ใจรักเพียง.อีสาน

         พระอาทิตย์โผล่พ้นเส้นขอบฟ้าเปลวแดดทาบทับทุ่งรวงทองเหลืองอร่าม

เป็นภาพที่ฝังติดตรึงตราด้วยทุกคราได้นั่งมองดวงตะวันขึ้นยามเช้า

สัมผัสแรกรู้สึกกระแสอบอุ่นส่งผ่านจิตใจถูกเติมเต็มล้นเปี่ยม

อีกร่างกายพร้อมกล้าที่จะเผชิญหน้ารับมือกับอุปสรรคทั้งหลายแบบไร้กังวล

สำนึกอยากจะกล่าวขอบคุณรังสีซึ่งแผ่กระจายมอบประโยชน์สันติ

จึงนำหยิบยกจิตนาการถึงสุภาพบุรุษลูกไฟดวงใหญ่ทรงพลัง

สวมแว่นตาขยายคว้าสะพายเป้บรรจุคลื่นร้อนพกพามาเต็มใบกระเป๋า

เริ่มต้นออกเดินทางขับเคลื่อนล้อหมุนแบ่งปันไอแสงสาดส่องประดับแผ่นฟ้า

ก่อให้มวลสรรพสิ่งในโลกาสร้างบันดาลสุขครบทั่วถึง

ปฏิบัติภารกิจไม่มีลาหยุดพักตอกบัตรทำงานช้าเร็วบ้าง

ตามฤดูกาลเปลี่ยนผันทั้งไม่เคยออกปากว่ายากลำบากอย่างไร

ยินดีเสมอด้วยโบนัสคือรอยยิ้มจากมวลมนุษยชาติและสีเขียวขจีของต้นไม้

รวมทั้งผืนป่ากว้างที่ทดแทนคืนความสดชื่นสู่ชั้นบรรยากาศ

ก่อนจะกลับเข้าบ้านพักผ่อนพบหน้าครอบครัวยังกล่าว

ร่ำลามิตรสหาย ภูเขา ทุ่งนา สายน้ำกระซิบบอกว่าพรุ่งนี้พบเจอกันอีกเช่นเคย

ปลดภาระคลายละลายทอดคล้อยลอยตกยังท้องทะเล

จมดิ่งสิ้นลำปลายแสงสุดท้ายปิดฉากยามเย็นลงรอคอยความหวังสำหรับวันใหม่ต่อไป

....ผู้แต่งนำเสนอภูมิภาคถิ่นราบสูงมาเป็นฉากพื้นของนิยายเรื่องใจรักเพียง.อีสาน

ประการหวั่นวัฒนธรรมขนบวิถีชนบทใกล้ถูกกลืนหายจากความทรงจำ

อันบรรดาหมู่เยาวชนผู้มีแรงกระตุ้นมุ่งไปข้างหน้าจนเกือบหลงลืม

ละทิ้งตัวตนรากเหง้าเอาไว้เบื้องหลังดั่งภาพอดีตวันวานงดงามลางเลือน

เลยสอดแทรกครรลองประเพณีในเนื้อบทพอได้อรรถรสบันเทิง

แต่จุดประสงค์หลักพยายามสื่อถึงมุมมองด้านความรัก

ซึ่งเส้นเขตแดนใดมิขวางกั้นได้ตามแบบฉบับบ้านนอกคอกนา

บัดนี้‘รินลดา’นามปากกาผู้เขียนขอเชิญผู้อ่านที่รักทุกท่าน

ลองมาลุยสัมผัสกลิ่นโคลนสาปควายนำกันเด้อ.