ฉันคือ...อลิซ

ลำดับตอนที่ #75 : EP : 75 ได้เจอกันแล้ว

EP : 75 ได้เจอกันแล้ว

“เราจะไปไหนกัน” โซมีเอ่ยถามเมื่ออลิซกำลังพากับเธอออกมาข้างนอกที่ตอนนี้พวกนางเงือกว่ายหน้าสวนกับพวกเธอเป็นระยะๆ พร้อมกับพูดว่าต้องตามหาให้เจอ

ตามหาอะไรกันนะ ทำไมเงือกสาวพวกนี้ถึงได้ดูกังวลกันขนาดนี้

“ไปหาแม่ของเธอ” อลิซบอกพลางว่ายน้ำเลี้ยวไปยังซ้ายมือที่มีพวกเงือกว่ายออกมาจากทางนี้

“พี่ของโซมีเหรอครับพี่” อลันเอ่ยถามอย่างไม่เข้าใจเพราะเมื่อพวกเขาตื่นขึ้นมาอลิซก็บอกให้เขาว่ายน้ำออกจากห้องโดยไม่ได้บอกหรืออธิบายอะไรกับพวกเขาเลย

“ใช่” อลิซตอบก่อนจะหยุดชะงักเมื่อห้องตรงหน้าของเธอนั้นมีเงือกสาวเฝ้าหน้าห้องอยู่สองตน อลิซหยุดนิ่งก่อนจะใช้ความคิดไปครู่หนึ่งก็โบกมือไปมาเงือกสาวของสองก็หยุดนิ่งไป

“มาเร็ว” อลิซร้องบอกก่อนจะรีบว่ายหน้าไปพร้อมกับเปิดประตูตรงหน้าไปด้วยความรวดเร็ว

อลันและโซมีมองอลิซก่อนจะรีบว่ายหน้าของเข้าไป และทันทีที่ทั้งสามเข้ามาในห้องร่างของทั้งสามก็ปรากฏตัวทันที

“มีเรื่องเร่งด่วนอะไรถึงได้….” ราชินีเงือกที่ว่ายออกมาจากห้องหนึ่งเอ่ยถามเพราะได้ยินเสียงเปิดประตูโดยมันผิดปกติ แต่ก่อนที่นางจะทันทีพูดจบประโยคดี ก็ต้องตกใจเมื่อเห็นกลุ่มที่อยู่ตรงหน้า

“คุณแม่!!”

“โซมี!!” โซร่าพูดขึ้นอย่างตกใจพร้อมกับกางแขนออกเพื่อรอกอดโซมีที่ว่ายพุ่งเข้ามาหานาง เมื่อนางได้กอดกับลูกสาวของนางน้ำตาของโซร่าก็ไหลออกมาทันที โดยเพราคิดว่าจะไม่ได้เจอกันอีกแล้ว

โซร่ากอดโซมีแน่นด้วยความคิดถึง ก่อนจะผละออกมาแล้วมองหน้าของโซมีเพื่อสำรวจ เหมือนกับนางมากจริงๆ ถ้าตัดเรื่องสีผมออกโซมีเหมือนกับนางทุกอย่าง

“เอ่อ คุณแม่ค่ะ คือว่านี่เพื่อนของหนูค่ะ” โซมีที่เริ่มตั้งสติได้ก็เอ่ยบอกพร้อมกับมองไปยังสองพี่น้องที่มองเธอกับคุณแม่กอดกันอยู่เงียบๆ

“เพื่อนของลูกเหรอ” โซร่าถามพลางมองเด็กทั้งสองที่ยืนมองพวกนางอยู่เงียบๆ ก่อนจะขมวดคิ้วเพราะลักษณะของทั้งนั้นไม่น่าจะใช่เผ่าเงือก แต่ก็ไม่น่าจะใช่มนุษย์เหมือนกัน

“พวกเราเป็นลูกครึ่ง” อลิซบอกแค่นี้หญิงสาวตรงหน้าก็คงจะเข้าใจนะ

“เราเข้าใจแล้ว ขอบใจพวกเธอทั้งสองคนมาที่ช่วยดูแลลูกสาวของเรา” โซร่าเอ่ยบอกเสียงนุ่มเพราะคิดว่าที่ลูกสาวของเธอนั้นถูกหาไม่เจอนั้นอาจจะเป็นเพราะเด็กสองคนนี้ที่ช่วยอำพรางตัวทำให้พวกลูกน้องของนางหาโซมีไม่เจอเสียที

“ไม่หรอก พวกเราก็มีส่วนผิดที่ทำให้โซมีมีอันตราย” อลิซบอกเพราะถ้าหากโซมีไม่ตามเธอมาก็คงไม่ต้องมาเจอเรื่องแบบนี้ แต่มันก็เหมือนกับเป็นโชคชะตาที่ทำให้โซมีพบเจอกับแม่ของเธอแต่ได้รู้ความจริงเกี่ยวกับแม่ของตัวเอง

“จริงสิ เรายังไม่ได้แนะนำตัวเลยนี่น่า เราชื่อโซร่าเป็นองค์ราชินีของเผ่าเงือกยินดีที่ได้รู้จัก” โซร่าเอ่ยบอกเมื่อนึกขึ้นมาได้ว่ายังได้แนะนำตัว

