ฉันคือ...อลิซ

ลำดับตอนที่ #60 : EP : 60 เป็นไปไม่ได้

EP : 60 เป็นไปไม่ได้

“ฝากจัดการด้วย” อลิซบอกคาโลเพราะให้คาโลจัดการเรื่องให้มันน่าจะดีกว่า พวกเธอเดินเข้าไปในร้านดอกไม้ที่ไม่ได้รับความเสียหายอะไร

แต่ดูเหมือนว่าวันนี้พวกเธอจะไม่ได้เปิดร้านดอกไม้แล้วล่ะ หากเปิดคงมีคนสงสัยเป็นแน่ คงไม่ได้เปิดไปสักระยะหนึ่งนั้นแหละ เพราะมีคนเห็นตอนไฟไหม้ร้านดอกไม้เยอะพอสำควร

“ไม่ต้องห่วง” คาโลบอกถึงเธอไม่บอกเขาก็จะจัดการทุกอย่างให้อยู่แล้ว

“กลับไปพักเถอะ” โลแวนเอ่ยบอกพลางกดมือถือไปด้วย เพราะกำลังสั่งงานลูกน้องตัวเอง

“อืม ขอบใจมาก” อลิซพยักหน้ารับก่อนจะเอ่ยบอก จากนั้นก็มองไปรอบๆ แล้วพากันเดินออกจากร้านไป พลางคิดว่าอีกนิดเดียวเธอก็จะได้จัดการอีกฝ่ายแล้ว กลับบ้านไปวางแผนดีกว่า

“หวังว่ามันคงไม่ใช่พวกเดียวกันที่ตามตัวของพี่หรอกนะครับ” อลันพูดขึ้นหลังจากเดินมาขึ้นรถ เพราะช่วงนี้พี่สาวของเขามีเรื่องบ่อยๆ แถมทุกเรื่องที่เกิดขึ้นนั้นยังเกี่ยวข้องกับพี่สาวของเขาเท่านั้น

“ก็ตามที่เราคิด” อลิซบอกเพราะดูเหมือนว่าน้องชายของเธอจะฉลาดกว่าที่เธอคิด

“แล้วอย่างนี้เราจะทำยังไงกันดีครับ” อลันถามอย่างสงสัยเพราะมองไปทางไหนเขาก็คิดไม่ออก

“รอ” อลิซบอกแค่นั้นก็เงียบไป นัยน์ตาสีเขียวมองไปข้างนอกรถก่อนจะกระตุกยิ้มเบาๆ ที่มุมปาก อย่างอดไม่ได้

“บ้าเอ้ย ไปสืบมาว่าใครใช้บัญชีนี้” หลังจากได้รับรายงานจากลูกน้องแมททิวก็ต้องสบถออกมาอย่างหัวเสียเพราะธุรกิจที่เขายึดมาเป็นของตัวเองนั้นกำลังทำให้เขาเสียผลประโยชน์อย่างมาก

“ครับ” ลูกน้องเอ่ยตอบรับก่อนจะเดินออกไปสั่งงานลูกน้องตัวเองต่อ

“อย่าให้ฉันรู้ว่าแกเป็นใครไม่อย่างนั้นแกไม่ตายดีแน่” แมททิวพูดขึ้นอย่างโมโหพรุ่งนี้เขาจะต้องไปเจรจาธุรกิจด้วยทำให้เขาหงุดหงิดเป็นอย่างมาก

ร่างสูงโปร่งยืนพิงหลังกับต้นไม้พลางหลับตาไปด้วย อลิซในตอนนี้นั้นได้มายังจุดที่เธอคิดว่าเป็นจุดอับไม่มีคนผ่านมาทางนี้มากนัก

เธอมายืนรอรถของแมททิวที่จะขับผ่านมาทางนี้ อย่างใจเย็น ในใจของเธอนั้นก็พลันเต้นระรัวด้วยความตื่นเต้นที่จะได้จัดการอีกฝ่าย

และเมื่อคืนเธอก็เพิ่งเล่นงานอีกฝ่ายไป คงจะทำให้แมททิวหัวเสียไม่น้อย ถึงอีกฝ่ายจะบล็อกบัญชีที่เธอเคยใช้เล่นเทรดหุ้นแล้วก็ตาม แต่เธอก็สมัครใหม่ได้ เพราะเมื่อคืนเธอได้ใช้บัญชีของโซมาสเตียนเล่นได้มาหลายล้านอยู่เหมือนกัน

อลิซหลับตาไปฮัมเพลงไปด้วยเพื่อฆ่าเวลาและไม่นานก็ถึงเวลาเสียงเครื่องยนต์ดังแผ่วเบาของรถหรูทำให้อลิซลืมตาขึ้นก่อนจะยิ้ม

เธอดีดนิ้วเบาๆ รถที่ขับมาดีๆ ก็หักหลบเข้าข้างทางทำให้เสียหลักลงข้างทางและทางที่รถลงไปนั่นเป็นหน้าผาชันทำให้ใครที่มาเห็นต่างก็คิดว่าคงไม่มีทางรอดอย่างแน่นอน

อลิซลอยตัวลงไปยังจุดที่รถตกเมื่อครู่ก่อนจะดีดนิ้วอีกครั้งทุกอย่างก็หยุดลงอลิซลอยเข้าไปใกล้รถก่อนจะเปิดประตูรถด้านหลัง

