ลำดับตอนที่ #3
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : บทที่ 2 เสียกรุงศรีอยุธยา
บันี้เพลาล่วเลยมาวบนสิบวบปีแล้ว ที่พระนเรศแลพระเพรัลยามาประทับอยู่หสาวี หานี่เป็นราแรที่มี่าวราวมาาเมือพระพิษุโลสอแว สร้าวามีใให้ับพระเพรัลยามิใ่น้อย พระนาึทรรีบวิ่ไปที่วัโยเียเพื่อบอ่าวนี้แ่พระเษาให้ทรทราบ
วัโยเีย
พระนเรศทอพระเนรเห็นพระนิษาวิ่มาหา้วยวามรีบร้อนึรีบสั่ห้ามปรามเพราะลัวพระนิษาัหล้ม
"้า่อนเถิเพรัลยา ประเี๋ยว็หล้มลอ เ้ามีารอันใสำัึไ้รีบร้อนมาเ่นนี้"
"เฮ้อ..เฮ้อ..พี่ท่านอย่าเพิ่ห้ามันเลยเพะ แ่ที่รีบร้อนมาเ่นนี้เพราะมี่าวารสำัาสอแวเรา อันเี่ยวเนื่อ้วยสมเ็พ่อัแ้ให้พี่ท่านทรทราบเพะ"
"พี่ล่วรู้แล้ว ไ้ยินท้ายลาเาลือัน"
พระนเรศทรีใมิ่าาพระนิษานัที่ไ้ยิน่าวราวาสอแวเสียที เพลาผ่านไปหลายวบปีแล้วที่มิมี่าวอันใมาาสอแวเลย
"แล้วัน น้อ้าไปหรือนี่ พี่ท่านว่าสมเ็พ่อัมาหาพวเราฤๅไม่เพะ"
"พี่มิอารู้ไ้อ ท่านสนพระทัยแ่บ้าเมือนลืมเ้าับ้าเ่นนี้ อย่าที่เยเป็นมา"
"ผู้ใว่าพ่อลืมพวเ้าันหืม?"
สมเ็พระมหาธรรมาราาเส็มาหา พระโอรสแลพระธิาที่วัโยเีย แลบัเอิทรไ้ยินพระนเรศรับสั่น้อยพระทัยอยู่พอี ึรัสึ้นบ้าเพื่อให้พระโอรสแลพระธิาทั้สอีใ แลเมื่อเ้าฟ้าทั้สอรับรู้ถึารมาเยือนอพระบิา ทรีใเป็นอย่ามาแลเ้าไปอพระบิาให้ทรหายะนึถึ
"สมเ็พ่อมาไ้เยี่ยไรเพะ"
"ลูอพ่อทั้สออยู่ที่นี่ แล้วัมิให้พ่อมาหาพวเ้าไ้เยี่ยไร ให้พ่อไู้หน้าพวเ้าเสียหน่อยเถิว่าเป็นเ่นไรันบ้า ลูอพ่อเิบให่มิใ่น้อย เพียเห็นว่าเ้ายัสบายีพ่อนนี้็หายทุ์ใแล้ว"
"อย่ารับสั่เ่นนั้นเลยพ่ะย่ะ่ะ ลูับน้อสบายี มิมีผู้ใมา่มเหรัแ เพียแ่สมเ็พ่อเส็มาหสา้วยพระอ์เอเ่นนี้มีิอันใสำัใ่หรือไม่พ่ะย่ะ่ะ"
พระนเรศถามถึเหุผลที่พระบิาเส็มาหสาวีรานี้ทำให้พระมหาธรรมราาลำบาพระทัยเล็น้อย ่อนััสินพระทัยรับสั่ไปามร
