ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    MARKBAM ♡ ツ Are you Ok? 『คือแบมโอเค!! 』

    ลำดับตอนที่ #3 : CHAPTER 3: อาสาสมัครพริตตี้แบ๋ม

    • เนื้อหาตอนนี้เปิดให้อ่าน
    • 4.59K
      47
      23 ก.ย. 58




    <<<(เปิดไม่เปิดก็ได้นะจ๊ะ แค่จังหวะมันส์ดีเอามาใส่ไว้เฉยๆ 5555555)
    CR.SHL

    3

    อาสาสมัครพริตตี้แบ๋ม

                เพล้ง!

                เสียงอะไรบางอย่างขนาดใหญ่กระทบกับพื้นจนเกิดเสียงดังระงมก้องไปทั่วทำให้ผมต้องคิ้วขมวด ปรายตามองไอ้คนที่ไม่รู้จักเวลาเข้าด้ายเข้าเข็มของผมกับบอส! ใครวะ! แม่รู้จะจับหั่นแล้วให้หมากินแม่ง!

                แม่มเอ๊ย!!! อดแดกไข่บอสเลยอ่ะ (;_;)

                ผู้หญิง(ที่ใจแต่ผู้ชายที่กาย)ร่างโต เออ ฟังกันไม่ผิดหรอก ผู้หญิงร่างโตในชุดเมดสีดำสลับสีขาว ข้างบนหัวมีหูกระต่ายยาวห้อยโตงเตงส่วนรองเท้ามันก็ส้นตึกจนผมแอบคิดไม่ได้ว่าจะล้มหน้าแหกขึ้นมาฟันมันจะเหลืออยู่กี่ซี่    -_- แฟชั่นสมัยนี้มันล้ำโลกฉิบเป๋ง แต่ว่านะ...

                ถ้ามันเข้ากับเบ้าหน้ามึงกูจะไม่ว่าเลยอีแจ๊คซันนี่!

                “อุ้ย เค้าไม่รู้ว่าตัวกับบอสกำลังจะขุดหอยกัน ขอโทษนะค้า...ริมฝีปากอวบเจ่อที่ถูกแต้มด้วยลิปสีส้มเอ่ยขึ้นมาอย่างเบา ก้มลงเก็บเศษแก้วอย่างระมัดระวัง บอสหยุดการรุกราน (?)ผมก่อนจะจัดที่นั่งตัวเองให้เข้าที่ เช่นเดียวกับผมที่ค่อยๆยันตัวให้นั่งโดยไม่วายส่งสายตาอำมหิตไปให้อีเมดเลวที่นั่งอยู่ตรงหน้า

                กว่ากูจะอ่อยได้ มึงคิดถึงความลำบากกูไหมมมมมมมมมม!

                ไอ้เชี่ยยยยยยย!

                “อ้อ บอสคะ ตอนนี้ได้เวลาประชุมยามบ่ายเรื่องจับคนขโมยห้างทองแล้วนะคะ!”เสียงแหบพร่าของมันที่พยายามดัดเป็นเสียงเล็กแหลมของผู้หญิงทำให้ผมขนลุกซู่กว่าเดิม ส่วนพี่แบ๋มเองก็ต้องเข้าประชุมด้วยนะคะ

                “เออ รู้แล้ว

                ผมตอบแบบส่งๆอันที่จริงกับอีแจ๊คซันนี่ผมก็สนิทกับมันอยู่หรอกนะ ข้อหาเป็นคนที่มีความอ่อยระดับโปรเหมือนกันแต่ตอนนี้ไม่จอยว่ะ! แบมไม่โอเคเหี้ยๆเลย!

                “อืม เข้าใจละ เดี๋ยวกูจะรีบไป ส่วนมึงนะอีอ้วนไปเปลี่ยนชุดใหม่แล้วก็เข้าห้องประชุมให้เร็วกว่ากู อย่าโดด อย่าสาย!”

