ฉันคือ...อลิซ

ลำดับตอนที่ #6 : EP : 6 ไม่รับฝาก

EP : 6 ไม่รับฝาก

อลิซเดินซื้อของกินมากมายเพื่อเอากลับไปทำอาหารกินเองที่บ้าน ถุงมากมายถูกแย่งออกไปจากมือของเธอ ซึ่งก็ไม่ใช่ใครที่ไหนเป็นอลันนั้นเอง

“พี่เอาเงินจากไหนมาซื้อเนี่ย ไม่ใช่ว่า…” อลันเอ่ยถามพร้อมกับทำหน้าตกใจ เหมือนอยากจะพูดแต่ก็ไม่อยากจะพูด

“ไม่ใช่แม่หรอก” พวกเธอไม่อยากจะยุ่งเกี่ยวกับคนฝั่งทางนั้นอีกไม่ว่าจะกรณีใดๆ ก็ตาม

อลันไม่พูดอะไร เพราะเขาก็รู้สึกไม่ต่างจากพี่สาวของตัวเองเท่าไร ไม่อยากจะยุ่งเกี่ยวกับคนพวกนั้นเลยแม้แต่นิดเดียว

“แล้วพี่เอาเงินมาจากไหน” อลันยังไม่หายสงสัยว่าอลิซเอาเงินมาจากไหนถึงได้ซื้อของเยอะแยะแบบนี้ได้

“เอาไว้บอกพร้อมกับพ่อดีกว่า” อลิซหันไปมองอลันที่ทำหน้าอย่างรู้แล้วก็สงสัยก็เลยอยากจะแกล้งน้องชายของเธอเล่นนิดๆ

“โธ่ ระหว่างเรามีความลับกันด้วยเหรอครับ” อลันทำหน้างอใส่พี่สาวตัวเองเมื่อถูกอลิซแกล้ง

“ไม่บอกหรอก” อลิซเอ่ยอลันก่อนจะพากันเดินกลับบ้านด้วยกันตลอดทางก็ชวนพูดคุยกันไปเรื่อย มีเด็กสาวบ้างคนที่ดูจะชอบอลันแต่พอเห็นเธออยู่ข้างอลันก็ทำหน้ารังเกียจพร้อมกับพูดจาเสียดสี

“ยัยอ้วนนั้นกล้าดียังไงมาเดินกับหนุ่มรูปหล่อนั้นกัน”

“ใช่ๆ ไม่ดูตัวเองเอาไว้ซะเลย”

“อิจฉาหรือไง” อลิซพูดขึ้นพร้อมกับมองหน้าอีกฝ่ายไปด้วยสายตาน่ากลัว จนทั้งสองสะดุ้งแล้วพากันเดินหนีไป

“ฝากไว้ก่อนเถอะยัยอ้วน!”

“ไม่รับฝาก” อลิซบอกก่อนที่ทั้งสองจะเดินไป โดยที่มีอลันหัวเราะตลอดทางเพราะถูกใจกับคำพูดของพี่สาวตัวเอง

“นี่ล่ะๆ ผมชอบ ในที่สุดพี่ก็รู้จักตอบโต้กับไปสักที” เธอลืมไปว่าอลิซคนก่อนไม่รู้จักตอบโต้เหมือนกับเธอ อลิซคนก่อนนั้นได้แต่ยอมเพราะคิดว่าทนไว้เพราะคิดว่าอีกเดียวก็จบแล้ว แต่มันไม่ใช่หรอกคนพวกนั้นยิ่งยอมก็จะยิ่งได้ใจมากขึ้น เพราะเราเอาแต่เงียบไม่ยอมตอบโต้กลับไป

ทันทีที่มาถึงบ้านอลิซก็ทำอาหารทันที หน้าของเธอยังไม่หายบวมดี ก็เลยไม่อยากให้พ่อเห็นมัน แต่มันเลี่ยงไม่ได้ เพราะยังไงพ่อก็ต้องรู้เข้าสักวัน

“โอ้! ได้กลิ่นหอมไปยังข้างนอกเลย” โคลันเอ่ยทักก่อนที่ตัวจะเข้ามาในบ้านเสียอีก

“มันบดอบชีสเบคอนครับพ่อ” อลันตอบด้วยน้ำเสียงสดใส พลางมองอาหารที่อลิซทำอย่างอดไม่ได้ที่จะรู้สึกทึ่งในความสามารถของพี่สาวตัวเอง

