คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ยกสองปะทะคารม
Rachan Part
สามเือน่อมา @ร้านอาหารในัวเมือเียใหม่
"เมิเ้าไปในร้าน่อนเลย ูเอารถไปอ่อน" ไอ้สายลมหันหน้ามาบอให้ผมลารถ เพื่อที่มันะไ้ไปหาที่อรถ ร้านอาหารร้านนี้มีนรีวิวเยอะมา มันูในเน็บอเป็นร้านั อาหารอร่อย มันึเลือพาผมมาทานที่นี่
"เฮ้ย ูรอบ้าบ้านะุผู้หิ หรือูแ่มือถือ นไมู่ห่าอะไรเลย" ผมพูออมา ทั้โมโหหิว ทั้โมโหที่โนเ๊ะัานล้มาผู้หินหนี่ที่นั่อยู่บนเ้าอี้หน้าร้าน
"เอ๊ะ อโทษนะะ ุเอรึเปล่าที่ไมู่ห่าอะไรเลย แล้วมาโทษนอื่นเ้า" แล้วเธอ็เถียลับผมอย่าไม่ยอมแพ้
"ถ้าุนั่ีๆ ไม่ยื่นาออมา ะทำให้นอื่นเ็บัวรึเปล่า หน้า็สวยนะ ไม่ิว่าะเป็นนที่ทำแล้วไม่ยอมรับผิอี" ผมอลับไม่ยอมพร้อมทำหน้าวนใส่
"ถ้าุรู้ัเินูทา็ไม่เ็บัวแบบนี้หรอ ทำัวเอแล้วยัมาโทษนอื่นอี" เธอยัเถียลับแบบไม่ยอมแพ้เ่นัน
ในะที่พวเราทั้สอนถเถียันอยู่นั้น นำลัะเป็นทะเลาะัน ไอ้สายลมเพื่อนอผม็เินมาถึหน้าร้านพอี และเห็นเหุาร์ที่เิึ้น พร้อมับเ้าไปห้ามพวเราทัู้่โยมีผู้หิอีน็เินเ้ามา่อนะเป็นุสนใอนในร้านมาไปว่านี้
"น้ำา เิอะไรึ้นแ" ผู้หิที่น่าะเพื่อนยัยนี่รีบวิ่เ้าไปูเพื่อนที่ำลัะทะเลาะับผมอยู่ ึ่เป็นัหวะเียวันับไอ้สายลมที่เินเ้ามาอีทาหนึ่พอี
"มีอะไรวะไอ้ิ" ไอ้สายลมเินเ้ามาถามผมที่ำลัะมีเรื่อับผู้หิัวเล็แถมปาัอยู่หน้าร้านอาหาร ะที่ไอ้สายลมำลัะหันหน้าไปมอู่รีอผม มัน็หยุะัเหมือนเออะไรที่ไม่วระเอเ้าาสีหน้าที่มันแสออมา
"พาย" ไอ้สายลมเรียื่อบุลที่สี่ที่เินเ้ามาถึทำให้ผมรู้ว่าเพื่อนอยัยปาร้ายนี่ือแฟนเ่าอมัน
"หมอสายลม" ยัยปาร้ายร้อไอ้สายลมออมาเสียหวานนผมหมั่นไส้
"ส่วนหมอนี่" พอเรียื่อเพื่อนผมเสร็็หันหน้ามอมาทาผมที่เป็นู่รีอเธอโยใ้ำพูและน้ำเสียที่เรียผม่าาเรียเพื่อนผมราวฟ้าับเหว แมุ่ สอมารานัๆ ผม ิ ราันย์ ูเปอร์สาร์ัระับเอเียและหล่อไม่เป็นรอใร โนยัยนี่เรียว่า หมอนี่ รู้ัผมน้อยไปะแล้ว
"ผม ิ ราันย์ รับ ยินีที่ไ้รู้ัุพาย" ผมเอ่ยทัทายและเรียื่อแฟนเ่าไอ้สายลมแทนารทัทายยัยปาร้ายแทน
"สวัสี่ะ ุิ เท่าที่ำไ้ันเอุแ่ในอทีวี หรือามโเียล่าๆ ทำไมุถึไ้..."
