คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #16 : Short Fic Special : Eunhyuk BirthDay : Always love you my brother
30 March 13
“ฮัลโหล...ซีวอนอ่า ทำอะไรอยู่ ทำไมวันนี้ทั้งวันไม่โทรหาฮยอกเลยอ่า” เสียงหวานร้องถามคนปลายสายทันทีที่อีกคนรับโทรศัพท์ เสียงแง้วๆที่ดังมาตามสายทำให้คนที่รับโทรศัพท์รู้อาการของอีกคนในทันที ....งอนแล้วแน่ๆเลย
“อ่า ...ขอโทษนะฮยอกแจ วันนี้ยุ่งทั้งวันเลย นี่ก็ยังไม่ได้ว่างเลยเนี่ย แล้วนี่ฮยอกแจอยู่ไหน ดึกแล้วทำไมยังไม่นอนอีก” ซีวอนมองนาฬิกาข้อมือเรือนหรูที่บอกเวลาตี 2 กว่าแล้วแต่คนที่โทรมายังร้องเสียงใสอยู่เลย
“อยู่บริษัท ซ้อมเต้นอยู่น่ะ เดี๋ยวก็กลับแล้ว จะมารับมั้ยละ” ถามอีกคนแบบทีเล่นทีจริง เผื่อว่าซีวอนจะยอมมารับตนที่บริษัทด้วยรถคันหรู
“ใจน่ะไปแล้ว ....แต่ตัวไปไม่ได้น่ะสิ กลับบ้านดีๆละ ถึงแล้วก็อาบน้ำเข้านอนเลย ห้ามลืมอาบน้ำนะ!!” เน้นย้ำให้คนร่างบางที่ไม่ค่อยจะชอบอาบน้ำเท่าไรนักให้ทำตามในสิ่งที่ตนบอก
“ซีวอน ...จะว่าฮยอกซกมก ไม่ยอมอาบน้ำหรือไง รู้แล้วละน่า ทำยังกับฮยอกเป็นเด็กๆไปได้” ร่างบางยู่หน้าใส่คนที่ส่งผ่านมาแต่เสียงอย่างงอนๆที่โดนคนรักว่าเข้าให้
“แล้วนี่จะไม่มารับจริงๆหรอ ต้องกลับเองอีกแล้วหรอเนี่ย เฮ้อ~~” คนตัวบางถอนหายใจพลางส่งเสียงเหงาๆกึ่งออดอ้อนไปกระตุ้นความรู้สึกของใครอีกคนที่กำลังฟังอยู่ วิธีนี้ใช้ได้ผลตลอดละ เชื่อสิ เดี๋ยวซีวอนก็ต้องมารับ คิคิ~
“อ่า...วันนี้ไปไม่ได้จริงๆ เดี๋ยวต้องไปสนามบินแล้ว ตอนนี้แพ็คกระเป๋าอยู่เนี่ย” ร่างสูงเอาโทรศัพท์วางไว้บนไหล่พลางใช้หูหนีบเอาไว้ ในขณะที่มือก็พับเสื้อผ้าลงกระเป๋าเดินทางไปด้วย
“แพ๊คกระเป๋า ...ไปไหน? เดี๋ยวนี้ไปไหนไม่บอกฮยอกเลยนะ นึกจะแพ๊คของไปก็ไปเลย ไม่บอกไม่กล่าวสักคำ” ฮยอกแจร้องบอกอย่างไม่พอใจ เสียงใสแหวลั่นๆใส่อีกคน จนซีวอนต้องรีบเอาโทรศัพท์ออกจากหู
“ฉันยังไม่ได้บอกหรอว่าจะไปเยรูซาเล็ม จะไปโบสถ์ในวันอีสเตอร์น่ะ”
“นี่ล้อฮยอกเล่นหรือเปล่าเนี่ย อ้อ...วันมะรืนนี้มันเป็นวันเมษาหน้าโง่นี่เนอะ นั่นแน่ มาแอบเล่นกันก่อนถึงวัน ซีวอนหลอก ฮยอกไม่สำเร็จหรอก ฮยอกรู้ทันหรอกนะ ” ฮยอกแจดักคอคนร่างสูง เพราะรู้ดีว่าวันมะรืนเป็นวันโกหก คนรักของเค้าต้องหาเรื่องมาแกล้งเค้า มาล้อเค้าเล่นแน่นอนเลย
“ฉันกำลังจะไปแสวงบุญ จะมาโกหกได้ยังไงกันละฮยอกแจ เดี๋ยวแค่นี้ก่อนนะ ซีวอนต้องไปแล้วล่ะ ต้องรีบไปสนามบิน เดี๋ยวตกเครื่อง ถ้ายังไงเดี๋ยวซีวอนโทรหาแล้วกันนะ ฮยอกแจกลับบ้านดีๆละ” ซีวอนตั้งท่าจะวางสายเมื่อเห็นว่าใกล้ถึงเวลาที่ตัวเองจะต้องไปสนามบินแล้ว
“เดี่ยวสิซีวอน ....จะไปจริงๆหรอ ไปกี่วัน กลับมาเมื่อไร แล้ว...แล้ววันเกิดฮยอกละ” ร่างบางรีบระรัวยิงคำถามใส่ก่อนที่อีกคนจะกดวางสาย
“ยังไม่รู้เลยว่าจะกลับวันไหน เอาเป็นซีวอนจะกลับมาให้ทันวันเกิดฮยอกแจนะครับ รอก่อนนะ ไปแปปเดียวเท่านั้นแหละ ดูแลตัวเองดีๆนะตอนซีวอนไม่อยู่น่ะ ซีวอนไปก่อนนะครับ...รักฮยอกแจนะ” ร่างสูงทิ้งคำรักปิดท้ายบทสนทนาไว้ให้ก่อนจะกดวางสายไป ฮยอกแจนั่งมองโทรศัพท์ของตัวเอง น้ำตาหยาดใสไหลรื้นขึ้นคลอเบ้าที่อีกคนตัดสายใส่ ไหนจะไปต่างประเทศแบบไม่บอกไม่กล่าว ไม่ลาเค้าสักคำเลย นี่ถ้าไม่โทรหาจะรู้มั้ยว่ากำลังจะไป ...ใจร้ายที่สุดเลยนะ
