ฉันคือ...อลิซ

ลำดับตอนที่ #35 : EP : 35 ผิดปกติ

 

EP : 35 ผิดปกติ

“พี่” ก่อนที่เธอจะเดินออกจากห้องไปอลันก็มาพอดีเธอเห็นผู้ชายที่เธอบอกว่าอลันมีเรื่องต่อยกับพวกมอห้ายืนหลบอยู่ไกลๆ

“ว่าจะกลับบ้านนะ จะกลับด้วยกันมั้ย” อลิซถามเรื่องของเธอคงรู้ไปทั้วทั่งโรงเรียนแล้วแน่ๆ

“กลับครับ งั้นเดี๋ยวผมไปเอากระเป๋าก่อนนะ” อลันบอกก่อนจะวิ่งไปห้องตัวเองเพื่อไปเอากระเป๋าก่อนจะวิ่งกลับมาด้วยความรวดเร็วเพราะกว่าว่าพี่สาวตัวเองจะรอ

เมื่อกี้เขาเห็นแวบๆ ว่ามีผู้หญิงกว่าสี่สิบคนนอนเป็นปลาขาดน้ำอยู่ในห้องเรียนของพี่สาวเขาด้วย

“พี่ไม่เจ็บตรงไหนใช่มั้ย” อลันถามเพื่อความแน่ใจเพราะเขาไม่แน่ใจ เพราะพี่สาวของเขาอาจจะเจ็บภายในก็ได้

“ไม่” อลิซบอกก่อนจะพากันเดินไปหลังโรงเรียนเพราะด้านหน้ามียามเฝ้าอยู่พวกเธอออกไปไม่ได้  พวกเธอพากันเดินไปจนถึงหัวมุมจากนั้นก็เลี้ยวซ้ายแล้วพากันขึ้นกับรถไฟฟ้า

“รู้อย่างนี้ซื้อรถอีกคันให้มาสเตียนขับรถมารับพวกเราดีกว่า” อลันพูดขึ้นในที่กำลังเดินเข้าหมู่บ้านตอนแดดร้อน วันนี้ทำไมมันร้อนอย่างนี้ก็ไม่รู้

“งั้นพรุ่งนี้ไปออกรถกันเถอะ ไม่ไหวเหมือนกัน” อลิซพูดขึ้นก่อนจะพากันเดินต่อไป เพราะใกล้จะถึงบ้านตัวเองแล้ว

และก่อนหน้านี้อลันได้โทรสั่งไก่ทอดไปแล้วน่าจะถึงบ้านก่อนที่พวกเธอจะกลับหรือไม่ก็น่าจะถึงพร้อมกับพวกเธอพอดี

“ไก่ทอดมาพอดีเลย” อลันพูดขึ้นอย่างดีใจพร้อมกับวิ่งไปรับไก่ทอดทันที

อลิซส่ายหน้าไปมาก่อนจะเดินเข้าบ้านไปโดยเห็นโซมาสเตียนกำลังตัดแต่งกิ่งไม้อยู่

“ทำไมวันนี้กลับมาเร็วนักล่ะครับ” โซมาสเตียนเอ่ยถามทันทีเมื่อเห็นทั้งสองเข้ามาในบ้านของช่วงสาย เพิ่งออกจากบ้านไปได้ไม่กี่ชั่วโมงเอง

“หยุดมือก่อน” อลิซบอกพร้อมกับกวักมือเรียกอีกฝ่ายมากินไก่ทอดด้วยกัน แต่เธอต้องไปเปลี่ยนชุดก่อนเพราะมันร้อนจนทนไม่ไหวจริงๆ

“ว่าแต่พวกหมาป่านั่นไม่มาเหรอครับพี่” อลันถามทันทีที่เห็นเธอลงมาจากห้อง ตอนนี้อลันเหลือแค่กางเกงเท่านั้นส่วนเสื้อถอดพาดเอาไว้กับโซฟา

“อืม จริงสินายอยากไปเรียนเทควันโดใช่มั้ย ไม่ลองถามมาสเตียนดูละ เขาเคยเป็นครูเทควันโดนะ” อลิซตอบ ก่อนจะถามอลิซพร้อมกับมองไปที่โซมาสเตียนไปด้วย

