คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : Trick 8 : หนุ่มหล่อเฟี้ยวแปลงโฉมสาว (?)
เวลา 7 โมงเช้าของวันเสาร์ เช้าตรู่ของวันใหม่ที่ร่างบางของเราดูอารมณ์ดีเสียเหลือเกิน ทั้งๆที่ปกติไม่ค่อยจะตื่นเช้าสักเท่าไรนัก แต่ก็นะ วันนี้มันวันพิเศษนี่นาไม่ให้เค้าตื่นเต้นแต่เช้าแบบนี้ได้ยังไง วันนี้วันอะไรน่ะหรอ ....วัน...วันเสาร์ไงเล่า แบร่ๆ ไม่บอกหรอก ปล่อยให้งง ไปเลือกชุดใส่ดีกว่า ไม่คุยกับรีดเดอร์ละ คุยไปก็ไม่เร้าใจเท่าวันพิเศษวันนี้หรอก คิคิ....
ร่างบางยืนเลือกชุดนู้นชุดนี้ เปลี่ยนไปเปลี่ยนมาอยู่หลายตัวหลายชั่วโมง สุดท้ายก็มาจบที่เสื้อยืดสีขาวคอวีที่เว้าลึกลงถึงกลางอก กับกางเกงลายเสือตัวโปรด แม้จะแต่งตัวดูเรียบๆแต่ก็แอบเปรี้ยวเล็กๆ ชุดที่รับกับทรงผมที่เซตมาอย่างน่ารัก ผมสีแดงหน้าม้านั้นรับกับใบหน้าหวานที่แอบซ่อนเปรี้ยวเล็กๆ ก่อนจะมายืนมองตัวเองอยู่หน้ากระจกพลางหมุนตัวไปมาเพื่อเช็คความเรียบร้อย
“เอาละ ใกล้ถึงเวลาแล้วสินะ ตื่นเต้นจังเลยน้า ><” ร่างบางพูดกับตัวเองพลางเดินออกมายืนรอคนที่จะมารับตนที่หน้าบ้าน มือบางยกนาฬิกาข้อมือขึ้นมองบ่งบอกเวลา 8.30 แล้วตอนนี้
“ปริ๊นๆๆ” เสียงแตรรถดังขึ้นที่หน้าบ้าน ร่างบางชะเง้อคอมองเล็กน้อย เมื่อเห็นว่าเป็นคนที่ตนคอยก็ยิ้มเหงือกบานวิ่งไปหาในทันที
“มาเร็วจังเลยนะฮะ พี่หมอ ><”เอ่ยทักอีกคนที่เดินลงจากรถพลางยิ้มร่ามาเปิดประตูให้คนร่างบางขึ้นนั่ง
“เร็วยังไงก็คงไม่เท่าน้องฮยอกหรอกครับ ตื่นเต้นหรอครับ ออกมายืนรอแต่เช้าเลยเชียว” เอ่ยแซวอีกคนที่ออกมายืนชะเง้อคอมองอยู่หน้าบ้านตั้งแต่ 8 โมง ทั้งๆที่เวลานัดจริงๆคือ 9 โมงแท้ๆ
ตัวเค้าเองมารอรับคนไข้หน้าหวานนี่ตั้งนานแล้วล่ะ จอดรถไว้ที่บ้าน คู่ฮันชอลตั้งแต่ 7 โมงต้นๆแล้ว สุดท้ายก็กลัวคนร่างบางจะคอยาวเป็นยีราฟเสียก่อน เลยต้องรีบขับรถออกมารับก่อนเวลา
“ฮยอกเปล่าออกมายืนรอสักหน่อย ฮยอกแค่...แค่ออกมาสูดอากาศ ตอนเช้าๆแค่นั้นเองฮะ ไม่ได้ออกมารอใครสักหน่อย” ตอบกลับมาอย่างเขิน พลาง แก้ตัวไปน้ำขุ่นๆ จะให้เค้ารู้ได้ยังไงว่าเราตื่นเต้นจนรอไม่ไหวแม้แต่นาทีเดียว
“ฮ่าๆ ไม่ได้รอก็ไม่ได้รอครับ ...วันนี้พร้อมแปลงโฉมหรือยังเอ่ย?” ถามพลางเหลือบมองหน้าอีกคน ในขณะที่ร่างสูงก็ขับรถตรงไปยังจุดหมาย
“อ่า...แอบตื่นเต้นนิดนึงฮะ ฮยอกต้องเปลี่ยนเยอะมั้ยฮะพี่หมอ” ถามอีกคนตาแป๋วอย่างน่ารัก
“ก็เยอะอยู่นะครับ ต้องแก้กันหลายจุดเลย” ร่างสูงบอกตามที่ตนได้สำรวจคนร่างบางมาบ้าง
“ง่า แสดงว่าฮยอกไม่น่ารักใช่มั้ยฮะ T^T” ร่างบางทำหน้าเหมือนคนจะร้องไห้ที่ได้ยินคนร่างสูงบอกตนว่าไม่น่ารัก สิ่งเดียวบนโลกที่อึนฮยอกไม่อยากได้ยินคือ คำว่า อึนฮยอกไม่น่ารัก
“อ่า...พี่หมอไม่ได้ว่าเราไม่น่ารักนะครับ แต่ที่ว่าต้องแก้ คือแก้ให้มันน่ารักขึ้นต่างหากละครับ โอ๋ๆ ไม่ทำหน้าเหมือนจะร้องไห้อย่างนั้นนะครับ ไม่ร้องๆ” คนร่างสูงรีบหันมาโอ๋ทันทีที่ได้ยินเสียงกระเง้ากระงอดของคนร่างบาง ไหนจะใบหน้าที่เหมือนจะร้องไห้นั่นอีก มือหนาข้างนึงยกขึ้นลูบหัวอีกคนเบาๆอย่างปลอบโยน
“จริงนะฮะ ฮยอกไม่ได้ไม่น่ารักใช่มั้ยฮะ” อึนฮยอกถามย้ำอีกครั้งเพื่อความแน่ใจ
“ครับ น้องฮยอกน่ารักครับ เดี๋ยวเราไปเปลี่ยนให้น่ารักกว่าเดิมอีกเนอะ ^^” ร่างสูงให้กำลังใจอีกคนพลางยิ้มหวานให้คนตัวเล็กกว่า อึนฮยอกเองก็ยิ้มตอบเช่นกัน
ไม่นานรถยนต์คันหรูก็แล่นมาจอดที่หน้าห้างสุดหรูของเมือง มือหนาส่งกุญแจให้ผู้ดูแลรถนำไปจอดที่ช่องวีไอพี ก่อนจะเดินจูงมือคนร่างบางอีกคนเข้าไปในตัวห้างขนาดใหญ่ อึนฮยอกมองรอบๆอย่างตื่นตาตื่นใจกับความหรูหราของตัวห้าง
“พี่หมอฮะ...” มือบางกระตุกมือใหญ่ของอีกคนที่จับจูงมือเล็กไว้อยู่ พลางเอ่ยเรียกคนร่างสูง
“ครับ?” ซีวอนหันมามองอีกคน
“ฮยอกไม่มีเงินจ่ายค่าเสื้อผ้าที่ซื้อจากห้างหรูๆแบบนี้หรอกนะฮะ แค่เสื้อตัวเดียวก็กระเป๋าฉีกแล้วฮะ” เอ่ยบอกอีกคนพลางมองไปที่ร้านเสื้อผ้าแบรนด์เนมมากมายที่ตั้งเรียงรายกันในตัวห้าง
“อ่อ ไม่ต้องกังวลหรอกครับ เดี๋ยวพี่หมอจัดการให้เองครับผม” เอ่ยบอกอีกคนพลางลูบหัวเล็กเบาๆ
“จะดีหรอฮะ เสื้อผ้าและของใช้ที่ต้องซื้อก็เป็นของฮยอกทั้งนั้น พี่หมอจะมาจ่ายให้ได้ยังไงกันฮะ” บอกอีกคนอย่างเกรงใจ
“ไม่เป็นไรหรอกครับ ถ้ามันจะทำให้คนไข้ของพี่หมอน่ารักขึ้น ต่อให้ต้องซื้อยกห้าง พี่หมอก็ซื้อให้ได้ครับ ไปครับ ไปร้านทำผมกันก่อนเลย” ว่าพลางจูงมืออีกคนตรงไปยังร้านทำผมเจ้าประจำ
“พี่ซอกชอนครับ ช่วยจัดการให้หน่อยนะครับ ซอยทำสี เอาแบบไม่ต้องหรูหราแต่ขอเวลามองแล้วไม่เบื่อนะครับ”
เมื่อเดินเข้ามาในตัวร้าน มือหนาก็ปล่อยมือเล็กที่จับอยู่พลางส่งต่อ คนตัวบางให้ช่างทำผมที่ดูเป็นมืออาชีพจัดการ ร่างสูงสั่งทรงผมให้คนร่างบาง ก่อนจะเดินไปนั่งอ่านหนังสือพิมพ์รอที่โซฟา ในขณะที่คนร่างบางก็โดนจับไปสระผมและนำมาเปลี่ยนทรงผมโดยช่างฝีมือดี