“เป็นอะไรหรือเปล่าน่ะเรา ดูซึมๆไปนะ ตั้งแต่ตอนซ้อมแล้ว” พี่ผู้จัดการที่มารับฮยอกแจหลังจากที่ซ้อมเต้นเสร็จเอ่ยถามคนที่นั่งนิ่งไม่พูดไม่จา ผิดกับตอนขามาที่เจื้อยแจ้วแทบไม่หยุด
“เปล่าฮะ ฮยอกแค่เหนื่อยๆนิดหน่อย” ร่างบางเอ่ยปฏิเสธ พลางปรับเบาะเอนตัวลงนอน พลางพลิกกายตะแคงหันมองออกไปนอนหน้าต่างรถ ไม่ให้อีกคนจับสังเกตได้
“ถ้าเหนื่อยก็พักซะ นอนไปก่อนก็ได้ เดี๋ยวถึงหอแล้วพี่ปลุกเอง ช่วงนี้ตารางงานแน่นน่าดูเลยนะ ...อ้อ ฮยอกแจ วันที่ 4 นี้ คุณคังโฮดงเค้าติดต่อมา อยากให้เราไปร่วมรายการด้วยน่ะ จะรับงานมั้ย” ผู้จัดการเอ่ยถามอีกคนถึงเรื่องงานที่ติดต่อเข้ามาใหม่พลางรอฟังคำตอบจากคนที่นอนนิ่งๆไม่รู้ว่าหลับไปหรือยัง
“ถ้ามันโอเคก็รับเถอะฮะ วันนั้นฮยอกว่างอยู่แล้วล่ะ” ฮยอกแจร้องบอกอีกคนเสียงอ่อย ยิ่งนึกไปถึงวันเกิดของตัวเองในปีนี้ที่จะไม่มีคนร่างสูงอยู่ฉลองด้วยก็ยิ่งเศร้า
“รับหรอ ...ต้องไปถ่ายที่เวียดนามนะ กลับไปคิดให้ดีๆก่อนแล้วกัน ไว้เราตัดสินใจได้ค่อยมาบอกพี่นะว่ารับหรือไม่รับ” พี่ผู้จัดการเอ่ยสรุปให้พลางปล่อยให้อีกคนได้ขึ้นห้องไปพักผ่อนหลังจากที่เหนื่อยกับตารางงานที่แน่นเอียดมาทั้งวัน
31 March 13
“เป็นอะไรไป ดูทำหน้าเข้าดิ อึไม่ออกหรือไง” ดงเฮเดินเข้ามาหยอกเย้าเพื่อนเมื่อเห็นอีกคนทำหน้าบึ้งตึงแต่เช้า วันนี้ก็เป็นอีกวันที่ดงเฮและฮยอกแจต้องมาที่บริษัทเพื่อซ้อมเพลงใหม่ที่กำลังจะออกคู่กัน
“เปล่า เบื่อๆน่ะ ไหนๆก็มาแล้วไปซ้อมเลยก็ได้” ฮยอกแจว่าพลางลุกจากเก้าอี้ที่นั่งอยู่เมื่อครู่ ดงเฮที่กำลังจะทิ้งตัวลงนั่งข้างๆถึงกับชะงักตูดไว้แทบไม่ทัน
“อะไรกัน ฉันเพิ่งมาถึงต้องลุกขึ้นเต้นอีกแล้วหรอเนี่ย ใจคอนายจะไม่ให้ฉันพักเลยหรือไงฮยอก” ต่อว่าเพื่อนอีกคนที่อยู่ๆก็ฟิตอยากจะเต้นขึ้นมาเสียเฉยๆ โดยไม่ถงไม่ถามสุขภาพเค้าสักคำ
“มานั่งนี่เลย มาคุยกันก่อน เป็นอะไร ทำหน้าบึ้งตึงเป็นตูดลิงเลย ทะเลาะกับซีวอนมาหรือไง” ประโยคหลังเอ่ยชื่อคนรักของเพื่อนออกมาจี้ใจดำเพื่อนเข้าตรงจุด แค่ได้ยินชื่อคนใจร้ายนั่นน้ำตาก็พาลจะไหลละ
“เอ้า ร้องไห้ทำไม ฉันทำอะไรผิดหรือเปล่าเนี่ย” ดงเฮร้องอย่างตกใจที่อยู่ๆเพื่อนก็ปล่อยโฮออกมาตรงหน้า มือบางรีบหยิบกระดาษทิชชู่มาส่งให้เพื่อนซับน้ำตา
“ฮึก...ใจร้ายมากอ่า...ฮืออออ” ฮยอกแจโถมตัวเข้ากอดเพื่อนสนิทพลางทุบอกดงเฮอย่างระบายอารมณ์
“เป็นอะไรไปฮยอก มีอะไรก็บอกสิ ไม่พูดแบบนี้แล้วฉันจะช่วยได้ยังไงละ” ดงเฮพยายามคว้ามือของฮยอกแจที่ทุบอกตัวเองดังอั่กๆให้หยุดเสียที มืออีกของยกขึ้นกอดอีกคนพลางลูบหลังเบาๆ
“ทะเลาะกับซีวอนหรอ” คงจะมีอยู่ประเด็นเดียวที่ทำให้ลีฮยอกแจร้องไห้ได้ขนาดนี้
“เปล่า ฮึก...” หัวกลมดิกส่ายหัวปฏิเสธคำเพื่อนว่าที่เพื่อนเดานั้นไม่ถูกต้อง
“อ่าวแล้วเป็นอะไร”
“ซีวอน...ฮึก ไปแสวงบุญ ไม่ลา...เลย ฮืออออ” ดงเฮถึงกับหลุดขำแต่ก็ต้องรีบกลั้นไว้เมื่อคนในอ้อมกอดยังคงร้องไห้ไม่เลิก แต่ไอ้เหตุผลไปแสวงบุญนี่มันออกจะฮาไปนิดนะ
“โอ๋ๆ หยุดร้องก่อนๆ แล้วเงยหน้าขึ้นมาคุยกับฉันดีๆ” ดงเฮดึงตัวอีกคนออกจากอ้อมกอด ฮยอกแจรีบปาดน้ำตาตัวเองพลางเงยหน้าขึ้นมองเพื่อนรักที่จับไหล่ของตนเอาไว้ซะแน่น