"ไอ้ลมเล่าถึุให้ผมฟับ่อยๆรับ มันบอว่าแฟนมันื่อ พาย" ผมพูื่อเธอออมาพร้อมเน้นเสียื่อเธอมา แล้วหันหน้าไปทายัยปาร้ายู่รีอผมที่อนนี้ผมำลัทำให้เธอไร้ัวนในวสนทนา้วยสีหน้าเรียบเย
"ไปนั่โ๊ะเถอะแ ันหิวแล้ว" ยัยู่รีรีบพูึ้นมาหลัาที่ผมมอหน้าเธอไ้สัพั และเธอ็มอหน้าผม้วยสีหน้าบึ้ึอย่าไม่พอใ
"เราสอนอร่วมโ๊ะ้วยไ้มั้ยรับุพาย พวเราเพิ่มาถึ ไม่รู้ว่าที่นี่เป็นยัไ อะไรอร่อย อยาให้่วยแนะนำหน่อยไ้มั๊ยรับ พวผมอร่วมโ๊ะ้วยไ้มั้ยรับุน้ำา เหุาร์ที่เิึ้น่อนหน้านี้ผม้ออโทษ้วยริๆ หวัว่าุะให้อภัย และเราสามารถเป็นเพื่อนันไ้" ผมพูึ้นมาเพราะอยาแล้ยัยนั่นทีู่หยิ่ใส่ผมนัพร้อมทำสีหน้าอร้อพวเธอนแฟนเ่าไอ้สายลมยอมให้พวผมร่วมโ๊ะ้วย
"พวุมาทำอะไรันที่นี่เหรอะ" ยัยู่รีอผมเอ่ยถามพวผมึ้นมาะที่พวเราำลัรับประทานอาหารันอยู่
"ผมมาส่ไอ้หมอนี่ฝึานปีสุท้ายที่นี่ แล้ว็อยามาเที่ยวเียใหม่้วย ุพอะแนะนำที่เที่ยวให้ผมไ้ไหม" ผมเสนอหน้าอบยัยู่รีทั้ที่ยัยนั่นไม่ไ้้อารำอบาผมหรอ ผมเห็นสายาที่ไม่พอใส่มาที่ผม็รู้แล้ว ผมึส่สายาวนประสาทมอยัยนั่นนยัยนั่น้อเบือนหน้าไปทาไอ้สายลมเหมือนับว่าำอบอผมเป็นอาาศที่เธอไม่ไ้ยิน
"ุหมอสายลมฝึานที่ไหนะ" ยัยนั่นเลี่ยารอบำถามผมโยารหันไปถามไอ้สายลม่อแทน
"ผมฝึที่โรพยาบาลบนเาที่ห่าาัวเมือนี้ 20 ิโลรับ" ไอ้สายลมอบำถามยัยนั่นแ่สายามอไปที่แฟนเ่า หึ ยัรัเาอยู่อะสิเมิ
"อ้าว แบบนี้็ฝึที่เียวันับพายเลยหนะสิะ" ยัยนั่นพูออมาอย่าประหลาใพร้อมับมอหน้าไปยัเพื่อนัวเอ แล้วมอมาที่ผมอย่าบัเอินผมยิ้มให้้วยแวววนประสาทอีรอบใส่เธอ
ในระหว่าที่พวเรารับประทานอาหารันยัยู่รีผม็พยายามวนเพื่อนผมุยลอเหมือนับว่าำลัเป็นาวประสานให้เพื่อนัวเอับเพื่อนผมอยู่ ผม็มอูารระทำอเธออย่าเียบๆ าอนแรผมรำาับารพูมาอเธอ อยู่ๆผมมอเห็นวามน่ารัอนรหน้าไ้ยัไ็ไม่รู้ นผมมอารสนทนานั้นอเธอที่พยายามะวนให้เพื่อนัวเอุยับเพื่อนอผมเป็นระยะๆโยทำเหมือนผมเป็นอาาศธาุไปโยปริยาย
"เอาอหวานมั้ยพาย" ยัไปนานี้ยัไม่อิ่มอีเหรอแมุ่ ผมมอานอาหารที่วาบนโ๊ะแทบไม่มีอาหารเหลือเลย ส่วนให่แล้วเป็นยัยู่รีผมนี่แหละทานเยอะที่สุ นผมยัอึ้อยู่ว่าเธอเอาอาหารไปไว้ส่วนไหน ัว็เล็แ่เนี๊ยแ่ินุมา ใรไ้เป็นแฟนนี่้อพาไปร้านบุฟเฟ่์อย่าเียวหละมั้ถึะเอาเธออยู่
