[ Fan Fiction : Youtuber ] Let's call a truce ( Anti • Jack )

ข้อมูลเบื้องต้นของเรื่องนี้

• Let's call a truce •

Pairing : Anti & Jack

Rate : ทุกเพศทุกวัย

แนว : สบายๆเบาๆ                                                     

Note : พึ่งเคยแต่งของด้อมนี้ล่ะ ʘ‿ʘ” … //ขอมือสั่นสักครู่---- (ฮา) ที่ว่าแต่งคู่นี้เนี้ยได้ไอเดียจากแฟนอาร์ทภาพนึง+ตอนนั้นกำลังดูวีดีโอ say goodbye ด้วยล่ะ...เป็นคู่ที่ดูไม่ค่อยเข้ากันได้อย่างแรงเลยใช่ไหมล่ะ…..  มปร.แค่ซู้ดกาวเต็มกระป๋องอะไรก็เกิดขึ้นได้!----

เนื้อเรื่อง

มันเป็นเรื่องยากที่จะไม่เกิดอุบัติเหตุเลยเวลาที่กำลังถ่ายวีดีโอที่เกี่ยวกับแอนตี้ เพราะสิ่งที่อันตรายอย่างหนึ่งก็คือ มีด

ใช่  มันเป็นของมีคมที่สุดแสนจะอันตราย

และที่เลือกใช้ของจริงมาก็เพราะอยากได้ความ สมจริงของวีดีโอล้วน เพราะงั้น เขาต้องระมัดระวังทุกครั้งที่เอามาแนบลงที่คอ

แล้วทำเป็นว่ากำลังกรีดคอตัวเองอยู่  

…ขอสาบานเลยว่าจะไม่มีวันบื้อกรีดลงคอจริงๆ

แน่

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

แต่ดูเหมือนว่าเขาจะคิดผิด  

สิ่งที่เขาไม่คาดคิดก็ได้เกิดขึ้นแล้ว

มันเกิดขึ้นตอนที่เขากำลังถ่ายวีดีโอ SAY GOODBYE

เขาเผลอกดมีดลงไปจริงๆ

….จะเรียกว่าความเด๋อในเด๋อก็ไม่เชิง

“ให้ตายเถอะ...ยังไม่หยุดไหลอีกหรือไง”แจ็คบ่นกับตัวเองอย่างหัวเสีย พลางมองมือที่เคยกดบาดแผลทางยาวที่คอของ ตนที่ตอนนี้มันเต็มไปด้วยของเหลวสีแดงสดชนิดที่ ว่าเต็มไปทั่วทั้งมือจนน่าสยดสยอง กลิ่นคาวเลือดโชยเข้ามาในจมูก จนน่าเวียนหัว แต่ก็ทำได้แค่ทนและก็กดแผลจ่อไปไม่ให้เลือด

มันไหลไปมากกว่านี้

ถ้าเกิดต้องมาตายจริงๆ คงได้มีข่าว

ยูทูปเบอร์ชื่อดังเสียชีวิตด้วยความเด๋อของตัว เองแน่ๆ …..

แต่ยังไงก็ชั่ง! เขาไม่ยอมให้เกิดข่าวนี้ขึ้นแน่ๆถ้าจะมัวแต่ยืนคิดแบบนี้ไปแล้วให้เลือดไหลไปเรื่อยๆแน่ !  

ตอนนี้สิ่งที่เขาต้องทำคือหากล่องพยาบาลให้เจอ

“ในเวลาสำคัญแบบนี้มันไปอยู่ตรงไหนฟะ”ใน

ระหว่างที่แจ็คกำลังวิ่งวุ่นหากล่องพยาบาลอยู่นั้นก็เป็นจังหวะเดียวกันที่“ แอนตี้เซปติกอาย ”  อัลเตอร์อีโก้ที่สุดแสนจะอันตรายที่สุด(สำหรับ

แจ็ค)บังเอิญมาเจออีกฝ่ายที่กำลังวิ่งวุ่นหากล่อง พยาบาลอยู่พอดี

“ ทำบ้าอะไรของนายอยู่หะ ? ” บุคคลที่รูปร่าง หน้าตา เหมือนเขาราวกับแฝด เอ่ยปากถามแจ็คอย่างไม่สบอารมณ์ตามสไตล์