“ผมคุณน้องแห้งนะจ้ะ เดี๋ยวพี่จะลงเซรั่มบำรุงให้นะ ขอเวลาพี่ครึ่งชั่วโมง พี่จะทำผมให้ซินเดอเรลล่าคนนี้เองจ้า” ซอกชอนเอ่ยบอกคนร่างบางอย่างถูกชะตา มือหยาบที่ผ่านการตัดผมมานับพันนับหมื่นหัว ค่อยๆบรรจงซอยผมสีแดงที่ปรกใบหน้าของร่างบางออก พลางแต่งทรงให้เข้ารับกับใบหน้า ก่อนจะหยิบสีผมมาเทียบดูว่าสีไหนจะเข้ากับหน้าหวานๆนี้บ้าง
“น้องฮยอกครับ ในขณะที่ทำผมไปพี่ก็จะบอกเราไปด้วยถึงความสำคัญของการเปลี่ยนแปลงตัวเองในครั้งนี้นะครับ การรักษาของพี่จากอาการที่คนไข้เป็น ที่พี่หมอรักษาให้คือการขาดความมั่นใจในตัวเองและยังไม่ค้นพบเอกลักษณ์เด่นที่ตนเองมี วันนี้พี่จะดึงเอาความน่าสนใจในตัวน้องฮยอกที่มีออกมาให้ทุกคนได้เห็นกัน พี่อยากให้เราตั้งใจฟังแล้วก็เก็บทุกรายละเอียดที่พี่พูดไปปฏิบัติ เพื่อตัวของคนไข้เองนะครับ” คนร่างสูงลุกจากโซฟาเมื่อครู่ ก่อนจะทิ้งตัวลงนั่งที่เก้าอี้ข้างๆคนร่างบาง พลางเอ่ยบอกถึงสิ่งที่จะทำกันในวันนี้ให้ร่างบางได้รับทราบ
“เอาละครับ พี่จะบอกให้ฟังว่าคนเราเนี่ยนะครับ จะดูดีได้มันต้องดูแลทุกส่วนของร่างกายเราให้ดูมีสุขภาพดีและสะอาดสะอ้านเสียก่อน คนส่วนใหญ่ที่เค้ามักจะเลือกคนที่ดูดีเป็นแฟนเพราะว่าคนดูดีคือคนที่ใส่ใจดูแลตัวเองอย่างละเอียด และนั่นหมายความว่าเค้าเองก็จะสามารถดูแลคนอื่นได้ดีเช่นกัน
คำว่าดูดีในที่นี้เริ่มกันที่ภายนอกก่อนเลยครับ 3 สิ่งแรกที่เราต้องใส่ใจคือรูปร่างหน้าตา ผิวพรรณ และเรือนร่าง หาก 3 สิ่งนี้ไม่ได้รับการดูแล ต่อให้เราพยายามแต่งตัวให้ดูดีแค่ไหนก็ไม่อาจปกปิดจุดบกพร่องที่มีได้ ดังนั้นเราจะมาเริ่มกันที่รูปร่างหน้าตากันก่อนเลย ขั้นแรกที่เราทำกันอยู่นี้คือการดูแลในส่วนของสุขภาพผมและสไตล์”ซีวอนพูดจบก็ส่งต่อให้เป็นหน้าที่ของซอกชอนในการอธิบายเกี่ยวกับวิธีการดูแลเส้นผม
“ในส่วนของเส้นผมของน้องอึนฮยอกนะจ้ะ ผมน้องเป็นผมแบบเส้นเล็กและตรง ถ้าสระเสร็จแล้วก็จะดูลีบแบน ดังนั้นเดี๋ยวพี่จะซอยให้ดูมีมิติหน่อยแล้วก็ไม่ลีบจนเกินไปนะ ผมอาจจะต้องตัดออกบ้างเล็กน้อยเพราะตรงปลายค่อนข้างเสีย ส่วนสีผมสีแดงที่น้องย้อมอยู่ตอนนี้คงจะย้อมมานานแล้วใช่มั้ยจ้ะ เพราะตอนนี้มันก็เริ่มซีดๆลงบ้างแล้ว เอาเป็นว่าเดี๋ยวพี่ทำสีใหม่ให้แล้วกันนะ พี่ว่าจะลงเป็นสีบลอนด์ทองช่วงนี้กำลังมาแรง ถ้าบวกเข้าไปกับหน้าน้องแล้วจะทำให้ผิวของน้องดูผ่องขึ้น การดูแลเส้นผมนั้นเป็นเรื่องง่าย แค่เราไม่ไปทำอะไรมันมากมายและหมั่นดูแลเสมอมันก็จะดูมีสุขภาพดีเอง แต่ไม่ใช่ปล่อยให้กระเซอะกระเซิงไม่เคยไปดูไปแลมันเลยนะ อย่างหน้าม้าเนี่ย เราก็ควรตัดให้อยู่ตรงเหนือคิ้วเล็กน้อย ไม่ควรปล่อยให้ยาวเลยลงมาที่ตาเพราะจะทำให้เสียบุคลิกได้ เวลาสระผมก็ลงครีมนวดและหมักทรีทเม้นต์ให้ผมได้รับการบำรุงบ้าง บางครั้งการเปลี่ยนส่งผมก็สร้างความแปลกใหม่ให้กับตัวเราได้มากเลยนะรู้มั้ย นั่นแสดงให้เห็นว่าสไตล์ผมของเรานั้นมีความสำคัญมากและไม่ควรละเลยนั่นเอง”ซอกชอนอธิบายเสียยืดยาวพร้อมๆกับการทำผมของอึนฮยอกไปด้วย มือหยาบกร้านนั้นจัดแต่งทรงผมอย่างคล่องแคล่วและรวดเร็ว เพียงไม่นาน ทรงผมทรงใหม่ก็เสร็จสมบูรณ์
“แทน แท้น ~ ~ ถูกใจมั้ยคะคุณหมอ” เอ่ยถามชายร่างสูงอีกคนที่นั่งมองใบหน้าหวานที่นั่งสัปหงกขณะที่มีคนทำผมให้อยู่ ดูท่าแล้วคงจะหลับเพราะการฟังเทศน์จากเค้าและพี่ซอกชอนเมื่อครู่แน่ๆเลย
“น้องอึนฮยอกจ้ะ ตื่นได้แล้ว ลุกขึ้นมาดูตัวเองหน่อยเร็ว” ซอกชอนสะกิดปลุกลูกค้าคนสำคัญให้ตื่นมามองกระจก อึนฮยอกค่อยๆลืมตาขึ้นมาพลางขยี้ตาเบาๆ ก่อนจะเบิกตากว้างขึ้นเมื่อสายตาเลื่อนไปมองที่กระจกตรงหน้า
“นี่ฮยอกหรอฮะเนี่ย !!!นี่ฮยอกจริงๆใช่มั้ยฮะพี่หมอ ฮยอกจริงๆหรอฮะ” ร่างบางเอ่ยถามพลางเขย่าตัวอีกคนอย่างตื่นเต้นเมื่อได้เห็นทรงผมที่เปลี่ยนแปลงไป
“ครับ นี่น้องฮยอกครับ เป็นไง ชอบมั้ย” ถามพลางยิ้มหวาน มือหนายีผม คนตัวเล็กเบาๆอย่างหมั่นเขี้ยวเมื่อเห็นอาการน่ารักๆที่ดูจะตื่นเต้นเสียเหลือเกิน
“พี่หมออ่า อย่าทำเสียทรงสิฮะ พี่ซอกชอนอุตส่าห์แต่งให้นะฮะ” ต่อว่าเบาๆอย่างงอนๆที่ทำให้ผมสวยๆนี้เสียทรง
“ขอบคุณนะฮะพี่ซอกชอนที่ทำให้ฮยอกดูดีขึ้นได้ขนาดนี้ ไม่ได้พี่ฮยอกคงเป็นตัวเฉิ่มไปอีกนานเลย ขอบคุณอีกครั้งฮะ”ร่างบางโค้งให้คนตรงหน้าแทนคำขอบคุณก่อนจะตรงเข้าไปกอดอีกคน ซอกชอนก็อ้าแขนรับเข้าไปในอ้อมกอด
“ไว้คราวน่าถ้าเบื่อทรงนี้แล้วก็เข้ามาหาพี่แล้วกันนะจ้ะ เดี๋ยวพี่ทำทรงอื่นให้รับรองน่ารักกว่านี้อีก เจ้าตุ๊กตาของพี่” ทั้งสองยืนยิ้มหวานให้กันและกัน คนร่างบางส่งผ่านคำขอบคุณผ่านรอยยิ้มและสายตาให้กับพี่ชายข่างทำผมคนนี้
“ไปกันเถอะครับ เดี๋ยวเรายังต้องไปทำอย่างอื่นต่อนะ” ซีวอนเอ่ยเร่งอีกคน ก่อนจะดึงมืออึนฮยอกที่โอบกอดอยู่กับพี่ซอกชอนนั้นมากุมไว้ แล้วพาเดินออกไป
“เดี๋ยวสิฮะพี่หมอ ....พี่ซอกชอน ขอบคุณนะฮะ ไว้ฮยอกจะแวะมาเยี่ยมใหม่นะฮะ” ร่างบางตะโกนบอกอีกคนเสียงลั่น เมื่อตัวเล็กๆนั้นปลิวไปตามแรงที่คนร่างสูงลากจูง