“ห้ะ! ล้อพ่อเล่นใช่มั้ย” โคลันร้องอย่างตกใจ ก่อนจะวิ่งเจ้ามาในบ้านทันที เพราะค่าใช้จ่ายภายในบ้านไม่ได้มีมากพอที่จะซื้อพวกนี้มากินกันได้

“เรื่องจริงพ่อ” อลันบอกโดยไม่ได้หันไปดูหน้าตาของพ่อตัวเองเลยสักนิด

“อลิซ คือว่านะ ค่าใช้จ่ายเดือนนี้ไม่พอที่จะใช้จ่ายค่าเช่าบ้านพ่อว่าเราประหยัดๆ กันดีกว่านะ” โคลันเอ่ยบอกอย่างไม่ให้กระทบกระเทือนจิตใจของผู้เป็นลูกสาว ที่ลูกทั้งสองต้องมาลำบากแบบนี้ก็เพราะเขา แต่เพื่อความอยู่รอดของพวกเขาทั้งสามจึงต้องช่วยกันประหยัดเงิน

“เข้าใจแล้วค่ะพ่อ ตอนนี้อลิซคิดว่าพ่อต้องไปอาบน้ำก่อนนะคะ เพราะเรามีเรื่องต้องพูดกัน” อลิซเอ่ยบอกยิ่งเห็นสีหน้าของโคลันที่พยายามบอกเธอด้วยเหตุผลแบบนั้นเพราะกลัวว่าพวกเธอจะเสียใจ

อลันรู้หน้าที่ดีว่าต้องทำยังไงก็เลยดันพ่อตัวเองเข้าไปในห้องน้ำ เพราะจะได้รู้เรื่องที่พี่ไปทำอะไรถึงได้เงินซื้ออาหารดีๆ แบบนี้ หวังว่าพี่เขาจะไม่คิดสั้นทำงานพวกนั้นหรอกนะ

“เอาล่ะค่ะ ก่อนอื่นเลยเรามานั่งกินไปคุยไปด้วยดีกว่า” อลิซพูดขึ้นมาหลังจากที่พ่อของเธออาบน้ำเสร็จแล้ว

“เอ่อ อืม” โคลันทำตามอย่างว่างาย นานแล้วที่เขาไม่ได้กินอาหารดีๆ แบบนี้ และเขาก็สงสัยด้วยว่าหน้าของลูกสาวเขาไปโดนอะไรมาถึงไปบวมแบบนั้น หวังว่าคงไม่ใช่อย่างที่เขาคิดหรอกนะ ไม่อย่างนั้นเขาคงรู้สึกผิดมากแน่ที่ช่วยอะไรลูกของเขาไม่ได้

“อลิซไม่ได้เอาเงินของพ่อที่จะเก็บเอาไปจ่ายค่าเช่าบ้านหรอกนะคะ เพราะงั้นอย่ากังวลไปเลยค่ะ” อลิซบอก เมื่อเห็นสีหน้าคิดหนักของโคลัน

“แล้วอลิซเอาเงินมาจากไหนล่ะลูก” โคลันเอ่ยถามโดยที่ก็ยังสงสัยเรื่องหน้าของอลิซอยู่ แต่เขาเลือกที่จะบอกอีกเรื่องแทนเพราะหากลูกสาวของเขาอยากจะบอกก็คงจะบอกเอง แล้วถ้าอลิซไม่ได้เอาเงินที่เก็บเอาไว้จ่ายค่าเช่าบ้านแล้วจะเอาเงินมาจากไหน สิ่งนี้ทำให้เขาสงสัยและอยากจะรู้มากกว่า เพราะถ้าจะเอาเงินจากฝั่งนั้นคงไม่มีทางเพราะอลิซเกลียดคนฝั่งนั้นยิ่งกว่าอะไรดี

“อ้อ พอดีอลิซเข้าไปในสมุดแล้วได้เจอกับหนังสือเล่มหนึ่งที่บอกเกี่ยวกับการหาเงินนะคะ” อลิซพูดก่อนจะตักซุปครีมเห็ดขึ้นมากิน