เขา

“ เอ๊ะ แอนตี้?...คือว่---“ แจ็คไม่ทันได้หาอะไรมาบังที่คอของตนก็ถูกแอนตี้กระชากแขนดึงตัวเขาเข้ามาดูใกล้ๆสะแล้ว

“ โง่ชะมัด ”

“ หา....จะมาเพิ่อย้ำอีกหรือไงหะ “ แจ็คหรี่ตาลง แล้วถอนหายใจออกมา

“ ถ้าไม่ช่วยก็ไ-----เดี๋ยวๆ !?? ทำอะไรของนายเนี่ย! “ ดูเหมือนเขาจะโดนกระชากอีกแล้ว

“ ตามมาเถอะน่า!  หรือจะให้เชือดตั้งแต่ตอนนี้เลยหะ”

“ … ”  แจ็คได้ยินดังนั้น ปากที่กำลังสรรหาคำด่ามาโวยวายอยู่ก็เงียบลงทันทีเมื่อได้ยินคำพูดชี้เป็นชี้ตายของอีกคน

แอนตี้ยกยิ้มขึ้นอย่างพอใจเมื่อเห็นว่าอีกฝ่าย

เงียบลง   

เขาลากแจ็คไปยังที่ที่ต้องการจะไป

โดยที่เจ้าตัวเองก็ไม่อยากไปสักเท่าไหร่

แต่ก็ทำอะไรไม่ได้นอกจากเดินตามอีกฝ่ายไป

เงียบๆ

…..หวังว่าจะไม่โดนลากไปฆ่านะ

แจ็คพบว่าตัวเองกำลังนั่งอยู่ที่โต๊ะกินข้าว ในห้องครัวหลังจากที่โดนลากมา และถูกกำชับว่าห้ามลุกไปไหนเด็ดขาด

( แถมโดนขู่อีกครั้งว่าถ้าลุกล่ะก็ จะโดนเชือดทันที ) โดยที่ตัวคนลากก็ไม่รู้ว่าหายไปไหนหลังจากที่

ลากเขามาและทิ้งให้นั่งอยู่รอตรงนี้...จงใจจะแกล้งอีกหรือเปล่าฟะ…?  เขาครุ่นคิกขึ้นในหัวของตน

แต่ไม่ทันที่จะคิดอะไรต่อ ในที่สุดคนที่เขากำลังบ่นถึงก็โผล่มาพร้อมกับกล่องพยาบาลและผ้าเช็ดหน้าสีขาวสะอาด เขาวางกล่องพยาบาลไว้ข้างๆตัวของแจ็ค แล้วนำผ้าเช็ดหน้าไปซักทำความสะอาดที่ซิงค์ ล้างจาน  

นั่นกล่องพยาบาลนี่! ทำไมเจ้าบ้านั่นถึงมีมี!?

แจ็คมองกล่องพยาบาลที่อยู่ข้างๆตนด้วยความ

ตะลึง

“ นายไปเจอมันที่ไหน ทำไมฉันหาไม่เจอล่ะ!??“

“ อยู่ห้องของชนีปไง นายหามันไม่ทั่วเองต่างหาก “

“ เอาจริงงง? ...ให้ตายสิ ฉันคงจะโง่อย่างที่นายบอกจริงๆน่ะแหล่ะ “ แจ็คขยี้ผมอย่างหัวเสีย

“ ยังไงก็ขอบใจที่หามาให้ละกัน...งั้นที่เหลือฉันจะ---”

“ เจ็บตัวก็อยู่นิ่งๆไปเลยนายน่ะ..เดี๋ยวฉันจัดการเอง”แอนตี้พูดตัดประโยคที่อีก

ฝ่ายจะเอ่ยออกมา แต่สิ่งที่แอนตี้พูดออกมาก็ทำให้แจ็คตะลึงได้อีก

ครั้งนึง

“ ห๊ะ!...นายจะช่วยฉัน? บ้าไปแล้วแน่ๆ คนอย่างนายเนี่ยนะ!?” แจ็คถึงกับต้องอุทานออกมากับสิ่งที่เขาได้ยิน