“ไหนเล่าสิ เกิดอะไรขึ้น อย่าร้องไห้ตอนเล่าด้วยนะ ฟังไม่รู้เรื่อง” รีบดักคอเพื่อนก่อนที่เพื่อนจะเล่าอะไรให้ฟัง พูดไปร้องไห้ไปจะจับใจความกันได้มั้ยละนั่น
“ก็เมื่อวานอะดิ....” ฮยอกแจเริ่มต้นเล่าเรื่องที่คุยโทรศัพท์กับคนร่างสูงเมื่อวานให้เพื่อนสนิทฟัง ดงเฮฟังไปก็ต้องกลั้นขำไปกับความง๊องแง๊งของเพื่อนที่ติดจะเป็นเด็กๆไปนิด
“อย่าหัวเราะได้ปะดงเฮ วันหลังมีอะไรจะไม่เล่าให้ฟังแล้ว” ปากบางยื่นออกมาอย่างงอนๆที่เพื่อนเอาแต่หัวเราะตนเอง
“ฮ่าๆ... ไม่ให้ขำได้ยังไง เรื่องไม่เป็นเรื่องเลยเถอะฮยอกแจ ฮยอกแจก็รู้อยู่ว่าซีวอนเป็นพ่อพระขนาดไหน นี่ดีนะแค่ไปแสวงบุญ ถ้าลาไปบวชนายไม่เงิบเลยหรือไง” ดงเฮว่าไปก็หัวเราะไปด้วยความฮา พลางคิดไปถึงภาพซีวอนที่มาลาฮยอกแจไปบวช
“นอกจากจะไปไม่ลาแล้วยังไม่รู้ว่าจะกลับมาทันวันเกิดฮยอกด้วยหรือเปล่าอีกนะ ให้ตายเถอะ” ฮยอกแจสบถอย่างไม่พอใจในการกระทำของคนรัก ก็รู้หรอกนะว่าวันสำคัญทางศาสนานั้นสำคัญกับซีวอนมาก แต่วันเกิดเค้าละ !!! สำคัญกับซีวอนบ้างมั้ยเนี่ย
“เอาน่าๆ เชื่อสิ ยังไงซีวอนก็ไม่มีทางลืมวันเกิดฮยอกหรอกน่า เลิกงอแงแล้วไปซ้อมเต้นได้แล้ว เดี๋ยวคืนนี้ไปเที่ยวกันจะได้หายเครียด ไปๆๆ” ดงเฮฉุดมืออีกคนให้ลุกขึ้นเต้น มือบางปาดน้ำตาบนใบหน้าหวานของเพื่อนออก พลางจูงมือกันเข้าห้องไปซ้อมเต้น
‘ @ AllRiseSilver : choco luv ’ พอถึงเวลาพักจากการซ้อมเต้น ฮยอกแจก็กวักมือเรียกน้องหมาเซเลปของตนให้มานั่งไกลๆ พลางเซลก้าด้วยกันซัก 1 รูป เผื่อว่าถ้าซีวอนเห็นจะอัพทวิตหากันบ้าง
“ไปกันเถอะฮยอก เสร็จแล้วใช่มั้ย” ดงเฮเดินมาเรียกเพื่อนรักที่เปลี่ยนเสื้อผ้าเรียบร้อยเตรียมตัวจะออกไปเที่ยวคลายเครียดด้วยกัน พลางมองฮยอกแจที่นั่งหน้าเศร้าอยุ๋กับน้องหมาเซเลป
“เป็นอะไรไปอีกละ” จากที่เปิดประตูพลางชะเง้อเข้ามาเรียกเพื่อน ก็ต้องเดินเข้ามาหาอีกคนในห้องจนได้ ดงเฮย่อตัวลงนั่งตรงหน้าเพื่อนพลางเอ่ยถามอีกคนที่จู่ๆก็เซื่องซึมขึ้นมาอีกแล้ว
“อัพทวิตไปร่วมชั่วโมง ซีวอนไม่ตอบอะไรกลับมาซักคำอ่าดงเฮ....” ฮยอกแจเบะปากเหมือนคนจะร้องไห้
“คงยังไม่ว่างตอบกลับมาละมั้ง อย่าคิดมากน่า...ไหนๆก็เข้ามาแล้ว มาเซลก้ากันซักรูปก่อนไปเที่ยวกัน” ดงเฮว่าพลางลากเก้าอี้มานั่งข้างเพื่อน พลางวานให้คนอื่นมาถ่ายรูปให้ ฮยอกแจเอาหมวกมาปิดดวงตาที่บวมช้ำจนปูดเป็นลูกเห็นได้ชัด
‘@ donghae861015 Good Night. !!^^ We just hang out^^’ ถ่ายเสร็จปุ๊บดงเฮก็ไม่รอช้าที่จะอัพโหลดมันลงทวิตเตอร์โดยไว ก่อนที่ทั้งคู่จะออกไปลั้ลลากันตามประสาสาวๆหนีเที่ยว
‘ติ๋ง...’ เสียงแอพพริเคชั่นสักตัวในมือถือดังขึ้นขณะที่ทั้งคู่กำลังนั่งทานกาแฟกันอยู่ ฮยอกแจหยิบมือถือมาเปิดดูก็เห็นเป็นสัญลักษณ์นกสีฟ้าที่ลอยเด่นอยู่บนจอ มือบางเลื่อนไปกดดูว่าใครทวิตมาหาตน
‘ @ siwon407 : หนีเที่ยวกับดงเฮหรอ ทำไมไม่กลับไปพักผ่อน’ ซีวอนดีเอ็มมาหาคนรักทันทีที่เปิดทวิตเตอร์เช็คข่าวแล้วเจอดงเฮอัพทวิต
‘ @ AllRiseSilver : สนใจกันด้วยหรือไงละ’ แม้ว่าจะดีใจที่ในท่สุดคนร่างสูงก็ทักมาเสียทีแต่ก็อดจะงอนไม่ได้จริงๆ
‘ @ siwon407 : สนใจสิครับ แฟนทั้งคนนะ งอนหรอ?’