“หวงจริงๆเลยน้า กอดนิดกอดหน่อยก็ไม่ได้ ฮ่าๆ” ซอกชอนยิ้มให้กับภาพของคนสองคนเมื่อครู่ ก่อนจะเดินไปเปิดร้านเพื่อต้อนรับลูกค้าคนอื่นที่เตรียมจะเข้ามาทำผมในร้านนี้
“พี่หมออ่า ลากฮยอกออกมา ฮยอกยังไม่ได้บอกลาพี่ซอกชอนเลยนะฮะ” อึนฮยอกเอ่ยบอกอีกคนขณะที่ขาก็ก้าวตามอีกคนไปตามทาง
“อ่า แต่เรามีเวลาไม่มากนี่ครับ ไปเปลี่ยนกันต่อเนอะ ต้องทำเวลานะครับ” ร่างสูงอธิบายเหตุผลให้อีกคนฟัง และก็ได้รับการพยักหน้ากลับมาแทนคำตอบรับ
“เดี๋ยวที่ที่เราจะไปนั้นจะเป็นการดูแลในขั้นที่สองนะครับ ขั้นที่สองของเรานั้นคือการดูแลใบหน้าและสภาพผิวหน้า เดี๋ยวพี่พาไปที่คลินิกดูแลผิวหน้านะ”ว่าแล้วก็พาอีกคนเข้าไปในคลินิกที่ว่านั้นทันที
“สวัสดีค่ะคุณหมอ ไม่ทราบว่าวันนี้มา มีอะไรให้เราช่วยดูแลคะ” คิมแตฮี คุณหมอสาวสวยที่ดูแลหน้าเคาน์เตอร์ของคลินิกเอ่ยทักคนที่เข้ามาเป็นลูกค้ารายแรก
“สวัสดีครับคุณแตฮี วันนี้ผมไม่ได้มาเพราะมีธุระเอง แต่วันนี้พาคนมาดูแลเรื่องผิวหน้าที่นี่น่ะครับ คุณแตฮีช่วยแนะนำและดูแลคนไข้ของผมหน่อยได้มั้ยครับ” ซีวอนบอกหญิงสาว ก่อนจะเดินหลบให้หญิงสาวได้เห็นชายร่างเล็กอีกคนที่ยืนหลบอยู่ด้านหลัง
“สวัสดีครับ อึนฮยอกครับ ฝากตัวด้วยนะครับ” เสียงหวานๆเอ่ยทักทายหญิงสาวตรงหน้า ขาเรียวบางเดินตรงเข้าไปหาหญิงสาวหน้าสวย
“สวัสดีค่ะคุณอึนฮยอก ดิฉันคิมแตฮีเป็นคุณหมอของที่นี่ วันนี้มีอะไรให้ดิฉันช่วยคะ” จบคำถามของหญิงสาว อึนฮยอกก็หันไปมองหน้าคนร่างสูงพลางเกาะ แขนแกร่งไว้อย่างขอคำตอบ
“ก็ช่วยสอนวิธีการดูแลสภาพผิวหน้าแล้วก็ช่วยดูว่าต้องเปลี่ยนตรงไหนอะไรยังไงบ้างก็แล้วกันนะครับ” ซีวอนหันมาตอบคุณหมอสาว ก่อนจะส่งตัวอึนฮยอกให้เดินตามคุณหมอเข้าไปด้านใน
“ค่ะ ก่อนอื่นเลย เดี๋ยวคุณอึนฮยอกนั่งตรงนี้นะคะ แล้วหมอจะเช็คสภาพผิวหน้าให้ก่อนนะคะ” แล้วคุณหมอก็นำเครื่องมาตรวจเช็คผิวหน้า มือบางทาเนื้อเจลลงบนใบหน้าหวานเบาๆ เนื้อครีมเย็นๆแตะลงบนใบหน้าทำให้ร่างบางสะดุ้งเล็กน้อย อุปกรณ์อันใหญ่ค่อยๆไล้ไปตามใบหน้า ก่อนจะแสดงผลตรวจออกมา “สภาพใบหน้าของคุณอึนฮยอกนั้นเป็นคนหน้ามันเล็กน้อยนะคะ ทำให้มีสิวอุดตันได้ง่าย รูขุมขนจะค่อนข้างกว้าง สิ่งสกปรกจะเข้าจับตัวกันได้ง่ายทำให้เป็นสาเหตุของการเกิดสิวค่ะ ผิวหน้าค่อนข้างอ่อนเหมือนเด็ก อาจจะแพ้ง่าย แต่ถ้าดูแลดีๆก็ไม่มีอะไรที่น่าเป็นห่วงเท่าไรนะคะ โอเคค่ะ เดี๋ยวเรามาดูกันดีกว่าว่าต้องทำอะไรกันบ้าง” ว่าแล้วก็ใช้สำลีเช็ดเนื้อครีมที่ใช้ตรวจเมื่อครู่ออกจากใบหน้าสวย
“ในเรื่องของใบหน้านั้นเราจะพิจารณา 2 อย่าง คือ โครงหน้า และเรื่องของสภาพผิวหน้าที่ดูสวยกระจ่างใส สำหรับในเรื่องของโครงหน้านั้นเป็นเรื่องที่เปลี่ยนแปลงได้ยาก หากมีจุดบกพร่องตรงไหนที่อยากเติมแต่งให้สวยขึ้นเราจะใช้วิธีในการศัลยกรรมกัน”
“เอ่อ..ถึงกับต้องศัลยกรรมเลยหรอฮะ หน้าฮยอกแย่ขนาดนั้นเลยหรอฮะ” อึนฮยอกเอ่ยถามอย่างเป็นกังวล
“ไม่หรอกค่ะ เราไม่ได้ศัลยกรรมกันทุกส่วนบนใบหน้า และการศัลยกรรมก็ไม่ได้มีเพียงแค่การผ่าตัด แต่รวมไปถึงการตกแต่ง อย่างเช่น การกรีดตาสองชั้น การฉีดจมูกให้โด่งขึ้นหรือการจัดฟันให้เรียงกันน่ะค่ะ ก็ขึ้นอยู่กับว่าใบหน้าของเราจำเป็นต้องเปลี่ยนส่วนไหนที่ทำแล้วจะทำให้โครงหน้าโดยรวมดูสวยขึ้น
อย่างคุณอึนฮยอกนั้นมีโครงหน้าที่หวานเหมือนกับโครงหน้าของผู้หญิง อยู่แล้ว ดิฉันว่าโครงหน้าก็คงไม่ต้องเปลี่ยนอะไรกันมากนัก เพียงแต่กันคิ้ว แล้วก็กรีดตาสองชั้นสักหน่อยก็โอเคแล้วล่ะค่ะ เราจะเน้นกันในเรื่องของการดูแลสภาพผิวหน้ากันมากกว่านะคะ เอาเป็นว่าเดี๋ยวเราไปเปลี่ยนโครงหน้ากันก่อนแล้วกลับมาในเรื่องของการดูแลผิวหน้ากันนะคะ ” ว่าแล้วคุณหมอก็เดินเข้าไปในห้องตรวจก่อนจะให้คนไข้นอนลงบนเตียงและทำการกันคิ้วรวมไปถึงการกรีดตาสองชั้นด้วยเช่นกัน .... ใช้เวลาเพียงไม่นานก็เสร็จสิ้นในภารกิจแรก
“อย่างนี้โอเคมั้ยคะ” เอ่ยถามพลางยื่นกระจกให้อีกคนดู อึนฮยอกรับกระจกมาส่องผลงานบนใบหน้า ก่อนจะยกยิ้มอย่างพอใจ
“โอเคเลยฮะ ทำอย่างอื่นต่อกันเลยดีกว่าฮะ ฮยอกชักจะสนุกกับการ แปลงโฉมแล้วสิเนี่ย” ว่าพลางกระโดดลงจากเตียงเดินตามคุณหมอไปเรียนรู้วิธีในการดูแลสภาพผิวต่อไป
“ค่ะในเรื่องของสภาพผิว เราจะเริ่มกันที่การล้างหน้าก่อนเลยนะคะ สำหรับการล้างหน้าต้องเริ่มตั้งแต่การเลือกใช้โฟมล้างหน้า สำหรับคนผิวมันต้องใช้สูตรช่วยลดความมันเพื่อลดการเกิดสิวนะคะ ค่อยๆลูบน้ำลงบนใบหน้าเบาๆ เทโฟมล้างหน้าลงบนฝ่ามือลูบเบาๆเกิดฟองแล้วก็ค่อยๆนวดเบาๆไล้ไปตามใบหน้านะคะ หากมีเครื่องสำอางค์ให้เช็ดด้วยครีมล้างเครื่องสำอางค์เสียก่อนที่จะล้างหน้านะคะ นวดคลึงใบหน้าประมาณ 1 นาที แล้วล้างออกด้วยน้ำสะอาด นำผ้าขนหนูขนนิ่มมาซับหน้าเบาๆ อย่าถูนะคะเพราะจะทำให้ผิวหน้าเสียได้ ”
