คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : 3 คาราบาวแดง
าราบาวแที่ว่าแน่ ยั้อแพ้ให้เธอ
ระหว่าแบฮยอนับเรื่อื่มูำลัอย่าาราบาวแ
อันไหนมันทำให้ใเ้นแรว่าัน ?
โธ่ถั ! แบฮยอนหน้ามุ่ยพลาบมือแปะๆไปามเสียร้อเพลอรุ่นพี่เร
12 ที่ถูีย์บ้าผิีย์บ้าอย่าไม่พอใ
มันน่าโมโหมั้ยล่ะิู อนแร็ีใที่ไม่ไ้ึ้นแสน ที่ไหนไ้
แบฮยอน็้อมาึ้นแสนามำสั่อปาร์ านยอลอยู่ี
“นที่เป็นนัีฬา ็้อมา้อมสเ็ปมือบนแสนนะรับ”
“Why !!” (ทำไม !!)
“็สำรอไว้เผื่อนไม่พอรับ
มีไรสสัยเหรอรับนัเรียนเร 11 แบฮยอน ?”
“ไม่มี !!”
ถึแม้แบฮยอนะบอไปว่าไม่มี แ่ในในี่แทบะะโนออไปว่า Fuck ! พร้อมับวิ่ไป่วนหน้าประธานนัเรียนสัสิบรอบให้หายแ้น
อยูเถอะ แบฮยอนะไม่ไปเล่นับานยอลหนึ่อาทิย์เลย เหอะๆ !
เนื่อาเพลที่นำมาร้อเป็นเพลไทยะส่วนมา ทำให้เวรรรมมาที่แบฮยอนที่้อ่อยๆพาื่อเทาร้อไปทีละท่อน
เพราะื่อเทาไม่ถนัภาษาไทย แ่็มีวามพยายามอยู่ ส่วนเย์
รายนั้นน่ะพูไทยัแ๋วแ่ไม่่อยพูเพราะบอว่าไม่เ้าับหน้าาัวเอ
ือูโอเเว้ยเย์
“So
hot”(ร้อนมาอะ) หลัาสอนื่อเทาร้อเพลเสร็
แบฮยอน็หันหน้าไปบ่นับิมทันที ปิเาะบ่นับเย์หรอ แ่วันนี้เย์ไม่มา
แบฮยอนเลย้อมาบ่นับิมแทน แ่ิมเมินแบฮยอนอะ ฮรึ
“ิ๊มมมมมม สนใูหน่อยยยย”
“อื้อ ่ว”
เ็บเหมือนโนส้นีนอั !
แบฮยอนอแเป็นเ็ๆท่ามลาแร้อนเปรี้ย ใระว่าเาปัาอ่อน็ไ้
แ่แบฮยอนอยาให้ิมสนใ ิม้อสนใแบฮยอน ิมห้าม่ว ฮือออออ
ใระร้อเพลแบฮยอน็ไม่สนใ แบฮยอนร้อน ร้อนมา้วย
เหื่อเ็มหลัุวอร์มแล้วเนี่ย (ใสุ่วอร์มแทนุนัเรียนเพราะนัเรียนหิระโปรสั้น
เรว่าะไู้ทีวี่อาวำ และุวอร์มล่อแล่วว่าุนัเรียนอยู่มาโ)
“แบฮยอนมึเป็นไรเนี่ย นั่เียบๆเหมือนื่อเทาเป็นไหม”
“็ูร้อนอ่า”
“เออ ู็ร้อน เห็นมั้ยแนูำเพราะแหมแล้ว”
“อแหล มึำมาั้แ่เิ่าหา วรั่ยยยยยย”
“เี๋ยวูโบ้วยหน้าสาม”
นัวเล็แลบลิ้นปลิ้นาใส่ิมอย่าพอใ
หันหน้าไปมอื่อเทา็พบว่ามันุยับอึนฮาห้อ C อยู่ส่วนมือ็บไปามัหวะ
ถูไม่ถูแหละ ่าแม่ ประธานไม่เห็นหรอ ทัู้่ยิ้มน้อยยิ้มให่ใส่ันไปมานแบฮยอนนึหมั่นไส้