จากปากของแอนตี้  เพราะปกติแล้วคนอย่างแอนตี้มีแต่จะฆ่าและก็ฆ่าเขาอยู่ลูกเดียว จู่ๆวันนี้จะมาช่วยสะงั้น วันนี้มันต้องตาลปัตรแหงๆ

“ อย่าเข้าใจผิดน่า ที่ฉันช่วยนายเพราะฉันไม่อยากให้นายตายกับแค่แผลโง่ๆนี่ต่างหาก นายจะต้องตายเพราะฉันเท่านั้น : ) “

“งั้นก็..สงบศึกชั่วคราวสินะ? “

“ ใช่ ก็แค่ชั่วคราว “

หลังจากที่แอนตี้จัดแจงกับผ้าเช็ดหน้าเสร็จก็นำ

มันมาใส่

กะละมัง ถือมันมานั่งตรงเก้าอี้ข้างๆแจ็ค

“ หันหน้ามา “

“ ห๊ะ? “

“ หัน-หน้า-มา “ แอนตี้กดเสียงพูดทีละคำอย่างหงุดหงิด  

“ โอเคๆ ไม่เห็นต้องดุใส่เลยนี่นา.. “ แจ็คนิ่วหน้าลง แล้วค่อยๆหันหน้าของเขาไปมองแอนตี้อย่างหัวเสีย

เมื่อแอนตี้เห็นว่าแจ็คหันหน้ามาแล้ว เขาจึงหยิบผ้าเช็ดหน้าในกะละมังข้างๆตัวออกมาเช็ดเลือดที่เปรอะเปื้อนไปทั่วคอของอีกฝ่ายแต่ก็ไม่วายจงใจกดแผลให้เจ้าตัวเจ็บเล่นจนต้องร้องออกมาด้วยความแสบอยู่หลายครั้ง

กว่าจะเช็ดเลือดเสร็จก็ปาไปหลายนาทีกว่าๆ เพราะเวลาที่เสียไปล้วนเกิดจากการที่แอนตี้เอา

แต่แกล้งแจ็คทั้งนั้น

“ กว่าจะเสร็จ...มัวแต่ร้องอยู่ได้เห็นไหม ” เจ้าตัวเอ่ยออกมาอย่างไม่รู้สึกรู้สา

เป็นเพราะใครกันฟะ!!

แจ็คแทบอยากจะ

กระโดดถีบคนตรงหน้าเขาสะให้สิ้น

แต่ใจนึงก็ไม่อยากเสี่ยงสักเท่าไหร่ ถึงแอนตี้จะบอกว่าสงบศึกแต่อารมณ์ของเจ้านี่

แปรปรวนจะตาย เผลอๆอาจจะเอามีดมาจ้วงเขากลับก็ได้ใครจะรู้

แอนตี้ยิ้มกริ่มอย่างไม่

สำนึกอะไรให้กับอีกฝ่ายที่จ้องมองเขาสะตาเขียวหมายจะเอาคืนในวันหลัง

…..แต่มันจะมีโอกาศไหมก็อีกเรื่องนะ

หลังจากที่เช็ดเลือดของแจ็คเสร็จ อย่างต่อไปที่เขาจะทำก็คือใส่ยาสินะ...ถ้าเขาจำไม่ผิดล่ะนะ?

ในระหว่างที่แอนตี้กำลังหายาในกล่องพยาบาล

เขาก็พยายามนึกขั้นตอนต่อไปพลางไปด้วย เพราะตนก็ไม่มั่นใจว่าจะจำตอนที่ชนีปเคยทำ

แผลให้ได้รึเปล่านี่สิ  

อันที่จริงตัวเขาเองก็ไม่เคยทำแผลให้กับคนอื่น

หรือตัวเองมาก่อนเหมือนกัน เพราะปกติแล้วคนที่ดูแลในเรื่องนี้คือ ชนิป อีกหนึ่งอัลเตอร์อีโก้ของแจ็คที่มีความถนัดใน