"เฮ้อ..เ้าถามึ้นเ่นนี้็ีแล้วอ์ำ เนื่อ้วยพระมหินทร์[1]หมายใัำัพ่อให้สิ้น เพราะทรโรธแ้นที่พ่อส่ัวพระเทพษัรี[2]ให้ับพ่อเ้าอยู่หัวบาเยนอ เลยยทัพมาีพระพิษุโลแลให้พระไยเษา[3]แห่ล้าน้ามาสมทบีสอแวเรา พ่อเลยอวาม่วยเหลือาพ่อเ้าอยู่หัวบาเยนอให้ส่ทัพมา่วยแ่ระหว่าที่รอทัพาหสาอยู่นั้น พ่อ็สามารถับไล่ทัพอพระมหินทร์แลทัพอพระเ้าล้าน้าไ้สำเร็ ประวบเหมาะที่ทัพหสามาถึพอี พระยาเสือหารแลพระยาภุาม[4]มิยอมฟัพ่อ ามไปีทัพล้าน้าแ่มิเป็นผลสำเร็ ึไ้รับโทษึเป็นเหุให้พ่อมาหสารั้นี้ เพื่อมาออภัยโทษับพ่อเ้าอยู่หัวบาเยนอแทนพระยามีื่อทั้สอ ้ำพ่อเ้าอยู่หัวยััแ่ั้ให้พ่อเป็นเ้าฟ้าสอแวอี้วย"
"ถ้าเ่นนั้นมิเท่าับประาศให้รู้ันทั่วหรือว่าเมือพระพิษุโลสอแวอเราเป็นเมือึ้นประเทศราอหสาวีแล้วฤๅพ่ะย่ะ่ะ"
ำบอเล่าอพระบิาัเนแ่มแ้เท่าใ ที่ฝ่ายอโยธยาเ้าใว่าพระบิาเอาใออห่าอโยธยาแลมาเ้าฝ่ายหสา แล้วยิ่พระเ้าบุเรนอทรแ่ั้ให้พระบิาเป็นเ้าฟ้าเ่นนี้แล้ว เท่าับว่าพระพิษุโลัไมรีับอโยธยาแล้ว
"พวเ้าำลัิว่าพ่อเอาใออห่าอโยธยาใ่ฤๅไม่ พ่อมิไ้เอาใออห่าอโยธยาอ แ่ารที่อโยธยาแ็้อทำเ่นนี้เป็นารื้อึเสียมาว่า ้ำยัทำให้ร้ายลยิ่ว่าเิม พวเ้ายัมิเ้าใพ่ออีหรือ ว่าพระเ้าสิบทิศหสานั้นมิมีผู้ใสู้เทียมพระอ์ไ้ พระอ์ไปีเมือใ หาเมือนั้นมิยอมปราัย เาัทำลายเมือนั้นให้ย่อยยับสิ้น แลให้นอเาปรอเมือนั้น แ่หาว่าเมือใยอมปราัยแ่โยีแล้วไร้ เา็ัให้นเมือนั้นปรอันเอ่อไป ารที่พระมหินทร์มิไ้ทรำริเ่นนี้เป็นารนำภัยมาสู่อโยธยา้วยัวพระอ์เอ พ่อำลัปป้ออโยธยาในวิถีทาอพ่ออยู่ พ่อมิเยิทำลายอโยธยาเลยสัรา"
พระมหาธรรมราารับสั่หมายพระทัยัให้พระโอรสแลพระธิาอพระอ์เ้าใในสิ่ที่พระอ์ำลัทำเพื่อบ้านเมือ ผู้ใัเ้าใว่าพระอ์ายาิายลู็ามที แ่หาสิ่ที่เิึ้นนี้ือารเสียสละอพระอ์ พระอ์ยอมเสียสละลูอันเป็นที่รัแลวใอพระอ์ให้ไปอยู่่าบ้าน่าแนแ่เล็ ยอมเสียสละถูล่าวหาว่าเป็นผู้ทุรยศ หาแ่ารายาิบ้านเมือรานี้เพื่อรัษาบ้านเมือแลอาาประาราษร์ส่วนให่เอาไว้ ัมีผู้ใเ้าใวามทุ์ระทมนี้อพระอ์บ้าหามีไม่เลย