“ื่อเทาอา ุยับใรอยู่เหรอออ”
“็อึนฮาห้อ C ไ” แหม…่อหน้าสาวละมึพูัเียวนะ หมั่นไส้
“บะ..บะ..แบฮยอนหวัีนะ”
“อ่าหะ”
อนแร็ว่าะแล้สัหน่อยแหละ แ่เห็นทำหน้าแบ๊วๆใส่ละแล้ไม่ล
แบฮยอนไ้แ่ยิ้มใส่่อนะหันหน้ามาหาิมที่นั่สัปหอยู่ โอ้ยเพื่อนูแ่ละน =_=
อึนฮาายาหน้าบาร์บี้็ไ้แ่ถอนหายใโล่อทันทีที่แบฮยอนหันหน้าไป
ะว่าลัว็ไม่ใ่ เธอเร็่าหา นั่นแบฮยอนนัเียวนะ
อันที่ริแล้วแ๊แบฮยอนนี่ฮอทุนเลยแหละ
ยอฟอลโล่ในทวิเอร์ับอินสาแรมทะลุแสนันทุน
แ่ที่เธอไม่เร็เวลาุยับื่อเทาเพราะเาเฟรนลี่มาๆ
“านยอล มึูเ็ๆ้าบนิุยันไม่ยอมทำสเ็ปมือเลยนะเว้ย
ุมันหน๊อยยยยยยยย TwT” ริสี้ไปยัลุ่มแบฮยอนที่มัวแุ่ยและหยอล้อันไปมานลืมทำสเ็ปมือ
“เออๆ ปล่อยไปเถอะ ใล้เสร็ยั น้อๆร้อนแล้ว” านยอลหันไปถามเพื่อนผู้หิที่นำร้อเพลโยไม่สนใำพูอริสเท่าไหร่นั
เธอมอแผ่นระาษในมือ่อนะอบไป
“เหลืออี 2 เพลเท่านั้น้ะ”
“Okay”
เมื่อทั้สอเพลสุท้ายบล เหล่าสาฟฟ์(รุ่นพี่เร 12)็ปล่อยให้น้อๆแยไปเปลี่ยนุลับบ้านไ้
เพราะนี่็บ่ายสามว่าๆแล้ว ทันทีที่แบฮยอนลาแสนแ่ยัไม่ทันไ้ไปไหน
็โนานยอลวาไว้่อน
“มีอะไรวะ”
“นีุ่ยับรุ่นพี่แบบนี้ ?”
“มีอะไรรับรุ่นพี่ านยอล”ประโยสุท้ายแบฮยอนพูลอไรฟันอย่าไม่พอใสุๆ
เห็นว่าอยู่ในโรเรียนเยๆนะแบฮยอนเลยทำอะไรไม่ไ้ ถ้าอยู่อนโล่ะิูเอาเอเลย
แบฮยอนะัานยอลให้เลือออ !!
“ไปแบไม้”
“ห๊ะ !!”
แบฮยอนใ่อนะทำหน้าอย่าไม่เื่อหูัวเอ อะไรนะ ? ไอ้ประธานนัเรียนะให้เาไปแบไม้ั้นเหรอ
นี่มัน้อบ้าไปแล้วแน่ๆ ผีัวไหนเ้าสิานยอลัน
านยอลยัไหล่อย่าไม่รู้สึรู้สาอะไร่อนะวัมือเรียเพื่อนอแบฮยอนอีสอนให้มานี่
และพูแบบเียวับที่บอแบฮยอนเป๊ะ ิมและื่อเทา็าโไปพร้อมๆัน
“ทำไม้อเป็นพวเรา้วยอะานยอล !”
“แบฮยอนนั่นรุ่นพี่มึนะ” ิมุแบฮยอนพร้อมับหยิพุนูเทลล่าไปรั้หนึ่
ถึแม้แบฮยอนะไม่อบานยอลแ่ไหนแ่แบฮยอน็้อมีสัมมาารวะ่อหน้ารุ่นพี่
แม้แ๊พวเาะูเหี้xเินไปหน่อย็าม
“็แ่อยาให้ทำ มีไรั้นเหรอ ?”
