ฉันคือ...อลิซ

ลำดับตอนที่ #61 : EP : 61 ชำระความแค้น

EP : 61 ชำระความแค้น

เพียงเห็นแค่นั้นอลิซก็หันไปมองแมททิวที่กำลังดิ้นไปมาให้หลุดจากโซ่ที่ถูกเธอล่ามเอาไว้

“ทุกอย่างมันจบแล้ว ฉันดีใจนะที่ได้ฆ่านายให้ตายกับมือของฉันเอง” อลิซบอกก่อนจะเอามีดออก มาแล้วกรีดไปที่ข้อเท้าทั้งสองข้างของแมททิวทันทีอย่างรวดเร็ว

“อ๊าก!! บ้าเอ้ย อย่าให้ฉันรอดไปได้นะ” แมททิวร้องลั่นก่อนจะตะโกนบอกทีเรียไปด้วย หากเขา รอดไปได้อีกครั้งเขาไม่ยอมปล่อยทีเรียไปแน่

“หวังว่ามันจะเป็นแบบนั้นนะ” อลิซบอกพลางกรีดไปที่ข้อมือทั้งสองข้างแมททิวอีกครั้ง ถ้าเธอเอา มีดเสียบหน้าอกของแมททิวอีกฝ่ายก็จะตายเร็วไป เธออยากให้อีกฝ่ายรับรู้ความทรมานก่อนตายนิดหน่อย

อลิซกลับมานั่งลงที่เก้าอี้ที่มุมห้องตามเดิม นั่งมองแมททิวที่ร้องโวยวายพร้อมกับดิ้นไปมาหวังจะให้โซ่ที่ล่ามตัวเองนั้นหลุดออก พอทำอะไรไม่ได้ก็หันมามองเธอแล้วก็พูดขึ้น

“ลูกน้องของฉันต้องตามหาฉันเจอแน่” แมททิวร้องบอกทีเรียที่นั่งไขว่ห้างมองเขาด้วยสายตาเรียบนิ่งแต่เขาเห็นว่ามุมปากของทีเรียกระตุกยิ้ม

“งั้นเรามาดูกัน” อลิซเอ่ยบอกพร้อมกับยิ้มนิดๆ เพราะลูกน้องของแมททิวนั้นคงคิดว่าเจ้านายตัวเองตายไปแล้ว คงไม่เสียเวลาตามหาแมททิวหรอกอย่างมากก็แค่หาสาเหตุว่าทำไมรถถึงขับตกหน้าผาแบบนั้น

“ดูเหมือนนายจะยังมีแรงเหลืออยู่” อลิซพูดขึ้นก่อนจะเดินเข้าไปหาแมททิวอีกครั้งแล้วใช้มีดเสียบไปเท้าของอีกฝ่ายอย่างแรงจนทะลุรองเท้าที่หุ้มเท้าของแมททิวอยู่

“อ๊าก!! ยัยบ้าเอ๊ย!!” แมททิวร้องลั่นลำพังแค่ถูกกรีดข้อมือข้อเท้าก็แย่พอแล้ว ยังมาถูกมีดเสียบเท้าอีก ทำให้เขาแทบทรงตัวยืนไม่ไหว

“ดูเหมือนยังมีแรงอยู่” อลิซเอ่ยบอกพลางเปลี่ยนเป้าหมายไปที่เท้าอีกครั้ง เธอลงมือเสียบมีดลงกับเท้าของแมททิวอีกครั้งทันทีอย่างรวดเร็วไม่รอให้อีกฝ่ายได้โวยวายเลยสักนิด

“อ๊าก!!!” คราวนี้แมททิวร้องเสียงดังกว่าเดิม เท้าที่ไม่มีแรงอยู่แล้วก็ยิ่งหมดแรงยืน เมื่อหมดแรงยืนก็ทำให้ตอนนี้แขนทั้งสองข้างต้องรับภาระรับน้ำหนักทั้งหมดแทน ทำให้แมททิวยิ่งเจ็บปวดมากกว่าเดิม

“อืม ยังมีแรงเหลืออยู่หรือเปล่าน่า” อลิซพูดขึ้นพลางเช็ดกับเสื้อของแมททิวไปด้วยก่อนจะยื่นมือไปจับหน้าของแมททิวให้เงยหน้ามามองตัวเอง

“ฉันรอเวลาที่จะได้เห็นนายในสภาพนี้นานมาก” อลิซบอกเพราะทุกวันเธอไม่เคยลืมเรื่องที่แมททิวทำเอาไว้กับเธอเลยสักนิด

“ฮะ…ฮ่าๆ” แมททิวหัวเราะแทบไม่ออกเขามองทีเรียก่อนจะยิ้มออกมาแล้วพูดขึ้นด้วยใบหน้าสะใจ

“ถึงยังไง…ทุกอย่างที่มันเป็นของเธอ…มันก็เป็นของฉันแล้ว…และเธอก็เอามันไปจากฉันไม่ได้” แมททิวเอ่ยบอกอย่างสะใจเพราะใครๆ ก็รู้ว่าทุกอย่างนั้นเป็นของเขา

ต่างจากทีเรียที่เมื่อก่อนไม่เคยเปิดเผยว่าธุรกิจทั้งหมดนั้นเป็นของเธอ แต่เขานั้นไม่ใช่เปิดเพราะเขาเผยว่าธุรกิจทุกอย่างนั้นเป็นของเขาทำให้ทุกคนรู้ว่านี้คือธุรกิจของเขา หากทีเรียเอาไปคงมีคนสงสัยเป็นแน่