                “ถ้าให้หนูไปเปลี่ยนชุดกับบอสมันก็น่าจะทันกันไม่ใช่เหรอ? -,.-“

                “หยุดแรดสักนาทีได้มั้ยมึง!”

                “ถึงจะแรดเกินพอดีแต่ถ้าได้ลองสักสองทีเดี๋ยวบอสจะติดใจ

                ร้อยทีกูก็ไม่สน!!! หน้าอย่างกับหอยหลอดโดนลวกนะมึง ถ้าไม่ใช่มือซ้ายกูนี่กูจับไปต้มเกลือแม่งละ!”

            ต้มแล้วอย่าลืมกินด้วยนะบอส เอาตั้งแต่กินกลางตลอดตัวเลยอ่ะ แบบหวาดเสียว บรึ๋ยยยย

                อิอิ! ไม่ได้กินไข่ขอแค่หยอดมุขแบบนี้ไปเรื่อยๆก็ยังดีวะ! บอสส่ายหัวอย่างหนักใจก่อนจะลุกขึ้นและตรงเข้าประตูบ้านราคาหลายล้านไผ ส่วนผมก็ค่อยๆหยัดตัวขึ้นเหมือนกันพร้อมกับอีแจ๊คซันนี่ที่เก็บเศษแก้วเสร็จแล้ว

                ถามจริงเหอะพี่ ครั้งนี้กำไรหรือขาดทุนวะ?”

                ผมมองหน้ามันก่อนจะนำมือลูบผมตัวเองที่ตอนนี้เปียกชุ่มสะบัดน้ำออกสักสองสามทีจนนึกว่าตัวเองเป็นพรีเชนเตอร์แชมพูซันซิล หลังจากนั้นก็นำชิ้วนี้มากัดไว้สะบัดหน้าไปเก้าสิบองศา เอ่ยประโยคที่อีแจ๊คซันนี่ฟังแล้วก็ทำหน้าแบบตาโตไปหลายวัน

                “กำไรเห็นๆ

                ผมเดินออกมาจากตรงนั้นแล้ว แต่ก็ยังได้ยินเสียงอีแจ๊คที่บ่นกับตัวเองอยู่คนเดียว

                กำไรห่าไรวะ ก็ยังไม่เห็นจะได้ทำอะไรเลย

                ก็ไม่รู้สินะ!

     

     

                ห้องประชุม

            นอกจากแจ๊คซันนี่ โฟมล้างหน้าหมด อากาศร้อน และก็อดกินไข่บอสแล้ว ก็มีอย่างนึงที่ผมเกลียดแม่งชิบหายวายชีวา!

                การประชุมที่แม่งโคตรน่าเบื่อออออ!!!

                ข้างๆผมมีบอสนั่งดูเอกสารอยู่ ส่วนไอ้ที่แพล่มอยู่นั่นเป็นมือขวาของบอส

                สู้มือซ้ายอย่างผมไม่ได้หรอก....ฮริ้งงงง~

                “ทางนี้ก็ไม่ทราบเหมือนกันครับว่าไอ้เลวพวกนั้นจับทายาทเพียงคนเดียวอย่าง หญิงแตง ไปไว้ที่ไหน แต่พอสันนิฐานมาได้ว่าในงานประมูลรถราคาแพงเหยียบพันล้านในครั้งนี้พวกมันน่าจะเอาหญิงแตงมาเพื่อประมูลคันนั้นในราคาที่ไม่ค่อยสมควรพูดเท่าไหร่น่ะครับ....

                “ข้อมูลอื่นบอสในเวลานี้ก็โคตรจริงจังอ่ะ! ดูสายตาเหยี่ยวคมนั้นจับจ้องไปที่เอกสารตลอดเวลาดิ! มันจริงจังมากไปอ่ะ! คือสนใจคนอื่นบ้างก็ได้! “…ข้อมูลอื่นครับ

                คือเข้าใจมาตลอดนะว่าวงการมาเฟียมันจะดูโหด โฉด และน่ากลัวและหัวหน้านั้นจะต้องมีความคิดอยู่ตลอดเวลา แต่ไอ้บอสที่นั่งทำงานอยู่ตรงนี้มันไม่ใช่บอสอ่ะ! คือเข้าใจความรู้สึกป่ะ!? คือมันขัดใจ กระอักกระอ่วนนนนนน~

                อีเอื้อยรับไม่ได้แรง #เบะปากแรง #มองบน #กลอกตาไปมา

                ข้อ-มูล-อื่น-ครับ!!!”