“ยินดีที่ได้รู้จักเช่นกันค่ะ ฉันอลิซส่วนนี่อลันน้องชายของฉันค่ะ” อลิซบอกพร้อมกับก้มหัวทักทายอีกฝ่ายไปด้วย

“ยินที่ได้รู้จักครับ” อลันบอกพร้อมกับก้มหัวตามผู้เป็นพี่สาวไป

“จริงสิ พรุ่งนี้เราจะจัดงานเลี้ยงเชิญพวกเธอเข้าร่วมด้วยนะ ถือเสียว่าพวกเธอเป็นแขกคนสำคัญของเรา” โซร่าเอ่ยบอกเมื่อนึกขึ้นมาได้ว่าพรุ่งนี้ก็จะจัดงานเลี้ยงแล้ว

“เป็นเกียรติมากเลยค่ะ” อลิซเอ่ยบอกเมื่อถูกโซร่าชวนร่วมงานนี้เธอไม่รู้ว่าตอนนี้พวกนั้นกำลังจะทดสอบอะไรกับเธอและอลันอีก

“พูดกับเราแบบธรรมดาเถอะ” โซร่าเอ่ยบอกเพราะมันดูห่างเหินกับคนที่ดูแลลูกสาวของเธอยังไงก็ไม่รู้

อลิซที่ได้ยินแบบนั้นก็พยักหน้ารับอย่างว่างายเพราะเธอไม่ถนัดกับคำพูดพวกนี้เท่าไรนัก

“เอ่อ คุณแม่ค่ะ แล้วหนูจะสามารถกลับไปเป็นมนุษย์ได้หรือเปล่าคะ” โซมีเอ่ยถามด้วยความกังวลใจ เธอยังอยากจะกลับไปใช้ชีวิตเหมือนคนปกติเหมือนเดิม

“ได้สิลูกรัก” โซร่าเอ่ยบอกพลางเอื้อมมือไปลูบหัวของโซมีเบาๆ ไปด้วย

“เดี๋ยวเราจะให้คนของเราไปจัดห้องให้นะ” โซร่าเอ่ยบอกก่อนจะหันไปมองยังประตูกำลังจะเอ่ยเรียกลูกน้องของตัวเองก็พึงนึกขึ้นมาได้ว่าทั้งสามเข้ามาได้ยังไงโดยที่ลูกน้องของนางไม่ส่งเสียงโวยวายอะไร ซึ่งมันผิดปกติ

“ฉันสะกดจิตพวกเขา” อลิซบอกที่เงือกทั้งสองนิ่งไปนั้นก็เป็นเพราะว่าเธอสะกดจิตทั้งสองเอาไว้ อลิซดีดเพื่อคลายการสะกดจิตเมื่อเห็นว่าโซร่านั้นจะเรียกใช้ทั้งสอง

“เข้าใจแล้ว” โซร่าเอ่ยบอกก่อนจะเอ่ยเรียกลูกน้องของนางเมื่อเห็นว่าอลิซคลายการสะกดจิตแล้ว

“ไปจัดห้องให้แขกของเราสองห้อง” โซร่าเอ่ยบอกก่อนจะหันไปมองอลันที่พูดขึ้น

“เอ่อ ห้องเดี๋ยวก็ได้ครับ ผมจะนอนกับพี่” อลันรีบเอ่ยบอกทันที เพราะเขาอยากจะนอนกอดพี่สาวของเขามากกว่า

“ตามใจพวกเธอ จัดแค่ห้องเดียวก็พอ” โซร่าเอ่ยบอก ก่อนจะหันไปสั่งลูกน้องของนางใหม่อีกรอบ

“เพค่ะองค์ราชินี” เงือกสาวที่อยู่ข้างนอกห้องก็ได้แต่มึนงง ก่อนจะเอ่ยรับคำก่อนจะไปบอกให้เงือกตนอื่นไปจัดห้องให้กับแขก

“แล้วนี่หิวหรือไม่ แม่จะได้ให้ลูกน้องไปเตรียมมาให้” โซร่าเอ่ยถามเมื่อพึ่งนึกขึ้นมาได้ว่านี่ยังเช้าอยู่เลยและลูกสาวของนางอาจจะยังไม่ได้ทานอะไร

“หิวแล้วค่ะ” โซมีบอกเพราะเธอยังไม่ได้ทานอะไรมาตั้งแต่เช้าเพราะรีบพากันออกมาจากห้อง

“เร่งเวลาจัดอาหารขึ้นโต๊ะด้วย” โซร่าร้องบอกอีกครั้งเมื่อเห็นว่าโซมีหิวแล้ว

“เพค่ะองค์ราชินี” เงือกสาวอีกตนตอบรับก่อนจะคำก่อนจะรีบออกไปบอกเงือกที่รับหน้าที่จัดอาหารเร็วขึ้น

“เราไปนั่งรอกันเถอะ” โซร่าเอ่ยบอกพร้อมกับว่ายนำทางทั้งสามไปยังโต๊ะอาหาร

มาแล้วจร้า แต่ยังไม่ได้แก้คำผิดเหมือนเดิมน่า ว่าจะอัพให้เมื่อวานแต่ไม่ทันจริงๆ เพราะมันเที่ยงคืนแล้ว

ซินเจียยู่อี่ ซินนี้ฮวดไช้ทุกคนน่า