ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    ฉันคือ...อลิซ

    ลำดับตอนที่ #32 : EP : 32 นักเรียนใหม่

    • เนื้อหานิยายตอนนี้เปิดให้อ่าน
    • 3.54K
      328
      31 ส.ค. 63



     

     

    EP : 32 นักเรียนใหม่

     





    “ไม่เชื่อนายก็ลองโทรไปหาอลิซดูสิ มีเบอร์ไม่ใช่หรือไง” บาร์ลอนบอกคาโลทันทีเมื่อถูกโอคอนเนอร์พูดแบบนั้น เขาจะหลอกไปทำไมกันก็เขาเห็นมากับตาว่าอลิซอยู่บ้านข้างๆ


    “อลิซฉันคาโลนะ เธออยู่บ้านหรือเปล่า” ทันทีที่คาโลโทรออกไปเพื่อนๆ ก็รุมเข้ามาใกล้พร้อมกับเอาหูมาแนบกับมือถือทันทีอย่างอยากจะรู้เรื่องไปด้วย


    “อืม” อลิซตอบกลับไปพร้อมกับทำการบ้านไปด้วย


    “เมื่อกี้ฉันไปหาเธอที่บ้านมา” คาโลบอกพร้อมกับเบี่ยงตัวหลบเพื่อนๆ ตัวเองไปด้วย จนในที่สุดเขาก็ตัดสินใจเปิดลำโพง


    “อืม นี่นายเปิดลำโพงเหรอ” อลิซตอบกลับไปพร้อมเขียนการบ้านไปด้วย ก่อนจะเอ่ยถามเมื่อรู้สึกว่าอีกฝ่ายเปิดลำโพง


    “เอ่อ รู้ได้ไง” คาโลเอ่ยถามทันทีอย่างไม่มีอะไรจะแก้ตัวเพราะเขาก็เปิดจริงๆ


    “ฉันฉลาดไง มีอะไรอีกหรือเปล่าฉันยุ่ง” อลิซบอกก่อนจะเอ่ยถามคาโลเพราะไม่รู้ว่าอีกฝ่ายจะพูดอะไรกับเธอกันแน่


    “เอ่อ ไม่มี เฮ้ย! มีๆ พอดีบ้านฉันจะจัดปาร์ตี้ฉันอยากให้เธอมา” คาโลที่ได้ยินแบบนั้นก็ไปไม่ถูก ก่อนจะเรียกสติกลับมาแล้วเอ่ยบอกอลิซด้วยการบังคับอีกฝ่าย


    “ไม่ว่าง แค่นี้นะ” อลิซปฏิเสธก่อนจะกดวางสายแล้วทำการบ้านต่อโดยไม่สนใจคาโลอีก


    “เย็นชา” อิลไลพูดขึ้นหลังจากที่อลิซตอบกับแล้วก็วางสายใส่พวกเขานี้เป็นผู้หญิงคนแรกเลยที่กล้าวางสายใส่พวกเขาแบบนี้


    “แล้วเอาไงดี บุกไปถึงบ้านดีมั้ย” โอคอนเนอร์เอ่ยถามพร้อมกับเสนอความคิดไปด้วย


    “เป็นความคิดที่ดี” โลแวนพยักหน้ารับอย่างเห็นด้วยกับความคิดของโอคอนเนอร์


    “ก็ดีนะ”คาโลตอบอย่างเห็นด้วย


    “รออะไรละไปกันเถอะ” บาร์ลอนพูดขึ้นพร้อมกับลุกก่อนเพื่อน


    “พวกนายต้องมีศักดิ์ศรีบ้าง” อิลไลเอ่ยบอก


    “อืม คิดอีกทีถ้าตามอลิซอย่างเดียวเดี๋ยวอลิซก็ได้ใจงั้นเอาไว้โอกาสหน้าแล้วกัน” บาร์ลอนเอ่ยก่อนจะนั่งลงตามเดิม


     