“หลังจากที่ล้างหน้าเสร็จแล้วให้เช็ดด้วยโทนเนอร์ ตบด้วยเซรั่มและครีมบำรุงผิวนะคะ เคล็ดลับง่ายๆแค่นี้เองสำหรับการดูแลผิวหน้าในเบื้องต้น สามารถทำได้ทุกวัน วันละ 2 ครั้งนะคะ
สิ่งสำคัญในเรื่องของการดูแลผิวหน้านั้นคือการทานอาหารและนอนพักผ่อนด้วย ดังนั้นเราควรกินอาหารที่มีวิตามินที่ช่วยบำรุงผิวและก็นอนพักผ่อนให้ครบตามเวลา แค่นี้ผิวหน้าก็จะดูกระจ่างใสไร้ริ้วรอยแล้วค่ะ ...อ้อ เวลาที่เกิดสิวห้ามบีบหรือแกะนะคะ เพราะจะทำให้เกิดรอยแผลเป็นบนใบหน้า ซึ่งจะรักษาให้หายได้ยากมากๆเลยค่ะ หากเกิดสิวให้ปรึกษาหมอและใช้ยาที่หมอจัดให้จนหมดนะคะ คุณอึนฮยอกเคยนวดหน้าหรือว่าพอกหน้าบ้างหรือเปล่าคะ”
“เอ่อ ไม่เคยเลยฮะ ต้องทำยังไงหรอฮะคุณหมอ” เอ่ยถามอย่างสงสัย
“ค่ะ สำหรับการพอกหน้าหรือนวดหน้าเราก็อาจจะทำอาทิตย์ละครั้ง ครีมที่พอกหน้าก็จะใช้ของที่หาซื้อได้สะดวกๆ อย่างเช่น แตงกวา มะเขือเทศ โยเกิร์ต น้ำผึ้ง พวกนี้จะมีสารที่ช่วยกระตุ้นการทำงานในการปรับสภาพผิวนะคะ เดี๋ยวหมอจะให้คู่มือในการทำไปให้ลองใช้ดูนะคะ เดี๋ยววันนี้หมอจะสาธิตให้ดูก่อนนะคะ” ว่าพลางเดินไปหยิบกะละมังและผ้าขนหนูผืนเล็ก
“ขั้นแรกเลย ให้เตรียมน้ำอุ่นใส่อ่างไว้ นำผ้าชุบน้ำอุ่นแล้วค่อยๆซับลงบนใบหน้าเบาๆ นำเอาโยเกิร์ตที่ผสมน้ำผึ้งเล็กน้อย ค่ยๆทาให้ทั่วใบหน้า ยกเว้นรอบๆดวงตาเอาไว้นะคะ นำแตงกว่าที่ฝานแล้วแช่เย็นไว้มาวางบนดวงตาเพื่อลดรอยคล้ำ ทิ้งไว้ประมาณ 20-30 นาที แล้วล้างออกด้วยการใช้ผ้าชุบน้ำอุ่นค่อยๆซับเนื้อครีมที่พวอหน้าอยู่ออก สุดท้ายให้นำผ้าไปชุบน้ำเย็นแล้วโปะลงบนใบหน้าเพื่อให้รูขุมขนกระชับมากขึ้น ใช้วิธีนี้ลองทำดูที่บ้านนะคะ ส่วนการนวดหน้าก็ให้มาซักเดือนละครั้ง ทางคลินิกของเรามีบริการนวดหน้าให้ค่ะ สำหรับเคล็ดลับในการดูแลสภาพผิวหน้าก็คงจะมีเท่านี้ หากมีข้อสงสัยหรือมีปัญหาเกี่ยวกับผิวหน้าก็สามารถติดต่อหมอได้นะคะ หมอยินดีที่จะช่วยดูแลให้ค่ะ”ว่าพลางควักนามบัตรให้อีกคน อึนฮยอกยิ้มหวานพลางเอ่ยขอบคุณหญิงสาวตรงหน้า
“คุณอึนฮยอกสามารถแต่งหน้าอ่อนๆเวลาออกไปเที่ยวก็ได้นะคะ ใบหน้าจะได้ดูมีสีสันและหน้ามองยิ่งขึ้นนะคะ”
“ขอบคุณคุณหมอมากนะฮะ สำหรับคำแนะนำและก็การตรวจรักษาในวันนี้ ทำให้ฮยอกได้รู้ว่าการดูแลสภาพผิวหน้าเป็นเรื่องที่ละเอียดอ่อนมากจริงๆ ยังไงถ้า ฮยอกมีปัญหาที่สงสัย จะโทรมาถามคุณหมอนะฮะ ขอบคุณมากๆอีกครั้งฮะ” ร่างบางโค้งให้อีกคนแทนคำขอบคุณ ก่อนจะเดินออกมาหาซีวอนที่นั่งรออยู่ที่โซฟาด้านหน้าเคาน์เตอร์
“เสร็จเรียบร้อยใช่มั้ยครับ งั้นเรา 2 คนขอตัวเลยแล้วกันนะครับ ขอบคุณมากๆครับ” ซีวอนเอ่ยขอบคุณคุณหมอสาว
“หมอยินดีค่ะ ไว้โอกาสหน้าอย่าลืมแวะมาทักทายกันบ้างนะคะ” หญิงสาวโบกมือบ๊าย บายคนทั้งสองที่เดินจูงมือกันออกไปจากร้าน
“ไหนครับ ขอพี่หมอดูหน่อยสิว่าไปปรับแก้อะไรมาบ้าง” ว่าพลางจับแก้มนิ่มทั้งสองข้างของร่างบาง พลางมองสำรวจใบหน้าหวานที่ขึ้นสีเล็กน้อย เนื่องจากใบหน้าคมเข้มที่อยู่ห่างไปไม่กี่นิ้ว
“ว้าว น่ารักขึ้นเยอะเลยนะเนี่ย แก้มก็นิ๊ม นิ่ม ฟอดดดด” ว่าแล้วก็ก้มลง หอมแก้มนุ่มเสียฟอดใหญ่เพื่อพิสูจน์ความนุ่มนิ่มของมัน
“พี่หมอฉวยโอกาสหรอฮะ” อึนฮยอกเอ่ยท้วงอีกคนที่มาฉวยโอกาสกับตน
“อ่า พี่ให้เอาคืนก็ได้ครับ” ว่าแล้วก็ทำแก้มป่องข้างนึงแล้วยื่นไปตรงหน้า ร่างบาง จมูกเล็กๆนั้นฝังลงบนแก้มของคนร่างสูงเบาๆก่อนจะรีบผละออกมาด้วยความเขินอาย
“ไปต่อเถอะฮะ ฮยอกชักจะสนุกกับการแปลงโฉมซะแล้ว” ว่าพลางกุมมือคนร่างสูง ก่อนจะพากันไปยังที่ต่อไป
“ผมแล้วหน้าแล้ว ต่อไปเรามาดูแลรูปร่างแล้วก็ผิวกันบ้างดีกว่าเนอะ” ว่าแล้วก็พาคนตัวบางเข้าไปที่สปาที่ดูแลเรื่องของรูปร่างและผิวพรรณ
“สวัสดีค่ะ Healthy shape spa ยินดีต้อนรับค่ะ วันนี้พาคนไข้มาทำสปาด้วยหรอคะเนี่ยคุณหมอ” พนักงานสาวเอ่ยถามคุณหมอหนุ่มพลางมองคนไข้ หน้าหวานที่มองตอบกลับมาอย่างเป็นมิตร
“ครับ ยังไงก็รบกวนช่วยสอนในเรื่องของการดูแลผิวให้ด้วยครับ เอาแบบครบเซตเลยครับ”
“ได้เลยค่ะ ถ้าอย่างนั้นเชิญคุณทั้ง 2 เปลี่ยนชุดทางห้องด้านขวานะคะ” ว่าพลางส่งชุดคลุมให้คนทั้งสอง
“เอ่อ..ต้องแก้หมดหรอฮะ” อึนฮยอกเอ่ยถามหญิงสาวที่ดูแลอย่างสงสัย
“ใส่เพียงชั้นในไว้ก็ได้ค่ะ แต่ท่อนบนขอเปลือยหมดนะคะ เพื่อสะดวกในการทำสปาค่ะ” ว่าแล้วก็เดินออกไปเตรียมน้ำอุ่นใส่อ่างเพื่อทำสปาให้แก่ลูกค้ารายใหย่รายแรกของวัน
“อ่า...พี่หมอก็ทำด้วยหรอฮะเนี่ย” ร่างบางที่เดินไปเปลี่ยนเป็นชุดคลุมเดินออกมาเจอคนร่างสูงที่เพิ่งเปลี่ยนชุดออกมาเช่นกัน มือบางรวบเสื้อคลุมปิดจนมิดชิดเพราะกลัวอะไรๆจะโผล่ออกมาให้คนร่างสูงได้เห็น
“ครับ ฆ่าเวลาตอนที่คนไข้กำลังเรียนรู้ไงครับ” ว่าแล้วก็จูงมืออีกข้างของ คนตัวเล็กที่ว่างอยู่นั้นเดินเช้าไปยังห้องทำสปา
