...ถึงร้ายก็รัก

ลำดับตอนที่ #3 : ...NemeSiS .....

    

       วันนี้ฉันไปร.ร ด้วยรถของพี่ชายที่น่ารักของฉัน...พี่ริวนั่นเอง55+  (  ใช้พี่ปานขี้ข้า ) พอรถของพี่ไปถึงนะ...คนอื่นมองรถเป็นตาเดียวเลย...ก็รถของพี่น่ะเฟอร์รารี่เชียวนะสีขาวสะอาดปราศจากรอยขีดข่วน  ( แต่ถ้าหากให้ยัยมอวขับไม่เกิน2นาทีต้องมีแน่ๆ )  ปี้จังเดินมารับฉันไปที่ห้อง...ปี้จังมีแฟนแล้วด้วย..ชื่อรินคุล่ะน่ารักเป็นบ้า  สูง   ขาว  หล่อ  เท่  อิจฉา เป็นบ้า  รินคุจ๋า....ถ้าเบื่อปี้จังเมื่อไหร่มาหามอวต่อได้เลยนะ   มิวรอรินคุอยู่เสมอ (ก็ว่าไปนั่น )  คาบแรกของวันนี้เป็นวิชาภาษาอังกฤษ....ง่า..อ.หน้าโหดเป็นบ้า



       ปี้จังเป็นคนที่พูดมากสุดๆเพื่อนๆจึงขนานนามว่าปี้จังอย่างที่คนเขาเรียกกันนั่นแหละ  ไม่แปลกหรอกที่ทุกคนจะเรียก   เพราะพี่แกพูดเป็นต่อยหอยนี่นา   คาบนี่อ.ดุด้วยสิ...ปี่จังเลยโดนเรียกให้ลุกขึ้นแล้วอ่าน....เฮ้อ...เด็กเอเชีย..ไม่ว่าที่ไหนๆก็ไม่เก่งภาษาอังกฤษเหมือนกันหมด

ปี้จังอ่านภาษาอังกฤษม่ายด้าย~~~ โอ๊ย~~ ปวดหัวจางเยย   อ้าว...อะไรเนี่ย..ปี้จังส่งสายตาขอความช่วยเหลือจากฉัน...เฮ้อ..ฉันก็จำเป็นต้องช่วยเพื่อนใหม่  ( เพื่อมิตรภาพที่ดี ) แต่พอดีว่า...



    " นี่..น.ร ใหม่ตรงนั่นน่ะ...อยากช่วยเพื่อนมากใช่ไหม??  "  ฉันล่ะอยากร้องออกมาดังๆว่า--ก้อเออสิยะ--แต่ก็ทำไม่ได้..ที่ทำได้ก็คือเงียบ

    " ถามทำไมไม่ตอบ "    ฉันก็อยากร้องออกไปอีกว่า...ขนาดอ.ยังไม่รู้แล้วหนูจะรู้รึค่ะ??  แต่ก็พูดไม่ได้อีกอยู่ดีอ่ะแหละ

     "ถ้าอยากอ่านกันก็ลุกขึ้นอ่านสิ "  อิ๊ อิ๊ อิ  ได้โอกาศล่ะ..ฉันน่ะอยู้อเมริกามาแล้วเป็นเดือนนะย่ะแค่อ่านแค่นี้ทำไมจะไม่ได้

    " wise men say oniy fools sush in love

     but I can't help falling in love with you"

    " .....OoO.... "    ท่ามกลางความเงียบฉันแอบหัวเราะในใจ555+ >o<....^_^   สะใจซะไม่มีอ่ะ  นึกว่าพูดไม่ได้รึไง555  ใบ้กินไปเลย

    " ก้อ...พูดได้ดีนี่...แต่ว่าอย่าได้ใจนะ..เธอน่ะพูดเสียงขึ้นจมูก "  ฮึ่ย~~ ยัยนี่นิ...น่าฆ่าเป็นบ้า  ว่าคนอื่นเค้าเสียงขึ้นจมูกทีตัวเองอ่ะพูดภาษาอังกฤษแต่สำเนียงคันไซ..( มาเป็นครูได้ไงอ่ะ  อยากรุ ) และแล้วออดที่แสนคิดถึงก็มาหาฉัน...สาวน้อยผู้น่าสงสาร