     “นี่ๆ วันนี้เขาบอกว่าจะมีนักเรียนย้ายเข้ามาด้วยล่ะ เห็นว่าเป็นดาราด้วยนะ” วันจันทร์มาถึงอลิซเข้ามาในห้องเรียนได้ไม่นานทุกคนก็เริ่มจับกลุ่มคุยกัน ส่วนเธอก็ถูกล้อมรอบด้วยกลุ่มSHBเหมือนเดิม


    “นี่นายจะไม่คิดเงินค่าโปสเตอร์จริงๆ เหรอ” อลิซหันไปถามโลแวนทันทีเพราะวันอาทิตย์โลแวนเอาโปสเตอร์มาให้แล้วบอกว่าไม่คิดเงินทำเอาเธองุนงงเพราะอีกฝ่ายเอาให้แล้วก็กลับไปทันที โดยไม่ให้โอกาสเธอพูดเลย


    “ถ้าเธอนอนห้องฉันสักคืนก็ดี” โลแวนพูดพร้อมกับยักไหล่ไปด้วย


    “เดี๋ยวฉันจ่ายให้” คาโลพูดขึ้นทันทีเมื่อได้ยินโลแวนพูดแบบนั้น


    “เดี๋ยวให้อลันไปแทนแล้วกัน เห็นว่าอยากออกกำลังกายเลยหาคู่ซ้อมไม่ได้ พอดีเลยนะเนี่ย” อลิซพูดขึ้นทำเอาอีกสี่คนที่เหลือหัวเราะทันที


    “เฮ้ นายขยับมานั่งนี้ทำไม” อลิซหันไปถามคาโลทันที เพราะอยู่ดีๆ คาโลก็ขยับเก้าอี้มานั่งข้างเธอเมื่อเริ่มเรียน


    “ลืมเอาหนังสือมา” คาโลบอกก่อนที่คนที่เหลือจะพูดขึ้นมาบ้าง


    “เอ๊ะ! ฉันก็ลืมเหมือนกัน” บาร์ลอนบอกก่อนจะขยับมานั่งตรงหน้าของเธอ


    “ฉันก็ลืม” โอคอนเนอร์บอกทั้งที่ยังถือหนังสือเรียนอยู่ แต่ก็ไม่ได้สนใจแถมยังเดินไปลากเก้าอี้ไปนั่งโต๊ะที่อิลไลเลื่อนไปชิดกับอลิซอย่างรู้หน้าที่


    “ฉันไม่ลืมแต่อยากนั่งด้วย” โลแวนที่นั่งอยู่ด้านหลังอลิซก็พูดขึ้นพร้อมลากเก้าอี้ไปซ้อนด้านหลังของอลิซ ทำเอาตอนนี้วุ่นวายไปหมด


    “เฮ้! ทำบ้าอะไรเนี่ย” อลิซร้องถามทันที


    “เอ่อ นักเรียนคะ อาจารย์จะสอนแล้ว” อาจารย์มาเรียพูดขึ้น ทำไมเธอจะต้องมาเจอสถานการณ์แบบนี้ด้วยนะ


    “สอนเลยครับ พวกผมรอฟังอยู่” โอคอนเนอร์หันไปบอกมาเรียก่อนจะจ้องมองหน้าอีกฝ่ายไปด้วย


    “เปิดไปหน้าที่สิบ


    “ใกล้เกินไปแล้ว” อลิซบอกคาโลที่ขยับใบหน้ามาใกล้เธอเกินไป


    “มองไม่เห็น” คาโลบอกก่อนจะขยับหน้าเข้าไปใกล้อีกนิด ก่อนจะหนังสือตีเข้าที่ใบหน้าเต็มๆ หลบก็ไม่ทันเพราะมัวแต่มองหน้าอลิซอยู่