"ไม่ีว่า น้ำาะเอาอะไรเพิ่มหรือเปล่า" แฟนเ่าไอ้สายลมปิเสธพร้อมับหันไปถามยัยูที่ินไม่อิ่มสัที
"แล้วุหมอสายลมหละะรับอหวานเพิ่มมั้ย ร้านนี้อหวานอร่อยมาเลย่ะ" เออ ีแฮะนั่อยู่สามนแ่ถามแ่สอนแล้วผมืออะไร ูท่าทาผมับเธอะลันไม่สวยแล้วหละมั้
"ผมอิ่มแล้วรับ เิุน้ำาามสบายเลยรับ" ไอ้สายลม็อบลับไปอย่าสุภาพอีทำเอาผมนระับับมันเลยในสายาอเธอ
"แล้วนายหละ" นึว่าะไม่ถามะแล้ว ผมมอหน้าแล้วแสยะยิ้มให้เธอ
"ุเอาอะไรผม็เอาอันนั่นแหละ" ผมอบลับไปอย่าวนประสาทเหมือนเิมนอีฝ่ายมอเมนู้วยสีหน้าที่ไม่่อยพอใในำอบอผมเท่าไรนั
"เอิ่ม อฮันนี่โทสมะม่วหนี่ที่่ะ"
"ุทาน้วยันแล้วันนะเพราะว่ามันเยอะมา"
"อืมม" ผมอบลับไป้วยสีหน้าเรียบเยแล้วหันไปมอนอระอย่าไม่สนใ
านั้นเราสอน็พาันัฮันนี่โทสเ้าปาันนละำโยมีสายาอเพื่อนเราทั้สอนมอมาอย่าเหลือเื่อหละมั้ ที่อยู่ๆผมและยัยนั่นสบศึันั่วราวพอเออหวานวารหน้าเราทัู้่ ไม่รู้มันเป็นเรื่อบัเอิหรือเปล่าที่อยู่ๆอหวานานนี้เป็นเมนูโปรอเราสอน
"อเ้าห้อน้ำ่อนนะ" ยัยนั่นบอับแฟนเ่าไอ้สายลมแล้วลุเินออไปโยไม่มอหน้าผมเลยสันินผมเริ่มหมั่นไส้เธออีรอบ
"ูเ้าห้อน้ำแป๊บนะ" ผมหันมาบอไอ้สายลมและหันไปสบาับแฟนเ่ามันแป๊บนึแล้วลุออไปาโ๊ะ เหมือนเปิโอาสให้สอนนี้ปรับวามเ้าใันและอไปัารยัยัวแสบที่ลุเินไป่อนหน้านี้แล้ว
เวลา่อมา @หน้าห้อน้ำร้านอาหาร
"อ้าว ุ ใหม ะเ้าห้อน้ำเหรอ เ้าไปสิ" ยัยัวแสบบอับผมะที่ผมยืนวาเธออยู่ทาเินเ้าร้านอาหารที่อนนี้ไม่มีใรเลยนอาเราสอน
"อนแรว่าะเ้านะ แ่อนนี้เปลี่ยนใแล้ว" ผมพูออไป้วยน้ำเสียเรียบนิ่พร้อมสายาุันมอนรหน้า
"แล้วะมายืนวาหน้าันหาพระแสอะไรไม่ทราบ ถ้าไม่เ้า็หลีทา้วย ันะลับโ๊ะ" ยัยัวแสบบอับผม้วยน้ำเสียไม่พอใพร้อมสีหน้านามารร้ายใส่ผมทันที
"หึ" ผมแสยะยิ้มให้อีฝ่ายที่อนแรมีสีหน้าไม่พอใแล้วทำอวีใส่ผมแ่อนนี้แววาอเธอำลัลัวผมอยู่เหมือนแมวน้อยที่ำลัู่ที่ะสู้ับเสืออย่าผม เี๋ยวะไ้รู้ว่าทำับผมแบบนี้แล้วะเออะไร
"ว้าย!..อื้อ"