     คาบนี้ค่อยน่าเรียนหน่อย...ภาษาญี่ปุ่น..อ.น่ารักเป็นบ้าดูท่าทางเรียบร้อยน่ารักเป็นที่ซู้ดดดด...แต่ดูท่าทางว่าอ.คงเป้นอ.เข้าใหม่มั่ง  ท่าทางตื่นน.รน่าดูนิ่  ( เงียบๆปานจะโดนน.ร กระโดดกัดคอ )และแล้วชั่วโมงที่น่าเบื่อก็ผ่านไปอีกครา...อ๊าย~~~  พักเที่ยงซะทีหิวเป็นบ้า

     "ปี้จัง  ไปหาอะไรกินกันป่าว??"

      "อื้ม..ไปดิ่..หิวจนตาลายแล้วเนี่ย"

     " อ๊าย~~~  ปี้จังดูสิ...ใครมา "    แล้วปี้จังแสนซื่อก็หันหน้าไปที่ประตูที่มีพวกเด็กเก ( เร ) ยืนอยู่เต็ม  แล้วก็ปรากฏร่างสูงๆของรินคุแหวก (ผูง )คนเหล่านั้นมาหาปี้จัง   แล้วเรา3คนก็พากันไปกินข้าวที่โรงอาหาร...คนเยอะเป็นบ้ารู่งี้ห่อข้าวมาเองดีกว่ามั้งเนี่ยไม่น่าโง่เลยเราว่าจะเอามาตั้งแต่เมื่อวานแล้วนะที่ไทยยังมีมารยาทต่อแถวกันเลย ( ถึงฉันจะไม่เคยต่อแถวเลยก็ตามที ) แต่ว่ารินคุคุงนี่สิ....น่ารักเป็นบ้าอาสาอกไปตะลุมบอนกับฝูงมหาชนมากมายซะขนาดนั้นน่าปลื้มแทนปี้จังนะ...แต่ดูท่าว่ามันจะเป็นแบบนี้อยู่ทุกวันจนปี้จังชินซะแล้วล่ะสิถึงได้ทำหน้าเฉยเมยอย่างนั้นน่ะ ( ปรกติเห็นกริ๊ดทุกทีที่รินคุคุงทำอะไรๆน่ารักๆแบบนี้ให้ )



     แล้วอาหารของฉันกับปี้จังก็ลอยออกมากับรินคุคุงที่น่ารักถึงมันจะไม่ได้ตามที่ฉันต้องการแต่มันก็อร่อยดีอ่ะนะ...อาหารของที่นี่ก็พอกินได้ ( ไม่อยากบอกว่าอร่อย ) กินไปกินมาอีตาจางแจฮุคโผล่มาจากไหนไม่ทราบอยู่ๆก็เข้ามานั่งที่โต๊ะของพวกฉันกับรินคุคุงเฉยเลยขนาดปี้จังเองยังงงที่อยู่ๆจางแจฮุครุ่นพี่ที่เธอปลื้มมาอยู่ที่นี่ได้ยังไงกันริรคุคุงกับปี้จังมองหน้ากันเลิ่กลั่กแล้วไปๆมาๆสายตาดันมาตกอยู่ที่ฉัน ( ซะอย่างนั้น ) เมื่ออีตาแจฮุคสุดหล่อเอ่ยปากพูดกับฉัน

      "ไงแม่หนูน้อย...วันนี้เข้าชมรมให้มันเร็วๆหน่อยนะ  เจ้ายูคิมันจะทดสอบความสามารถของคนในชมรมซะหน่อย  หวังว่าเธอคงไปได้นะยัยเจี๊ยบ"

      " ไปได้อยู่แล้วล่ะคะถ้าไม่มีรังสีอำมหิตคอยรบกวนฉันอยู่ตลอดเวลาน่ะคะ  "   ฉันบ่นอุ๊บอิบไม่ให่แจฮุคได้ยิน  แต่เขาก็ดันได้ยินจนได้....

      " เมื่อกี้เธอว่าอะไรนะ??  ฉันฟังไม่ค่อยชัดน่ะ"

      " ป่าวววววนี่ค่ะ   มิวไม่ได้พูดอะไรซะหน่อยนี่คะรุ่นพี่"

      " ก็ดี...เอ้ารีบกินซะสิ..เธอไม่กินมู๋ทอกนี่รึไง   ฉันขอนะ"

      " รุ่นพี่ว่าไงนะคะ...มู๋...รุ่นพี่พูดไม่ชัดรึไงค่ะเนี่ย??"