พระมหาธรรมราาเส็ลับำหนัที่ประทับไ้มินาน็ถูพระเ้าบุเรนอเรียัวเ้าเฝ้า เพื่อแ้่าวให้ทรทราบว่าพระมหินทร์ึ้นมาิัวพระวิสุทธิษัรีย์[5]แลโอรสธิาอพระนาให้เส็ไปอโยธยา ะที่พระมหาธรรมราาทรประทับอยู่ที่หสาวี พระเ้าบุเรนอทรถือว่าเป็นารหยามเียริอพระอ์ึรัสสินพระราหฤทัยยทัพไปีอโยธยา หาวามริแล้วเป็นเพีย้ออ้าบัหน้าเท่านั้น พระอ์ทรหมายมั่นอยาัีอโยธยาให้ราบาบเสียั้นานแล้วเพียแ่เพลานี้ือโอาส
พระเ้าบุเรนอยทัพไปีอโยธยาถึ 7 ทัพ โยหวัว่าัีไ้โย่ายเพราะำลัพลออโยธยามีน้อยว่า แลทัพเหนือออโยธยาทั้หมร่วมมาับทัพอหสาวี บันี้อโยธยาสิ้นเมือเหนือแล้ว แลอยู่อย่าโเี่ยว แ่ารัีอโยธยาให้แนั้นมิ่ายเอาเสียเลย พระเ้าบุเรนอ้อเ์ไพร่พลนับเรือนแสนให้มาออรบ นสิ้นพระมหาัรพรริ[6] พระอ์ทรำริว่าพระมหินทร์ยัหนุ่ม ึ้นรอราย์ในเพลานี้ ้ำยัสิ้นร่มโพธิ์ร่มไทร ปป้อเมือมิไ้เป็นแน่ แ่พระอ์ทรำริผิ ทรูเบาพระมหินทร์เินไป พระมหินทร์ทรเ้มแ็ แลาารร์สามารถปป้อพระนรไ้ แ่็้อปราัยให้ับลศึอพระเ้าบุเรนอ เพราะพระเ้าบุเรนอทรีอโยธยาเือบร่วมปี็มิเป็นผล พระอ์ทรำริว่าัยนะอพระอ์มิมีราาแพนานั้น ึไ้ิแ่ลศึให้พระยาัรี[7]เป็นไส้ศึให้ับพระอ์แล็เป็นผลสำเร็ อโยธยาปราัยให้ับหสาวีแล้ว ในวันอาทิย์ ที่ 7 เือน 9 แรม 11 ่ำ ปีมะเส็ พุทธศัรา 2112[8]
เิอรรถ
^ พระราโอรสในสมเ็พระมหาัรพรริและสมเ็พระสุริโยทัย พระมหาษัย์ลำับที่ 26 ่อาสมเ็พระมหาัรพรริ
^ พระราธิาในสมเ็พระมหาัรพรริและสมเ็พระสุริโยทัย
^ พระอุปภัยพุทธบวรไยเษาธิรา หรือที่รู้ัันีในพระนาม สมเ็พระไยเษาธิรา แห่เมือศรีสันานหุ หรือล้าน้า หรือ เวียันทร์ ประเทศลาวในปัุบัน
^ พระยาเสือหา พระยาภุาม เป็นนายอยทัพัหสาวีมา่วยพิษุโลรบับพระมหินทร์และพระเ้าล้าน้า
^ พระสวัสิรา พระราธิาในสมเ็พระมหาัรพรริและสมเ็พระสุริโยทัย เป็นพระมเหสีอพระมหาธรรมราา แลเป็นพระมาราอพระสุพรรัลยา พระนเรศ และพระเอาทศรถ
^ สมเ็พระอัยาอพระสุพรรัลยา พระนเรศ และพระเอาทศรถ