ผมลายัยัวแสบเ้าไปยัอ้าร้านที่ผมมอั้แ่แร่อนะลายัยัวแสบไปรนั้นแล้วว่าไม่มีนเินผ่านรนั้นแน่นอน ถึเวลาที่ผม้อิบัียัยนี่ั้แ่ัาผม ว่าผมแบบไม่เรใในวามหล่ออผมเลย และที่ให้อภัยไม่ไ้เลยือทำเหมือนผมเป็นอาาศธาุ ทั้ที่ผ่านมาในีวิผมไม่เยมีผู้หินไหนทำแบบนี้ับผมมา่อนเลยในีวิ
ผมปิเสียร้ออยัยัวแสบ้วยริมฝีปาอผม ริมฝีปาบาที่ผมูบอนนี้วามรู้สึมันุ้นเยมานผมรู้สึว่าผมน่าะเยูบนรหน้ามา่อน แ่เราสอนเพิ่เอันรั้แรและเท่าที่รู้าารพูมาอเธอที่เล่านั่นนี่ไปนั้น ยัยนี่แทบะไม่ไ้เยไปในที่ที่ผมอยู่เลย และอีอย่าหนึ่ือเป็นไปไม่ไ้ที่ผมะำผู้หิที่ผมเยูบไม่ไ้โยเพาะถ้าปาีแบบนี้ผมไม่น่าะลืมไปไ้้ยว้ำ
"อื้อ.." เสียราอนัวเล็เมื่อเริ่มล้อยามูบอผมเมื่อเธอยอมเปิปาให้ผมสอลิ้นเ้าไปทัทายในโพรปาอเธอ
"อืมม.." ผมอบูบนี้ะมันถึนาราออมาเบาๆ
มือสอ้าอยัยัวแสบยึ้นมาโอบอรอบอผมเหมือนลัวัวเอะล้มหละมั้ เพราะอนนี้ร่าบารหน้าผมเริ่มอ่อนระทวยเหมือนะล้มลไปีที่ผมอเอวเธอไว้ พอยัยัวแสบเริ่มทิ้ัวผมึอร่าอเธอระับแน่นึ้น เป็นว่าอนนี้ร่าอเราสอนแนบิัน
ผมึผละาริมฝีปาอเธอแล้วเริ่มประทับูบลไปามออาวนวลเมื่อเห็นว่านัวเล็ไม่ัืน าูบเบาๆอารม์อผมึอยาะฝาอะไรให้เธอไว้สัหน่อย ผมึบ เม้ม ที่ออาวเนียนนั้นประมาสามถึสี่รอยลีบุหลาบ
"อบมั้ย" ผมระิบ้าหูอยัยัวแสบอย่าไม่เ้าใัวเอเหมือนันว่าทำไมผมถึถามแบบนั้นับเธอ
"อ๊ะ!..ปล่อย!" อยู่ๆยัยัวแสบ็ผลัอผมออแล้ว็วิ่ออไปทันที นผมับอาารอเธอไปหมที่เธอไม่บผมถ้าเธอไม่พอใับสิ่ที่ผมทำับเธอลไป แ่ลับวิ่หนีไปเยๆแบบนั้น
"ุิ ั้นพายอัว่อนนะะ พอีน้ำาบอปวหัวเลยไปรอที่รถ่อน อโทษ้วยนะะ" ผมเินลับมาที่โ๊ะหลัาที่ยัยัวแสบวิ่หนีผมไปไ้ห้านาทีพอลับเ้ามายัยนั่น็หนีไม่ยอมเอหน้าผมะอย่านั้น
"รับ หวัว่าไ้เอันอี" ผมบอลาับแฟนเ่าไอ้สายลมพร้อมับมอนหิสาวเินลับาไป โยมีสายาไอ้สายลมมอมาทาผมอย่าไม่พอใ
"เฮ้ย ูไม่สนแฟนเพื่อนโว้ย แ่เพื่อนอแฟนเพื่อน ไม่แน่" ผมพูึ้นบอับมัน่อนะเินไปึ้นรถ
"เมิสนใุน้ำา" ไอ้สายลมหันมาถามผมเมื่อเราอยู่บนรถำลัออไปาร้าน
"ไม่รู้หวะ แ่เป็นผู้หิที่แปลี" ผมอบเพื่อนลับไป แล้ว่อท้ายประโยในในเียว
"ไว้เอันนะ..ยัยัวแสบ"
ิ ราันย์
-------------------------------------------------------------------------------
EBook ใน MEB ลราา ลอปีใหม่้า
สอน(ให้)รั
เลือทา..รั
ความคิดเห็น