      " ช่างฉันเถอะน่า =////=  " ว่าแล้วรุ่นพี่ก็คีบหมูชิ้นใหญ่จากจานของฉันไปอย่างหน้าด้านๆ  แล้วก็ลุกออกไปซะอย่างนั้น ( ทั้งๆที่ยังคาบหมู้ชิ้ยเบ่อเริ้มอยู่ที่ปากงามๆนั่นน่ะ) ต่อจากอีตาจางแจฮุคแล้วก็เป็นรุ่นพี่ที่ฉันปลื้มตั้งแต่แรกเห็น รุ่นพี่ยูคินั่นเองพี่เค้าเดินมาบอกฉันเรื่องเดิยวกับที่ตาแจฮุคมาบอกนั่นแหละรุ่นพี่ยูคินี่น่ารักเป็นบ้า  รุ่นพี่จะมีแฟนรึยังเนี่ย...ต้องถามปี้จัง ( ที่รอบรู้เรื่องของชาวบ้าน )ซะแล้ว

    " นี่..ปี้จัง  ฉันมีเรื่องอยากถามน่ะ"

    " ว่ามาสิ  ถ้ารู้จะตอบให้หมดเปลือกเลย ^^"

    "  รุ่นพี่ยูคิเค้ามีแฟนรึยังน่ะ??"

    " อื้ม...ข้อนี้ไม่รู้อ่ะ  ขอโทษด้วยแล้วกันแต่รู้สึกว่ารุ่นพี่เค้าจะมีข่าวอยู่กับ  พี่ฮิโซกะ รร. เซนต์บลอสซั่มนี่นะ^^"

    " อ้อ...รร. ลูกพี่ลูกน้องกับโอซากะนี่น่ะเหรอ"

    " ช่ายแล้ว  ตั้งแต่สมัยที่โอซาะยังเป็นร.ร ชายล้วน แล้วร.ร เซนต์บลอสซั่มก็เป็นร.ร สตรีน่ะแหละเธอจ๋า^^"

    " อื้ม...นานพอดูแฮะ"  มิวทำท่าใคร่ครวญอะไรบางอย่างแล้วก็ตั้งหน้าตั้งตากินขนมปังที่รินคุคุงซื้มมาให้ลูกเดียว   ฉันรีบยัดขนมปังลงท้องไปสนใจใครผู้ใด   พอกินเสร็ด  ฉันวิ่งไปที่ยิมของชมรมคาราเต้ทันที   อยากรู่นักว่าจะทดสอบอะไรกับมิวจังที่เก่งแสนเก่งคนนี้   ฮ่า ฮ่า ฮ่า

     ฉันเดินออกไปอย่างมาดมั่นแล้วสะดุดกระป๋องน้ำผลไม้....โอ๊ย~~   อายเป็นบ้าเลยอ่ะ   ฉันวิ่งไปที่ห้องชมรมทันที   ที่นั่นมีพี่ยูคิที่น่ารัก   กับอีตาแจฮุคขี้โอ่อยู่แค่สองคน   รุ่นพ่ทั้งสอง   ว่าไปกับใจดีกับฉันมากทั้งๆที่เพิ่งรู้จักกันได้ไม่นาน   ฉันรู้สึกดีที่มีรุ่นพี่ที่ห่วงฉัน   มันก็....ดีกว่าใครบางคนที่ทำให้ฉันต้องมาที่ญี่ปุ่นนี่...เรย์.....จนถึงตอนนี้ฉันก็ยังคิดถึงเขา  