‘ @ AllRiseSilver : ถ้าบอกว่างอน แล้วจะบินกลับมาหามั้ยละ’
‘ @ siwon407 : เดี๋ยวซีวอนก็กลับแล้ว อีก 2-3วัน ซีวอนก็กลับแล้วล่ะ อย่างอนเลยนะ’
‘ @ AllRiseSilver : พูดอย่างนี้แสดงว่าถึงจะงอนก็ไม่กลับใช่ปะ เฮ้อ~ เอาเถอะ เดินทางดีๆแล้วกันนะ’ ฮยอกแจตัดบทสนทนาลงในที่สุด ร่างบางเก็บโทรศัพท์ลงในกระเป๋ากางเกงพลางหันมาจิบโกโก้เย็นที่วางอยู่ตรงหน้า พยายามที่จะข่มความน้อยใจที่มีจนล้นอกนี้ลง
“เดี๋ยวเค้าก็กลับมาน่าฮยอกแจ อย่าคิดมากสิ” ดงเฮเอ่ยเตือนเพื่อน รู้ดีว่าคนตรงหน้าพยายามกลั้นน้ำตาตัวเองมากแค่ไหน
“กลับมาทันก็เปล่าประโยชน์แล้วแหละ วันเกิดฮยอก ฮยอกจะบินไปเวียดนาม” ฮยอกแจตัดสินใจละ เค้าจะบินไปต่างประเทศในวันเกิดของตัวเอง กลับมาทันไม่ทันก็เรื่องของซีวอนแล้วล่ะ ในเมื่อไม่สนใจกันอยู่แล้วนี่นา
“คิดดีแล้วหรอ อย่าเอาอารมณ์ชั่ววูบมาตัดสินนะ” ร้องถามเพื่อนรักที่ดูแล้วคงตัดสินใจแน่ๆแล้วละว่ายังไงก็ไปแน่นอน
“คิดดีแล้วล่ะดงเฮ ฮยอกจะไปเวียดนาม”
“อย่างนี้ฉันก็อดฉลองวันเกิดกับนายอ่าดิ” ดงเฮร้องถามเพื่อนรักที่ปกติจะอยู่ฉลองวันเกิดด้วยกัน แต่ปีนี้คงจะไม่ได้อยู่ด้วยกันแน่ๆเลย
“เดี๋ยวเราฉลองกันวันที่ 3 ก็ได้ ไปกินข้าวกับครอบครัวฉันแล้วกันนะ เดี๋ยวโทรบอกออมม่าไว้ นายยังไม่เคยไปร้านฉันเลย นี่นา ไปด้วยกันนะ” ฮยอกแจเอ่ยชวนเพื่อนสนิทให้ไปฉลองวันเกิดกับครอบครัวของเค้าด้วยกันที่ร้าน และก็เป็นอันตกลงเมื่อดงเฮหันมาพยักหน้ารับข้อเสนอที่ฮยอกแจยื่นมาให้
3 April 13
แฟนคลับทุกคนต่างรีทวิตเตอร์กันอย่างมันมือ เมื่อทางร้าน Tous Les Jours ประกาศออกมาว่าวันที่ 3 ฮยอกแจกับเพื่อนซี้จะเข้ามาที่ร้านตอนบ่ายๆ ทุกคนต่างรอลุ้นว่าเพื่อนซี้ที่ว่านั้นจะเป็นใครกันแน่ หลายๆคนก็เดาว่าคงจะเป็นดงเฮที่ตอนนี้ไปไหนมาไหนต้องหนีบฮยอกแจไปด้วยตลอด เรียกได้ว่าตัวติดกันยังกับตังเมเลยทีเดียว
พอตกบ่ายความจริงก็แถลงไข เมื่อพนักงานพาร์ทไทม์พิเศษที่พ่วงตำแหน่งลูกเจ้าของร้านนั้นมาถึงที่ร้านจนได้ แฟนคลับที่มายืนออรอกันอยู่ที่หน้าร้านเบียดเสียดกันแน่นเอียดจนแทบไม่มีทางเดิน สายตาทุกคู่จับจ้องไปที่พนักงานพาร์ทไทม์และพยายามส่องดูว่าเพื่อนซี้ที่มาด้วยนั้นคือใคร ...ผู้ชายกล้ามใหญ่ ตัวล่ำๆที่มาในชุดเสื้อกล้ามสีดำสวมทับด้วยเสื้อแขนยาวสีขาวกับหมวกและแว่นตาดำ หัวสีบลอนด์ที่เด่นมาแต่ไกลนั้นทำให้แฟนๆที่มารุมมาตุ้มกันอยู่หน้าร้านนั้นถึงกับกรี๊ดลั่น เมื่อเดากันไว้ไม่ผิดว่าคนที่มากับฮยอกแจนั้นคือ ลีดงเฮ ณ จุดๆนี้ทั้งแม่ยกและที่ไม่ใช่แม่ยกของเฮอึน ถึงขั้นฟินกันโดยทั่ว ไม่ว่าจะอยู่ในเหตุการณ์จริงหรือนั่งรีทวิตอยู่หน้าคอม
“ดงเฮ ไหนๆก็มาแล้ว มาช่วยฉันแพ็คขนมนี่มา เดี๋ยวฉันสอน ..อ้อ ไม่มีค่าจ้างให้นะ” ฮยอกแจรีบพูดดักคอเพื่อนพลางลากไปที่เคาน์เตอร์เพื่อให้เพื่อนช่วยกันแพ็คขนมใส่ห่อ ฮยอกแจอธิบายวิธีการแพ็คขนมแต่ดูเหมือนดงเฮจะไม่ได้ใส่ใจมันสักนิดเลย
“ที่ลากมานี่มีแผนอะไรหรือเปล่าเนี่ย คนมากันเต็มร้าน รีกันเต็มทวิตเตอร์ อยากจะให้ใครเห็นหรือเปล่าว่าควงฉันมาที่ร้าน” ดงเฮก้มลงกระซิบถามฮยอกแจ เมื่อพอจะจับทางได้บ้างว่าวันนี้ฮยอกแจชวนเค้ามาที่ร้านทำไม