ด้านการแพทย์มากกว่าอัลเตอร์อีโก้คนอื่นๆ

เป็นคนที่พูดมากและยั่วโมโหได้สนุกสำหรับ

แอนตี้

เขาไปหาชนิปอยู่บ่อยครั้ง ถ้าไม่โดนเจ้านั่นลากไปทำแผลก็ไป

กวนตีนคนเจ้าอารมณ์ให้โมโหเล่นจนทะเลาะด้วยกันอยู่บ่อยครั้ง

เวลาที่โดนลากไปทำแผล ชนิปก็เอาแต่พูดเรื่องของตัวเองและก็บ่น

เรื่องของเขาจนอยากจะหาอะไรมาอุดปากเจ้าหมอพูดมากนี่สะให้รู้รอดแต่เขาก็มีความอดทนพอไม่ได้ทำอย่างที่สมองนั้นคิดไว้และล่อยให้เจ้าบ้านี่พูดไปแล้วมองมันทำแผลไปด้วย

แต่พอได้มองทุกวันๆก็ดันจำ

ขั้นตอนได้สะงั้น….

ไหนๆก็ดันจำได้ก็เลยมาทดลองกับแจ็คดูไง

เพราะงั้นถ้าเขาทำผิดก็โทษชนิปเอาก็

แล้วกัน….(?)

คิดได้ดังนั้น แอนตี้ก็หยิบขวดแอลกอฮอล์ใน

กล่องพยาบาลออกมาพร้อมกับสำลี

“ อันนี้ทนเอาเองนะ”แอนตี้ว่าพลางเปิด

ฝาขวดออก กลิ่นแอลกอฮอล์จางๆ ลอยออกมาจากขวดเข้ามาในจมูกของเขา กลิ่นอันเป็นเอกลักษณ์ ที่ทำเขาให้นึกถึงโรงพยาบาล….แต่กลับไปนึกถึงเจ้าหมอบ้านั่นสะได้

ทำไมต้องไปนึกถึงเจ้าบ้านั่นด้วยล่ะฟะ!

แจ็คมองคนตรงหน้าที่จู่ๆก็พึมพำคนเดียว แล้วก็กระฟัดกระเฟียดขึ้นมาเองโดยที่เขายัง

ไม่ได้ทำอะไรเลย……  

นี่เขาปล่อยแอนตี้ให้อยู่คนเดียวมากไปจน

เพี้ยนไปแล้วหรอเนี่ย….

แต่ก็ยังไม่ได้คิดอะไรไปมากกว่านี้ก็โดนกลิ่นของแอลกอฮอล์มาหยุดความคิดสะก่อน สำลีที่ผ่านการชุบแอลกอฮอล์มาแล้วเคลื่อนเข้ามากดลงที่แผลของเขาอย่างจังจนต้องเผลอร้องมาด้วยความเจ็บปวด  

“ โอ๊ยยยยย!!!!!    อย่ากดลงมาตรงๆสิฟะ!”

แอนตี้ไม่ฟังที่แจ็คพูด ก็ยังกดสำลีลงบนแผลอยู่อย่างนั้นสักประมาณ

สองสามครั้ง จนต้องเบรกคนต้องหน้าไว้ก่อนที่ความแสบจะฆ่าเขาตายในไม่ช้า

“ ใครเขาให้กดลงมาอย่างงั้นกันหะเจ้าบ้า..”

แจ็คหอบหายใจอย่างเหนื่อยล้า เพราะความเจ็บปวดของฤทธิ์แอลกอฮอล์ทำให้

แผลทางยาวบนคอของเขาแสบจนต้องน้ำตาเล็ดออกมา ตกลงเจ้านี่มันจะช่วยกันหรือฆ่ากันแน่ฟะเนี่ย

“ เอ้าหรอ “

และก็ได้คำตอบกลับที่เรียบง่าย

“ ....นี่นายไม่รู้จริง!? “แจ็คอยากจะบ้าตาย..…..แอนตี้รู้วิธีทำแผลก็จริงแต่ดันไม่รู้ขั้นตอนที่ละเอียดอ่อนสะงั้น เขาล่ะอยากจะกุมขมับ

"ห๊ะ....มีปัญหาหรือไง"

“ ป-ป่าวสักหน่อย......…...นายก็แค่เช็ดรอบๆปากแผลก็พอ เข้าใจนะ“

“ รู้ด้วย?”