      ฉันอยากรู้ว่าเขาจะคิดถึงฉันบ้างรึเปล่า??....ในเมื่อฉันคิดถึงเขาขนาดนี้   ฉันห่วงเขามาก มากจริงๆ   กีต้าร์จะดูแลเรย์ได้ดีรึเปล่า???    ยัยกีต้าร์ยังเด็กมากซะด้วยสิจะเอาใจเรย์ได้ดีรึเปล่า???  ความลับระหว่างกีต้าร์กับเรย์แตกตอนที่ฉัน  รู้ว่าเรย์กับเพื่อนๆจะไปเล่นดนตรีให้เด็กๆที่งาว ( ในประเทศไทย ) แน่นอนว่าเพื่อนที่ฉันพูดถึงก็คือ  กีต้าร์  พี่เมย์  ไอ้นิค  ไวท์  แต่ว่าเรย์กีดกันฉันทุกอย่างไปให้ฉันไป   ทำไม?? ที่ฉันรู้น่ะ  ไม่ใช่ว่าเรย์มาบอกหรอกนะว่าจะไปน่ะ  พี่เมย์มาบอกฉันต่างหาก   ถ้าไม่ต้องการให้ฉันไปยุ่งด้วยก็บอกมาซิ  ฉันไม่ไปก็ได้  ไม่เห็นต้องกีดกันขนาดนั่นเลยนี่นา...........



     "แม่หนูน้อย  มาเร็วดีจัง "    แจฮุคทักฉันหลังจากที่เขาเหลือบมองไปนอกประตู  แล้วเขาก็เห็นฉัน    ฉันทำอะไรไม่ถูก  เพราะเวลาที่ฉันคิดถึงเรย์ทีไร...น้ำตามันพาลจะไหลออกมาซะอย่างนั่น Y_Y

    " นี่เป็นอะไรน่ะ??  เธอเป็นอะไร??  ใครทำอะไรเธอน่ะ?? " แจฮุคทิ้งของที่เขาช่วยพี่ยูคิขนอยู่แล้วพุ่งมาหาฉันทันทีท่เห็นฉันทำหน้าเศร้าๆ  น้ำตาคลอเบ้า  ตาฉันจะแดงากเลยตอนที่ฉันร้องไห้ฉันเลยปิดพี่ไม่ได้ซักครั้งเดียวตอนที่ฉันร้องไห้ .... ตาบ้า อย่างนี้พี่ยูคิก็หนักแย่ซิย่ะ....แต่ว่า...นายพูดเหมือนพี่ชายเลย..ตอนที่พี่เห็นฉันร้องไห้น่ะ  เดินเข้ามาปานจะกินฉันแล้วถามด้วยอารมณ์โกรธว่า เธอเป็นอะไร   ใครทำอะไรเธอ  พี่จะไปฆ่ามัน

     "รุ่นพี่พูดเหมือนพี่ชายของมิวเลยค่ะ"     ฉันเอามือกุมหน้าไว้เพื่อไม่ฝห่น้ำตาที่ฉันพยายามกลั้นไว้ไม่ให้มันหยดลงมาประจานตัวเอง

     "นี่...เธอ     เป็นอะไรไปรึเปล่า?? "  แจฮุคลูบหัวฉันอย่างกับฉันเป็นเด็กเล็กๆอย่างนั่นน่ะ  

     "เปลานี่ค่ะ...รุ่นพี่เป็นห่วงมิวด้วยรึค่ะ??? "   ฉันว่าออกไปอย่างนั่น  รุ่นพี่หน้าแดงใหญ่เลยล่ะ...

     "โห..นี่เธอไม่ค่อยจะหลงตัวเองเลยนะ "  แจฮุคประชดฉัน   แห้ม....มันคันมืออยากชกเจ้ารุ่นพี่บ้านี่จริงๆให้ตาย



    แจฮุคพาฉันเจ้าไปที่ในชนรม   ล้วฉันก็พบว่า....  มีบรรดารุ่นพี่จากโรงเรียนอื่นมาอยู่เพียบเลย   มีรุ่นพ่คนหนึงอ้วนแล้วก็ท่าทางหื่นมากๆ กับรุ่นพี่สุดสวยที่ฉันคิดว่าน่าจะมาจากโรงเรียนเดียวกันแน่ๆ   ในห้อชมรม  ตอนนี้แน่นมากด้วยคนจากในชมรมและคนจากชมรมอื่น ทั้งชมรมยูโด  ชมรมเทควันโด้  ชมรมซูโม่ ( ชมรมนี้สมาชิกหน้าตาอุบาตสุด )  ชมรมมวย  ทั้งปี1  ถึงปี3  พากันมาที่ห้องชมรมคาราเต้หมด