“จะบ้าหรอไง ก็บอกอยากจะฉลองวันเกิดด้วยกันไม่ใช่หรอ” ฮยอกแจตบหน้าอีกคนเบาๆที่มาหยอกเย้าตนทำเป็นจับผิดแบบนี้ ดงเฮหัวเราะอีกคนที่ออกอาการเขินๆที่โดนจับได้
คนทั้งคู่ยืนให้แฟนคลับถ่ายรูป ถ่ายวีดีโอกันจนพอใจ บ้างมีกระเซ้าเย้าแหย่กันบางเวลา ก่อนที่ทั้งคู่จะขอตัวเข้าไปพักผ่อนด้านในของร้าน
“แซงอิลชุกคาฮัมนีดา~~ ” เสียงเพลงวันเกิดดังขึ้นพร้อมๆกับการปรากฏตัวของออมม่าและพี่สาวสุดที่รักอย่างพี่โซรา คนทั้งคู่ถือเค้กก้อนใหญ่เข้ามาเซอไพร์สวันเกิดให้กับน้องชายคนเล็กของบ้าน
“ออมม่าอ่า...ให้ฮยอกหรอฮะ”ฮยอกแจหันไปถามผู้เป็นแม่ พลางชี้ไปที่เค้กที่ตั้งอยู่ตรงหน้า
“วันเกิดหนูหรือเปล่าละลูก ถ้าใช่มันก็เป็นเค้กของหนูนั่นละ” ฮยอกแจยิ้มกว้างพลางสวมกอดออมม่าและพี่สาวของตัวเอง ร่างบางอธิษฐานในใจพลางก้มลงเป่าเทียนวันเกิดที่ปักอยู่บนเค้ก
“ขอบคุณนะฮะ ออมม่า นูนา ขอบใจนะดงเฮที่มาอยู่ฉลองวันเกิดกับฮยอกวันนี้” ฮยอกแจเอ่ยของคุณคนทั้งสามพลางโถมตัวเข้ากอดคนที่ตัวเองรักทีละคน
“ขี้แยไม่เปลี่ยนเลยนะลูกออมม่าเนี่ย ไม่อายแฟนคลับที่เค้ารอกันอยู่นอกร้านบ้างหรือไงลูก” ออมม่าลูบหัวลูกชายคนเล็กที่ขี้แยเป็นประจำพลางกอดลูกไว้แนบอก 28ปีแล้วสินะที่เค้ามีเจ้าเด็กน้อยคนนี้ กว่าจะเลี้ยงมาจนถึงวันนี้ได้มันช่างยาวนานเหลือเกิน
“ออมม่าขอให้ลูกชายสุดที่รักของออมม่ามีความสุขมากๆ ทำอะไรก็ขอให้ประสบความสำเร็จ มีแต่คนรักคนชอบ หนูเป็นลูกชายที่น่ารักที่สุดของออมม่าเลยนะครับ ^^” มือหยาบกร้านที่ผ่านการทำงานมาอย่างหนักของคนเป็นแม่ลูบหัวลูกอย่างเอ็นดู จะผ่านไปสักกี่ปี ลูกชายของเค้าคนนี้ก็ยังเป็นเด็กน้อยในสายตาของเค้าเสมอ
“ดงเฮอยู่ทานข้าวด้วยกันก่อนนะลูก ออมม่าเตรียมกับข้าวไว้แล้วละ ไปๆ ไปทานข้าวกันได้แล้วลูก มีงานต่อไม่ใช่หรอ” ว่าแล้วก็ชวนกันไปทานข้าวที่ออมม่าของฮยอกแจลงมือเข้าครัวทำเองแบบสุดฝีมือ มันเป็นอีกความสุขหนึ่งที่ได้อยู่กับคนในครอบครัว อย่างน้อยๆวันเกิดของฮยอกแจปีนี้ ก็มีความสุขไม่ต่างจากปีอื่นๆละนะ....
ตกดึกของคืนวันที่ 3 ฮยอกแจก็ต้องรีบกลับมาเก็บข้าวของแพ๊คลงกระเป๋าเตรียมตัวไปถ่ายรายการที่เวียดนามในเช้าวันถัดมา แม้ว่ามือจะสาละวนอยู่กับการเลือกชุด แต่ร่างบางก็ไม่ลืมที่จะทวิตขอบคุณเหล่าแฟนคลับและเพื่อนๆที่ร่วมกันทวิตอวยพรวันเกิดของเค้า จนทวิตไหลเร็วเป็นน้ำตกแองกาล่า
‘ @ donghae861015 Happy Birthday to EH !!^^ Love ya man !! 멸치!!’ ทวิตสุดท้ายที่ฮยอกแจได้รับ คงจะเป็น ทวิตจากเพื่อนสนิทอย่างลีดงเฮ ที่ออกมาบอกรักกันผ่านสื่อนี่ละมั้ง ทำเอาฟินกันไปทั้งไทม์ไลน์ แต่ในใจเค้าน่ะ มีเพียงทวิตเดียวที่รอคอยแต่มันไม่มาซักที.....@siwon407
จนกระทั่งใกล้เวลาขึ้นเครื่อง ร่างบางก็เซลก้าตัวเองเป็นรูปสุดท้ายก่อนจะบินไปเวียดนาม ภาพของคนตัวบางที่ทวิต ขอบคุณเอลฟ์ทั่วโลกที่อวยพรวันเกิดเค้า แต่ในภาพกลับเป็นหน้าของเจ้าตัวที่เบะปากราวกับคนจะร้องไห้เสียมากกว่า
“ดูทำหน้าเข้าสิ เด็กน้อยคนนี้” ร่างสูงถึงกับหัวเราะเมื่อเห็นทวิตล่าสุดที่คนรักทวิตเอาไว้ก่อนที่จะไปเวียดนาม ...ใช่ เค้ารู้แล้วละว่าฮยอกแจกำลังจะบินไปเวียดนามในวันเกิด ตอนแรกเค้าก็ตั้งใจจะกลับให้ทันวันเกิดของคนรักอยู่หรอก แต่ดูเหมือนถ้ากลับไปตอนนี้ ยังไงก็คงไม่เจอกันแน่ๆ เอาเป็นว่าเปลี่ยนแผนแล้วกันนะ ....