^ ผู้ิามพระราเมศวรมาประทับหสาแ่รั้นสราม้าเผือ เป็นไส้สึเปิประูเมือให้ทหารพม่ารามัเ้ามาีอยุธยาไ้ เป็นเหุให้เสียรุรั้ที่1
^ วันที่เสียรุศรีอยุธยารั้ที่1
วัโยเีย
พระนเรศทอพระเนรเห็นพระนิษาวิ่มาหา้วยวามรีบร้อนึรีบสั่ห้ามปรามเพราะลัวพระนิษาัหล้ม
"้า่อนเถิเพรัลยา ประเี๋ยว็หล้มลอ เ้ามีารอันใสำัึไ้รีบร้อนมาเ่นนี้"
"เฮ้อ..เฮ้อ..พี่ท่านอย่าเพิ่ห้ามันเลยเพะ แ่ที่รีบร้อนมาเ่นนี้เพราะมี่าวารสำัาสอแวเรา อันเี่ยวเนื่อ้วยสมเ็พ่อัแ้ให้พี่ท่านทรทราบเพะ"
"พี่ล่วรู้แล้ว ไ้ยินท้ายลาเาลือัน"
พระนเรศทรีใมิ่าาพระนิษานัที่ไ้ยิน่าวราวาสอแวเสียที เพลาผ่านไปหลายวบปีแล้วที่มิมี่าวอันใมาาสอแวเลย
"แล้วัน น้อ้าไปหรือนี่ พี่ท่านว่าสมเ็พ่อัมาหาพวเราฤๅไม่เพะ"
"พี่มิอารู้ไ้อ ท่านสนพระทัยแ่บ้าเมือนลืมเ้าับ้าเ่นนี้ อย่าที่เยเป็นมา"
"ผู้ใว่าพ่อลืมพวเ้าันหืม?"
สมเ็พระมหาธรรมาราาเส็มาหา พระโอรสแลพระธิาที่วัโยเีย แลบัเอิทรไ้ยินพระนเรศรับสั่น้อยพระทัยอยู่พอี ึรัสึ้นบ้าเพื่อให้พระโอรสแลพระธิาทั้สอีใ แลเมื่อเ้าฟ้าทั้สอรับรู้ถึารมาเยือนอพระบิา ทรีใเป็นอย่ามาแลเ้าไปอพระบิาให้ทรหายะนึถึ
"สมเ็พ่อมาไ้เยี่ยไรเพะ"
"ลูอพ่อทั้สออยู่ที่นี่ แล้วัมิให้พ่อมาหาพวเ้าไ้เยี่ยไร ให้พ่อไู้หน้าพวเ้าเสียหน่อยเถิว่าเป็นเ่นไรันบ้า ลูอพ่อเิบให่มิใ่น้อย เพียเห็นว่าเ้ายัสบายีพ่อนนี้็หายทุ์ใแล้ว"
"อย่ารับสั่เ่นนั้นเลยพ่ะย่ะ่ะ ลูับน้อสบายี มิมีผู้ใมา่มเหรัแ เพียแ่สมเ็พ่อเส็มาหสา้วยพระอ์เอเ่นนี้มีิอันใสำัใ่หรือไม่พ่ะย่ะ่ะ"
พระนเรศถามถึเหุผลที่พระบิาเส็มาหสาวีรานี้ทำให้พระมหาธรรมราาลำบาพระทัยเล็น้อย ่อนััสินพระทัยรับสั่ไปามร
"เฮ้อ..เ้าถามึ้นเ่นนี้็ีแล้วอ์ำ เนื่อ้วยพระมหินทร์[1]หมายใัำัพ่อให้สิ้น เพราะทรโรธแ้นที่พ่อส่ัวพระเทพษัรี[2]ให้ับพ่อเ้าอยู่หัวบาเยนอ เลยยทัพมาีพระพิษุโลแลให้พระไยเษา[3]แห่ล้าน้ามาสมทบีสอแวเรา พ่อเลยอวาม่วยเหลือาพ่อเ้าอยู่หัวบาเยนอให้ส่ทัพมา่วยแ่ระหว่าที่รอทัพาหสาอยู่นั้น