      "มิวะจัง  มาแล้วเหรอ?? "  รุ่นพี่ยูคิ  ( ที่น่ารัก )  ถามฉัน  >0<

     " ก้อเออดิ่วะ  ถ้าไม่มาแล้วแกจะเห็นเหรอ??"   อีตาจาแจฮุคย้อนรุ่นพี่ที่น่ารักอย่างกวน Teen มั่กมาก

      "ค่ะ  มิวจังขอรายงานตัวค่ะ  แล้วจะเป็นพระคุณอย่างมากถ้าเรียกชื่อของมิวให้ถูกนะคะ"

      "โถๆๆ  ยัยเปี๊ยก  คิดอะไรมากล่ะ  มิวะมันเรียกง่ายกว่า มิวว์ อะไรของเธอนี่ " ( ขนากเรียก 'มิว' ยังอุตส่าห์เป็น  'มิวว์' เลยนะ =_=;;;  )

      "คุณรุ่นพี่ที่เคารพคะ...มิวอะไรนั่นที่พี่ว่าน่ะ..แม่มิวตั้งเองเลยนะคะ=_=;;"

      " ง่า~~  เอาเถอะ...เคยได้ยินป่ะ..ที่ว่าอยู่ที่ไหนก็ตามคนที่นั่นน่ะ"  โห..แมร่ง ไปได้น้ำขุ่นๆนะยะอีตาบ้าข้างหายไปเป็นแถบแล้วล่ะมั้ง

      " แล้ววันนี้รุ่นพี่ยูคิจะให้ทำอะไรเหรอคะ??  ทำไมต้องมาเข้าชมรมเร็วกว่าปรกติด้วยล่ะคะ??" ฉันพูดเสียงหวานพร้อมเอียงคอหน่อยๆกลายๆจะเป็นนางเอกละคร อิ๊ อิ๊ อิ๊ แล้วก็ทำตาบ้องแบ้วใสปิ๊งใส่รุ่นพี่ยูคิ

     " นอนตกหมอนรึไงเธอคอเอียงเชียว" อ๊าย~~  ฉันค้อนใส่ตาบ้าแจฮุคไปทีก่อนจะโดนหมอนี่ลากไปอยู่ที่ข้างสนามพร้อมๆกับรุ่นพี่ยูคิ

     " มิวะจัง   เรื่องที่เธอถามเมื่อกี้อ่ะนะ..พอดีว่าวันนี้จะมีการทดสอบคนของชมรมน่ะ  มีคนจากชมรมอื่นมาทดสอบด้วย..ถ้าชนะก็ถือเป็นหน้าเป็นตาของชมรมเราไง^^" พี่ยูคิยิ้มอ่อนๆ  ( อ๊าย~ ละลายๆ )

     " แน่นอนว่ารวมทั้งเธอด้วยที่ต้องเข้าทดสอบ"  

     " ห๋า?? +0+ Why??.."
 
     "  ไม่ต้องห่วงหรอกพี่จะจับคนที่ไม่ค่อยเก่งมาคู่กับเธอนะ.." รุ่นพี่ว่าพลางตบหัวฉันเบามือ

      รุ่นพี่ยูคิที่น่ารัก ( ของฉัน)เดินออกไปหาคนอื่นที่เพิ่งเข้ามาทันทีทิ้งให้ฉันกับตาบ้านี่อยู่กันแค่สองคน...แหม้...มันเงียบได้ใจจิงจิ๊งงงงง

       และแล้วคนอื่นๆก็เริ่มแข่งกัน  ดู....น่าเบื่อ...ไม่เห็นจะมีใครที่เข้าตาเล้ยย มีแต่ประเภทที่ว่า ท่าดีทีเหลว  รึไม่ก็ ท่าก็ไม่มีทีก็เหลวอ่ะ  ประเภทที่ดูแข็งแกร่งเหมือนรุ่นพี่ยูคิรึเจ้าแจฮุคน่ะไม่ค่อยจะมี   ไอ้ที่มีก็  พี่สาวคนสวยคนนั้นไง  ท่าทางร้ายไม่เบา

       ผลการต่อสู้ผ่านไปเรื่อยๆท่ามกลางเสียงเชียร์ที่ดังออกมาจากคนของแต่ล่ะชมรม

      " เอาล่ะ  ต่อไป..มิวะจัง..คู่กับ.."