“ เพราะว่าเป็นหมอไง~ 100% เลยขอบอก “

“ อยากให้ชนิปโผล่มาตอนนี้เลยฟ่ะ.. “

“ …..อย่าเชียวนะ เดี๋ยวชนิปก็โกรธฉันอีกล่ะ “

แอนตี้หยิบสำลีก้อนใหม่มาชุบแอลกอฮอล์อีก

ครั้งและเช็ดรอบๆปากแผลทีละนิด ถึงแม้ว่าเจ้าตัวจะยังเผลอเช็ดโดนแผลของแจ็ค

อยู่บ้างก็เถอะแต่ก็กลับมาเช็ดใหม่อย่างระวังและเบามืออีกครั้ง

ก็ทำได้ดีเหมือนกันนี่….

แจ็คคิดขึ้นมาและมองอีกฝ่ายเช็ดแผลให้เขา

อย่างเงียบๆ

“ ต้องเอาพลาสเตอร์แปะป่าววะ? “

“ แผลทางยาวขนาดนี้ปิดไม่มิดหรอก ใช้ผ้าพันแผลพันไว้ชั่วคราวก็พอล่ะ “

เมื่อได้ยินดังนั้นแอนตี้จึงยิบผ้าพันแผลออกมา

จากกล่องพยาบาล

“ ขยับมานี่ “ แอนตี้สั่งให้คนตรงหน้าขยับเข้ามาใกล้ๆตน แต่ดูเหมือนแจ็คจะยังอึนๆกับคำพูดของเขา เลยไม่ได้ขยับตามที่แอนตี้พูด

“ ขยับมานี่สิฟะ มันทำไม่ถนัด “ แอนตี้สั่งอีกครั้ง แจ็คจึงค่อยๆเลื่อนเก้าอี้ขยับเข้าไปใกล้ๆคนตรงหน้า

ใกล้ชะมัด

 พอหันหน้าเขาหาตรงๆแล้วหน้าก็แทบจะติดกัน

เลยแหะ….แจ็คคิดอย่างงั้นแล้วก็ค่อยๆพินิจหน้าของอีก

ฝ่ายๆเล่นๆไปในระหว่างที่แอนตี้กำลังพันแผลให้เขา

แอนตี้เองทั้งหน้าตาก็แทบจะเหมือนเขาทุกอย่างเลยแหะ....

จะติดก็ตรงที่เจ้านี่มีนัยน์ตาสีดำที่ดูแตกต่างจากมนุษย์ทั่วไปและตาก็ไม่ใช่สีฟ้าเหมือนกับเขา แต่มันออกจะไปทางเขียวสะมากกว่า

เอ๊ะ…? ปกติที่คอของแอนตี้จะมีรอยบาดของมีดบาดอยู่ไม่ใช่หรือ

แจ็คเลิกคิ้วเมื่อมองมาที่ปากแผลที่เคย

เปิดจนมีเลือดไหลเยิ้มลงมาถูกเย็บปิด

ปากแผลเรียบร้อยแล้ว

แสดงว่าชนิปเป็นคนเย็บให้สินะ….

ก็ดีแล้วล่ะ ถึงจะไม่ตายก็เถอะ แต่เย็บปิดไว้ก็ยังดูดีกว่าตั้งเยอะ

แจ็คพยักหน้าเห็นด้วยกับความคิดของตัวเอง และนั่งอมยิ้มคนเดียวอย่างมีความสุขจนแอนตี้ต้องเหลือบตาไปมอง

โดนแค่นี้ก็บ้าไปเลยหรอฟะ….