พ่อ็สามารถับไล่ทัพอพระมหินทร์แลทัพอพระเ้าล้าน้าไ้สำเร็ ประวบเหมาะที่ทัพหสามาถึพอี พระยาเสือหารแลพระยาภุาม[4]มิยอมฟัพ่อ ามไปีทัพล้าน้าแ่มิเป็นผลสำเร็ ึไ้รับโทษึเป็นเหุให้พ่อมาหสารั้นี้ เพื่อมาออภัยโทษับพ่อเ้าอยู่หัวบาเยนอแทนพระยามีื่อทั้สอ ้ำพ่อเ้าอยู่หัวยััแ่ั้ให้พ่อเป็นเ้าฟ้าสอแวอี้วย"
"ถ้าเ่นนั้นมิเท่าับประาศให้รู้ันทั่วหรือว่าเมือพระพิษุโลสอแวอเราเป็นเมือึ้นประเทศราอหสาวีแล้วฤๅพ่ะย่ะ่ะ"
ำบอเล่าอพระบิาัเนแ่มแ้เท่าใ ที่ฝ่ายอโยธยาเ้าใว่าพระบิาเอาใออห่าอโยธยาแลมาเ้าฝ่ายหสา แล้วยิ่พระเ้าบุเรนอทรแ่ั้ให้พระบิาเป็นเ้าฟ้าเ่นนี้แล้ว เท่าับว่าพระพิษุโลัไมรีับอโยธยาแล้ว
"พวเ้าำลัิว่าพ่อเอาใออห่าอโยธยาใ่ฤๅไม่ พ่อมิไ้เอาใออห่าอโยธยาอ แ่ารที่อโยธยาแ็้อทำเ่นนี้เป็นารื้อึเสียมาว่า ้ำยัทำให้ร้ายลยิ่ว่าเิม พวเ้ายัมิเ้าใพ่ออีหรือ ว่าพระเ้าสิบทิศหสานั้นมิมีผู้ใสู้เทียมพระอ์ไ้ พระอ์ไปีเมือใ หาเมือนั้นมิยอมปราัย เาัทำลายเมือนั้นให้ย่อยยับสิ้น แลให้นอเาปรอเมือนั้น แ่หาว่าเมือใยอมปราัยแ่โยีแล้วไร้ เา็ัให้นเมือนั้นปรอันเอ่อไป ารที่พระมหินทร์มิไ้ทรำริเ่นนี้เป็นารนำภัยมาสู่อโยธยา้วยัวพระอ์เอ พ่อำลัปป้ออโยธยาในวิถีทาอพ่ออยู่ พ่อมิเยิทำลายอโยธยาเลยสัรา"
พระมหาธรรมราารับสั่หมายพระทัยัให้พระโอรสแลพระธิาอพระอ์เ้าใในสิ่ที่พระอ์ำลัทำเพื่อบ้านเมือ ผู้ใัเ้าใว่าพระอ์ายาิายลู็ามที แ่หาสิ่ที่เิึ้นนี้ือารเสียสละอพระอ์ พระอ์ยอมเสียสละลูอันเป็นที่รัแลวใอพระอ์ให้ไปอยู่่าบ้าน่าแนแ่เล็ ยอมเสียสละถูล่าวหาว่าเป็นผู้ทุรยศ หาแ่ารายาิบ้านเมือรานี้เพื่อรัษาบ้านเมือแลอาาประาราษร์ส่วนให่เอาไว้ ัมีผู้ใเ้าใวามทุ์ระทมนี้อพระอ์บ้าหามีไม่เลย
พระมหาธรรมราาเส็ลับำหนัที่ประทับไ้มินาน็ถูพระเ้าบุเรนอเรียัวเ้าเฝ้า เพื่อแ้่าวให้ทรทราบว่าพระมหินทร์ึ้นมาิัวพระวิสุทธิษัรีย์[5]แลโอรสธิาอพระนาให้เส็ไปอโยธยา ะที่พระมหาธรรมราาทรประทับอยู่ที่หสาวี พระเ้าบุเรนอทรถือว่าเป็นารหยามเียริอพระอ์ึรัสสินพระราหฤทัยยทัพไปีอโยธยา หาวามริแล้วเป็นเพีย้ออ้าบัหน้าเท่านั้น พระอ์ทรหมายมั่นอยาัีอโยธยาให้ราบาบเสียั้นานแล้วเพียแ่เพลานี้ือโอาส
