \" เช้าวันรุ่งขึ้นฮิเมะ.....ยังไม่ตื่น  ( แล้วบอกทำไมเนี่ย?? )  คิจินออกไปข้างนอกแต่เช้าแต่ก็ไม่ลืมที่จะสั่งของหวานขึ้นมาเป็นอาหารเช้าแก่น้องสาวที่น่ารักของตัวเอง   ให้ตายเถอะ...พอบริกรเข็นรถอาหารมาไว้ที่หน้าห้องเท่านั่นแหละ....ฮิเมะก็ได้กลิ่นวนิลาจากเค้กโชกออกมาจากรถเข็นนั่นทันที   เธอกระโดดผึงไปที่หน้าห้องทันที  (  ทั้งๆที่ตะกี้ยังม่ะตื่นอ่ะนะ =_=;;;   เฮ้อออ  นางเอกของเรา  จะรอดไหมเนี่ย )

     \" อ๊าย~~~  กลิ่นนี่เค้กวนิลาชัวว์  ขอบคุณมากค่ะคุณพี่ที่เอาอาหารเช้ามาให้  แล้วนี่ใครลงไปสั่งเหรอคะ??

     \" อ้อ...คุณผุ้ชายที่ตัวสูงๆ  ผมดำๆ  หน้าอ่อนๆน่ะคะ  เอ่อ...จะอธิบายยังไงดีล่ะคะ  ก็สูงเหมือนกัน  ผมดำเหมือนกัน  หน้าก็อ่อนด้วยกันทั้งคู่  ถ้าจะบอกว่าขาวก็ขาวเหมือนกันอีก....อ้อ...คนนี้ล่ะคะที่ลงไปสั่ง  ไม่ใช่ว่าสั่งอย่างเดียวนะคะ...ยังเลือกเค้กเองดีกด้วย...เค้บอกว่าเค้าจะต้องเลือกให้ดีที่สุดเพราะว่าคนที่จะกินน่ะเป็นคนเรื่องมาก....แต่ว่าถึงเค้าจะบอกอย่างนั่นนะคะ  แต่ว่าสีหน้าเค้ามีความสุขมากตอนที่ได้เลือกเค้กนี่ให้น้องนะคะ  แหม...เลือกเค้กให้น้องอย่างกับเลือกให้แฟนเลยนะคะเนี่ย     พอว่าเสร็จบริกรหญิงคนนนั่นก็เข็ดรถออกไป  คิจินเดินเข้ามาพอดีฮฺเมะหัวเราะคิกคักกับคำพูดของบริกร

  

     \" ฮิเมะเป็นอะไรน่ะ...อารมณ์ดีแต่เช้าเชียวมีเรื่องอะไรตลกรึไงแม่สาวน้อย\"

    \" มีสิคะ.....ก้อคุณพี่ที่มาเสริฟอาหารตะกี้อ่ะ...เค้าบอกว่าคิจินน่ะตั้งใจเลือกเค้กให้ฮิเมะเป็นอย่างดีเลยแล้วเค้าก้อบอกอีกคิจินน่ะทำอย่างกะเลือกเค้กไปให้แฟนอย่างนั่นแหละด้วยล่ะ  ฮิ ฮิ ฮิ  ตลกดีเน้อ~~ \"

   \"  อื้มตลกๆๆ  ฮ่ะ ฮ่ะ ฮ่ะ \" คิจินพยายามฝืนยิ้นออกมาแล้วพาฮิเมะกลับเข้าห้องเพราะคิจนมีของที่จะให้กับฮิเมะด้วย

    

   \" ไหนๆๆ  อะไรเหรอคิจิน   คิจินเอาอะไรมาให้ฮิเมะเหรอ?? \"  เธอถามแบบกระดี๊กระด๊า  เหมือนปลากระดี่ได้น้ำท่าทางคุณเธอหลั่นล้าสุดๆ

คิจินมีของมาให้    คิจินยิ้มรับอย่างใจดีแล้วยื่นถึงๆหนึ่งให้ฮิเมะ   พอเธอเปิดออกดูแล้วก็ตาโต.....เพราะว่าของข้างในเป็นชุดว่ายน้ำแบบวันพิชสีขาวสะอาดมีลูกไม้สีชมพูติดอยู่บ้างเพื่อเสริมความน่ารักเป็นเด็กๆ  

  

    \" คิจินซื้อให้ฮิเมะเหรอ??\"

