ฉันคือ...อลิซ

ลำดับตอนที่ #51 : EP : 51 จับตัวผิด

EP : 51 จับตัวผิด

จากนั้นมิทโตก็ขอให้นักเรียนทุกคนออกไปตามหาโซมี โดยพากันแบ่งกลุ่มกันไป แยกย้ายกันไปคนละสถานที่

อลิซก็แยกตัวออกมาเดินตามหาอย่างไม่ได้รีบเร่งอะไร เธอกะว่าจะรอให้เพื่อนคนๆ ออกห่างจากเธอไปสักหน่อย จะได้ใช้เวทย์มนต์ หาตัวของโซมี แต่ในระหว่างที่พวกเธอเดินไปเกือบจะถึงตรงบริเวณหน้าผาเธอก็ได้ยินเสียงของผู้พูดขึ้น

“แน่ใจนะว่าจับไม่ผิด”

“แน่ใจสิ”

“แต่ฉันว่ามันแปลกๆ นะ”

“แปลกยัง รีบไปเถอะ ก่อนที่พวกนั้นจะรู้ตัว”

“ไอ้บ้าเอ้ย พวกมันรู้ตัวแล้ว”

อลิซมองชายคนหนึ่งที่เดินออกมาจากต้นไม้จากนั้นก็พูดขึ้นพร้อมกับเล็งปลายกระบอกปืนมาที่เธอ ก่อนจะเบี่ยงไปทางอลัน

เธอรีบคว้าตัวของอลันหลบไปยังข้างทางทันทีอย่างรวดเร็ว ก่อนจะมองว่าพวกนั้นใส่ปืนเก็บเสียงคงเพราะไม่อยากให้คนอื่นรู้

อลิซหันไปสบตากับอิลไลที่อยู่ฝั่งตรงข้ามก่อนจะส่งสัญญาณมือให้กับอีกฝ่ายส่วนเธอก็พาอลันหนีอ้อมไปอีกฝั่ง คนพวกนั้นต่างก็พากันระดมยิงปืนใส่พวกเธอกันอยู่ แม้จะหาพวกเธอไม่เห็นก็ตาม

“ช่างมัน รีบพาตัวเด็กนี่ไปกันเถอะ” ชายคนหนึ่งอุ้มร่างของโซมีที่สลบอยู่ก็พูดขึ้นพร้อมกับรีบพากันวิ่งออกจากตรงนั้นให้เร็วที่สุดก่อนที่จะมีคนอื่นมาเห็น

“บ้าเอ้ย เมื่อกี้ฉันเห็นผู้หญิงสวยๆ ด้วยคนหนึ่ง ถ้าจับไปเจ้านายต้องชอบแน่” ชายอีกคนเอ่ยอย่างหัวเสีย พร้อมกับพูดบอกเพื่อนของตัวเองไปด้วย

“งั้นพวกแก่ไปจับผู้หญิงคนนั้นมาด้วย แล้วไปเจอกันที่รถ” ชายที่อุ้มโซมีสั่งก่อนจะรีบพากันไปยังรถที่จอดอยู่ไม่ไกล

“เข้าใจแล้ว” ชายคนนั้นพูดขึ้นพร้อมกับยิ้มที่มุมปากอย่างถูกใจ

อลิซมองพวกมันพูดกันก็พอจะสรุปได้ว่ามันไม่ใช่แผนของพวกโซมีที่วางเอาไว้เล่นงานเธอ แต่อาจจะเป็นเพราะครอบครัวของโซมีไปขัดขวางประโยชน์ของใครเข้าก็เลยถูกจับตัวไป นี่เป็นเพียงการคาดเดาของเธอเท่านั้นไม่รู้ว่าจริงหรือเปล่า

“หวังว่าคุณแมททิวคงจะชอบนะ”

เพียงแค่ได้ยินชื่ออลิซก็รู้ได้ในทันทีเลยว่าเป็นใคร แต่แปลกก็คือไม่ใช่ว่าหมอนั่นต้องการตัวของเธอหรอกหรือ

จับตัวผิด ใช่มันต้องใช่แน่ๆ พวกนั้นเข้าใจว่าโซมีคือเธอนั้นเอง อ่า ยอมให้ถูกจับไปดีหรือเปล่าน่า

“พี่ ผมว่าเราทำเป็นไม่เห็นดีกว่า” อลันบอกเพราะเขารู้สึกไม่ชอบโซมีตั้งแต่ที่รู้ว่าพากันกลั้นแกล้งพี่สาวของเขาแล้ว

อลิซเงียบเพราะยังใช้ความคิดอยู่ว่าจะช่วยไม่ดี แต่สุดท้ายก็ตัดสินได้ เธอมองอลันก่อนจะพูดขึ้น

“เดี๋ยวพี่มา” บอกแค่นั้นก่อนจะพุ่งตัวออกไปทันที เพื่อไปยังกลุ่มคนที่พาตัวของโซมีไป ที่เธอไม่ต้องห่วงอลันเพราะเธอได้ให้ถาคาบังตาเอาไว้แล้วรับรองคนพวกนั้นมองไม่เห็นอลันอย่างแน่นอน

“พี่” อลันได้แต่เรียกพี่สาวของตัวอง ที่วิ่งหนีหายไปไกลแล้ว จนมองไม่เห็นเงาของพี่สาวของเขาแล้ว