“จริงเหรอ มาสเตียนสอนฉันได้มั้ย” อลันถามพี่สาวตัวเองเมื่อเห็นว่าอลิซพยักหน้ารับ ก่อนก็หันไปถามโซมาสเตียนทันที

“เอ่อ มันจะดีเหรอครับ” โซมาสเตียนเอ่ยถามพร้อมกับมองหน้าอลิซไปด้วยอยู่ดีๆ ก็มาหางานให้เขาเพิ่มอีกแล้ว เงินก็ไม่ได้แถมยังต้องมาทำงานให้อีก

“ดีสิ งั้นก็ทุกห้าโมงถึงหกโมงนายก็ฝึกให้กับอลันแล้วก็พ่อของฉันด้วยนะ” อลิซมัดมือชกโซมาสเตียนทันที โดยที่อีกฝ่ายปฏิเสธเธอไม่ได้

จากนั้นเธอก็รีบขึ้นห้องและปล่อยให้อลันตามเกาะติดโซมาสเตียนเอาไว้แทนเธอ

อลิซใช้เวลาอยู่บนห้องจนถึงเที่ยงอลันก็มาเคาะประตูเรียกเธอไปด้านล่าง เธอปิดคอมที่ใช้ค้นหาข้อมูลแล้วก็ออกจากห้อง  

ตอนนี้เธอรู้สึกได้เลยว่าจะมีเรื่องวุ่นวายเข้ามา เพราะเธอก่อนหน้านี้เธอเปิดไปเจอข่าวบางอย่างมา

มีคนโพสต์รูปของเธอกับอลันที่ไปเดินห้างก่อนจะเปิดเรียนหนึ่งวัน แถมยังมีรูปของพ่อของเธอด้วย คนที่โพสต์ข้อความบอกว่าเป็นครอบครัวที่หน้าตาที่ทั้งบ้านแถมยังมีคนมาคอมเม้นต์ต่างๆ นาๆ และถูกแชร์ออกไปจนดังไปทั่วเน็ตแล้ว

สงสัยต้องให้โอคอนเนอร์ช่วยแล้วล่ะ ไม่อย่างนั้นผู้หญิงคนนั้นได้เจอพวกเธอแน่ เห็นว่าตอนนี้ บริษัทกำลังมีปัญหาอีกด้วย เธอไม่อยากยุ่งเกี่ยวกับคนพวกนั้นหรอก

“พี่เห็นข่าวของเราหรือยัง” อลันบอกพร้อมกับเอามือถือไปให้อลิซดูเพื่อนในห้องส่งมาให้เขาดู เมื่อกี้นี้เอง

“เฮ้อ ไวกว่าที่คิดแหะ เชื่อเถอะ ไม่นานผู้หญิงคนนั้นหาทางติดต่อมาเราแน่” อลิซถอนหายใจ ก่อนจะหันไปบอกกับอลัน

 “วันนี้ร้อนมากเลยระวังไม่สบายด้วยนะเด็กๆ” พ่อของเธอบอกก่อนจะพากันแยกไปนอน เธอที่  ตอนนี้ยังไม่อยากนอนเท่าไร ก็เดินมาเปิดหน้าต่างเพื่อรับลมสักหน่อย แต่เพราะว่าวันนี้เป็นคืนเดือนดับ ซะด้วย

แทนที่มันจะมองอะไรไม่เห็น แต่ทำไมเธอถึงรู้สึกว่าตัวเองมองในที่มืดได้อย่างสบายๆ ถึงแม้ว่ามันจะเป็นภาพสีดำแต่เธอก็เห็นว่าอะไรเป็นอะไรอยู่ดี

“อะไรล่ะนั่น” อลิซขมวดคิ้วเมื่อมองไปยังข้างบ้านไฟติดๆ ดับๆ แถมยังได้ยินอะไรแปลกๆ อีกด้วย

คงไม่ใช่ขโมยหรอกนะ รู้สึกว่าหูของเธอดีอีกด้วย ชักรู้สึกว่าร่างกายของเธอมันแปลกๆ ยังไงก็ไม่รู้มีหลายครั้งมากที่เกิดเหตุการณ์แบบนี้