    \"อื้ม...เป็นไง..ชอบไหม??  \"  คิจินเดินเข้ามาลูบหัวของเธอด้วยความเอ็นดู   เธฮพยักหน้ารับว่าชอบใจมากที่คิจินซื้อชุดว่ายน้ำตัวนี้มาให้

    \"โอ้...ว่าไงพี่น้อง  ตื่นเร็วกันจัง\"

    \"ท่านอาคะ...วันนี้เรามาเล่นน้ำกันให่สนุกไปเลยนะคะ  วันนี้แดดไม่ค่อยออกมากคะไปเล่นกันนะคะ...น้า~~~   นะๆๆๆฮิเมะขอร้องได้ไหม  พลีส~~\"  



     วันนั่นทั้งอาทั้งหลานต่างก็เล่นซะจนดึก  ฮาเดสตัดสินใจจะพาฮิเมะกับคิจินไปเที่ยวที่ญี่ปุ่นในวันพรุ่งนี้....ญี่ปุ่นจะเป็นยังไงบ้างน้า~~~  



-----------------------------------------------



        ฮาเดสพาฮิเมะมาทัวว์ที่ญี่ปุ่นตอนหน้าร้อนเลยมีโอกาสได้เห็นดอกซากุระบานสะพรั่ง   แต่ว่าฮิเมะไม่ได้สนใจเพราะว่าคุณเธอต้อง

การจะอยู่ที่นี่ตอนหน้าร้อนซะมากกว่า      เฟชั่นที่หน้าร้อนของญี่ปุ่นน่าสนุกดี...ฮิเมะบอกอย่างนี่อ่ะ....เธอซื้อชุดโลลิต้าประมาณ6-7 ชุดแต่ล่ะตัวเป็นโลลิต้าที่สง่างามมาก   แต่ว่า ฮิเมะก็ชอบชุดแบบโกธิคเช่นกัน  พังค์ก็ชอบเธฮก็เลยล่อซื้อซะหมด  ซื้อประมาณว่า--ใส่ชาตินี้มัรจะหมดไหมเนี่ย?? ---    ฮาเดสพาฮิเมะไปเที่ยวที่โตเกียวดีสนี่ย์แลนด์  มีเครื่องเล่นอยู่มากที่นี่   ทั้งขบวนพาเลทของดีสนี่ย์    ฮิเมะนั่งกินไอศกรีมอยู่ที่ม้านั่งริมบ้านผีสิง   นี่เธอก็กินไอศกรีมเป็นแท่งที่5แล้วของวันนี้  ก็ช่วนไม่ได้นี่นา...ไอซ์แคนดี้ของที่นี่อร่อยมากเลยนี่นา

    

     \" ท่านอาคะ...เราจะไปไหนกันต่อค่ะ??  \"

     \" แล้วหลานอาอยากไปที่ไหนล่ะ??\"

     \" ฮิเมะอยากไปที่...ที่ไหนก้อ...ด้าย~~ค่า\"

     \" งั้นเด๋วเรากลับไปที่โรงแรมก่อนแล้วดก๋วค่อยออกมาตอนค่ำๆ   เราจะไปเที่ยวที่ๆ--เด็กต่ำกว่าอายุ18ไม่ควรเข้า---กันนะ\"

     \" อื้มๆๆ ดีคะ  ฮิเมะอยากไป\"

     \" ฮิเมะ!!   ท่านอา!!  \"

     \" ง่า~~  ท่านหลาน\"ที่แสนเคารพรักดั่งแก้วตาดวงใจ   ม่ะปายยย  ก้อออ  ด้ายยยย\"

     \" ดีครับ...ผมว่าเรา\"พาฮิเมะไปดูงานปาร์ตี้ที่จักที่โรงแรมข้างๆนี่ดีกว่า..\"

     \" อื้มๆๆๆ  นั่นก็ดี  ฮิเมะไปไหรก็ได้หมดแหละ\"     ฮิเมะบอกอาของเธอ...