“แล้วพวกนั้นไปไหนกันหมดแล้ว” อลันพูดขึ้นก่อนจะมองหาพวกแวมไพร์ทั้งห้าไปด้วย

อลิซวิ่งตามกลุ่มคนพวกนั้นมาจนถึงรถที่จอดอยู่ไม่ไกลจากหน้าผาที่ห่างออกมา ถ้าจะพาโซมีหนีมีอยู่สองทางไม่กระโดดลงน้ำก็วิ่งหนีเข้าป่า ที่อยู่อีกฝั่งหนึ่งไป เธอมองพวกนั่นที่เปิดประตูรถ โดยที่กำลังจะวางร่างของโซมีก็เบาะ

เธออาศัยช่วงจังหวะที่มีชายคนหนึ่งแยกตัวออกมาเดินไปยังฝั่งทางป่า เธอรีบพุ่งตรงเข้าไปหาก่อนจะฟาดสันมือลงไปที่ท้ายทอยของอีกฝ่ายจนสลบ ดีที่คนกลุ่มนี้มีกันอยู่สามคน เธอหยิบปืนของอีกฝ่ายขึ้นมา ก่อนจะย่องไปที่รถอย่างรวดเร็ว จากนั้นก็ลั่นไก่ปืนใส่คนทั้งสองอย่างรวดเร็ว ก็ที่มันเป็นปืนเก็บเสียงเลยทำให้เธอทำงานได้ง่ายขึ้น

อลิซมองโซมีที่นอนสลบอยู่ก็อดไม่ได้ที่จำสำรวจร่างกายของอีกฝ่ายไปด้วยว่ามีตรงไหนได้รับบาดเจ็บหรือเปล่า พอเห็นว่าไม่มี ก็จัดกรอุ้มอีกฝ่ายทันที เพราะด้วยความที่โซมีนั้นตัวเล็กกว่าเธอมากทำให้เธออุ้มได้อย่างสบายๆ ไม่ได้ลำบากอะไร

แต่ก่อนที่พวกเธอจะได้ไปไหนไกล หูของเธอก็พลันได้เสียงรถที่ขับมาทางนี้เสียก่อน มันมากันไม่ใช่น้อยๆ นั้นทำให้เธอขมวดคิ้วทันที

อลิซมองไปยังหน้าผากับในป่าอย่างลังเล จนสุดท้ายก็จัดการพาโซมีเข้าป่าไป ก็อยากจะพาลงน้ำอยู่ แต่คิดอีกที พาหนีเข้าป่าน่าจะดีกว่า

อลิซวิ่งไปก็ใช้หูฟังเสียงรอบข้างไปด้วย สายตาก็กวาดมองไปสิ่งที่อยู่รอบตัวไปด้วย เพื่อจดจำทางไปด้วย

ไม่นานพวกเธอก็มาหยุดที่อยู่หนึ่งที่เป็นต้นไม้ใหญ่ เธอตัดสินใจลอยตัวเพื่อจะหลบอยู่บนต้นไม้แทน เพราะหากวิ่งไปแบบนี้กลัวว่าจะไม่ได้อะไรเลย

อลิซมองคนในอ้อมแขน ก่อนจะวางร่างบางนั่งกับกิ่งให้ใหญ่โดยที่นอนพิงไหล่ของเธอ กิ่งไม้ที่เธอเลือกนั้นใหญ่พอที่จะนั่งได้อย่างสบายๆ

แถมยังสามารถหลบซ่อนคนพวกนั้นได้ด้วย น่าเสียดายที่เธอใช้เวทย์มนต์ กับโซมีได้ เพราะหากเธอใช้พวกผู้อาวุโสพ่อมดแม่มดต้องมาจับตัวเธอไปแน่

เธอรู้สึกแปลกใจนิดหน่อย เพราะเธอเป็นลูกครึ่งจำเป็นต้องยึดกฎของพวกพ่อมดแม่ด้วยเหรอ แบบนั้นมันไม่ค่อยยุติธรรมสำหรับพวกเธอเท่าไร

น่าจะมีกฎเอาไว้สำหรับพวกลูกครึ่งอย่างพวกเธอต่างหากไปเลยจะได้ไม่ยุ่งอยาก

“อื้อ!” ร่างบางที่กำลังมึนงงอยู่ก็ครางออกมาเบาๆ พร้อมค่อยลืมตาขึ้นมาแต่พอเห็นภาพที่ปรากฏตรงหน้าก็ตกใจ โซมีตกใจจนเอียงตัวไปด้านข้าง และตกใจมากขึ้นเมื่อรูสึกกว่าตัวเองกำลังอยู่บนต้นไม้และกำลังจะตกจากต้นไม้

พรึบ!

“อย่าดิ้น” อลิซที่คว้าตัวของโซมีเอาไว้ได้ทันก็พูดบอกทันที เพราะอีกฝ่ายดิ้นเมื่อถูกเธอรั้งตัวเข้ามาแนบชิดกับตัวของเธอ

 

มาแล้วจร้าาาาาาา   

ยังไม่ได้แกคำผิดน่า หากมีคำผิดเม้นบอกได้จร้า 

เราพึ่งพิมพ์เสร็จเมื่อกี้นี่เอง เลยรีบเอามาอัพก่อนเพื่อมีใครรออ่าน