“เดี๋ยวเชิญคุณทั้งสองลงแช่ในอ่างน้ำแร่ที่เราเตรียมไว้ให้ก่อนนะคะ” หญิงสาวเอ่ยบอกพลางผายมือเชิญคนทั้งคู่ให้นั่งลงในอ่างทั้ง 2 ใบที่ถูกเตรียมน้ำเอาไว้เรียบร้อยแล้ว ซีวอนถอดเสื้อคลุมพาดไว้ที่ขอบอ่าง เผยให้เห็นซิคแพคลอนช็อกโกแลตทั้งหกที่เรียงตัวสวยบนหน้าท้องแกร่ง ขายาวๆค่อยๆก้าวลงในอ่างน้ำอุ่นอย่างผ่อนคลาย ผิดกับใครอีกคนที่ยืนหน้าแดงแปร๊ดเมื่อเห็นหุ่นที่แสนจะน่าฟัดของคนร่างสูง
“คุณอึนฮยอกคะ เชิญค่ะ” พนักงานสาวเอ่ยเรียกสติคนร่างบางที่ยืนนิ่งงันอยู่นาน มือบางที่กุมคอเสื้อคลุมแน่นค่อยๆคลายออก ดวงตาคู่สวยเหลือบมองใครอีกคนที่นั่งแช่ในอ่างด้านข้าง เมื่อเห็นว่าคนร่างสูงนอนหลับตาอยู่ในอ่างจึงค่อยๆถอดเสื้อคลุมออก ก่อนจะรีบหย่อนกายลงในน้ำทันที ซีวอนเหลือบมองเรือนร่างอีกคน พลางกลืนน้ำลายอึกใหญ่อย่างฝืดคอ ผิวขาวผ่องราวน้ำนมที่โผล่พ้นมาประจักษ์แก่สายตานั้น ช่างน่าแต่งแต้มสีลงไปเสียจริงๆ
“พี่หมอห้ามแอบมองฮยอกนะฮะ” คนร่างบางเอ่ยบอกอีกคนที่สะดุ้งเฮือกทันทีที่ได้ยิน ...นี่เรามองละลาบละล้วงไปหรอเนี่ย เอาใหม่ๆ จะพยายามแอบๆมองเอาแล้วกันนะ (เอ่อ...ฮยอกบอกว่าห้ามมองเลยไม่ใช่หรอไงพี่หมอ :ไรเตอร์)
“ครับๆ ไม่แอบมองครับผม” ไม่แอบมอง...งั้นมองแบบเต็มๆตาเลยแล้วกันจะได้ไม่ต้องแอบ ^^
“เดี๋ยวเราจะขัดผิวด้วยนมแพะที่ผสมกับขมิ้นนะคะ จะช่วยให้ผิวขาวผ่องขึ้น แล้วก็ช่วยกำจัดเซลล์ผิวที่เสียด้วยค่ะ การขัดผิวเนี่ยสมควรจะทำเดือนละครั้ง เพื่อกำจัดสิ่งสกปรกออกจากร่างกาย เวลาเราขัดผิว อย่าขัดแรงจนกินไปนะคะ ให้ค่อยๆขัดวนๆเบาๆแบบนี้นะคะ”หญิงสาวสาธิตวิธ๊ขัดให้คนร่างบางดู พลางขัด นมแพะกลิ่นหอมลงบนผิวขาวๆของคนตัวบาง
“เดี๋ยวถอดเสื้อคลุมแล้วนอนคว่ำหน้าลงบนเตียงนะคะ” พนักงานสาวบอก อึนฮยอกจึงค่อยๆถอดเสื้อคลุมออกแล้วลงนอนตามคำบอกนั้น หญิงสาวนำผ้ามาห่มปิดส่วนร่างของคนร่างบางเอาไว้ ก่อนจะเดินไปเตรียมอุปกรณ์ในการนวดตัวครั้งนี้ อึนฮยอกนอนรออยู่สักพักก็รู้สึกได้ถึงมือเย็นๆที่วางทาบพลางลูบหลังของตนเบาๆ
“มือคุณใหญ่จังเลยนะฮะ เหมือนมือผู้ชายเลย” ความรู้สึกที่หลังนั้นมันเหมือนมือของผู้ชายมาลูบหลังเค้ามากกว่ามือของพนักงงานคนเมื่อครู่เลย ร่างบางเอี้ยวตัวหันไปมองก็เห็นเป็นร่างสูงของชเว ซีวอน ที่ตอนนี้ยืนมองร่างเปลือยเปล่าขาวนวลด้วยแววตาเป็นประกาย
“พี่หมอ!!!” อึนฮยอกพลิกตัวกลับมามองอีกคนชัดๆพลางเอ่ยร้องอย่างตกใจ เห็นแค่หลังยังจะเป็นบ้า นี่พลิกด้านหน้ากลับมาให้ดูเต็มๆตาแบบนี้ ชเวเลือดจะพุ่งครับ สายตาคมมองคนตรงหน้าอย่างพิจารณา จากใบหน้าหวานค่อยๆไล่ลงมาที่ซอกคอขาวผ่องที่น่าฝากรอย ไหล่กลมมนน่าสัมผัส ยอดอกสีชมพูอ่อน หน้าท้องแบนราบ ผิวที่ขาวราวน้ำนมนั้นช่างเชิญชวนให้ทำอย่างอื่นมากกว่านอนนวดตัวนิ่งๆจริงๆ
“อ๊ะ มองอะไรฮะ” คนร่างบางที่รู้สึกตัวช้าเหลือเกินว่าโดนอีกคนข่มขืนทางสายตาอยู่นั้นรีบเอาผ้าขึ้นมาปิดเรือนร่างทันที
“จริงๆไม่ต้องมาแก้อะไรเลยก็ได้นะครับเนี่ย ถ้าข้างในจะสวยขนาดนี้” ว่าพลางเลียปากแห้งๆนั้นอย่างหื่น
“ไปนอนเลยฮะพี่หมอ มายืนมองอะไรก็ไม่รู้” ร่างบางตีไหล่หนาอย่างเขินๆพลางเอ่ยไล่อีกคนให้ไปลงนอนในที่ของตน
“อ่า..ขอโทษที่มาสายนะคะ” พนักงานวางสมุนไพรทั้งหลายลงบนโต๊ะ ก่อนจะมองคนสองคนที่นอนอยู่ คนนึงก็นอนหน้าแดงอายๆยังไงไม่รู้ อีกคนก็ยิ้ม เจ้าเล่ห์ แววตาวาวๆมองอีกคนตาไม่กระพริบเลย
“เอ่อ...ดิฉันควรออกไปรอข้างนอกให้พวกคุณพร้อมกันก่อนมั้ยคะ” หญิงสาวตั้งท่าจะเดินออกไปรอด้านนอก แต่ก็มีเสียงอีกคนดึงรั้งไว้
“ไม่ต้องหรอกครับ นวดให้เสร็จเถอะครับ” ซีวอนบอกหญิงสาวก่อนจะทิ้ง ตัวลงนอนบนที่นอนและปล่อยให้พนักงานทำหน้าที่ของตนไป แม้จะมีบางทีที่แอบเหลือบมองหลังขาวๆที่นอนอยู่ข้างเตียงบ้างก็ตาม
หลังจากที่นอนนวดกันเป็นเวลากว่าชั่วโมง ในที่สุดเนื้อตัวก็นวลผ่องจากสมุนไพรกันเป็นที่เรียบร้อยแล้ว ร่างสูงยกนาฬิกาข้อมือขึ้นมองก็เป็นว่าเป็นเวลาเที่ยงกว่าแล้วจึงพาคนร่างบางมานั่งทานข้าวที่ร้านอาหารเกาหลีในตัวห้าง
“อยากทานอะไรก็สั่งเลยนะครับ มื้อนี้พี่หมอเลี้ยงเอง” ซีวอนว่าพลางพลิกเมนูดู
“ว้าว วันนี้มีอาเสี่ยเป๋าหนักมาเลี้ยงด้วย ฮยอกจะทานให้พุงกางเลยฮะ” ว่าแล้วก็สั่งนู่นสั่งนี่เสียเยอะแยะ
“ฮ่าๆ สั่งมาแล้วทานให้หมดนะครับ สั่งซะเยอะไม่กลัวอ้วนเลยนะครับ เดี๋ยวถ้าตัวอวบอ้วนขึ้นมาที่เปลี่ยนมาทั้งหมดวันนี้จะพังหมดเลยนะครับ” เอ่ยเตือนอีกคนอย่างหวังดี
“ไม่อ้วนหรอกฮะ ฮยอกกินเท่าไรก็ไม่อ้วน พี่หมอเถอะฮะ จะเลี้ยงฮยอกไหวมั้ย พูดแล้วห้ามถอนคำพูดนะครับว่าจะเลี้ยงน่ะ” ท้วงสัญญาที่คนตรงข้ามพูด
“ไม่ถอนครับ เลี้ยงทั้งชีวิตยังไหวเลยตัวแค่นี้ จะกินได้สักเท่าไรกันเชียว”
“ฮ่าๆ ดูถูกกันแบบนี้ คอยดูตอนทานแล้วกันนะฮะ” ว่าแล้วก็ลงมือจ้วงอาหารที่เพิ่งวางลงบนโต๊ะด้วยความหิวโหย ซีวอนเองก็คอยตักอาหารป้อนอีกคนที่นั่งเคี้ยวตุ้ยๆอย่างเอร็ดอร่อย มือบางไม่คิดที่จะวางตะเกียบเลยแม้แต่น้อย ซีวอนมองการกินจุของคนตรงหน้าอย่างทึ่งๆ ใบหน้าหล่อคมเข้มยกยิ้มอย่างเอ็นดู