     \" ที่โรงแรมข้างๆนั่นเค้าจัดงานประกวดสุนัขแสนรู้กันไปใช่เหรอ??  \"

     \" อะไรค่ะ...ประกวดอะไร??    สุนัขเหรอ  ดีจังฮิเมะชอบสุนัข   พวกมันน่ารัก  แล้วก็ใช้ประโยชน์ได้ตั้งหลายอย่าง\"

     \"  อื้ม...น่ารัก   แต่ว่าที่โลกน่ะสุนัขเป็นแค่สัตว์เลี้ยง  ทำประโยชน์อะไรมากไม่ได้  ส่วนมากก็จะเป็นเฝ้าบ้าน  ไม่ใช่ใช้ประโยชน์ได้ทุกอย่างเหมือนไคมิร่าของเธอหรอกนะแม่คุณ\"

     \"  แหม...ข้อนั่นฮิเมะรู้ดีค่ะ...ใครจะน่ารักเท่าไคมิร่าของฮิเมะล่ะคะ  แล้วไหนจะโฮรัซของฮิเมะอีก...น่าร้าก~~  กันทุกตัวเลย\"

     \"  โห....นี่แม่คุณ  นั่นน่ะเหรอที่ว่าน่ารักของเธอน่ะ  นั่นน่ะปิศาจในคราบสัตว์ทั้งนั้น  แสบพอๆกับเจ้าของเลยให้ตายสิ!!! \"  คิจินสบทออกมาอย่างเสียไม่ได้เพราะว่า  สัตว์ที่ว่าน่ารักของเธอน่ะ...มันเป็นสัตว์ที่มีอันตรายทั้งนั้น  ทั้งไคมิร่าที่สามารถฆ่าคนทั้งเมืองได้ในลมหายใจเดียวนั่น  แล้วยังจะโฮรัซเหยี่วอัคคีนั่นอีก  นี้ยังไม่พอนะ  ยังมีคิราระแมวตามารนั่นอีก  นั่นน่ะเหรอที่ว่าน่ารักของเธอน่ะฮ่ะ  พี่ว่าพวกนั่นมันน่าสยอดสอยงมากกว่านะ\"

      \" อะไร๊  อะไร  อย่ามาว่าไคมีร่าของฮิเมะนะ  แล้วคิจินพูดอย่างกับว่าคิจินไม่เคยเลี้ยงคิราระมาแน่ะ  ส่วนโฮรัซน่ะนะ...ท่านอาฮาเดสก็เป็นคนเอามาให้ฮิเมะเองนี่นา  ของที่ท่านอาคนสำคัญให้มาฮิเมะก้อต้องเก็บไว้เป็นธรรมดาอยู่แล้วนี่คิจิน  แหม....คิดมากไปได้  \"

       ฮิเมะพูดด้วยท่าทางหนุกหนานเป็นอย่างมาก    คิจินรุ้ตัวดีว่าเยงยังไงก็ไม่ทันแม่น้องสาวตัวแสบนี่หรอกก็เลยหันไปเล่ยงานท่านอาซะเลย  ฮ่า ฮ่า ฮ่าน่าสงสารฮาเดสซะจริงน้อออ     แต่ดูเหมือนว่าฮาเดสจะรู้ตัวดีว่าคนที่จะต้องโดนคิจินแฉ่งคนต่อไปคือตัวเองเลนแผ่นไปตั้งนานแล้ว  พอคิจินจะหันกลับมาว่าฮิเมะ  แม่ตัวดีไม่อยู้ซะแล้ว



--------------------------------------

      

      \" อ๊าย~~~  ชิสสุพวกนั่นน่ารักจังเลย   กลับไปที่ปราการแล้วร่ายเวทให้ไคมีร่าเป็รชิสสุดีกว่า...อิ๊ อิ๊ อิ๊ น่ารักดีฮิเมะชอบ  \"  ฮิเมะพุดด้วยสีหน้าที่ยินดีปรีดาสุดๆ    หุหุหุ  น่ายินดี น่ายินดี    ความจริงเธอยินดีตั้งแต่ตอนที่ฮาเดสซื้อชูครีม  เค้กสตรอเบอร์รี่กับมาชเมลโล่สอดใส้มาให้แล้วล่ะ  

    

       \" แล้วเธอไม่สงสารไคมีร่าจังที่น่ารักของเฮบ้างเหรอ??  พี่รู้สึกว่าเธอจะไม่เคยถามมันเลยนะว่าอยากจะเป็นอะไรบ้างนะ  คิจินแหลือบมองมาที่ฮิเมะน้องสาวของเขา\"

      \" อะไรกันคิจิน   นี่ไม่รู้เหรอว่าไคมีร่าจังนะพอใจในสิ่งที่ฮิเมะทำทุกอย่างแหละ  ม่ะรุรึงายอ้า~~ \"    แล้วฮิเมะก็คิดไปเองอีกแล้วครับท่าน