                อ้าว ชิบหายแล้ว กูนี่หว่า เวรละ ลืมเตรียมมาเลยอ่ะ!!!

                พรวด~

                ผมลุกขึ้นยืนจนเป็นที่ต้องตาของคนในห้องนี้ แม่ม...ไม่ชอบเลยว่ะความรู้สึกนี้ ก็ดูดิวะ ในมือทุกคนมีแต่ข้อมูลที่จะป้อนเข้าหัวสมองบอสทั้งนั้น แต่ผมมีอะไร!!!

                มีแต่ตัวและหัวใจ ฮริ้งงงงง!

                แหวะ...

                ไม่มีเหี้ยไรเลยนอกจากขี้แกลบในหัวสมองกูตอนนี้ครับท่านขุน กราบอภัย...

                ไม่ได้ค้นหาข้อมูลมาครับผมตอบอย่างหนักแน่นจนทั้งห้องเกิดเสียงติฉินนินทาต่างๆนาๆบ้างก็ว่าเพราะผมคือมือซ้ายบ้างละ อะไรบลาบลา บอสถอนหายใจยาวก่อนจะพูดกับผมเสียงเรียบ

                “ขอบคุณครับที่ให้ความร่วมมือ ถ้าคุณไม่อยากมีส่วนเกี่ยวข้องในการประชุมนี้กรุณาเชิญตัวคุณออกไปข้างนอก

                “บอสอ่ะ! หนูไม่ได้หาไม่ได้แปลว่าบอสจะไม่มีข้อมูลนี่หว่า! มือขวาบอสก็เอามา คนอื่นๆที่นั่งด่าผมอยู่ก็เอามา บางครั้งหัวสมองของผมอาจจะมีแต่อะไรแย่ๆก็ได้! บอสจะมาไล่หนูทำไมเนี่ย!”

                “ถ้าเอาข้อมูลทั้งหมดมารวมกันและทุกอย่างมันเกิดช่องโหว่เพียงนิดเดียว คุณจะทำยังไงล่ะ? บางทีช่องโหว่นั้นอาจจะไม่ปลอดภัยถึงชีวิตของหญิงแตงก็ได้ ถ้าคุณพลาดเท่ากับว่าคุณปล่อยชีวิตใครคนนึงหลุดมือไปแล้ว

                “…”

                “ผมไม่สนหรอกนะว่าข้อมูลที่คุณคิดนั้นจะแย่ ดี หรือไม่ดีก็ตาม แต่สิ่งที่ต้องทำตอนนี้คือปกป้องชีวิตของผู้หญิงคนนึง

                “…”

                “วงการมาเฟียไม่ใช่สิ่งที่คุณจะมานั่งเล่นนอนเล่นได้หรอกนะ คุณก้าวพลาดคุณก็ตาย ส่วนคุณถอยหลังไปคุณก็ตาย

                “…”

                “ถ้าคุณไม่เห็นด้วยกับสิ่งที่ผมพูดก็เชิญออกไปนั่งรอข้างนอกครับคุณกันต์พิมุก

                เชี่ย...กดดันสัส ผมไม่เคยเจอบอสลุคนี้มาก่อน ทุกสิ่งที่บอสพูดออกมานั้นมันก็ถูกจริงๆนั่นแหละ ถึงจะไม่ชอบไอ้ชื่อโคตรล้านนาอย่างหญิงแตงก็เถอะ คนห่าไรวะชื่อนี้ เจอหน้าเอาปังตอเฉาะแม่งเลยดีมั้ย แต่ก่อนที่จะไปทำร้ายคนอื่นเอาตัวเองให้รอดก่อนนะอีแบ๋ม เลือกเอาสิมึงว่าจะเดินออกไปหรือนั่งอยู่ให้คนในห้องนี้ด่าเล่นๆ

                หึๆ...คำด่าอีแบ๋มคนนี้เจอมาจนชินและชาแล้วเว้ย!