“คะ...แค่กๆๆๆ นะ..น้ำๆๆ” สำลักอาหารที่ยัดเข้าไปมากจนเคี้ยวไม่ทัน ทำให้ติดคอ
“ค่อยๆทานสิครับ ไม่มีใครแย่งทานสักหน่อยน้า” มือหนายกแก้วน้ำขึ้นจรดริมฝีปากให้ร่างบางค่อยๆจิบแก้อาการสำลัก มือหนาอีกข้างลูบหลังเบาๆบรรเทาอาการสำลักอาหารให้อีกคน
“อ่า..ขอบคุณนะฮะ” ร่างบางเอ่ยขอบคุณอีกคนหลังจากที่หายจากอาการเมื่อครู่ ซีวอนเลื่อนมือที่ลูบหลังเมื่อครู่มาเช็ดน้ำที่เลอะมุมปากบางเบาๆ
“เก็บข้าวไว้ทานเป็นมื้อเย็นหรอครับ” เอ่ยถามอีกคนพลางหยิบเม็ดข้าวที่ติดอยู่ที่แก้มเนียนมาส่งเข้าปากตัวเองไป ร่างบางมองการกระทำของอีกคน ใบหน้าขึ้นสีเป็นริ้วๆอย่างเขินๆ แต่ก็แอบประทับใจกับการกระทำเมื่อครู่อยู่ไม่น้อย
“ฮยอกว่าทานเสร็จแล้วเราเช็คบิลเลยดีกว่านะฮะ นั่งนานเดี๋ยวจะอืดกัน ซะก่อน ไปเดินย่อยกันเถอะฮะพี่หมอ” บอกอีกคน พลางขอตัวไปเข้าห้องน้ำสักครู่ ปล่อยให้คนร่างสูงจัดการเรื่องเงินเรื่องทองตามที่สัญญาไว้ไป
“โปรแกรมสุดท้ายของวันนี้ คือการช้อปปิ้ง!!!ไปครับ ไปเลือกเสื้อผ้ากัน”หลังจากที่ทานอาหารกันเสร็จแล้ว ทั้งคู่ก็จูงมือกันไปยังแผนกเสื้อผ้าเพื่อการแปลงโฉมในขั้นสุดท้าย
“เดี๋ยวพี่จะสอนวิธีในการเลือกเสื้อผ้าให้นะครับ ไว้อึนฮยอกต้องออกมาซื้อเสื้อผ้าเองเวลาไม่มีพี่หมอ ฮยอกจะได้ซื้อได้นะครับ การที่เราจะเลือกเสื้อผ้ามาใส่นั้นให้เราเลือกดูจากคาแรกเตอร์ที่เราเป็น รู้มั้ยครับว่าตัวเองมีคาแรกเตอร์แบบไหน ” เอ่ยถามอีกคนพลางหยิบเสื้อผ้าในราวแขวนขึ้นมาทาบที่ตัวบาง
“ไม่รู้ฮะ แล้วมันมีแบบไหนบ้างละฮะ แล้วเราต้องดูจากอะไรถึงจะรู้ว่า คาแรกเตอร์เราคือแบบไหน” ส่ายหน้าปฏิเสธในการตอบคำถามคนร่างสูงเมื่อครู่ ก่อนจะเอียงคอถามร่างสูงอย่างสงสัย
“การค้นหาคาแรกเตอร์ของตัวเองก็คือการหาเอกลักษณ์ที่บ่งบอกความเป็นตัวเรา หากเราไม่รู้ว่าตัวเรามีคาแรกเตอร์แบบไหนก็จะทำให้เราดูไม่เด่นไม่น่าสนใจ ดังนั้นหากอยากให้มีคนมาสนใจเรา เราก็ต้องค้นหาความเป็นตัวเองของเราให้เจอ โดยวิธีการสังเกตอาจจะดูได้จากใบหน้า รูปร่างหรือลักษณะนิสัยนั่นเอง”
“อ้อ อย่างนี้นี่เอง แล้วอย่างฮยอกต้องมีคาแรกเตอร์แบบไหนละฮะ พี่หมอดูให้ฮยอกหน่อยได้ไหมฮะ” ว่าพลางหันไปช่วยอีกคนเลือกเสื้อผ้าที่แขวนอยู่บนราว
“ยกตัวอย่างการค้นหาคาแรกเตอร์จากใบหน้า ให้เราดูกันที่เค้าโครงหน้าของเรา รวมไปถึงการแสดงอารมณ์ผ่านทางสีหน้า บางคนหน้าร้าย ดูนิ่ง สุขุม ก็จะเลือกโทนสีเข้มไปทางสีดำ เพื่อเน้นย้ำคาแรกเตอร์ที่ดูดีแบบนิ่งๆ อย่างน้องฮยอกเป็นคนที่มีรอยยิ้มแต้มอยู่บนใบหน้าตลอดเวลา หน้าตาดูหวานน่ารัก มองแล้วก็จะไม่รู้สึกเบื่อ.... ” ร่างสูงเอ่ยชมไปเรื่อยตามอารมณ์ ดวงหน้าคมจ้องมองใบหน้าหวานพลางสาธยายความน่ารักของอีกคนออกมาไม่ขาดปาก ทำเอาอึนฮยอกแทบลอยขึ้นไปชั้นดาดฟ้าของตัวห้าง
“พอแล้วฮะ ฮยอกเขินเป็นนะพี่หมอมาชมฮยอกแบบนี้” มือบางตีไหล่หนาเบาๆอย่างเขินอาย ซีวอนหัวเราะเบาๆกับท่าทางเขินน่ารักๆแบบนี้ของคนร่างบาง อย่างว่าละ น่ารักแบบนี้ทำอะไรก็ดูน่ารักไปซะหมดเลย
‘ฟอดดดดด....’ คิดได้ดังนั้นก็ก้มลงฝังจมูกโด่งๆนั้นลงบนแก้มนิ่มทันที
“ฉวยโอกาสอีกแล้วนะฮะ ตลอดเลยอ่า ฮยอกเสียเปรียบพี่หมอตลอดเลย” ร่างบางบ่นงุ้งงิ้งๆอย่างงอนๆ
“ก็อยากน่ารักทำไมละครับ พี่ก็อดใจไม่ไหวน่ะสิ” ว่าอย่างยิ้มๆก่อนจะดึงคนร่างบางกลับเข้าสู่ประเด็นอีกครั้ง
“แล้วตอนนี้หาคาแรกเตอร์ตัวเองเจอหรือยังครับ ท่ายังพี่หมอจะยกตัวอย่างให้ฟังอีกแล้วเราค่อยมาตัดสินใจเลือกเสื้อผ้ากันเนอะ ....สำหรับส่วนต่อไปในการค้นหาสไตล์เราอาจจะดูจากหุ่นของเราก็ได้ หากเราเป็นคนตัวป้อมก็ไม่สมควรสวมเสื้อลายขวางเพราะจะทำให้เราดูอ้วนขึ้น หรือท่าเราผอมไปก็ไม่ควรสวมลายทางตั้งเพราะจะทำให้ตัวเราดูแห้งๆ ท่าเราเป็นคนที่มีรูปร่างผอมเพรียวก็ควรจะแต่งตัวเปรี้ยวๆดูโฉบๆเฉี่ยวเท่ๆ ท่าเป็นคนตัวเล็กผอมเพรียวก็ควรแต่งตัวให้ดูเด่นโฉบเฉี่ยว หรือหากกลัวเปรี้ยวเกินไปขัดกับใบหน้าก็อาจจะดัดแปลงให้ออกมาดูหวานนิดๆ แต่ไม่ควรแต่งตัวให้ดูสุขุมจนเกินไปเพราะจะทำให้ดูน่าเบื่อนะครับ หากเรื่งอของรูปร่างยังไม่ทำให้ตัดสินใจได้ ส่วนสุดท้ายที่เราจะดูกันก็คือนิสัยใจคอ หากเราเป็นคนที่ค่อนข้างจะคล่องแคล่วว่องไวก็อาจจะแต่งตัวให้ดูเปลรี้ยว กระฉับกระเฉงดูมั่นใจ หรือท่าเป็นออกแนวลุคสาวหวานนิสัยผู้ดีเรียบร้อยก็ควรแต่งตัวด้วยโทนสีสดใสหวานๆ หรือท่าไม่เปรี้ยวหรือไม่หวานเวลา ออกจะเป็นคนนิ่งๆก็อาจจะแต่งตัวเท่ๆเซอร์ๆก็ได้ ทั้ง 3 อย่างนี้เราต้องเอามาพิจารณารวมกันแลวเลือกหาคาแรกเตอร์ที่เป็นตัวเรา จะทำให้การเลือกเสื้อผ้าที่ใส่ออกมานั้นดูโดดเด่นและน่าสนใจมากขึ้น ”
“จากที่ฟังพี่หมอพูดมา ฮยอกว่าคาแรกเตอร์ของฮยอกน่าจะเป็นแบบหวานๆถูกมั้ยฮะ” อึนฮยอกเอ่ยเดาหลังจากคิดตามคำร่างสูงที่บอกมา