อนนี้ิมเริ่มันีนแล้วล่ะ
“ไอ้…”
“ไปแบไม้ที่มรม่าไม้มา แล้วเอามาไว้ที่แสนรนี้ ไม่เยอะหรอ 5-6
ท่อน”านยอลพูัแบฮยอน
แบฮยอนวัสายาใส่านยอลอย่าไม่พอใ ่อนะเินระแทรเท้าออไปาานยอล
ส่วนิมและื่อเทา็เินามมาิๆ
พวเาไม่อยาเ้าใล้แบฮยอนเท่าไหร่เวลาอยู่โหมนี้
เพราะมันหุหิทีไรพวเาือฝ่ายเ็บัวลอ
านยอลแอบยิ้มน้อยๆที่เห็นนอนเป็นเ็ๆเินออไป
สสัยานนี้เา้อเสียเิน่าเ้ไป้อแบฮยอนแล้วล่ะ
เห็นานยอลใ้านแบฮยอนหนัอย่านั้น็แอบห่วอยู่ลึๆนะ เี๋ยวไว้านยอลอธิบายให้แบฮยอนฟัทีหลัละันว่าทำไมถึทำแบบนั้น
-
-
“เ้าไปิแบ รอพ่อัริบบิ้นเหรอ”ิมพูพร้อมันันไหล่แบให้เ้าไปในห้อเ็บไม้อมรม่าไม้
นัวเล็ิ๊ปา่อนะ้าวเท้าเ้ามา ภายในห้อนี้ อันที่ริแล้ว……แบฮยอน็ไม่อยามาที่นี่เท่าไหร่
“อ้าว ลมอะไรหอบมาล่ะเพื่อน”
“เสือ”
นัวเล็วัสายไปมอร่าอผู้ายที่สูว่าเาอย่าบ๊อบบี้
อริแบฮยอนั้แ่อีนถึปัุบัน
ายาวๆอมันพาึ้นมาบนเ้าอี้ัว้าหน้า่อนะพ่นวันบุหรี่ออมา
นัวเล็ทำหน้าเหยเเพราะไม่อบลิ่นบุหรี่เ้าไส้
แบฮยอนิว่าัวเอวรรีบเอาไม้าที่นี่ไปให้ประธานนัเรียนอย่าานยอลให้เร็วที่สุเพราะเาเลียี้หน้าหมอนะบ้าายอยู่แล้ว
แ่ทว่าร่าหนาๆอมันลับวาทา
แบฮยอนผลัอมันออพร้อมับ้อหน้าอย่าหาเรื่อ
“อะไรอมึ ออไป อย่ามาวนประสาท”
“ลัวเหรอ ? า”
“ไร้สาระ หลี”
“ูไม่หลี”
“อย่ามาวนีน !!!”
วามอทนเส้นสุท้ายอแบฮยอนาผึ่
นัวเล็ระาอเสื้อนัเรียนอนที่ัวให่ว่าัวเออย่าโมโห ่อนะปล่อยหมัใส่มุมปาอย่าัๆ
รวเร็วนิที่ิมและื่อเทาห้ามไม่ทัน
ฝ่ายบ๊อบบี้เอ็ไม่ยอม ร่าหนามุมปาอแบฮยอนอย่าเียแ้น
ทำเอานัวเล็เไปนิหนึ่ ลิ่นาวเลือลุ้เ็มปาแบฮยอน่อนะบ้วนออาปา
ไม่ปล่อยให้บ๊อบบี้ทำร้ายารเาอย่าเียว ัารเอาืนโนารผลันล้มลและปล่อยหมัใส่รัว
าสถานาร์เมื่อี้ทำให้ห้อนี้วุ่นวายไปหม
สภาพอทั้สอนูไม่ืทัู้่ ิมและื่อเทาทำอะไรไม่ไ้เพราะพวไม่นิยมหมาหมู่
ถ้าเย์อยู่ป่านนี่ไอ้บ๊อบบี้ไม่รอแน่
-
-
“Chanyeol
!”
“May
I help you, SinB” (ะให้ผม่วยอะไรรับินบี ?)
านยอลเอ่ยถามหิสาวที่วิ่นหอบมาแ่ไล
“Bacon
and Bobby !!” (เบ่อนับบ๊อบบี้ !)
“What
happened?!”(เิอะไรึ้น ?!)
“Bacon
and Bobby fighting at the carpenter club !!” (แบฮยอนและบ๊อบมีเรื่อันที่มรม่าไม้่ะ
!!)