    “เจ็บ” คาโลบ่นเบาๆ


    “นายหนังหนาจะตาย” โลแวนเอ่ยอย่างอดไม่ได้ที่จะแขวะคาโลไม่ได้เจ็บสักนิด เพราะว่าหนักกว่านี้คาโลก็เคยมาแล้วไม่เคยบ่นเลยสักคำ


     “หุบปากไปเลย” คาโลหันไปบอกโลแวนทันที ก่อนจะกลับมามองหนังสือต่อแต่ตัวหนังสือไม่เข้าสมองสักนิด  

     

     




    “เฮ้ย! เราไปดูดาราที่ย้ายเข้ามาใหม่ดีมั้ย” พวกผู้ชายพูดหลังจากที่อาจารย์ออกไปจากห้องเรียนแล้ว


    “ดีๆ ไปกันเถอะ”


    “เฮ้ย คนนี้หรือเปล่า สวยเป็นบ้าเลยสูสีกับคุณโซมีเลยนะ”


    “อลิซไปกันเถอะ” คาโลบอกเพราะเห็นว่าใครที่เดินเข้ามาในห้องเรียน ไม่ยอมถอยออกไปจริงๆ สินะ


    “แฟนนายนี่น่า” อลิซบอกหันไปมองคนที่เดินมาหยุดที่กลุ่มพวกเธอก่อนจะพูดขึ้นทันที


    “รู้ก็ดีแล้วอย่าเข้ามาใกล้เขาอีก” อาตี้พูดบอกก่อนจะเข้าไปกอดแขนของคาโลทันที เธอไม่ยอมปล่อยเขาไปง่ายๆ หรอก


    “ฉันโสด” คาโลบอกก่อนจะแกะแขนของอาตี้ออก พร้อมกับมองอีกฝ่ายด้วยสายตาเย็นชาทันทีคิดจะทำอะไรอย่าคิดว่าเขาไม่รู้


    “คาโล!” อาตี้เรียกคาโลเสียงสูงทันทีที่ได้ยินคาโลพูดแบบนั้นเธออุตส่าห์ย้ายมาเรียนที่นี่เพื่อเขาเลยนะ


    “เราโทรคุยกันทุกวันเธอจะให้ฉันเอาเวลาไหนยุ่งกับอาตี้ล่ะ” อลิซเพิ่งจะรู้ว่าคาโลมันแถเก่งก็ตอนนี้แหละ


    “เพราะผู้หญิงคนนี้ใช่มั้ย คาโลถึงได้ทิ้งอาตี้ไป” อาตี้ยังไม่ยอมหยุดง่ายๆ เธอพูดพร้อมกับชี้หน้าไปที่อลิซก่อนจะมองคาโลทั้งน้ำตา


    “ดารานี่ เล่นละครเก่งดีนะ” อลิซพูดขึ้นก่อนจะเดินเข้าไปใกล้อีกฝ่ายพร้อมกับยื่นมือไปคว้าปลายคางของอาตี้


    “จะทำอะไรน่ะ” อาตี้เอ่ยถามพยายามสะบัดมือของอลิซออกแต่ก็ไม่เป็นผลเมื่อยิ่งสะบัดมือของอลิ ซออกคางของเธอก็ยิ่งถูกบีบแน่น


    “ถ้าไม่อยากให้หน้าสวยๆ ของเธอเป็นรอยละก็เลิกยุ่งกับฉันซะ” อลิซบอกพร้อมกับออกแรงบีบส่งท้ายจากนั้นไม่นานออดก็ดังขึ้น พร้อมกับผู้คนที่พากันแยกย้ายเมื่อไม่เห็นว่าจะมีเรื่องอะไรเกิดขึ้น


     




    มาแล้ว จร้า ถ้าอ่านแล้วใครรู้สึกว่าตลกกับห้าหนุ่มขอบอกไว้เลยเราตั้งใจเขียนแบบนั้นนะ บอกเอาไว้ก่อนเพื่อใครอ่านแล้วไม่ชอบอะไรแบบนี้ฮ่าๆๆ







    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×