      " ฉันเอง" อยู่ดีๆตอนที่รุ่นพี่ยูคิ ( สุดหล่อ ) กำลังพูดอยู่  พี่สาวคนสวยก็โผล่งขึ้นมา...

      " แต่..ฮิโซกะ  มิวะจังยังอยู่แค่สายขาวอยู่นะ"  รุ่นพี่ยูคิพยายามพูดให้ฉัน

      " ไม่หรอก..ยัยนี่ท่าทางร้ายไม่หยอก"

      " อย่าเลยน่าฮิโซกะ..เดี๋ยวเธอก็เสียอารมณ์เปล่าๆ ยัยนี่เพิ่งเข้าใหม่เองนะ" แจฮุคช่วยพูดอีกแรง

     " อะไรกัน..แม้แต่นายก็เข้าข้างแม่นี่เหรอ??  มิน่า..ดูอ่อนๆพิก๊ล"

     " เธอกล้าจะสู้กับฉันไหมล่ะแม่ลูกเจี๊ยบ  เอ๊ะ..รึว่าเธอจะซุกอยู่กับแจฮุคมันตลอดไปดีล่ะหะ" ( นัง )รุ่นพี่( E )ฮิโซกะท้าฉัน  มันว่าฉันเป็นลูกเจี๊ยบ..เชื่อมันเลย!

     " ตกลงค่ะ"  ว่าแล้วฉันก็เดินตามฮิโซกะเข้าไปที่สนามทันที   ท่ามกลางเสียงโห่ร้องเชียร์นังบ้าฮิโซกะนั่น...ชิ!! 

     " Bicht ( นังเลว )" ฉันมองหน้าฮิโซกะแล้วว่าเบาๆ

     " แกว่าอะไรนะ?"  หูหนวกรึไงนังหน้าปลาจาละเม็ดตากแห้ง  ฉันมันตาถั่งเองที่มองแกว่าสวยได้น่ะ  ชิ! ฉันมันตาต่ำขย่ำขรี้ไปมองยัยถึกบึกบึนคล้ายคูโบต้าอาร์ทีนี่สวยไปได้ยังไงนะ  เธอน่ะสวยไม่ได้ครึ่งตูดฉันหรอกย่ะ!

    " Notting ( เปล่านี่ )"

     " E บ้าแกด่าฉันใช่ไหม"

     " Oh...You  a  cat ( นังสารเลว)"

     " แก..แกด่าฉันนนน" ฮิโซกะพุ่งมาหาฉันทันทีมันนำมาด้วยแข้ง
     
     "  Son of  Bicth ( นังชาติชั่ว)" ฉันว่าพร้อมยกแขนอันเรียวงามมาป้องกันตัวเองยัยนั่นก็ไม่ปล่อยช่องว่างกระหน่ำเตะฉันไม่หยุดฉันจึงเตะสวนมันกลับไปที่สีข้าง..ได้ผล..มันทำหน้าบอกบุญไม่รับทันที...ฮ่ะๆๆ เป็นไงล่ะ  ลูกเตะฉันน่ะขนาดพี่ชายยังยอมซุฮกเลยนะยะ อย่างเธอน่ะจะมาเทียบฝุ่นฉันได้ยังไงกันย่ะรนหาที่ซะแล้ว~~~ ชะเอิงเอยย

     " Gife up แล้วรึไง??" ฉันก้มหน้าถามอย่างเยาะๆ  แน่นอนมันโกรธฉันมากเลยพุ่งเข้าหาฉันอย่างแรงโง่บรม!! ^0^

     ฉันเหวี่ยงวงสวิงอย่างแรงเข้าไปที่ซี่โครงด้านซ้ายของฮิโซกะเต็มๆอิ๊อิ๊ รู้จักฉันน้อยไปล่ะมั้งคุณฮิโซกะ ลูกเตะฉันน่ะนะ พี่ชายที่น่ารักยังรับไม่ได้เลยนะยะ>0< โฮะ โฮะ โฮะ ( น่าปลื้มมากกก)

    " อั๊ก~ แกกก "  ยัยนั่นมองฉันตาเขียวปั๊ด แล้ว She ก็มองไปทางรุ่นพี่ยูคิที่น่ารักของฉัน ( ของเธอ?)ด้วยสายตาที่อ้อนวอนราวกับถูกฉันทำร้ายร่างกายอัยถึกบึกบึนผิดมนุษย์มนาของมัน

      แหม~~~ ไม่ต้องมาทำสำออยหรอกย่ะ! ฉันเนี่ย..ทำเหมือน...