“เก่งมากๆครับ เรียนรู้ได้เร็ว ดังนั้นเราจะเปลี่ยนลุคของอึนฮยอกคนเก่าให้กลายมาเป็นหนุ่มหน้าหวานกัน มาครับ อย่างแรกเลยให้เน้นที่เสื้อผ้าที่โทนสีสดใสเพื่อเพิ่มความสดใสให้กับหน้า สไตล์จะไม่ออกไปทางโฉบเฉี่ยวแต่เอาแบบตัดเย็บให้ดูน่ารัก อย่างเช่นตัวนี้” ว่าพลางหยิบเสื้อกล้ามลายทางขวางที่มีเสื้อคลุมสีชมพูอ่อนอีกตัวคลุมทับมาทาบบนร่างเล็กๆ กับกางเกงยีนขาสั้นสีซีดที่ดูเข้ากันอีกตัวนึง
“ไปเปลี่ยนดูครับ” ว่าแล้วก็ดันหลังอีกคนเข้าไปในห้องลองเสื้อ ไม่นานนักอึนฮยอกก็ออกมาในชุดที่คนร่างสูงเลือกให้
“เอ่อ...ฮยอกว่ามันดูหวานไปนะฮะ ใส่แล้วเหมือนผู้หญิงเลย” ร่างอ้อนแอ้นนั้นเดินออกมาด้วยท่าทางเขินอาย ยิ่งมายืนตรงหน้าชายหนุ่มที่ยืนจ้องเค้าตาค้างก็ยิ่งอายเป็นเท่าตัว
“ไม่น่ารักเรอะฮะ ฮยอกหาชุดใหม่ไปเปลี่ยนดีมั้ยฮะ” เอ่ยถามอย่างไม่มั่นใจในตัวเองนัก มือบางคว้าเสื้อสีขาวตัวโคร่งเข้าไปในห้องพลางเปลี่ยนเป็นชุดใหม่ออกมาซีวอนที่เพิ่งได้สติจะเอ่ยเรียกคนร่างบางแต่ก็ไม่ทันซะแล้ว เลยปล่อยให้ ร่างบางลองชุดไป
“อ่า… ฮยอกว่าตัวนี้ไซส์มันใหญ่ไปนะฮะ” เดินออกมาในชุดเสื้อยืดสีขาวตัวใหญ่ที่ยาวมาถึงเรียวขาอ่อน กางเกงยีนสีซีดขาสั้นที่ใส่อยู่นั้นเลยเสื้อมานิดเดียว ทำให้คนร่างบางตรงหน้าดูเหมือนใส่กระโปรงอยู่เลย
“เด็กผู้หญิงคนนั้นน่ารักเนอะ” หญิงสาวสองคนที่มาเดินช้อปปิ้งเอ่ยทักพลางชี้มาที่อึนฮยอกที่ยืนพิจารณาตัวเองอยู่หน้ากระจก ซีวอนละสายตาออกจากกายบอบบางนั้นพลางกวาดตามองไปทั่วบริเวณ หลายคนเริ่มหันมาให้ความสนใจกับร่างน้อยที่ยืนลองชุดแบบไม่รู้เรื่องรู้ราว ยิ่งพนักงานชายส่วนใหญ่นี่ยิ่งมองกันตาแทบถลน น้ำลายนี่จะท่วมห้าง สายตาทุกคนโลมเลียไปยังเรียวขาอ่อนขาวที่โผล่พ้นกางเกงตัวสั้นออกมา
“อึนฮยอก” เอ่ยเรียกอีกคนให้หันมาสนใจตน และก็ได้ผล เมื่อได้ยินเสียง อึนฮยอกก็หันมายิ้มหวานให้อีกคนทันที มือหนาตวัดเอวบางเข้าหาตัว ร่างเล็กๆนั้นลอยละลิ่วมาตามแรงก่อนจะจมลงในอกแกร่งของอีกคน ซีวอนใช้ร่างกายของเค้า บดบังร่างเล็กๆนั้นไม่ให้ใครได้เห็น
“มีอะไรหรือเปล่าฮะพี่หมอ” เอ่ยถามอีกคนเสียงแผ่ว แม้จะรู้สึกดีกับกอดอุ่นๆที่ได้รับอยู่นี้แต่ก็อดสงสัยไม่ได้
“ไม่ครับ ไปเปลี่ยนชุดซะนะ” ว่าพลางรวบตัวคนตัวบางขึ้นอุ้ม ก่อนจะพาเข้าไปในห้องลองเสื้อ อึนฮยอกมองคนที่เข้ามาส่งตัวเองในห้องอย่างงงๆ แต่ก็ยอมเปลี่ยนกลับไปเป็นชุดที่ตนใส่มาตามที่ร่างสูงบอก แม้จะสงสัยมากก็ตาม
“เสร็จแล้วฮะ” มือบางกระตุกเสื้อคนตัวสูงเบาๆ ซีวอนหันมามองอีกคนก่อนจะจูงมือพาเดินออกไปจากที่ตรงนี้ อึนฮยอกเดินตามคนร่างสูงไปอย่างเงียบๆ
“เราจะไปไหนกันหรอฮะ ไม่ซื้อเสื้อผ้าแล้วหรอฮะ” ถามอีกคนเสียงแผ่ว เพราะไม่รู้ว่าตอนนี้คนตรงหน้าอยู่ในอารมณ์ไหน ตั้งแต่รู้จักพี่หมอมายังไม่เคยเห็นพี่หมอนิ่งแบบนี้มาก่อนเลย ไม่รู้โกรธอะไรเค้าหรือเปล่า
“ไปซื้อเครื่องประดับให้เข้ากับชุดครับ จะได้ไม่ดูโล่งเกินไป” เสียงทุ้มเอ่ยตอบพลางเงยหน้ามองรอบบริเวณพลางส่งสายตาดุให้กับสายตาเล็กสายตาน้อยที่จ้องมองมายังคนตัวบางด้านหลัง ทำเอาคนอื่นๆถึงกับหงอไม่กล้าเงยหน้าขึ้นมามอง
“แล้วไม่ซื้อเสื้อผ้าอย่างนี้จะไปซื้อเครื่องประดับได้ยังไงกันฮะ”
“พี่ซื้อให้หมดแล้วครับ ตอนเราเข้าไปเปลี่ยนเสื้อพี่ไปจ่ายเงินมาเรียบร้อย เดี๋ยวเราไปซื้อเครื่องประดับกันก็เสร็จแล้วล่ะครับ” หันมายิ้มบางๆให้อีกคนที่ดูสลดลงเมื่อเห็นสีหน้านิ่งเรียบของตน
“พี่หมอโกรธอะไรฮยอกหรือเปล่าฮะ ฮยอกทำผิดอะไรหรือเปล่าฮะ” ถามเสียงสั่น น้ำตาหยาดใสเอ่อคลอเบ้า ซีวอนนิ่งขะงักไปซักพัก ก่อนจะยิ้มหวานมากขึ้นกว่าเดิม พลางดึงคนตัวเท่าบ่าเข้ามากอด มือบางยกขึ้นโอบเอวอย่างอ้อนๆ
“อย่าโกรธฮยอกนะฮะ ถึงฮยอกจะไม่รู้ว่าทำอะไรผิด แต่ฮยอก...ขอโทษนะ” ร่างบางกลั้นสะอื้นพลางฝังใบหน้าลงบนอกแกร่ง
“ร้องไห้ทำไมกันครับ พี่ไม่ได้โกรธอะไรเราซะหน่อย เรายังไม่ทันทำอะไรเลย พี่จะโกรธเราได้ยังไงละ โอ๋ๆ ไม่เอาไม่ร้อง อุตส่าห์แต่งซะน่ารักเลยวันนี้ ร้องไห้ก็หมดกันพอดีครับ” มือหนาข้างที่ไม่ได้แบกถุงเสื้อผ้ายกขึ้นลูบหัวอีกคนอย่างปลอบโยน
“ไม่ร้องแล้วนะครับ ไปกันเถอะนี่มันก็จะเย็นแล้วครับ เดี๋ยวกลับบ้านกัน ดึกนะ” ว่าพลางกุมมือให้เดินไปด้วยกัน
“ชุดที่ซื้อมานี่สามารถใส่ได้กลับเครื่องประดับที่เป็นสีขาวจะดูแมทซ์ที่สุดนะครับ เวลาใส่ก็เลือกใส่อย่างใดอย่างนึงอย่าใส่เยอะ เพราะมันจะดูรุ่มร่าม” เอ่ยสอนอีกคนที่เดินตามมาอย่างเงียบๆ และฟังอย่างเงียบๆไม่สดใสเหมือนเดิม
“พี่ว่าเราไปล้างหน้าล้างตาก่อนแล้วออกมาเจอพี่ตรงนี้นะ เดี๋ยวซื้อของเสร็จเราจะกลับบ้านกันแล้วครับ” ซีวอนเอ่ยบอกอีกคนให้ไปห้องน้ำ อึนฮยอกเองก็เดินเข้าไปในห้องน้ำอย่างว่าง่าย หลังจากจัดการกับตัวเองเรียบร้อยแล้ว ร่างสูงก็พาคน ร่างบางขึ้นรถเตรียมตัวกลับบ้าน