      \" แต่พี่ว่าไคมีร่าเค้าอยากจะอยุ่ในร่างคนแล้วคุยกับเธอมากกว่านะ \"   คิจินพูดตามที่เขาได้เห็นมา  ความจริงแล้วไคมีร่าเป็นสัตว์ศักดิ์สิทธิ์ที่อยู่บนเทือเขาสูง...แต่ตอนที่ฮาเดสพาฮิเมะไปเที่ยวที่นั่น  เธอก็ได้เจอกับไคมีร่าแล้วไคมีร่าก็ปฏิญาณตนเป็นทาสของฮิเมะใตลอดไปจนถึงรุ่นลูกรุ่นหลานจนกว่าฮิเมะจะพอใจ    ไคมีร่ามีร่างที่เป็นคนแต่ฮิเมะไม่ชอบเลี้ยงคนเลยจัดการสั่งให้ไคมีร่าอยุ่ในร่างสัตว์ศักดิ์สิทธิ์ตลอด  บางครั้งที่เธอเบื่อร่างนั่นก็จะร่ายเวทให้ไคมีร่าเป็นอะไรที่ตนเองต้องการ   โดยที่ไม่ได้ถามความสมัตรใจของคนอื่นเล้ย~~

    

     \" เอาน่าเอาน่าทั้งสองคน  เราไปดูซารุระบานกันที่สวนดีกว่านะ  อาโทรไปจองที่เรียบร้อยแล้ว  \"

     \" ท่านอาไปจองไว้ตั้งแต่เมื่อไหร่กันค่ะ   ฮิเมะถามด้วยสีหน้าสงสัยเพราะเธอเองก็เห็นว่าฮาเดสก็อยู่ด้วยกัยตลอด\"

     \" โถ...เด็กน้อยของอา  ที่โลกน่ะเค้ามีโทรศัพท์มือถือใช้กันจ๊ะ   นี่ไง  \"  ว่าแล้วฮาเดสก็ชูโทรศัพท์มือถือรุ่นใหม่สไลด์อัพไปให้ฮิเมะดูให้เต็มปอด   ฮิเมะรับมาดูด้วยดวงตาที่เป็นประกายระยิบระยับ  เหมือนดวงดาวนับพันๆดวง  ( เวอร์ไปป่าวเรา )    

    \" ท่านอาค่ะ....\"

    \" พอเถอะ....อารู้ว่าฮิเมะจะพูดว่าอะไร  อยากได้ใช่ไหมล่ะ?? ได้สิ  อาจะซื้อให้...แต่ต้องสัญญาว่าต้องไม้ทำพังหรือทิ้งมันไป  ตกลงไหม?? \"

    

      ฮาเดสยื่นข้อเสนอให้หลานสาวท่น่ารัก  แล้วเธอเองก้อรับปากซะด้วยสิว่าจะรักษาโทรศัพท์เป็นอย่างดี   ในข้อนี้คิจินก็ไม่ได้คัดค้านเพราะว่าตัวเองก็กำลังจะซื้อให้ฮิเมะอยู่พอดี  ฮิเมะชอบหายไปนู้นไปนี่อยู่บ่อยๆ  มีโทรศพท์ไว้จะได้ตามตัวได้ง่านๆหน่อย

    \"  ท่านอาว่าทางที่ท่านอาพามาถูกแน่เหรอค่ะ  ดูมันเปลี่ยวๆชอบกล\"

     \" นั่นสิครับ  ดูมันไม่น่าจะเดินผ่านได้เลยนะครับเนี่ย \"   คิจินเสริมทันทีที่ได้ยินฮิเมะพูด    ทางที่อาของพวกเขาพามามันดูมึดๆยังไงไม่รู้