“ใครบอกว่าฉันจะเอาธุรกิจพวกนั้นมากัน ฉันจะทำลายมันทิ้งต่างหาก และตอนนี้ฉันก็ทำสำเร็จแล้ว” อลิซเอ่ยบอกพร้อมกับร้อยยิ้มที่เหนือกว่า จากนั้นก็ปล่อยมือของตัวเองที่จับใบหน้าของแมททิวแล้วก็กลับไปนั่งเก้าอี้ตามเดิมพร้อมกับรอเวลาให้เลือดของแมททิวหมดตัวไปอย่างช้าๆ

“รู้อะไรมั้ย ทุกอย่างที่เกิดขึ้นกับนายน่ะ ฉันเป็นคนลงมือทำทั้งนั้น” อลิซเอ่ยบอกพร้อมกับยิ้มอย่างสะใจที่เห็นสภาพของแมททิว

“เป็นไป…ไม่ได้” แมททิวพูดเสียงเบาด้วยความไม่อยากจะเชื่อ เพราะเขาให้ลูกน้องของเขาสืบ มาแล้วมันไม่มีใครที่เกี่ยวข้องกับทีเรียหรือบ่งบอกว่าเป็นทีเรียเลยสักนิด

“เป็นไปได้สิ ที่นี่ก็เป็นฉันเองที่ฆ่าลูกน้องของนายแล้วไหนจะเหตุการณ์ที่นางส่งคนไปฆ่าเด็กสาวคน หนึ่งที่เล่นเทรดหุ้นเล่นได้เงินไปหลายร้อยล้าน รู้มั้ยฉันนะอยู่เบื้องหลังของทั้งหมดเลยนะ” อลิซบอกพลางกระดิกเท้าไปด้วยอย่างสบายๆ

แมททิวยิ่งได้ยินแบบนั้นก็เหมือนกับว่าเขานั้นอยู่ในสายตาของทีเรียตลอด โดยที่เขาทำอะไรอีก ฝ่ายไม่ได้เลยสักนิด

เขาพลาดตรงไหนกันนะ เขาเห็นกับตาว่าเธอตายไปแล้วนี่ แล้วทำไมเธอยังไม่ตายอีก คำถามนี่ วนเวียนในหัวของแมททิวอยู่แบบนั้น

อลิซนั่งอยู่ไปแบบเงียบๆ ก็เริ่มรู้สึกเบื่อทำให้เธอเอามีดเล่มเล็กออกมาจากแหวนมิติ ก่อนจะลากเก้าอี้ไปอยู่ตรงหน้าของแมททิวแล้วปามีดออกไปเล่นๆ มีดเล่มแรกปาไปที่ต้นขาข้างซ้ายก่อนจะเป็นต้นข้างขาขวา

“อ๊าก!! เวรเอ๊ย! แน่จริงฆ่าฉันเลยสิวะ” แมททิวร้องบอกอย่างอดไม่ได้ กับความเจ็บปวดที่แสนจะทรมานในเวลานี้

“ก็กำลังทำอยู่” อลิซบอกพลางปามีดออกไปอีกครั้ง และครั้งนี้มีดเสียบเข้าที่ต้นแขนข้างขวาแล้วก็ตามด้วยต้นแขนข้างซ้าย

“อ๊าก!!” แมททิวร้องอีกอย่าง บาดแผลของเขาก็ยิ่งระบม แถมเขายังรู้สึกปวดบาดแผลพวกนี้ขึ้นเรื่อยๆ อีกด้วย แล้วเขาก็ต้องร้องลั่นขึ้นมาอีกครั้งเมื่อมีดมันเสียบเข้ามาที่ดวงตาของเขา

“อ๊าก!!!!”

“อืม แบบนี้ค่อยสะใจหน่อย” อลิซพูดขึ้นเพราะตอนนี้มีดเล่มเล็กของเธอนั้นหมดไปแล้วก็เลยต้องหยุด น่าเสียดายที่เธอมีมันแค่นี้ รู้อย่างนี้น่าจะขโมยของโซมาสเตียนมามากกว่านี้หน่อยก็คงดี

อลิซนั่งมองร่างที่โชกไปด้วยเลือดของแมททิวด้วยสายตาเรียบนิ่งเมื่อเวลาผ่านไปนานร่างของแมททิวก็หมดลมหายใจ

เธอก็อยากจะเก็บแมททิวเอาไว้นานกว่านี้ แต่เธอยังมีเรื่องให้ทำอีก อีกอย่างเธอไม่อยากเสียเวลากับแมททิวอีกด้วย

อลิซลุกขึ้นก่อนจะเดินออกจากประตูไปพร้อมกับดีดนิ้วเบาๆ ทุกอย่างภายในห้องก็หายไปเหลือแค่ห้องที่ว่างเปล่าเท่านั้น

เธอเดินลงมาด้านล่างก็มีโซมาสเตียนขับรถมารอรับเธออยู่ ทั้งๆ ที่เธอบอกว่าไม่ต้องมาแท้ๆ แต่เขาก็ยังจะมารับเธออีก

“เรียบร้อยดีนะ” โซมาสเตียนตามมารออลิซนานแล้ว แต่ไม่ได้ขึ้นไปข้างบนเพราะอยากจะให้อลิซจัดการเอง เพราะดูจากท่าทางของอลิซเขาก็รู้แล้วว่าเธออยากจัดการเอง

“อืม ก่อนจะกลับแวะซื้อของที่ห้างด้วยนะ” อลิซครางตอบก่อนจะเอ่ยบอกโซมาสเตียนไปด้วย

“อืม” โซมาสเตียนครางตอบเบาๆ ก่อนจะขับรถออกไปเมื่ออลิซขึ้นรถแล้วเรียบร้อย

มาแล้วจร้า ได้แก้แค้นสักที