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

“ ที่เหลือก็ให้ชนิปไปดูต่อเองแล้วกัน “ ไม่นานแผลก็ถูกพันเสร็จเรัยบร้อย ถึงมันจะออกมาชุ่ยๆ เพราะเขา เองก็ไม่ถนัดในเรื่องละเอียดอ่อนนี้สักเท่าไหร่

“...เฮ้อเจ้าหมอนั่นเวลานี้ดันก็ไม่อยู่สะอีก

น่าหงุดหงิดชะมัด” เมื่อพูดจบแอนตี้ถอนหายใจออกมา

“ จะว่าไปคนอื่นๆหายไปไหนกันหมดน่ะ? ทิ้งให้ฉันกับนายเฝ้าบ้านกันเนี่ยนะ...” แจ็คก็พึ่งมานึกได้ว่าวันนี้บ้านของเขาเงียบแปลกไปต่างจากวันอื่นๆเพราะเหล่าอีโก้ของเขาหายไปนี่เองเหลือไว้แค่คนตรงหน้าเขานี่แหละ

“ ออกไปข้างนอกมั้งเดี๋ยวก็กลับมากันเองล่ะ “

“ งั้นหรอ…..

เอ้อ! แอนตี้ขอบใจนะที่ทำแผลให้น่ะ ”

แจ็คยิ้มตาหยีส่งให้อีกฝ่ายอย่างสดใส แอนตี้อึ้งไปชั่วขณะกับรอยยิ้มของอีกฝ่าย พอตั้งสติได้ก็รับรู้ได้ถึงความร้อนบนใบหน้าของตน จึงเอื้อมไปขยี้ผมของคนตรงหน้าแก้เขินทันที

“ ทำอะไรของนายเนี่ย! “ แจ็คโวยวายกัยคนตรงหน้าที่จู่ๆก็มาขยี้ผมของ

ตนอย่างรวดเร็ว

“ ฉันล่ะโคตรเกลียดนายจริงๆ “ แอนตี้เบือนหน้าหนีและหันไปทางอื่นเพื่อที่จะไม่

ให้คนตรงหน้าเห็นใบหน้าของเขาที่ตอนนี้มันขึ้นสีแดงก่ำจนลามไปถึงใบหู

ใช่..เขาเขินแจ็ค  เขินรอยยิ้มของอีกฝ่ายที่ส่งมาให้เขาทั้งๆที่เขาก็

เห็นมันแทบจะทุกวันแท้ แต่ทำไมวันนี้กลับเขินขึ้นมาดื้อๆ สะอย่างงั้น

….บ้าชะมัด ร่างกายของเขามันต้องผิดปกติไปแล้วแน่ๆ  เขาเห็นด้วยกับความคิดนี้

ไม่มีทางที่เขาจะคิดอะไรกับเจ้านั่นแน่นอน….

.

.

ถึงแจ็คจะยังงงๆที่จู่ๆแอนตี้ก็มาขยี้ผมของเขาก็

เถอะ (และก็ยอมให้ขยี้ต่อไปจนฟูฟ่องสะยิ่งกว่า

ขนแมว)  แต่วันนี้ก็ถือว่าเป็นวันที่ดีของเขาที่ได้อยู่กับ

แอนตี้แบบที่ไม่ต้องมีการนองเลือดหรือฆ่าฟันใส่กัน สำหรับเขามันถือว่าเป็นโมเม้นที่หายากมากสำหรับคนหัวแข็งและเลือดร้อนอย่างแอนตี้ พวกเราแทบจะไม่มีช่วงเวลาที่ดีต่อกันได้เลย ถึงจะอยากคุยกันแบบดีๆก็เถอะ แต่ก็จบลงที่แอนตี้ยกมีดขึ้นมาเพื่อหวังจะเสียบเขาทุกที

พอมาในวันนี้ ถึงจะตกใจและกลัวว่าจะโดนสับขาหลอกก็

เถอะ แต่มันกลับเกินคาดสะงั้น นั่นจึงเป็นอะไรที่โคตรแรร์เลยสำหรับเขา

….ถึงมันจะวุ่นวายไปมากก็เถอะ  

แต่มันก็เป็นช่วงเวลาสงบศึกที่ดีวันนึงสำหรับเขา และถ้าเป็นไปได้ก็อยากจะให้มันเกิดขึ้นอีกครั้ง

อีกเหมือนกัน

ก็แค่สงบศึกชั่วคราวล่ะเนอะ : )