คิจินภาวนาในใจขอให้อย่าเกิดสิ่งที่เขาคิดเล้ย~~~  แต่แล้ว.....มันก็เกิดขึ้นจริงๆ  

     \" หยุดเด๋วนี้~~~  อี้..อี้...อี้~~~~ \"    อยู่ๆก็มีโจรมาปล้นกันซึ้งๆหน้า   ไม่ได้มาคนเดียวซะด้วยสิ  มากันเป็นฝูงเลยอ้า~~~  แล้วนี่จะเป็นยังไงล่ะเนี่ย   ไม่อยากจะคิด   แต่ว่าที่ห่วงน่ะ  พวกโจรนะ  ที่ห่วงนะแหม...ดันไปยุ่งกะคนผิดคนซะแล้ว   ดูแต่ล่ะคนสิ  ฮิเมะสุดแสบแห่งปราการจันทร์แดง    คิจิน  เจ้าฟ้าชายของปราการแล้วที่สำคัญ...ฮาเดส  เจ้าแห่งยมโลก  เฮ้อออ หาที่ตายกันซะแล้ว    

    \" เอ่อ....ท่านอาค่ะ...คนที่นี่เค้าต้อนรับนักท่องเที่ยวกันอย่างนี้เหรอค่ะ?? \"     ฮิเมะถามอาของเธอด้วยสีหน้าไร้เดียงสา ( ที่แกล้งทำเอง )

    \" เฮ้ยยยย   ไม่ต้องพูดมาก  เงินเท่าไหร่ส่งมาให้หมด~~~ \"     เจ้าโจรชั่วคนหนึ่งว่า    ท่าทางเหมือนคนเป็นดาวว์ซินโดรมยังไงม่ะรุอ่ะ  อ๊าย~~~    (  น้ำลายไย๋ด้วยอ่ะ  อี๊~~~>^<   )     คนอื่นๆเองก้อท่าทางจะไม่เต็ม  ยิ่งคนที่ตัวโตๆน่ะนะ  ดูโง่ๆยังไงม่ะรุ    เฮ้อ~~~  สงสารพ่อแม่มันจางงงง

    \" นี่...คิดถูกแน่เหรอที่จะมาเอาเงินจากพวกฉันน่ะ?    \"    คิจินถาม   ท่าทางเอาเรื่องทีเดียว   แต่พวกนั่นก็โง่เกินกว่าที่จะรู้จักความกลัว  หนึ่งในฝูง คน ( รึอุรังอุตังวะเนี่ย )  วิ่งเข้ามาหาฮิเมะพร้อมกับมิดที่ถืออยู่ในมือ  มืดที่คมกริบ  แต่ฮิเมะไม่สนใจ  เธอเพียงแค่เบี่ยงตัวออกมานิดหน่อย  ยื่นขาเรียวงามออกมาานิดๆ  เจ้าโจรหน้าโง่ก็ล้มหน้าคะมำไปกับพื้น....น่าสมเพช  ส่วนหน้าโง่ตัวอื่น เมื่อเห็นเพื่อนของตัวเองเสียท่าเลยระวังตังเองมากว่าปรกติ   บางคนตั้งการ์ดที่ดูเหมือนแย้....คนพวกนี้...แค่การ์ดธรรมดายังตั้งไม่เป็น...น่าสมเพชสิ้นดี

    

     แต่ว่า.....ฮิเมะ...เธอกำลังโกรธ   กล่องใส่ขนมของเธอตกลงบนพื้นดิน    เธอก้มหน้าอยู่นานจนพี่ชายและอาของเธอชักหวั่นว่าเธอเป็นอะไรรึเปล่า  แต่ก็ไม่มีใครได้เข้าไปถามเธอเลย   เพราะตอนนี่ธอบ่อยรังสีอำมหิตออกมาแรงมาก

  

     \" เฮ้อ....นังหน้าสวย  กล้าดียังไงฮ่ะที่ทำเพื่อนกรูแบบนี้อ่ะ  \"   อุรังอุตังตัวหนึ่งพูดขึ้น

    \" เออ...ขอบคุณที่ว่าฉันสวย  แต่ว่าทำไมฉันจะทำพวกอุรังอุตังน่ารังเกลัยดอย่างนี้ไม่ได้ในเมื่อมันเองก็ทำฉันได้....เอาเค้กฉันคืนมานะเจ้าอุรังอุตังหน้าทุเรศ \"

    

      เธอพูดด้วยสีหน้าที่แสนสงบแต่ทั้งพี่ชายและอาที่รู้จักเธฮดีรู้ว่ามันคือความสงบก่อนที่จะเกิดการฆาตกรรมขึ้น!!!  แล้วเธอยิ้มเย็นๆออกมา

บรรยากาศเริ่มเปลี่ยนเป็นมาคุมากขึ้นกว่าเดิม....ฮิเมะ!!!   จะทำอะไร!!!???