       " รุ่นพี่เป็นอะไรรึเปล่าค่ะ" ฉันเอียงคอถามด้วยน้ำเสียงอ่อนโอนและรักเด็ก ฮิ ฮิ

       " หลีกไป!!! นัง ซุงแหล!!!"

       " ฮึก..~ รุ่นพี่คะ มิวขอโทษค่ะ (ไหว้อย่างงดงามตามมารยาทไทย) มิวไม่ไดด้ตั้งใจจริงๆนะคะ รุ่นพี่อย่าโกรธมิวเลยนะคะ ( บีบน้ำตาปรอยๆ ...กราซิก..กราซิก)"

        " นัง Milk บ้า ยัยแอร์ตอหลี "

        " Eแอร์กี่ miw แกยังอ่านเป็นMilk อีก โง่บรม" ฉันว่าเบาๆพลางพยุงยัยนั่นขึ้นมา

        " เมื่อกี๊แกว่าอะไรนะ "

        " สมองไหลไปอยู่ตรง น.มหมดแล้วรึไงค่ะ ถึงได้ฟังภาษาคนไม่รู้เรื่องแบบนี้ " ฉันกระซิบเบาๆที่ข้างหูยัย โนตม นั่น

        " กริ๊ดดด  ว๊าย!"

        " ขอโทษค่ะ พอดีตกใจเสียงกริ๊ดเลยเผลอปล่อยมือรุ่นพี่ไปน่ะคะ ^-^"

        " ฮิโซกะ เป็นอะไรรึเปล่า" รุ่นพี่ยูคิวิ่งมาถามยัยแอร์กี่นั่น ชิ เป็นห่วงกันจังนะ อย่าให้กรูมีแฟนหล่อๆ บ้างนะเว้ยยย

โสดแต่ไม่ได้ตั้งใจ
จะทำยังไงนู๋ไม่ได้ตั้งใจโสด~

แหม้~~ เพลงนี้มันดังมาเป็นระยะๆ แฮะ อย่าให้กรูหาแฟนได้นะเว้ญญToT
       
         " ไงหนูน้อย เป็นไงบ้างละได้เตะคนสมใจอยากแล้วนี่ " แส่...แส่ทุกเรื่องจริง ว่างมากเอาเวลาไปหาแฟนซะไป๋ อยู่ทำไมให้ขึ้นคานอ่ะฮ่ะ 

        " เธอด่าอะไรฉันในใจเธอน่ะ อย่าคืดว่าไม่รู้นะ " แน๊...สอ..เอือ..กอ..ซะจริง แกจะรู้ได้ไงย่ะ ถ้าแน่จริงแกก็ต้องรู้ซิว่าฉันปลื้มรุ่นพี่ยูคิมากกว่าแกอ่ะ 

        " อย่ามามองฉันเป็นนี้นะ ฉันรู้น่าว่าเธอชอบเจ้ายูคิมัน แต่ว่ามันไม่สนใจเธอหรอกน่า ทำใจซะ แม่หนูน้อย "

         กริ๊ดดดดดดด อยากดับชีพคนเฟ้ย Shut up ซะทีซิ Baby ก่อนที่จะโดนพระบาทฟาดพระโอษฐ์อ่ะนะ   
         ชิส์ ! คนอะไรกันเนี่ย ทำไมปากมันถึงได้เลวร้ายอย่างนี้ สู้พี่ยูคิไม่ได้ ^O^ ทำอะไรก้อน่ารักไปซะหมด ไม่รู้ว่าพ่อแม่ทำยังไงเกิดมาถึงได้น่ารักบาดใจขนาดนี้กันนะ ^.^ 
          "อะ..อะไร ไรกะนชอบรุ่นพี่ยูคิที่น่ารักน่าชังคนนั้นกัน (O_O  )(  O_O)"
          "อย่ามาตีหน้าเศร้าเล่าความเท็จ =_= " ชิ.....ผู้ชายอะไร ไม่มีเส่นห์เอาซะเรย น่าเบื่อจิงๆ