พระเ้าบุเรนอยทัพไปีอโยธยาถึ 7 ทัพ โยหวัว่าัีไ้โย่ายเพราะำลัพลออโยธยามีน้อยว่า แลทัพเหนือออโยธยาทั้หมร่วมมาับทัพอหสาวี บันี้อโยธยาสิ้นเมือเหนือแล้ว แลอยู่อย่าโเี่ยว แ่ารัีอโยธยาให้แนั้นมิ่ายเอาเสียเลย พระเ้าบุเรนอ้อเ์ไพร่พลนับเรือนแสนให้มาออรบ นสิ้นพระมหาัรพรริ[6] พระอ์ทรำริว่าพระมหินทร์ยัหนุ่ม ึ้นรอราย์ในเพลานี้ ้ำยัสิ้นร่มโพธิ์ร่มไทร ปป้อเมือมิไ้เป็นแน่ แ่พระอ์ทรำริผิ ทรูเบาพระมหินทร์เินไป พระมหินทร์ทรเ้มแ็ แลาารร์สามารถปป้อพระนรไ้ แ่็้อปราัยให้ับลศึอพระเ้าบุเรนอ เพราะพระเ้าบุเรนอทรีอโยธยาเือบร่วมปี็มิเป็นผล พระอ์ทรำริว่าัยนะอพระอ์มิมีราาแพนานั้น ึไ้ิแ่ลศึให้พระยาัรี[7]เป็นไส้ศึให้ับพระอ์แล็เป็นผลสำเร็ อโยธยาปราัยให้ับหสาวีแล้ว ในวันอาทิย์ ที่ 7 เือน 9 แรม 11 ่ำ ปีมะเส็ พุทธศัรา 2112[8]
เิอรรถ
^ พระราโอรสในสมเ็พระมหาัรพรริและสมเ็พระสุริโยทัย พระมหาษัย์ลำับที่ 26 ่อาสมเ็พระมหาัรพรริ
^ พระราธิาในสมเ็พระมหาัรพรริและสมเ็พระสุริโยทัย
^ พระอุปภัยพุทธบวรไยเษาธิรา หรือที่รู้ัันีในพระนาม สมเ็พระไยเษาธิรา แห่เมือศรีสันานหุ หรือล้าน้า หรือ เวียันทร์ ประเทศลาวในปัุบัน
^ พระยาเสือหา พระยาภุาม เป็นนายอยทัพัหสาวีมา่วยพิษุโลรบับพระมหินทร์และพระเ้าล้าน้า
^ พระสวัสิรา พระราธิาในสมเ็พระมหาัรพรริและสมเ็พระสุริโยทัย เป็นพระมเหสีอพระมหาธรรมราา แลเป็นพระมาราอพระสุพรรัลยา พระนเรศ และพระเอาทศรถ
^ สมเ็พระอัยาอพระสุพรรัลยา พระนเรศ และพระเอาทศรถ
^ ผู้ิามพระราเมศวรมาประทับหสาแ่รั้นสราม้าเผือ เป็นไส้สึเปิประูเมือให้ทหารพม่ารามัเ้ามาีอยุธยาไ้ เป็นเหุให้เสียรุรั้ที่1
^ วันที่เสียรุศรีอยุธยารั้ที่1
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น