สิ้นเสียอหิสาว านยอล็รีบวิ่ไปที่มรม่าไม้ทันทีที่ไ้ยินื่อ
เบ่อน ที่ออมาาปาินบี ใร่าสูร้อนรนราวับไฟ
ไม่รู้ว่าโรธหรือเป็นห่วันแน่ ทำไมไป่าับเาไ้นะ ทั้ที่ัวเอัวเท่าลูหมาแท้ๆแบฮยอน
เมื่อมาถึานยอล็ใหล่นไปถึาุ่ม
ทั้บ๊อบบี้และแบฮยอน่อยันอย่าไม่มีใรยอมใร สภาพูไม่ไ้ทั้สอน หาิ้วและมุมปาแบฮยอนมีเลือสีเ้มไหลออมาเป็นทายาว
ไม่รอ้าานยอล็รีบวิ่ไปห้ามทันที
“หยุเี๋ยวนี้นะ !!”
“อย่ามายุ่ับผม !!”
านยอลเอ่ยเสียเ้มหันหน้าไปมอิมและื่อเทาอย่าหุหิที่ไม่ไปับแย
่อนที่านยอละแยสอนนี้ออาัน ิมและื่อเทารีบวิ่เ้ามาหาเพื่อนทันที
แ่แบฮยอนลับสะบัแนให้หลุาานยอลอย่าโมโห นร่าสูทนไม่ไหว
“เลิบ้าสัทีแบฮยอน !!”
“…….”
เียบ………
ทุนนิ่ไม่แม้แ่ะพูอะไร
เวลาานยอลโมโหมาน่าลัวว่าแบฮยอนเป็นร้อยเป็นพันเท่า หลัาสิ้นำพูแทใแบฮยอนแล้วนัวเล็็หยุิ้นพร้อมับสายาที่มอมายัานยอลเ็มไป้วยวามผิหวั
านยอลึ้อมือเล็ให้ามัวเอมาที่โรอรถ
่อนะันให้แบฮยอนเ้าไปอยู่ในรถันหรูที่านยอลเป็นเ้าอ
มันไม่แปลหรอที่นัเรียนที่นี่ะมีรถยน์เป็นอัวเอน่ะ
ร่าสูยัไม่ออรถไปไหน านยอลนั่สบสิอารม์โยมีแบฮยอนอยู่้าๆ
เาไม่รู้ว่าเาเป็นอะไร มันทั้ห่ว ทั้โมโหที่อยู่ๆแบฮยอน็ไปมีเรื่อ
มันไม่ใ่รอบแรอแบฮยอนหรอ
แ่รั้นี้มันแ่าันออไปรที่แบฮยอนบอับเาไว้ว่าะไม่มีเรื่ออีแล้วเพราะสสารพี่แบบอม
“แบฮยอน….”
านยอลเรียอีนเสียแผ่ว แบฮยอนหันหน้าออไป้านอ
นัวเล็ัปาลั้นเสียสะอื้นนห่อเลือ ทำไมานยอละไม่เห็น
ไหล่แบสั่นไหวน้อยๆทำเอาานยอลรู้สึผิึ้นมาที่ไป่อว่าอีนแรนานั้น
“พี่อโทษ”
“ฮึ…”
“มอหน้าพี่หน่อย”
“ไม่…ฮึ..”
แบฮยอนอบานยอลออไป้วยวามรู้สึที่น้อยใปนเสียใ
เาไม่เยโนานยอลว่าแรนานี้ นี่เหรอนที่แบฮยอนไว้ใ
นี่เหรอือนที่แบฮยอนิถึเวลาะทำอะไร ? ทั้ที่ิไว้แล้วานยอลน่าะเ้าใแบฮยอนที่สุ
แ่มันไม่ใ่
สุท้ายานยอล็ไม่เ้าใแบฮยอนอยู่ี
“พี่อโทษที่ว่าเราแรเินไป แบฮยอน พี่อโทษริๆ”
“ไม่้อ..ฮึ…มายุ่ับผม !”
