ฉันคือ...อลิซ

ลำดับตอนที่ #16 : EP : 16 ฉันจองเธอก่อน

EP : 16 ฉันจองเธอก่อน

“ก็ได้ ฉันผิดเองแหละที่แอบฟัง” บาร์ลอนยอมรับในที่สุดเพราะไม่มีเหตุผลที่จะต้องปฏิเสธเพราะทุกอย่างมันชัดเจนอยู่แล้วว่าเขาเป็นคนผิดที่แอบฟังเรื่องของเธอ

อลิซมองอีกฝ่ายก่อนจะก้มไปเก็บดินสอที่อยู่ใกล้กับบาร์ลอนก่อนจะหันหลังกลับไปทันที โดยไม่พูดอะไรกับบาร์ลอนอีก

อลิซเก็บของใส่กระเป๋าพร้อมกับถือชุดพละก่อนจะเดินไปจากตรงนั้นทันที แล้วก็ส่งข้อความไปหาอลันไปด้วย

“เลิกเรียนหรือยัง”

“เลิกแล้วครับ ผมกำลังจะไปหาพี่ที่ห้องพอดี”

“ลงมาด้านล่างเลยพี่อยู่ด้านล่าง”

“ครับ จะวิ่งไปเดี๋ยวนี้เลยครับ”

“นี่ๆ คนนี้หรือเปล่าที่บอกว่าอ่อยกลุ่มSHBจนตัวเองได้เป็นนางแบบบริษัทคุณโอคอนเนอร์นะ”

“ใช่ๆ คนนี้แหละ หน้าตาก็สวยนะ แต่ไม่น่าทำอย่างนี้เลย”

“นั้นสินะ คงใช้หน้าตาของตัวเองทำแบบนี้บ่อยล่ะสิ”

อลิซที่ยืนรออลันอยู่ก็ได้แต่ฟังพวกขี้อิจฉานินทาเธอ นี้ล่ะสิ่งที่เธอไม่อยากจะสนิทกับกลุ่มของพวกนั้น

“พี่รอนานมั้ย” อลันที่วิ่งลงมาถึงก็ร้องถามทันทีก่อนจะมองชุกพละในมือของพี่สาวตัวเองอย่างสงสัย เพราะเมื่อเช้าไม่เห็นพี่สาวตัวเองเตรียมชุดมา

“ไม่นานหรอก แค่ยืนฟังคนอื่นนินทาตัวเองอยู่เพลินๆ นะ” อลิซบอกก่อนจะตวัดสายตาไปมองพวกนั้นนิ่งๆ บอกว่าเธออ่อยพวกนั้นใช่มั้ย เดี๋ยวได้เจอของจริงแน่

“ยังมีคนนินทาพี่อีกเหรอเนี่ย บอกผมมาเดี๋ยวผลจะไปจัดการให้” อลันถามเธอด้วยท่าทางเอาเรื่อง

สิ่งหนึ่งที่เธออยากจะบอกทุกคนเลยก็คืออลันเป็นห่วงพี่สาวมาก ซึ่งจะไม่ให้ใครมายุ่งวุ่นวายกับเธอเด็ดขาดไม่ว่าจะหญิงหรือชายก็ตาม

“เสียแรงเปล่า เพราะคนพวกนี้มันไม่มีจิตสำนึกหรอก” อลิซบอกก่อนจะพาอลันเดินหนีไปทันที

“ฉันชักจะชอบเธอแล้วสิ” โลแวนที่เดินลงมาด้านล่างพากับเพื่อนๆ เพราะจะมาหาบาร์ลอนที่บอกว่ามีเรื่องจะบอก แต่ก็มาเจอเหตุการณ์แบบนี้เข้าเสียก่อน

“ฉันจองเธอก่อน” คาโลรีบบอกทันที เมื่อรู้สึกว่าโลแวนก็เป็นไปกับคนอื่นๆ ด้วย ทำไมเพื่อนของเขาจะต้องมาสนใจอลิซด้วย

“ใครดีใครได้” อิลไลพูดขึ้น

“นายมีโซมีอยู่เพราะงั้นหมดหวัง” คาโลพูดขึ้นก่อนจะเดินนำหน้าคนอื่นๆ ไปทันที เพราะบาร์ลอนบอกว่ามีเรื่องของอลิซจะบอกทุกคน

เรื่องอะไรที่เกี่ยวกับอลิซเขาจะต้องรู้ให้หมด เขาไม่ได้ชอบอลิซอะไรขนาดนั้นหรอกนะ แต่เห็นว่าเป็นคนที่แปลกดีเท่านั้นเอง อย่างเขาไม่หยุดแค่ที่อลิซหรอก ผู้หญิงสวยๆ อย่างอลิซเขาเจอมาเยอะแล้ว

“ฉันว่านายก็หมดหวังเหมือนกันนั้นแหละ” โลแวนว่ากระทบคาโลที่เปลี่ยนผู้หญิงเป็นว่าเล่น

“ตอนนี้ฉันก็เลิกกับผู้หญิงไปหมดแล้วนะ” คาโลบอกโลแวนก่อนจะรีบสาวเท้าไปหาบาร์ลอนที่ยืนกุมหน้าผากของตัวเองอยู่ เป็นอะไรล่ะนั่น

“หน้าผากไปโดนอะไรมา” โอคอนเนอร์ถามบาร์ลอนทันที

“ช่างเรื่องนี้เถอะ วันนี้มีคนมาขอเบอร์อลิซด้วยล่ะ” บาร์ลอนเริ่มเปิดประเด็นทันที เพราะไม่อยากให้เพื่อนของตัวเองรับรู้ว่าตัวเองไปโดนอะไรมา