                ด่ามาเถอะ กูหน้าด้านรับหมดแหละ ฟัคคคคคค!!!

                แต่ถ้าออกไปก็แสดงว่าผมนั้นอ่อนแอ นี่ไม่ใช่นิยายหวานแหววนะแก ออกไปข้างนอกแต้มที่ทำมากับบอสก็หายหมดป่ะวะ เออ คิดได้!!!

                พรุบ!

                ผมทรุดนั่งลงกับเก้าอี้เอามือเท้าคางกับโต๊ะ ตอนนี้ของอนอีเชี่ยบอสแปบนึง แม่ง งอนโว้ย งอนๆๆๆ!

                “ผมเลือกข้อมูลของคุณ จินยองบอสหันไปพูดกับมือขวาสนิทสนมอย่างจินยอง

                ผมเลือกข้อมูลของคุณณณณ~ แหวะๆๆๆ

              เลี่ยนว่ะ หมันไส้จินยองนี่มานานละ เห็นว่าจ้องจะจับบอสอยู่อะดิ๊ ไม่ได้แดกหรอก เหอะ!

                ใครจะวีไอพีเท่ากู ไข่ก็จับมาแล้ว อี๋ๆๆๆเกลียดๆๆๆ!

                ถ้าเรานึกถึงงานประมูลรถ เรานึกถึงอะไรกันล่ะครับ?”

                พ่อมึงมั้ง...อุ้ย มางานผิด ท่ดๆ

                นึกถึงพริตตี้ค่ะ!”อีแจ๊คซันนี่จอมสาระแนที่กวาดพื้นห้องยู่เงียบๆเสนอขึ้นทำเอาคนในห้องหัวเราะตามๆกันส่วนจินยองนั้นก็ดีดนิ้วดังเป๊าะ! “ใช่มั้ยคะ พริตตี้ก็ต้องขัดรถอยู่แล้วนี่นา

                ความคิดห่วยแตกมากเลยอีแจ๊ค นี่ใช้สมองหรือง่ามตีนคิดวะ ผมหัวเราะหึในลำคอก่อนจะชำเลืองบอสที่ตอนนี้กวาดสายตามองไปรอบห้องเหมือนจะหาตัวตายตัวแทน นี่ไม่คิดจะเหลียวแลอีแบ๋มคนนี้บ้างเลยหรือไง!

                ในสายตาท่านขุนแบ๋มคือใครกันแน่ (;_;)

                เค้าขัดรถเก่งนะตัวเอง...

                อ่า...ขออาสาสมัครพริตตี้หนึ่งคนครับจินยองพูดแบบเขินๆทำให้ทั้งห้องเงียบราวกับป่าช้าเปิด ไม่มีใครกล้าพูด ลมหายใจยังไม่ได้ยินใครผ่อนออกมาเลย! “...ถ้าไม่มี...ผมจะ...

                เหว๋!!! อีจินยองจะเป็นพริตตี้เนี่ยนะ อี๋ อุบาทว์อุจาดตาหนักมาก ไม่กล้าดู แอร๊!

                “พริตตี้ที่ทำงานนี้สำเร็จ พวกคุณจะได้รางวัลจากผมบอสลุกขึ้นยืนนั่นทำให้ทั้งห้องนี่แทบจะดับลมหายใจกันทุกคน

                หะ...

     

     

                หา?

