ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    ฉันคือ...อลิซ

    ลำดับตอนที่ #34 : EP : 34 เตือน

    • เนื้อหาตอนนี้เปิดให้อ่าน
    • 3.44K
      359
      2 ก.ย. 63






     

    EP : 34 เตือน




     

    “วันนี้เธอคงต้องผิดหวังแล้วล่ะ” อลิซที่กำลังนั่งอ่านหนังสืออยู่ก็เงยหน้าขึ้นมองแอนนาทันที เริ่ม เคลื่อนไหวแล้วสินะก็ดีเหมือนกันเธอรอให้แอนนาเคลื่อนไหวมานานแล้ว


    “ทำไมล่ะ ฉันดีใจที่เธอมาหาฉันสักทีนะ” อลิซเอ่ยถามก่อนจะพูดบอกแอนนาไปด้วย เพราะ หลังจากวันนั้นแอนนาก็ยังไม่มาหาเรื่องเธออีก


    “คงไม่รู้สินะทุกวันที่สิบหกของเดือนกลุ่มSHBจะไม่มาเรียนกันน่ะ ฮ่าๆๆ น่าสงสารจริงๆ ที่ไม่รู้เรื่องอะไรเลย” แอนนาพูดขึ้นเพราะคิดว่าอลิซคงไม่รู้เรื่องเกี่ยวกับกลุ่มSHBแน่ๆ เธอหัวเราะอย่างสะใจพร้อมกับส่ายหน้าไปมาเมื่ออลิซทำหน้าสงสัย


    “เรื่องนั้นใครๆ ก็รู้นี่ สมองมีปัญหาเหรอ” อลิซพูดขึ้นก่อนจะเอ่ยถามอีกฝ่ายไปด้วย แต่จริงๆ แล้ว คาโลเพิ่งบอกเธอเมื่อวานนี้เองว่าจะไม่มา แต่เพราะเห็นสีหน้าสะใจของแอนนาแล้วก็อยากจะหักหน้าอีก ฝ่ายขึ้นมา


    “ชิ งั้นก็รู้สินะว่าวันนี้ไม่มีใครช่วยเธอได้หรอก” แอนนาพูดขึ้นก่อนจะยิ้มร้าย เพราะจีน่าได้ วางแผนเอาไว้ โดยให้อาจารย์ไม่ต้องมาสอนในวิชานี้ทำให้เหลือแค่พวกนักเรียนที่อยู่ในห้องทั้งหมด


    “ทำไมต้องช่วยล่ะ” อลิซถามก่อนจะได้ยินเสียงฝีเท้าที่เดินมาทางห้องเรียนของเธอจำนวนมาก เป็นอย่างนี้เองสินะคิดจะรุมเธออีกแล้วเหรอ


    “วันนี้เธอไม่รอดแน่” แอนนาพูดก่อนจะถอยออกมาแล้วหันไปสั่งพวกผู้หญิงที่อยู่ด้านนอกห้องที่เตรียมมาหาเรื่องอลิซ แอนนารอวันนี้มานานแล้ว ยังไงวันนี้อลิซก็ต้องได้เข้าโรงพยาบาลแน่


    “คิดว่าสวยแล้วจะเข้าไปตีสนิทกับกลุ่มSHBได้อย่างนั้นเหรอ” ผู้หญิงคนหนึ่งพูดขึ้นก่อนวิ่งเข้ามาเธอกางแขนออกเตรียมจะตบเธอ


    พลั่ก


    อลิซถีบคนที่เข้ามาใกล้เธอก่อนเป็นคนแรกจากนั้นก็คว้าแขนอีกคนแล้วเหวี่ยงออกไปจนทำให้อีกสามที่ที่วิ่งเข้ามาล้มลงอย่างน่าสมเพช


    “สี่สิบกว่าคนทำอะไรฉันไม่ได้หรอกนะ” อลิซพูดขึ้นก่อนจะตวัดเท้าไปข้างหลังและมันก็ฟาดไปที่หน้าของผู้หญิงคนนั้นพอดีทำให้อีกฝ่ายล้มลงไปอย่างคนไม่มีแรงยืน


    “กรี้ด! ยัยนี่มันป่าเถื่อนที่สุด! จัดการมันเลย!” เสียงของผู้หญิงคนหนึ่งร้องขึ้นก่อนจะตะโกนบอกคนอื่นๆ


    อลิซยิ้มเย็นทันทีเมื่อเห็นว่าเป็นใคร ที่แท้ก็ยัยผู้หญิงข้างประตูนั่นเอง ว่าเธอป่าเถื่อนงั้นเหรอ มันก็จริง แต่เธอจะทำให้เห็นว่าจริงๆ แล้ว เธอนั้นเกินคำว่าป่าเถื่อนไปแล้ว


    “แขนเธอนี่มันเล็กจริงๆ นะ ถ้าเกิดฉันหักมันจะเป็นยังไงน่า~” อลิซพูดขึ้นพร้อมกับบีบแขนเล็กๆ นั้นไปด้วย ก่อนจะมองหน้าอีกฝ่ายที่มีสีหน้าซีดเผือก อลิซแทงศอกไปด้านหลังเมื่อมีคนหาทั้งที่ยังจับแขนเล็กๆ ของผู้หญิงอีกคนเอาไว้อยู่


    “รุมเข้าไปเลยอย่าไปกลัว!” ยัยผู้หญิงข้างประตูยังคงตะโกนบอกทุกคนไม่ขาดตกบกพร่อง


    “เธอชื่ออะไร” อลิซถามพร้อมกับเหวี่ยงผู้หญิงคนนี้ไปมาเมื่อมีพวกผู้หญิงของมาใกล้กับเธอ