แบฮยอนอบานยอลทั้น้ำาที่ไหลอาบแผลบนใบหน้านแสบ แ่ถึยัไวามเสียใอนนี้แบฮยอน็เ็บว่าอยู่ี
านยอลเอื้อมมือไปแะไหล่ออีน แ่็โนแบฮยอนหลบอย่าไม่ใยี
แ่ถึอย่านั้นานยอล็ไม่ยอมแพ้ ร่าสูยัเอื้อมมือมาับแบฮยอน ยื้อยุันอยู่นาน
ในที่สุานยอล็ัสินใึอีฝ่ายเ้ามาอ
แบฮยอนบที่ไหล่ว้าอานยอล
ฝ่ามือให่แสนอบอุ่นยึ้นมาลูบหัวเบาๆ นัวเล็สบลอย่าเห็นไ้ั
แบฮยอนไม่ิ้น ไม่ัืน เพียแ่ปล่อยให้น้ำามันไหลามหน้าที่อมัน
ผ่านไปสัพัานยอลเห็นว่าสถานาร์เริ่มีึ้นึผละออ
“ทำแผล่อนมั้ยแบฮยอน ? แผลเราเ็มเลยนะ”
“อื้อ”
แบฮยอนปล่อยให้านยอลถอเสื้อลุมและเสื้อนัเรียนัว้าในัวเอออ
เพราะเห็นว่าเสื้อมันสปรมาไม่รู้ว่าโนอะไร่อมิอะไรมา
่อนะไ้เสื้อยืสีเหลืออานยอลมาสวมทับ
ถึแม้ะให่ไปหน่อยแ่แบฮยอน็พอใส่ไ้
เมื่อี้อนที่านยอลถอเสื้อให้แบฮยอน ร่าสูแอบเห็นรอย้ำามอวัยวะ่าๆเ่นบริเวเอว
หน้าท้อ น่าะเป็นอนที่มีเรื่อนั่นแหละ มันน่าับีริๆนะแบฮยอนเนี่ย
“ไหนเ็บรไหนอีบ้า”
“ศอเ้าอะานยอล”
นานๆที่แบฮยอนะแทนัวเอว่า “เ้า” ับานยอล
เพราะส่วนมานัวเล็ะไว้ใ้พูับพี่แบบอมะส่วนมา แ่สำหรับานยอล แบฮยอนะพูเพาะอนที่อ้อนหนัๆและอนที่ฟ้อเหมือนเ็ๆอย่าเ่นอนนี้
“รนี้ รนี้ รนี้อี้วย” แบฮยอนี้ที่รอยแผลัวเอให้านยอลู
ึ่ร่าสู็แอบอมยิ้มเพราะวามน่ารัออีฝ่าย
“ั้นไปอนโพี่่อน เี๋ยวะทำแผลให้ โอเ๊ ?”
“โอเ านยอล๋า”
“มีอะไร” เรียานยอลแบบนี้แบฮยอน้อมีอะไรหนัใมาให้เาแน่ๆ
หวัว่าไม่ใ่อย่าที่ินะ
“โป๊ะโป๊ะแบ๋าหน่อย”
นั่นไ ทายผิที่ไหน
“ไอ้เ็นี่มันริๆเลย” ถึานยอละบ่น
แ่็โน้มัวลไปสัมผัสับอวัยวะอ่อนนุ่มออีฝ่ายอย่าแผ่วเบา ย้ำไปที่ริมฝีปาสีสสอสามที่อนะผละออนเิเสีย
‘ุ้บ’ ออมา
ทำเอาแบฮยอนหน้าแไปามระเบียบ
เมื่อานยอลผละออแบฮยอน็ใเ้นแรอย่าวบุมไม่อยู่
เราเยทำแบบนี้ันหลายรั้ แ่ไม่มีรั้ไหนเลยที่แบฮยอนใเ้นแรนานี้ ฮื่อ
านยอลเป็นเป็นาราบาวเหรอทำไมถึทำแบฮยอนใสั่นแรนานี้
ในส่วนหัวใานยอล็เหมือนันนั่นแหละ :__;
[ทอล์]
ฮัลโหลวววว มิรรัแฟนเฟบทุท่าน
ื่ออนะโปมา าราวบาวแมันเป็นเรื่อื่มอะ
(บอเพื่อใรไม่รู้) เพิ่ผ่านมรสุมปัิมมา เหนื่อยแล
ทำประหนึ่ัวเอเป็นนบ
เวอร์วััลหลอ
5555555555555555555555555555555555
ความคิดเห็น