“แล้วยังไงต่อ” ทั้งโคลันและอลันต่างพากันถามต่อด้วยความอยากรู้

“อืม อลิซก็แค่ทำตามนะคะ และมันก็ได้ผลเกินคาด” อลิซตอบต่อไม่ได้บอกออกไปจนหมดรอให้ทั้งสองถามต่อเอง

“แล้วมันคืองานอะไรผิดกฎหมายหรือเปล่า” โคลันถามเพราะไม่อยากให้ลูกสาวของเขาทำผิดกฎหมาย ไม่อยากให้ไปเสี่ยงกับเรื่องพวกนั้น

“ไม่ผิดค่ะ จะเรียกว่างานก็ไม่ถูก เพราะมันเป็นการคาดเดาทั้งนั้นค่ะ” อลิซตอบ ก่อนจะตัดมันบดอบชีสเบคอนใส่จานให้อลันดูเหมือนจะชอบเป็นพิเศษ

“มันมีงานแบบนั้นด้วยเหรอ” โคลันถามเพราะเขาไม่เคยได้ยินมาก่อนเลยว่ามีของแบบนี้อยู่ด้วย

“เอ่อ อลิซโอนเงินเข้าบัญชีพ่อแล้วนะ อย่าลืมไปตรวจดูนะคะ”  เธอบอกก่อนจะคิดขึ้นมาได้ว่าจะซื้อหุ้นที่บริษัทหนึ่งเอาไว้ แต่เพราะเธอยังเด็กก็เลยทำไม่ได้ คงต้องในพ่อของเธอออกหน้าให้นั้นแหละ

“โอนมาเหรอ เดี๋ยวพรุ่งนี้พ่อไปตรวจดูก็ได้” โคลันทำหน้างงก่อนจะพยักหน้ารับอย่างเข้าใจ คงไม่ได้มากมายเป็นหลักหมื่นหรอกมั้ง อย่างมากก็น่าจะหลักร้อยหรือไม่ก็หลักพันเท่านั้น

“สิ้นเดือนเราย้ายบ้านกันมั้ยคะ” อลิซเอ่ยถามนั้นทำให้โคลันที่เพิ่งหายห่วงเรื่องค่าเช่าบ้านถึงกับสำลักน้ำที่กำลังดื่มพอดี

“เอ่อ” โคลันไม่รู้จะตอบยังไงดีเพราะไม่มีที่ไหนถูกกว่าบ้านหลังนี้อีกแล้ว

“เงินในบัญชีพ่อน่าจะเหลือเยอะเลย” อลิซพูดพร้อมกับส่งยิ้มแบบมีเลศนัยไปให้ผู้เป็นพ่อที่ทำตัวไม่ถูก

“เอ่อ พ่อจะลองหาๆ ดู” โคลันเอ่ยรับปากอย่างช่วยไม่ได้ ถึงแม้จะคิดว่าอย่างน้อยก็เหลือเงินไว้เอาใช้ในตอนที่เขาตกงานก็น่าจะพอใช้ได้ไปหลายวัน

“ไม่ต้องคิดมากหรอกค่ะหาไม่ได้ก็ไม่เป็นไร” อลิซบอกเพราะเห็นสีหน้าคิดหนักของโคลันแล้วไม่อยากจะเร่งรัดอีกฝ่ายนัก

“กินต่อเถอะพ่อ อาหารมันจะเย็นหมดแล้ว” อลันบอกเขาฟังทุกประโยคที่ทั้งสองพูดกันแต่ที่ไม่พูดแทรกเพราะว่าเพลินกับอาหารที่อยู่ตรงหน้าแค่นั้นเอง

หลังจากนั้นทั้งสามก็นั่งทานอาหารกันต่อ จากนั้นโคลันก็ขอตัวไปนอนก่อน ส่วนอลิซก็ไล่ให้อลันไปอาบน้ำก่อน เพราะเธอต้องล้างจานต่อ ถึงจะอาบน้ำ

“พี่ผมอาบเสร็จแล้ว” อลันบอก ก่อนจะเช็ดผมไปด้วย

“อืม” อลิซขานรับก่อนจะเตรียมตัวไปอาบน้ำ พร้อมเข้านอนโดยปล่อยให้อลันอ่านหนังสือก่อนสอบเหมือนเดิม

มาแล้วมาดึกหน่อยต้องขอโทษด้วยน่า