4 April 13
‘ @ siwon407 hello world. Im doing good really miss you all. also happy birthday to you my brother @AllRiseSilver always love you ’ ในที่สุดก็ออกมาทวิตจนได้ ในเช้าวันที่ 4 วันเกิดของฮยอกแจกับการรอคอยทวิตจากคนรัก ในที่สุดซีวอนก็ออกมาทวิตข้อความที่ประโยคแรกดูจะไม่ค่อยเกี่ยวอะไรนักกับการทักทายแบบโลกสวยๆของพ่อนักบุญ ประโยคหลังเป็นการอวยพรให้กับวันเกิดของคนรักที่ออกมาระบุสถานะเป็นพี่น้องกันเหมือนดาราไทย และตบท้ายด้วยคำรักเหมือนอย่างเคย “ฮัลโหล ฮยอกแจ ...เห็นที่ซีวอนทวิตหรือยัง บอกแล้วว่าเค้าไม่ลืมนายหรอกน่า เห็นมั้ยออกมาทวิตละ มี Always love you กันผ่านสื่อด้วยนะ 555 เห็นกันทั่วโลกเลยยยยย ฟินกันไป” ดงเฮที่โทรทางไกลมาจากเกาหลีเอ่ยถามเพื่อนรักที่ไม่รู้ว่าเช็คทวิตเตอร์ของตัวเองหรือยัง
“เห็นแล้วล่ะดงเฮ ฟินอะไรกันละ ไอ my brother นี่มันอะไรกัน หายหน้าไปไม่กี่วัน มีแฟนใหม่ไปแล้วมั้งน่ะ มาลดขั้นฉันเหลือแค่พี่น้องเนี่ย” ฮยอกแจแหวลั่นอย่างไม่พอใจ อยากจะวีนตั้งแต่เห็นทวิตละ ติดที่ว่าถ่ายรายการอยู่หรอกนะ
“เอาน่าๆ ไม่เคยได้ยินหรือไง พี่น้องท้องชนกันน่ะ ...ดูอย่างคิบอมตอนไปไทยสิ เจอป้ายคิเฮระรานตาขนาดนั้นยังพูดออกมาได้ว่าพี่น้องกัน ตอนนั้นฉันโมโหจะตาย แต่คิบอมบอกว่าถ้าบอกผ่านสื่อไปจะเป็นเรื่องใหญ่ เอาเป็นพี่น้องท้องชนกันแบบนี้ละดีแล้ว 555 นายก็อย่าคิดมากละ รีบๆถ่ายให้เสร็จแล้วรีบกลับมาปรับความเข้าใจกับซีวอนซะนะ” ดงเฮทิ้งท้ายไว้แค่นั้นก่อนจะวางสายไปด้วยเหตุผลที่ว่าค่าโทรศัพท์มันแพง (งกกันยกวง -*-)
“ฮึ่ยยย ให้มันได้อย่างนี้สิซีวอน เกือบจะหายงอนอยู่แล้วเชียวนะ ยังจะมาทำให้งอนเพิ่มากขึ้นไปอีก” ร่างบางมองทวิตที่คนรักอัพพลางบ่นอีกคนอย่างงอนๆ สงสัยกลับไปเกาหลีคงได้เคลียร์กันยาว ว่าไอพี่น้องที่ว่านี่มันพี่น้องแบบไหน ถ้าแบบที่ดงเฮว่าก็แล้วไป แต่ถ้าไม่ใช่ งานนี้คงมีเคลียร์...
