คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : เคนตะ08
"ปวหัวั ไม่น่าื่มเลย" นเริ่มุยรู้เรื่อระับอ้อมแนที่รอบอผม ะใบหน้าอเธอลับเ้าไปแนบอยู่ที่แผ่นหลัผม
"อโทษนะ เพราะเราวนแพรวื่ม แพรวเลยปวหัว"
"่ามันเถอะ หลัาวันนี้นถึ่อนไปี่ปุ่น เนะอยาไ้อะไร็บอแพรวเลยนะ แพรวะทำให้เนะทุอย่าเลย"
"พูเหมือนแพรวะหนีเราไปไหนเลยนะ"
"แพรวะหนีเนะไปไหนล่ะ ็แ่หลัานี้เราสอนอาะวุ่น ๆ นไม่มีเวลาให้ัน แพรว็เพิ่ไ้าน ส่วนเนะ็ไม่่อยะว่าอยู่แล้วนี่"
เธอพูออมาแบบนั้น็ริ แ่ผม็พอะรู้ว่าหลัานี้เรื่ออเราะเป็นยัไ แพรวำลัะาผมไป เธอะย้ายไปอยู่ที่อื่นหลัไ้าน และอาะหนีผมไป่วที่ผมบินไปธุระอันแสนะวุ่นวายที่ี่ปุ่น
แ่ผมะไม่รอให้มันเิเรื่อนั้นึ้นแน่ ผมวระรุสัที
"ที่แพรวบอเมื่อี้น่ะ อไ้ทุเรื่อเลยหรอ" ผมเอ่ยถามอีรั้หลัาเราเ้ามาในห้อ ึ่หลัามาถึ แพรว็เินโเมานอนบนโฟาัวให่ในห้อนั่เล่น
บรรยาาศอนนี้ยัมืสลัวเนื่อาเราเพิ่มาถึ แล้วผม็เป็นพวไม่อบห้อที่มีไฟเปิสว่า ส่วนแพรว็ไร้สิเินว่าะิเินไปเปิไฟ
"อืม ทุเรื่อเลย"
"ั้นเราอูบแพรวไ้มั้ย"
"..."
นที่นอนเอาหัว่ายพนัโฟาลืมาึ้นมา ทว่าวาอเธอ็ยิ่เบิว้าเมื่อผมเป็นฝ่ายประทับริมฝีปาลบนรูปปาทรระับอันแสนสวยอเธอนในวินาที่อมา อีฝ่ายพยายามะใ้สอมือันร่าผมออ แ่ผม็ยิ่รุล้ำวยเรี่ยวแรอเธอ้วยารใ้สอมือประอรอบหน้าแล้วบูบทาบทับลไปอย่าหนัหน่ว
อบั รสสัมผัสที่ผสมลิ่นสาเอ่อน ๆ มันยิ่ทำให้เพานวามลั่ไล้ในัวเธอถูปลปล่อยออมาบ้า
ผมยัวยอบุมแรปรารถนานั้นอย่าบ้าลั่สลับับวามอ่อนโยนเมื่อั้สิไ้ว่าผู้หิที่อยู่ใ้ร่าผมเป็นแพรว มันเป็นวามรู้สึที่ทั้หวแหนและลุ่มหลนอยาะถาโถมเรี่ยวแรทั้หมไปบนเรือนร่าอเธอ
ผมรัเธอ รัมา มาถึมาที่สุ มานผมยอมให้เธอเป็นวามสนใอันับหนึ่แทนานอันเป็นที่รัอผม
"แพรว อูบอีรั้นะ"
ผมผละริมฝีปาออเพื่อสบาเธออีรั้ ่อนที่ลิ้นสาสอรับเ้าไปรับภายในนนที่น่าะเพิ่เยถููบรั้แรหลับาปี๋นระทั่ผมเป็นฝ่ายถอนูบาุเิม แล้วเลื่อนไ่ระับลมาูบที่ออาวสะอาที่ผมหมายาไว้ั้แ่ร้านูิ
"เนะ...อื้อ"
ร่าที่ไร้เรี่ยวแร่อ้านพยายามเปล่เสียปรามผม แ่ยิ่เธอออแร ผม็ยิู่บล่ำลเรื่อย ๆ เรียวนิ้วที่สั่นนลั่่อย ๆ ปลระุมเสื้อเิ้สีาวสะอานั้นออมานผมสามารถมอเห็นบราเียสีรีมที่บีบเนินอสวยไ้รูปอเธอให้ยึ้น
เรือนร่าอแพรวยัเป็นเหมือนที่ผมินนาารเอาไว้ อบอวบอิ่ม ทว่า่วโ้ที่ไ้รูปไปนถึสะโพผาย สัส่วนอเธอ่ายั่วยวนใอผมเหลือเิน
อนนี้หัวใอผมำลัเ้นเร่า มือที่เปียุ่มสัมผัสอย่าแผ่วเบาไปามส่วนเว้าโ้
เมื่อี้ผมอเธอูบ แ่ไม่ไ้บอพิัว่าะูบรไหน ะนั้นมันไม่อาเรียว่าผมี้โ หาะอูบเธอทุอทุมุมบนเรือนร่าแสนสวยที่ผมปรารถนาอย่าแรล้า
"อื้ม"
แพรวเผลอราเสียอ่อนพลาใ้มือสอเ้าที่ลุ่มผมะริมฝีปาอผมเริ่มเ้ามาูบไล่ลมา
ร่าายอเราเริ่มึูึ่ันและันอย่าไร้หนทาัน ลิ่นน้ำหอมา ๆ ที่ลุเล้าลิ่นเนื้อย่าที่เธอเพิ่ทานมันยัิายเธอ ทว่าผมลับรู้สึอบเหลือเิน อบนเผลอูเม้มมันแร ๆ นเป็นรอย้ำ ผมอยาะฝาร่อรอยรัมันไว้ทั่วทั้ร่าายอเธอเสีย้วย้ำ
โอ๊ยายยยยยย ัาหน่อย เี๋ยวโนแบน แหะ ๆ
ลับมาแล้ว่า หลัาหายไปปั่นนบ
อนนี้เนะมีรูปแบบอีบุ๊แล้วน๊า ่วนี้มีโปรล้วย ใรอบแนวเพื่อนสนิทิไม่ื่อ็ฝาัว้วย
สามารถอมเม้นท์หรือปุ่มหัวใมาสมทบทุนำลัใให้ผู้เียนไ้เย้ย
ความคิดเห็น