“หิวหรือเปล่าครับ อยากแวะทานอะไรก่อนกลับบ้านมั้ย” หันมาถามอีกคนที่นั่งเงียบมาตลอดทาง ซีวอนแอบถอนหายใจเบาๆ ก่อนจะจอดรถที่ลานสวนสาธารณะ อึนฮยอกหันมามองอย่างงงๆ เพราะคนร่างสูงบอกจะพาตนเองไปส่ง ....อย่าบอกนะว่าโกรธจนจะปล่อยเค้าทิ้งไว้ตรงนี้อ่า
“ลงมาสิครับ” มือหนาเปิดประตูให้ร่างบางลง แต่อึนฮยอกก็ส่ายหน้าปฏิเสธ
“ลงมาเถอะครับ พี่เห็นเราไม่สดชื่นแบบนี้แล้วพี่ไม่สบายใจเลย ลงมาสูดอากาศให้อารมณ์ดีขึ้นก่อน แล้วเราค่อยกลับบ้านกันนะ” จับมืออีกคนให้ลงจากรถ มือหนาเดินกุมมือบางไปตลอดทาง ก่อนที่ทั้งคู่จะมาหยุดลงนั่งที่เก้าอี้ม้านั่งริมน้ำ
“เป็นอะไรไปครับ ไม่ยิ้มเลย บอกพี่ได้ไหมครับว่าโกรธเรื่องอะไร” ซีวอนเอาน้ำเย็นเข้าลูบ
“เปล่าฮะ...ฮยอกแค่เสียใจที่ทำให้เดทวันนี้ของเราล่ม ฮยอกทำให้พี่หมออารมณ์ไม่ดี TT” พูดพลางทำหน้าราวกับจะร้องไห้ ซีวอนที่ได้ฟังเหตุผลถึงกับหลุดยิ้ม
“ใครว่ากันละครับ พี่สนุกจะตายที่ได้ออกมาเที่ยวกับคนไข้แบบนี้ อย่าคิดมากนะครับ วันนี้ถือว่าการเดทแรกสอบผ่านครับ ^^” ยีผมอีกคนอย่างเอ็นดู
“จริงหรอฮะ แล้วทำไมตอนเลือกเสื้อผ้าพี่หมอถึงหน้าบูดบึ้งละฮะ”
“....ก็พี่หวง” เอ่ยบอกเสียงแผ่วจนแทบไม่ได้ยิน
“อะไรนะฮะ” อึนฮยอกถามซ้ำอีกครั้ง เมื่อได้ยินคนร่างสูงพูดอะไรสักอย่างแต่ได้ยินไม่ถนัดนัก
“พี่หวงครับ!!!” เสียงดังฟังชัดพร้อมสายตาที่บ่งบอกถึงความหึงหวงอย่างจริงจัง
“คนทั้งห้างเค้ามองขาของคนไข้ของพี่หมอ พี่หมอหวงไม่อยากให้ใครมอง พี่หมอรู้ครับว่าไม่มีสิทธิ์หวง ไม่มีสิทธิ์ไม่พอใจ แต่....” ยังไม่ทันที่ร่างสูงจะได้พูดจบ คนที่นั่งอยู่ด้านข้างก็โถมตัวเข้ากอดพลางยิ้มกว้างอย่างดีใจ ทำเอาซีวอนปรับอารมณ์ตามแทบไม่ทัน
“ไม่ต้องพูดแล้วฮะ พี่หมอมีสิทธิ์หึงหวงฮยอกได้ตามสบายเลย ฮยอกยินยอมให้หึงหวง ^^” ร่างบางพูดพลางยิ้มแป้นแล้นอย่างอารมณ์ดี มือบางกอดแขนล่ำพลางถูไถหัวเล็กๆนั้นกับแขนแกร่งอย่างอ้อนๆเหมือนแมวน้อย ซีวอนเองก็พอใจกับการอ้อนของแมวตัวนี้อยู่ไม่น้อย ร่างสูงเชยคางมนอีกคนขึ้นพลางหอมแก้มทั้งสองข้าง ก่อนจะบีบจมูกเล็กๆเบาๆ
“พี่หมออ่า มาบีบจมูกเค้า เดี๋ยวเสียทรงขึ้นมาต้องยกเครื่องใหม่ทั้งหน้านะ”
“ต่อให้ไม่มีจมูกยังน่ารักเลยคนเนี้ย” มือหนาหยิกจมูกเบาๆอย่างหมั่นเขี้ยว ก่อนจะล้วงหยิบอะไรบางอย่างในกระเป๋าออกมา
“สำหรับเดทแรกของเรา พี่อยากให้เก็บไว้เป็นความทรงจำ ไว้วันไหน น้องฮยอกมีตัวจริงแล้วค่อยถอดของพี่ออกก็ได้ครับ” ว่าพลางเปิดกล่องกำมะหยี่ สีแดงนั้น ก่อนจะหยิบสายสีเงินสวมเข้าที่ข้อมือบาง สร้อยเงินเส้นสวยลายโซ่ที่พันเข้ากับจี้รูปหัวใจ
“งั้นฮยอกคงไม่มีวันได้ถอดหรอกฮะ ขอบคุณมากๆนะฮะพี่หมอ” อึนฮยอกเอ่ยขอบคุณคนตัวสูงกว่า กลีบปากนุ่มนาบลงบนริมฝีปากอีกคนอย่างเร็ว ก่อนจะรีบผละออกด้วยใบหน้าหวานที่ขึ้นสีระเรื่ออย่างเขินอาย
“55+ น่ารักจังเลยน้า เก็บไว้ดีๆนะครับ เวลาเห็นมันจะได้นึกถึงช่วงเวลาวันนี้กับเดทแรกของเรา แม้มันจะเป็นเดทที่เกิดจากการเรียนรู้ แต่พี่ก็มีความสุขมาก ขอบคุณสำหรับเดทแรกของเราครับ” ว่าแล้วก็กดจูบเบาๆบนกลีบปากบาง ก่อนจะผละออกแบบไม่มีการลุกล้ำใดๆ แต่แค่นี้หัวใจดวงน้อยก็ชาวาบไปทั้งดวงแล้ว หัวใจจ๋า....อย่าเต้นแรงจนหลุดออกมาให้เค้าเห็นนะ เดี๋ยวเค้าจะรู้ความรู้สึก ของเราหมด >////<
หลังจากที่ปรับอารมณ์กันที่สวนสาธารณะกันเป็นที่เรียบร้อยแล้ว ซีวอนก็ขับรถมาส่งคนตัวบางที่หน้าบ้าน
“ขับรถกลับดีๆนะฮะ ฮยอกไปก่อนนะฮะ ฝันดีฮะ” อึนฮยอกถอดเข็มขัดพลางเอ่ยลาคนตัวสูง มือบางเปิดประตูรถเตรียมจะเดินลงแต่ก็ถูกอีกคนฉุดไว้ก่อน
“ฮะ?” หันมามองอย่างสงสัย คนร่างสูงทำแก้มป่องๆพลางชี้นิ้วลงบนแก้มเป็นสัญญาณบอก
“555 ก็ได้ฮะ” เมื่อรู้ว่าหมายถึงอะไร จมูกรั้นๆนั้นก็ฝังลงบนแก้มอีกคนอย่างไม่รีรอ
“ฝันหวานๆแล้วเจอกันนะฮะ ขอบคุณสำหรับของขวัญ และการแปลงโฉมทั้งหมดในวันนี้ ไม่ได้พี่หมอ ฮยอกคงเป็นดาวมหาลัยเฉิ่มๆเชยๆต่อไปแน่ๆเลย ^^” หันมาขอบคุณคนร่างสูงอีกครั้ง ก่อนจะลงจากรถแล้วเดินเข้าบ้านไปพร้อมกับถุงเสื้อผ้าที่ซื้อมาในวันนี้ และหัวใจที่เต้นโครมครามไม่ต่างจากเมื่อเช้าตอนเดินออกจากบ้านหลังนี้เลย หัวใจเอ๋ย ทำงานหนักไปแล้วนะ ......
และทั้งหมดนี่เป็นเรื่องราวของเพื่อนซี้สามลีกับเดทของคนทั้ง 3 คู่ที่เกิดขึ้นในวันเดียวกัน แม้การเดทจะแตกต่างกันไป แต่สิ่งหนึ่งที่เหมือนกันคือความรู้สึกแปลกๆที่คืบคลานเข้ามาในหัวใจ ความรู้สึกที่ดูเหมือนเค้าจะเรียกกันว่า ....รัก
Talk : ไรเตอร์ทำโอพีวีตัวใหม่มากับท่ายากหนูเยอะ หลายคนอาจสงสัยว่ามันเกีย่วอะไรกับฟิคหวานๆแบบนี้ เอ็นซีซักตอนยังไม่มี เดี๋ยวมันมีแน่จ้า แต่ตอนนี้น้องฮยอกเรายังไม่ได้เรียนรู้ท่ายากเหล่านั้นเท่านั้นเอง 5555 รอชมต่อไปว่าท่ายากของฮยอกแจจะเด็ดขนาดไหนเน้อ 555 แต่งไปแล้วฮาไป ไรเตอร์เพิ่งรู้สึกว่าตัวเองเกรียนก็วันนี้ละ อ่านกันให้สนุกแล้วอย่าลืมเม้นกันบ้างนะคะ ถือเป็นกำลังใจในการแต่งให้ไรเตอร์เนอะ รักรีดเดอร์ทุกคนค่ะ
ความคิดเห็น