“มันเป็นใคร!!” ทั้งสี่ประสานเสียงกันทันทีราวกับนัดกันเอาไว้

“ไม่รู้สิ แต่ผู้ชายคนนั้นดูดีสุดๆ” บาร์ลอนบอกพร้อมกับลูบหน้าผากของตัวเองไปด้วย ผู้หญิงคนนี้แรงเยอะชะมัดเลย

“แล้วอลิซได้ให้ไปหรือเปล่า” คาโลเอ่ยถามขึ้นมาทันทีหมอนั้นเป็นใคร แล้วทำไมเขาจะต้องร้อนใจด้วยเนี่ย

“อืม จะน่าได้มั้ง เห็นบอกว่าตัวละล้าน” คาโลที่ได้ยินแบบนั้นก็ได้แต่หงุดหงิด ก่อนจะคิดว่าจะเอายังไงกับอลิซดี

“มีคนตามแบบนี้ไม่ดีเลย” อลันพูดหลังเดินออกจาโรงเรียนมาได้ไม่เท่าไร พวกเขาก็ถูกตามซะแล้ว

“เราต้องสลัดพวกนี้ให้หลุด” อลิซบอกก่อนที่ทั้งสองจะเดินตามปกติ ก่อนจะไปยังสถานีรถไฟ เพราะที่นั้นคนเยอะเหมาะแก่การสลัดคนที่ตามเธอมา

“เราเข้าไปในห้างก่อน” อลิซร้องบอกในตอนที่ออกจากรถไฟ แต่อีกฝ่ายก็ยังตามพวกเธอสองคนไม่เลิก

“เฮ้อ วันนี้เจอแต่เรื่องวุ่นวายทั้งวัน” อลันถอนหายใจก่อนจะบ่นอย่างอดไม่ได้ ก่อนจะพากันเดินไปตามห้าง แล้วค่อยหาโอกาสหนีคนที่ตามพวกเขามา

“ไปดูเสื้อผ้าหน่อยมั้ย” อลิซบอก เพราะเห็นอลันพูดว่าเสื้อมันตัวเล็ก สงสัยจะโตขึ้นอกแล้วแน่ ช่วงนี้อลันโตเร็วปกติ ถ้าเทียบกับพวกปีเดียวกันอลันตัวใหญ่ที่สุดแล้ว

“ไปดูพวกเสื้อฮู้ดดีกว่าพี่”  อลันบอกก่อนจะพากันเดินไปแต่เพราะเห็นชุดพละที่อลิซถือแล้วมันขัดตาก็เลยคว้ามาถือเอง แล้วพากันเดินเข้าร้านเสื้อผ้าไป

“มีแบบคู่ด้วยเอามั้ยอลัน” อลิซบอกก่อนจะมองฮู้ดสีดำแบบคู่

“เอาครับ” อลันเดินถือชุดไปให้พนักงาน ก่อนจะพูดกับพนักงานอะไรสักอย่าง เขาก็เอาถุงมาใส่ชุดพละให้

“นาทีทอง ลดกระหน่ำ ไม่มีวันอื่นอีกแล้วนะคะ”

อลิซกับอลันเดินมาถึงโซนที่เขากำลังจัดงานกันอยู่มิน่าคนชั้นนี้ถึงมีคนเยอะ โอกาสมาแล้ว

“พี่ผมว่าตอนนี้แหละ” อลันบอกก่อนจะคว้ามือเธอแล้วพากันวิ่งทันทีเพราะถ้าช่วงนี้อีกฝ่ายต้องตามหาพวกเขาลำบากแน่ เพราะของลดนั้นเป็นอะไรที่ทุกคนอยากได้จนไม่สนใจคนรอบข้าง

“เลี้ยวขวาอลัน” อลิซบอกก่อนจะหลบทันตรงหน้าไม่ทัน

หมับ

“ห่างกันไม่นานคุณก็วิ่งมากอดผมแล้วเหรอครับ” อลิซมองคนที่กำลังกอดตัวเองเอาไว้ ด้วยความมือเท้าไว้เข่าของเธอก็กระแทกไปที่หน้าท้องของอีกฝ่ายไปแล้ว และเท่าที่เข่าของเธอสัมผัสกับท้องของอีกฝ่ายก็ีรู้ได้เลยว่าอีกฝ่ายเล่นกีฬาหนักเหมือนกัน

ใครคะ ไม่รู้จักคะ ฮ่าๆๆ

นิยายเรื่องนี้เราแต่งจบไปแล้วภาคหนึ่งน่า แต่แต่งเอาไว้แบบยังไม่ได้ตรวจคำผิดและเรียบเรียงประโยคดีๆ คือตอนนั้นพิมพ์ในตอนที่คิดนิยายไม่ออกแบบสมองมันตันก็เลยเกิดนิยายเรื่องนี้ขึ้นมานะคะ

อีกอย่างเป็นนิยายเรื่องแรกที่คิดจะเขียนแบบฮาเร็มเลยไม่มั่นใจเท่าไร ก็เลยเอาไว้ก่อน

และอีกอย่างตอนนี้เราก็มีนิยายจีนที่อัพเป็นประจำก็เลยช้าที่ยังไม่ได้แต่งภาคสองเพราะยังติดพิมพ์นิยายจีนอยู่ค่ะ

ขอบคุณที่สนใจนิยายของเรานะคะ วันไหนถ้าไม่ยุ่งจนเกินไปจะมาอัพในสองตอนน่า บายยยยยย

ปล.คาโลนายพูดจองง่ายๆ แบบนี้ก็ได้เหรอ ถามอลิซยังว่าเขาอยากได้นายหรือเปล่า