    “นะนาซ่า”


    อลิซเมื่อได้รู้จักชื่อของอีกฝ่ายก็เหวี่ยงน่าซ่าอีกครั้ง ก่อนจะต่อยเข้าไปที่ใบหน้ากับคนที่เข้ามาใกล้เธอในตอนนี้


    ปกติแค่นี้ไม่ถึงสองนาทีเธอก็จัดการเสร็จหมดแล้วกัน แต่เล่นกับพวกนี้หน่อยก็แล้ว ถึงสองนาทีเมื่อไรค่อยเอาจริง


    “ฉันจะเอาจริงแล้วนะ” อลิซบอกก่อนจะกระชากแขนที่หวี่ยงมาตบใบหน้าของเธอพร้อมกับถีบอีกฝ่ายออกไปอย่างแรงจนกระเด็นไปไกล อลิซบอกนาซ่าที่ตอนนี้ไม่มีแรงที่จะยืนแล้วก็เหวี่ยงน่าซ่าออกไปทางด้านขวาที่มีคนกำลังวิ่งมาหาเธอสองคน


    จากนั้นเธอก็วิ่งเข้าไปจัดการแต่ละคนอย่างเร็วไม่รู้ว่าแต่ละคนโดนอะไรจากเธอไม่บ้างเพราะมันมากจนเธอไม่มีเวลามาสนใจ


    ผัวะ! ผัวะ! ผัวะ! ผัวะ!


    “โอ๊ย! ค่อยดูนะฉันจะฟ้องพ่อให้เอาเรื่อง โอ๊ย!


    “อืม ฉันก็จะฟ้องเหมือนกัน” อลิซพยักหน้ารับพร้อมกับเอ่ยบอกกับผู้หญิงคนนั้น จากนั้นก็คว้าลำคอผู้หญิงที่อยู่ข้างประตูก่อนจะเหวี่ยงเธอไปกระแทกกับประตูจนพัง


    “และสภาพของพวกเธอก็จะเป็นแบบนี้” อลิซพูดขึ้นก่อนจะเหวี่ยงผู้หญิงข้างประตูออกไปด้านที่มีพวกโซมียืนรออยู่


    ตุ้บ!

     

    “เอาล่ะ ต่อไปก็พวกเธอแล้ว” อลิซพูดขึ้นก่อนจะพุ่งเข้าไปจัดการทั้งสามอย่างรวดเร็ว พร้อมกับยิ้มเย็นออกมาเมื่อมองใบหน้าของทั้งสามที่บวมเบ่งเหมือนที่เธอเคยเป็น


    “เจอกับตัวเองแล้วรู้สึกเป็นยังไงบ้างล่ะ” อลิซเอ่ยถามโซมีในตอนที่เธอบีบคางของโซมีอยู่พร้อมกับจ้องตาของอีกฝ่ายที่กำลังกลัวจนตัวสั่น


    “อ๋อ ฉันขอเตือนนะอาตี้ ถ้ายังไม่ลบวีดีโอนั้นทิ้ง คลิปที่เธอนอนกับผู้กำกับหนังคงว่อนไปทั่วเน็ตแน่ แล้วก็ไม่ใช่แค่นั้นนะ คลิปที่เธอนอนกับพระเอกที่เธอกำลังแสดงหนังด้วยก็คงจะถูกปล่อยออกมาแน่” อลิซบอกเมื่อหางตาของเธอเห็นอาตี้กำลังถือมือถือหันกล้องมาทางเธอ


    “อย่ามากล่าวหาฉันน่ะ!” อาตี้ร้องบอกอลิซทันทีมือไม้ของเธอสั่นนิดหน่อยด้วยความกลัว


    “เธอคงไม่รู้สินะว่าทำไมคาโลถึงเลิกกับเธอเพราะเขารู้นะสิ” อลิซพูดขึ้นโดยไม่ได้หันไปมองอาตี้ ที่กำลังตัวสั่นอย่างควบคุมไม่อยู่


    “อย่ามาพูดมั่วๆ นะ” อาตี้ตะโกนขึ้น ก่อนจะพุ่งเข้าไปมาอลิซ แต่ก็ถูกอลิซจับทุ่มทันที


    “คิดว่าฉันพูดเล่นงั้นเหรอ นี่! จะบอกอะไรให้นะ สิ่งที่เธอกลัวนะไม่ใช่พวกนั้นหรอก แต่เป็นฉันต่างหากล่ะ” อลิซบอกก่อนจะคว้ามือถือของอาตี้แล้วลบวีดีโอทิ้งพร้อมกับบีบมือถืออาตี้ให้แตกละเอียดต่อหน้าต่อต่อตาของอาตี้ อันที่จริงเธอไม่คิดหรอกว่าตัวเองจะมีแรงเยอะขนาดบีบมือถือแตกแบบนั้น


    อลิซไม่สนใจอาตี้ที่ทำหน้าตกใจ เธอเดินเข้าห้องเรียนไปแล้วหยิบกระเป๋าขึ้นมาก่อนจะเดินออกจากห้องไปเลย






    มาแล้วจร้า คิดจะยกพวกมารุนอลิซเหรอ คิดผิดแล้วจร้า อืม ห้าหนุ่มนี้เป็นอะไรน่าถึงไม่มาโรงเรียน ตอนหน้าใกล้จะเฉลยความลับของห้าหนุ่มแล้ววววว





    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×