วันทั้งวันร่างบางง่วนอยู่กับการถ่ายทำรายการแทบไม่ได้หยุดพัก ฮยอกแจพยายามเร่งทำงานให้เสร็จเพื่อที่ตนจะได้ไปพักผ่อน อากาศที่เวียดนามนี่ร้อนเหลือเกิน อยากจะกลับไปอาบน้ำนอนเปิดแอร์เย็นๆในโรงแรมจะแย่แล้วเนี่ย
“คัท!!! โอเค ขอบคุณทุกคนมากที่ทำงานกันอย่างหนัก วันนี้พอแค่นี้ละ เสร็จแล้ว แยกย้ายกันไปพักผ่อนได้” โปรดิวเซอร์ของรายการสั่งคัทหลังจากที่ซีนสุดท้ายเสร็จสิ้นลง ดารานักร้องที่มาร่วมรายการต่างโค้งขอบคุณทุกคนที่ร่วมกันทำงานกันอย่างหนัก เมื่อเห็นทุกคนแยกย้ายกันเป็นที่เรียบร้อยแล้ว ฮยอกแจก็ขอตัวแยกกลับไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าที่ห้องของตัวเองบ้าง
“รูมเซอร์วิสใช่มั้ยฮะ ห้อง 1008 สั่งอาหารหน่อยฮะ เอา....” ร่างบางโทรสั่งอาหารกับทางโรงแรมเมื่อท้องไส้เริ่มปั่นป่วนหลังจากที่ทุ่มเทถ่ายรายการจนไม่ได้ทานอะไรมาทั้งวัน พอสั่งอาหารเสร็จก็คว้าผ้าเช็ดตัวเข้าห้องน้ำไปชำระร่างกายที่มีแต่เหงื่อไคล รอระหว่างที่อาหารกำลังจะมาส่ง
‘ติ๊ง...ต่องงง’ เสียงออดหน้าประตูดึงความสนใจคนที่กำลังร้องเพลงเสียงลั่นขณะที่อาบน้ำอยู่ในห้องน้ำ ฮยอกแจรีบคว้าผ้าเช็ดตัวมาเช็ดแบบลวกๆพลางพันไว้ที่เอว ก่อนจะเปิดประตูห้องน้ำออกมา
“รอสักครู่นะฮะ” ร่างบางตะโกนร้องบอกบริกรที่ยืนอยู่อีกฝั่งของประตู มือบางเอื้อมไปบิดลูกบิดให้กลอนประตูนั้นเปิดออก ก่อนที่ตนเองจะผลุบหายเข้าไปในห้องน้ำอีกครั้ง
“วางไว้ที่โต๊ะเลยฮะ ทิปวางอยู่บนโต๊ะแล้ว” ร่างบางตะโกนบอกอีกคนที่วางอาหารไว้ที่โต๊ะ ฮยอกแจเงี่ยหูฟังที่ประตูห้องน้ำก็ได้ยินเสียงประตูห้องปิดลงเป็นที่เรียบร้อย อึนฮยอกพันผ้าขนหนูไว้รอบเอวพลางเปิดประตูออกมาจากห้องน้ำ มือบางหยิบผ้าผืนเล็กมาเช็ดผมที่เปียกชุ่มของตัวเอง ขาเรียวเดินไปดูอาหารที่ถูกนำมาเสิร์ฟไว้ที่โต๊ะตามที่สั่ง
“ว้าววว น่ากินจังเลยน้า... อ่าว แล้วก็ไม่เอาทิปไปด้วยนะบริกรคนนี้เนี่ย” ฮยอกแจเหลือบไปเห็นทิปที่ตนวางไว้ให้แต่บริกรคนนั้นกลับไม่เอาไป มือบางหั่นสเต็กที่สั่งมาจิ้มกินอย่างเอร็ดอร่อยด้วยความหิว โดยไม่ทันสังเกตว่ามีใครอีกคนนั่งมองตนอยู่
“เฮ้อ~~ เบื่อจังเลยน้า วันเกิดทั้งทีต้องมานั่งกินข้าวคนเดียว” กลีบปากสีชมพูอ่อนเอ่ยบ่นอย่างน้อยใจที่ในวันเกิดต้องมานั่งทานข้าวในห้องโรงแรมอยู่คนเดียวแบบนี้ ร่างบางทิ้งตัวลงนั่งบนเตียงพลางดึงโต๊ะอาหารให้มาใกล้ๆ แผ่นหลังสีขาวเนียนที่อยู่ในระยะใกล้กว่าเมื่อครู่ทำให้คนที่นั่งมองอยู่ต้องยื่นมือไปสัมผัสอย่างห้ามไม่อยู่
“อ๊ะ!!! ใครน่ะ” มผัสเย็นๆที่ลูบไล้อยู่ที่หลังทำให้ฮยอกแจถึงกับดิ้นพล่าน เมื่อมีมืออีกข้างมาปิดตาตัวเองไว้
“ช่วยด้วยๆๆ!!! อุ๊บ!!” มือข้างที่สัมผัสหลังเนียนเมื่อครู่เลื่อนมาปิดปากที่ร้องตะโกนขอความช่วยเหลือ ฮยอกแจพยายามดิ้นหนีคนที่กำลังลวนลามตน แต่คนตัวใหญ่กว่ากลับไม่สะท้านแม้แต่น้อย ร่างงใหญ่ดึงตัวอีกคนเบาๆให้ล้มตัวลงนอนบนเตียงทั้งๆที่มือก็ปิดปากปิดตาคนร่างบางไว้อย่างนั้น
“ชู่ววว !!! อย่าเสียงดังสิครับ เดี๋ยวคนก็แห่มาเจอหรอก ....เดี๋ยวเป็นข่าวดังเลยนะ” เสียงทุ้มที่เอ่ยกระซิบอยู่ข้างหูทำให้คนร่างบางถึงกับชะงัก หยุดดิ้นในทันใด เมื่อรู้ดีว่าเสียงนี้เป็นเสียงของใคร น้ำตาก็ไหลพรากทันทีที่ได้ยิน
“ร้องไห้ทำไมกันครับ” ซีวอนรีบเอามือออกจากดวงตาคู่สวยและริมฝีปากนิ่ม พลางร้องถามคนรักที่มองมาที่เค้าทั้งน้ำตา
“ฮึก ....มา..ทำไม ฮืออออ คนใจร้าย ..มา ทำ ฮึก ไม ฮือออ” ร่างบางโถมตัวเข้ากอดอีกคนพลางร้องถามด้วยเสียงสะอึกสะอื้น มือบางทุบหลังของคนที่กำลังสวมกอดอยู่นั้นหนักๆ