“โจรที่ไหนจะปล้นบ้านพวกเขาล่ะ” อลิซพูดก่อนจะปิดหน้าต่างแต่เพราะเธอได้ยินเสียงโครม หรือว่ามีการต่อสู้เกิดขึ้น อลิซตัดสินใจปิดหน้าต่างแล้วเดินลงไปข้างล่าง เพื่อจะไปดูว่าเกิดอะไรขึ้น

อลิซเงยหน้าดูกำแพงที่มีความสูงสองเมตร เธอตัดสินใจปีนต้นไม้เพื่อกระโดดข้ามกำแพงไปได้อย่างสวยงาม ก่อนจะมองไปยังในบ้านก่อนจะย่องเข้าบ้าน โดยที่ยังมีเสียงดังโครมครามอยู่ตลอดเวลา

โครม!

“เละกว่าที่คิด” อลิซพูดขึ้นเมื่อมองไปยังด้านในไม่ว่าจะโซฟาหรือทีวีหรือชั้นหนังสือกระจัดกระจายไปหมด โอ้ อยากรู้ชะมัดว่ามันเกิดอะไรขึ้น

“นั่นอะไรนะ” อลิซเพ่งสายตาไปมองไปยังตามผนังห้องที่มีอะไรสักอย่างที่ขูดเป็นรอย ตอนนี้เธอกำลังคิดอยู่ว่าจะกลับบ้านไปตอนนี้หรืออยู่ที่นี่ต่อ

“พวกนั้นไม่อยู่ที่บ้านหรือไง” อลิซพูดพร้อมกับโทรหาคาโลไปด้วย เพื่อจะบอกว่ามีคนบุกเข้ามาในบ้าน แต่คาโลก็ไม่ยอมรับสายสักที

อลิซได้ยินเสียงมือถือของคาโลที่ดังแว่วๆ มา เธอเดินตามเสียงนั้นไปโดยเดินย่องขึ้นบันไดพร้อมกับได้ยินเสียงดังมาจากทุกห้องแต่เธอเลือกที่จะไปห้องที่มีเสียงมือถือ

“โอ้! ให้ตายสิ” อลิซพูดขึ้นเมื่อเห็นรอยขูดบนประตูเธอแนบหูกับประตูเพื่อฟังว่ามีใครอยู่ด้านในหรือเปล่า พอเห็นว่าไม่มีความเคลื่อนไหวใดๆ เธอก็ค่อยๆ เปิดประตูเข้าไป

อลิซพยายามกวาดสายตามองไปยังรอบๆ ก่อนจะเปิดไฟในห้องไปด้วยแล้วมองไปที่มือถือที่อยู่วางเอาไว้บนเตียง

“ผิดปกติ” อลิซพูดขึ้นเพราะอย่างน้อยถ้าคาโลอยู่ที่นี่ก็น่าจะเอามือถือไปด้วย อลิซเดินเข้าไปดูในห้องน้ำเพื่อดูว่าคาโลอยู่ในนั้นหรือเปล่า

พรึบ!

อลิซรีบคว้าขวดน้ำหอมทันทีเมื่อรู้สึกว่ามีอะไรบางอย่างผ่านไปยังด้านหลังของเธอ และเมื่อรู้ว่ามีอะไรบ้างอย่างเข้ามาใกล้ เธอหันหลังกลับแล้วใช้ขวดน้ำหอมทุบไปที่อีกฝ่ายทันที

เพล้ง!

ตุ้บ!

“อึก! คาโล นาย” อลิซที่ถูกคาโลคว้าเข้าที่ลำคอพร้อมกับกระแทกเข้ากับผนังห้องอย่างแรงจนเจ็บร้าวไปทั้งตัวแรงเยอะเป็นบ้า เธอมองอีกฝ่ายก่อนจะพูดขึ้นอย่างตกใจเมื่อเห็นสภาพของอีกฝ่าย บ้าน่า เรื่องจริงหรือเนี่ย!

อะไรๆเรื่องจริงอะไรอ่าอลิซ