ก่อนจะดึงร่างของแมททิวที่นั่งตัวเกร็งซีสีหน้าซีดเผือกออกจากรถ ไม่นานรถคันนั้นก็ขยับอีกครั้งมันก็ตกลงไปข้างล่างพร้อมกับระเบิดเสียงดังลั่น

จากนั้นก็พาไปที่หลบซ่อนที่เธอเตรียมเอาไว้ ซึ่งมันก็คือโรงแรมร้างของแมททิวนั้นเอง อลิซจับแมททิวล่ามกับโซ่ที่เตรียมเอาไว้ จากนั้นก็แค่รอให้แมททิวตื่น

อลิซยกถังน้ำสาดไปที่แมททิวทันที ซึ่งน้ำที่สาดไปนั้นมันเป็นน้ำเย็นทำให้แมททิวสะดุ้งก่อนจะลืมตาขึ้นมาอย่างมึนงง จากนั้นก็มองไปยังรอบๆ อย่างสับสน

“เกิดอะไรขึ้น นี่ฉันยังไม่ตายอีกเหรอ” แมททิวพูดขึ้นด้วยความไม่อยากจะเชื่อ เพราะเขาจำได้ว่ารถที่เขาขึ้นอยู่นั้นตกหน้าผา แต่ก่อนที่เขาจะได้คิดอะไรไปมากกว่านั้นก็ต้องหยุดชะงักลงเมื่อได้ยินเสียงหวาน

“ตอนนี้ไม่ แต่อีกไม่นานไม่แน่” อลิซเอ่ยบอกพลางเดินเข้าไปหาแมททิวที่มองเธอด้วยสีหน้าตกใจ

“เธอ!” แมททิวเรียกอีกฝ่ายด้วยความตกใจ ตอนนี้เขามึนงงไปหมดแล้ว ว่ามันเกิดอะไรขึ้น ไม่ใช่ว่าเขาฆ่าเธอตายไปแล้วหรอกเหรอ

“ตกใจหรือไง” อลิซเอ่ยบอกเพราะเธอได้เปลี่ยนไปเป็นทีเรีย ซึ่งเธอเห็นว่าแมททิวมีสีหน้าตกใจเป็นอย่างมาก

“เป็นไปไม่ได้ ฉันฆ่าเธอตายไปแล้วนี่” แมททิวพูดขึ้นด้วยความไม่อยากจะเชื่อ เพราะเขาฆ่าเธอกับมือของเขาเอง

“ก็อย่างที่นายเห็น รู้มั้ยฉันนะคิดถึงนายมากเลยนะ” อลิซเอ่ยบอกพลางเดินเข้าไปใกล้แมททิวขึ้นเรื่อยๆ

“ปะ…เป็นไปไม่ได้” แมททิวพูดขึ้นเมื่อเห็นทีเรียใกล้ๆ  เขาก็ต้องตกใจยิ่งขึ้น วูบแรกเขาคิดว่าเขาคงตาฝาด แต่เมื่อได้เห็นหญิงสาวใกล้ๆ เขาก็รู้แล้วว่าทุกอย่างมันคือเรื่องจริง

“เป็นไปได้สิ” อลิซบอกพลางลูบหน้าของแมททิวไปมาเบาๆ ก่อนจะเลื่อนมือมาบีบคางแมททิวแน่นแล้วพูดขึ้นเบาๆ

“เป็นไงบ้างล่ะของขวัญจากฉันเมื่อคืน” อลิซเอ่ยบอกพลางยิ้มหวานเสียจนดูน่าขนลุก

“เป็นฝีมือของเธองั้นเหรอ” แมททิวถามเพราะตามที่เขาสืบมามันไม่ใช่ทีเรีย แต่เรื่องนั้นช่างมันก่อนเพราะสิ่งที่เขาสงสัยก็คือทีเรียพาเขาออกมาจากรถที่กำลังจะตกหน้าผาได้ยังไง เพราะดูยังไงมันก็ไม่น่าเป็นไปได้

“แน่นอนสิ คงภูมิใจมากสินะที่ยึดทุกอย่างที่เป็นของฉันไปได้นะ” อลิซตอบพร้อมปล่อยมือที่บีบคางของแมททิวอยู่ จากนั้นก็เช็ดมือกับผ้าเช็ดหน้าแล้วโยนมันทิ้งไป ก่อนจะกอดอกแล้วพูดขึ้นมาอีกครั้งด้วยสีหน้าดูถูก

“ของที่นายเอาไปจากนี้มันจะต้องหายไป” อลิซบอกที่เขาไม่เอามาเป็นของตัวเองเพราะมันจะผิดสังเกตปล่อยให้มันเป็นแบบนี้นั้นแหละดีแล้ว เธอไม่อยากยุ่งเกี่ยวกับเรื่องพวกนี้อีกแล้ว ไม่อยากให้โคลันกับอลันตกอยู่ในอันตรายอีกแล้ว

และไม่ว่าใครมันทำให้ทั้งสองต้องบาดเจ็บเธอไม่ปล่อยเอาไว้แน่

ในขณะที่อลิซกำลังคิดอยู่นั้นมือถือของเธอก็สั่นขึ้นมา เธอหยิบมันมาดูก่อนจะยิ้มออกมานิดๆ เมื่อ ได้รับรายงานจากโซมาสเตียน

“ทุกอย่างเรียบร้อยแล้ว”  

มาแล้วจร้า