“ก็มาเซอไพร์สวันเกิดฮยอกแจไง...อย่าร้องไห้นะ ตกใจหรอ ซีวอนขอโทษ” ร่างสูงเอ่ยขอโทษพลางกอดตอบอีกคน มือหนาลูบหลังคนรักเบาๆพลางโยกตัวอีกคนไปมาให้หยุดร้อง
“จำ..ได้ด้วยหรอ ฮึก ยังจำได้หรอ ...ว่าวันเกิดฮยอก” ฮยอกแจผละตัวออกมาพลางมองหน้าคนรักให้เต็มๆตา ดวงตาคู่สวยส่งผ่านความน้อยใจมายังคนร่างสูงอย่างตัดพ้อ
“จำได้สิครับ วันเกิดแฟนทั้งที ก็บอกแล้วว่ากลับมาทันแน่นอน ถึงหนีมายังไงก็จะมาหา ไม่ร้องนะ ซีวอนมาหาแล้วไงครับ วันเกิดทั้งทีร้องไห้แบบนี้ได้ยังไงกัน” ซีวอนส่งยิ้มบางๆให้คนรักพลางปาดน้ำตาที่ไหลนองออกมาไม่หยุด ฮยอกแจพยายามห้ามน้ำตาของตัวเองที่ไหลออกมาจากความรู้สึกที่ปะปนกันมั่วไปหมดจนไม่รู้อะไรเป็นอะไร ทั้งดีใจที่คนรักมาหา น้อยใจที่ทำเหมือนไม่สนใจกัน ทั้งตกใจและหวาดกลัวกับการกระทำเมื่อครู่ของคนรัก
“ฮึก...อยู่..อยู่ด้วยกันได้ไหม ...คืนนี้...” เสียงใสติดสะอื้นร้องถามคนรัก ดวงตากลมโตจ้องมองคนร่างสูงอย่างออดอ้อนเว้าวอนขอให้คนที่หายไปหลายวันอยู่กับตนในคืนนี้
“แล้วอย่ามาไล่กันนะ...” มือหนาบีบจมูกคนรักที่ขึ้นสีแดงระเรื่อหลังจากผ่านการร้องไห้มาอย่างหนัก เรียวปากอิ่มกดจูบลงบนกลีบปากนิ่มของคนรักเบาๆ
“สุขสันต์วันเกิดนะฮยอกแจ ....คิดถึงมากๆนะรู้มั้ย” ซีวอนดึงอีกคนเข้ามากอดแน่น หัวเล็กๆจมลงไปในอกแกร่งของคนร่างสูง ฮยอกแจซบหน้าลงกับอกของคนรักพลางถูหัวเล็กๆไปมาอย่างออดอ้อน เสียงทุ้มเอ่ยบอกคนรักพลางกดจูบลงบนกลุ่มผมนิ่มที่ยังเปียกชื้น
“คิดถึงแบบนี้...วันหลังก็อย่าหนีฮยอกแจไปสิ เหงานะรู้มั้ย ...แล้วไหนของขวัญของฮยอกแจ” เสียงอู้อี้ของคนที่จมอยู่ในอกเอ่ยทวงของขวัญของตัวเองที่ควรจะได้ ไปถึงอิสราเอลทั้งที ต้องมีอะไรติดไม้ติดมือมาฝากกันบ้างสิ
“มีแต่ตัวและหัวใจ เอามั้ยละครับ”
“แค่นี้ก็เอา เอาทั้งตัวและหัวใจเลย แกะกล่องเลยนะ” ว่าพลางปลดกระดุมเสื้อของคนรักออก
“ขี้เห่อจริงๆเลยนะ พอให้แล้วแกะเลยเนี่ย ...ได้ของขวัญไปแล้วเล่นเมื่อไรก็ห้ามเบื่อนะครับ ของขวัญชิ้นนี้มีค่ามาก แกะแล้วห้ามโยนทิ้ง ต้องพกไว้ติดตัวตลอดเวลา เข้าใจมั้ย” ก่อนที่คนร่างบางจะได้แกะกล่องจนเห็นของขวัญด้านใน ร่างสูงก็บอกวิธีเก็บรักษาของที่ได้นี้เสียก่อน
“ของขวัญห้ามพังก่อนแล้วกัน อยู่ให้ฮยอกแจเล่นไปตลอดชีวิตนี่แหละ ทั้งสองชิ้นเลย ทั้งตัว ทั้งหัวใจ ห้ามเปลี่ยนเจ้าของนะ ฮยอกแจเล่นได้คนเดียว ^^” ว่าพลางจูบปากของเล่นชิ้นโตอย่างเอาแต่ใจเหมือนเด็กหวงของ ซีวอนหัวเราะเบาๆกับความขี้เล่นของคนรัก พลางปล่อยให้อีกคนได้แกะห่อของขวัญออกมาเล่นในคืนนี้....
“รักนะ!!!” สองเสียงเอ่ยบอกรักกันและกันก่อนที่กิจกรรมรักจะเริ่มขึ้นท่ามกลางความสุขที่ให้กันและกันในวันเกิดปีนี้
‘ขอให้เรามีความสุขด้วยกันแบบนี้ตลอดไป แค่นี้ก็เป็นของขวัญที่ดีที่สุดที่ฮยอกอยากได้แล้วละ’
‘Always love you My brother’
ตอนแรกแอบงอนเบาๆกับคำว่า Brother แต่พอมาเจอความหมายของดอกป๊อปปี้สีแดงแล้วก็งอนไม่ลง เมื่อมันแปลว่า very special ถึงจะเป็นพี่น้อง ก็ถือว่าเป็นพี่น้องคนที่พิเศษที่สุดละนะ ขอบคุณสำหรับโมเม้นฟินๆนะคะพี่ซีวอน เราจะรอวันที่ 0704 ต่อไป ดูซิว่าพี่ชายคนพิเศษเค้าจะให้อะไรเป็นของขวัญน้องชายคนพิเศษคนนี้บ้างน้า
Happy BirthDay Lee HyukJae ขอให้พี่มีความสุขมากๆนะคะ อยู่กับพวกเราไปนานๆ อยู่กับเอสเจแบบนี้ตลอดไป รักพี่เสมอนะคะ ^^
talk :เนื่องในวันนี้เป็นวันครบรอบ 1 ปีที่เปิดฟิคเรื่องนี้มา ไรเตอร์เลยมาเขียนตอนนี้ให้เป็นตอนพิเศษ และกำลังพิจารณาว่าจะจับเรื่องนี้ให้จบให้จงได้ หวังว่าัยังมีคนรออ่านมันอยู่นะคะ รักเสมอ มาอวยพรด้วยกันนะคะ ให้พี่ชายสุดที่รักของเรา
ความคิดเห็น