คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : ทำรักให้กัน (1)
ไทโย Part
เวลา 20.00 น. @แผนุเิน โรพยาบาลเอน
"นไ้เป็นอะไรมารับ" ผมเอ่ยถามบุรุษพยาบาลที่เ็นเียนที่ไ้รับบาเ็บเ้ามาในห้อุเินพร้อมับใส่ถุมือยาเพื่อทำารรวอาารนเ็บที่ร้อโอรวบนเียอย่าทรมาน
"ถูรถนมารับุหมอ" บุรุษพยาบาลบอับผมะที่ผมเอาสเ็ทโสโปวาที่หน้าอนเ็บเพื่อฟัารเ้นอหัวในเ็บว่ายัเ้นอยู่หรือไม่เพราะนเ็บหมสิในเวลา่อมาทำให้ผมไม่สามารถัประวัิไ้
"มี Internal Hemorrhage(เลือออภายใน)" ผมวิเราะห์เบื้อ้น่อนะบอพยาบาลห้อุเินที่เ้ามา่วยผมูเสนี้
านั้นผมเริ่มทำารรัษาโยที่หมอประำห้อุเินอีสอนมอผมอย่าแปลใที่ผมทำารรัษาเหมือนผ่านประสบาร์ารรัษาแบบนี้มานาน ทั้ที่นี่เป็นเสที่สออผมที่เอแบบนี้ ส่วนเสแรผมเออนึ้นวอร์เมื่ออนเป็นแพทย์ปี 5
เวลา่อมา @ห้อพัแพทย์ โรพยาบาลเอน
"าแฟไหมะุหมอ" แ้วาแฟร้อนยื่นมารหน้าผม ทำให้ผมมอไปยัมือนเห็นหน้านที่ยื่นาแฟมาให้ผม
"อบุรับ" ผมรับาแฟแล้วเธอ็นั่ลเ้าอี้้าผม
"เ่มาเลยนะะหมอลินทร์ เสนี้ยามาแ่หมอลินทร์ทำไ้โยไม่้อให้อาารย์เ้ามา่วยเลย สุยอมา" เธอเอ่ยมผมพร้อมับเอาาแฟในมือวาลเ้าอี้้าๆ แล้วยนิ้วโป้สอ้าึ้นมาู่อหน้าผม
"รับ" ผมยิ้มให้เธอแล้วอยู่ๆหัวใอผม็เ้นผิัหวะอย่าไม่ทราบสาเหุ
"เฮ้อ อีสามั่วโมเลยนะะว่าะลวอร์ าแฟแ้วนี้น่าะ่วยหมอลินทร์ไ้นะะ"
"รับ ่วยไ้มาเลย" ผมอบลับะที่ื่มาแฟ่อนาแฟหมแ้ว านั้นเราสอน็ลุไปทำาน่อ
เวลา 00.00 น. @โรพยาบาลเอน
"เฮ้ย ืนนี้ไป่อหน่อยไหม" ไอ้เหนือเอ่ยวนพวผมสามนะที่พวเราำลัะเินไปลานอรถ
"เอาิ พรุ่นีู้ึ้นวอร์บ่าย" ไอ้เพิร์ธบอออมาอย่าเห็น้วยแล้วพวมันสอน็มามอหน้าผมและไอ้ไม้ที่ยันิ่เินไปอย่าไม่มีำอบอะไรออมา
"ู่วหวะ อบาย" ไอ้ไม้หันหน้ามาอบเพื่อนอีสอนพร้อมแสอาารหาวโว์พวมัน
"ไอ้ลินทร์ มึไป้วยันเปล่า" ไอ้เหนือเอ่ยถามเหยื่อนสุท้ายอย่าผมทันที ทำให้ผมมีสีหน้าลำบาใึ้นมา เพราะใหนึ่็อยาไปับพวมัน อีใ็อยาลับไปหาภรรยาัวน้อยมาว่า
"เฮ้ย ไอ้สอนนี้ มันอยู่โรพยาบาลทั้วันไม่ไ้เห็นหน้าเมีย มึยัะลามันไป่ออี มึูหน้ามันิอยาะไปหาเมียะแย่แล้ว" ไอ้ไม้พูึ้นมาทำให้ผมมอหน้ามันอย่าสสัยว่ามันมานั่ในใผมหรือไถึรู้ว่าผมิอะไรอยู่
"เออ ไม่วนแล้ว พูีๆ็ไ้" เสียไอ้เหนืออ่อนลทันทีที่ถูไอ้ไม้ว่าให้
"ูอโทษหวะ ูลืมว่าเมียัวน้อยมึรออยู่"
"อืมม ไม่เป็นไร ูไป่อนหละ" ผมบอับเพื่อนทั้สามพร้อมับโบมือลา่อนะเินไปที่รถ
"อ้าว หมอเรย์รถเป็นอะไรเหรอรับ" ผมเอ่ยถามหิสาวที่เปิระโปรรถูพร้อมับนั่นนี่ามประสานไม่รู้อาารอรถที่ไม่รู้เป็นอะไร ทำให้ผมเอ่ยถามอย่าสสัย
"ไม่รู้เหมือนัน่ะหมอลินทร์ เรย์สาร์ทยัไ็ไม่ิ" เธอบอับผม้วยน้ำเสียเหนื่อยใทำให้ผม้อเ้าไป่วยู
"รถเป็นอะไระ" เธอเอ่ยถามผมหลัาผมูรถให้เธอเสร็้วยสีหน้าเป็นัวล
"ไม่เป็นอะไรแ่..แบเอรี่หม" ผมอบเธอ้วยน้ำเสียที่พยายามลั้นำทำให้เธอแสอาารอายออมา
ผมว่าไม่แปลหรอที่เรื่อแบบนี้ะเิับผู้หิที่ใ้รถ ะมีเพียภรรยาัวน้อยอผมเท่านั้นหละมั้ที่ะรู้เรื่อไปหมทุอย่า ทุอย่าริๆผมออนเฟิร์มเลย ไม่ว่าะเรื่อสุภาพที่เธอะรู้ีว่าหมออย่าผมเสียอี เรื่ออาหารที่ไม่ว่าเมนูไหนที่อยาินอให้บอเธอทำไ้หม หรือแม้ระทั่เรื่อรถและบ้านที่ไม่ว่าอะไรเสียเธอ่อมไ้หม บารั้ผมยัิว่าผมไ้เมียหรือโเรมอนันแน่ ที่แ่ิเธอ็ทำให้ผมไ้หมเลย
"ผมว่าพรุ่นี้ให้่ามาเปลี่ยนแบ็ับไ้แล้วรับ เอาแบบนี้แล้วัน เี๋ยวผมไปสุ่ที่บ้าน"
"เรย์ไม่รบวนหมอลินทร์ีว่า หมอลินทร์้อรีบลับไปหาภรรยานะะ เรย์อัวไปเรียแท๊ี่่อนนะะ"
"อย่าื้อสิ เี๋ยวผมไปส่" ผมบอับเธอพร้อมับเอื้อมมือไปับมือเธอไว้แล้วลาเธอไปึ้นรถผม
"หมอลินทร์!" เธอมีสีหน้าใึ้นมาทันทีที่ผมับมือแล้วทำน้ำเสียเ้มใส่ผมเหมือนำลัุผมอยู่ แ่ผม็ไม่ไ้สนใยัับมือเธอเินไปยัรถอผม
"บอทาผม้วยนะ ไม่ั้นผมลับไปหาภรรยา้า" ผมบอับเธอที่นั่้านับ่อนะออรถเพื่อไปส่เธอที่บ้าน
ความคิดเห็น