                อะไรวะ! คราวนี้ห้องก็เซ็งแซ่ขึ้นมาเลยดิ! ดูจินยองก็ม้วนหน้าเขินไปดาวอังคารแล้วมั้ง! ส่วนยัยบีบี้หนึ่งในลูกน้องของบอสที่สวยเซ็กซี่และสุดเรียบร้อยนั่นก็เป็นผู้หญิงคนเดียวแถมยิ้มแบบเขินๆพร้อมหัวเราะคิกคักกับเพื่อนสาวอยู่ข้างๆ หลายๆคนก็เชียร์ให้เธอยืนขึ้น ทั้งห้องเริ่มเสียงดังทันที

                อะไรวะ! อะไรคือรางวัล! ว้อทททท ว้อทททททททท!!!! นี่บอสคิดจะอ่อยใครต่อใครไปเรื่อยโดยไม่สนใจแบ๋มอีกแล้วเหรอวะ!!! คิดว่าจะยอมให้ใครมาเอารางวัลของบอสไปหรือไง บอกเลยว่า

                อีแบ๋มไม่ยอม!

                อีเอื้อยคนนี้ไม่ยอมให้ท่านขุนตกไปเป็นของพวกนั้นหรอก!

                ไม่ยอมๆๆๆๆ! ไม่ยอมโว้ยยยยยยยยยย!!!

                ปึง!

                ผมลุกขึ้นยืนพร้อมทุบโต๊ะเรียกร้องความสนใจจากทุกคนซึ่งมันก็ได้ผล ทุกคนมองมาที่ผมแล้วก็เบ้ปากเล็กน้อย ส่วนจินยองเองก็ยืนขำเล็กน้อยอยู่คนเดียว หึ ตัวที่ไร้ประโยชน์แบบผมในตอนแรกจะไม่ยอมให้ใครคนไหนได้แตะต้องบอสแม้แต่ปลายมาร์คน้อยหรอก!

                “ไอ้เรื่องอาสาสมัครพริตตี้น่ะ

                “…”

                บอสมองมาที่ผมและเบิกตากว้างพร้อมทุกคนที่มองมาล้วนกับจะคาดเดาเอาคำตอบให้ได้ไม่เว้นแม้แต่อีแจ๊คซันนี่ที่ทำไม้กวาดร่วงพื้น ผมหันไปมองบอสก่อนจะคว้าเนคไทสีแดงและดึงหน้าบอสเข้ามาใกล้ ดึงตัวเองขึ้นไปนั่งบนโต๊ะประชุมพร้อมไขว่ห้างอย่างเพียบพร้อม มืออีกข้างก็จับขอบโต๊ะเอาไว้กันตก ผมตวัดสายตาเข้ากับสายตาของบอส พูดทุกคำเน้นแบบเน้นๆจริงจังและไม่ได้พูดเล่น!

                เดี๋ยวผมจะเป็นให้เอง!” แล้วทั้งห้องก็เงียบอีกครั้งเหมือนกับไม่มีสิ่งมีชีวิตอยู่ในห้องนี้แม้แต่แพลงตอนตัวเดียว!...มีแต่บอสที่กุมขมับตัวเองอยู่ตรงหน้าผมและบ่นออกมาเบาๆ


             

                 เชี่ย...อีแบ๋ม







    "อีแบ๋ม...กูละปวดหัวกับมึง"

    ความแรดจงบังเกิดดดด!!!  อีแบ๋มหวงบอสขึ้นสมองนะจ๊ะคราวนี้ เอาล่ะ เรามีอะไรจะบอกว่า 

    'พวกผู้หญิงคงไม่จำเป็นแล้วโน๊ะในเรื่องนี้เนี่ย!'

    พีคสุดคืออีแจ๊คซันนี่ป่ะแก คือขำ 555555

    หญิงแตงนี่คืออะไร?555555   


    ข้อความจากแจ๊คซันนี่

    "หนูนี่เบะปากเลยค่ะตอนพี่แบ๋มบอกจะเป็นพริตตี้!"

    [แม่ว่าหนูมองแรงด้วยแล้วค่ะ จุดๆนี้ 5555555555 กระโดดกัดได้นี่ทำไปนานแล้ว]

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×