ฉันคือ...อลิซ

ลำดับตอนที่ #15 : EP : 15 ภาพละสิบล้าน

EP : 15 ภาพละสิบล้าน

“นี่!  ผมเป็นคนดีจริงๆ นะครับ จริงสิผมยังไม่นำตัวสินะคุณถึงไม่ไว้ใจผม ผมชื่อลูเซียไรค์ แอสโต้”  ลูเซียไรค์แนะนำตัวเองด้วยรอยยิ้ม

“ค่ะ คุณแอสโต้ ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ แต่ตอนนี้ฉันต้องการสมาธิค่ะ” อลิซบอกลูเซียไรค์ด้วยใบหน้าเรียบเฉย เธอไม่ได้จะอยากรู้จักอีกฝ่ายสักหน่อย

“อ่า งั้นขอโทษด้วยครับ แต่ว่าผมสนใจภาพวาดของคุณนะ คุณจะขายให้ผมได้หรือเปล่า เรื่องราคาผมไม่เกี่ยงครับ” ลูเซียไรค์เอ่ยบอกด้วยรอยยิ้มเพราะเขาชอบสะสมภาพวาดมาก

ที่จริงต้องบอกว่าตระกูลของเขาเป็นพวกบ้าภาพวาดก็ได้ ยิ่งภาพวาดที่สื่อความหมายไม่เหมือนใคร เขาก็ยิ่งอยากได้

“ภาพละสิบล้านคุณกล้าซื้อมั้ยล่ะ” อลิซถามเธอแค่พูดส่งๆ ไปเท่านั้น ภาพวาดของเธอไม่ได้แพงขนาดนั้น อีกอย่างคงมีแต่คนโง่เท่านั้นแหละที่จะซื้อภาพวาดของเธอที่แพงขนาดนี้

“ตกลงครับ เดี๋ยวผมเขียนเช็คให้นะ อืม ผมขอทั้งหมดนี้เลยนะครับ”

“คุณโง่หรือเปล่า” อลิซถามทันทีที่ได้ยินลูเซียไรค์พูดออกมาแบบนั้นด้วยท่าทางกระตือรือร้นในการจะซื้อภาพวาดของเธอ

“ผมยอมเป็นคนโง่ถ้าคุณจะขายภาพวาดพวกนี้ให้ผม” ลูเซียไรค์เอ่ยบอกด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม

อลิซที่เห็นแบบนั้นก็ได้แต่ถอนหายใจอย่างยอมแพ้กับลูเซียไรค์ ก็ดีเหมือนกันมีคนโง่หลงมาซื้อภาพวาดของเธอ แถมเธอยังหาเงินได้เป็นร้อยล้านในเวลาไม่กี่ชั่วโมงก็ถือว่าไม่เสียเวลาเปล่า

“ฉันอยากได้เงินสด” อลิซบอกเพราะเธอไม่อยากได้เช็คเพราะเดี๋ยวจะต้องไปยุ่งกับธนาคารให้ยุ่งยาก

“ผมดูจนขนาดนั้นเลยเหรอครับ” ลูเซียไรค์ถามเพราะดูแล้วผู้หญิงคนนี้เหมือนไม่ไว้ใจเขาเลย เธอไม่รู้หรือว่าเขาเป็นใคร

“ก็แค่ไม่อยากยุ่งวุ่นวายกับธนาคารเป็นไปขึ้นเช็ค” อลิซบอก ไม่รู้ทำไมเธอจะต้องบอกเหตุผลกับอีกฝ่ายด้วยก็ไม่รู้

“งั้นผมโอนเงินผ่านแอพให้เอามั้ย ง่ายดีด้วย ตรวจสอบได้อีกด้วย เอาหมายเลขบัญชีของคุณมาสิ” ลูเซียไรค์ยังคงหาวิธีทางออกให้กับผู้หญิงคนตรงหน้า เงินร้อยล้านเข้าคงไม่ถือมาให้เธอหรอก เธอว่าเขาโง่ ส่วนเธอก็คงบ้าแน่ๆ ที่อยากได้เงินสด เดี๋ยวนี้ใครเขาทำแบบนี้กันเล่า

“ก็ได้” อลิซยอมให้เพราะแบบนี้มันสะดวกสบายอย่างที่ลูเซียไรค์บอกนั้นแหละ อลิซก็เอาหมายเลขบัญชีให้เขาดูก่อนทันที

“อลิซ เพสสัน ชื่อของคุณถูกต้องใช่มั้ย” ลูเซียไรค์เอ่ยถามเพื่อความปลอดภัยว่าไม่มีอะไรผิดพลาด และเขาก็ได้เพิ่งรู้จักชื่อของอีกฝ่ายก็ตอนนี้ เพราะผู้หญิงคนนี้ยังไม่ได้บอกชื่อตัวเองกับเขาเลย

“ใช่” อลิซบอกก่อนจะตรวจดูว่าเงินเข้ามาในบัญชีเข้ามาหรือยัง เมื่อเห็นตัวเลขในบัญชีของตัวเองก็เงยหน้าขึ้นมองอีกฝ่ายก่อนจะพูดขึ้น

“คุณโอนมาเกินสองล้าน”

“อ่า งั้นเหรอครับ งั้นก็ถือซะว่าเป็นเงินค่าที่เราได้รู้จักกันก็แล้วกันนะ” ลูเซียไรค์เอ่ยบอกอลิซด้วยใบหน้ายิ้มแย้มอย่างอารมณ์ดีเพราะเขาได้ภาพวาดไปอวดคนที่ตระกูลแล้ว

อลิซมองลูเซียไรค์ที่เป็นคนที่แปลกๆ ไม่ต้องบอกก็รู้เลยบ้านหมอนี่รวยมาก เพราะไม่อย่างนั้นไม่ซื้อภาพวาดของเธอแบบไม่เสียดายเงินพวกนี้หรอก

“งั้นรอฉันวาดภาพนี้ก่อน” อลิซบอก เพราะกำลังจะวาดภาพต่อจากก่อนหน้านี้ใกล้เสร็จแล้ว ถือว่าสองล้านนั้นแลกกับภาพวาดนี้ก็แล้วกัน

“ครับ ว่าแต่ภาพนี้เท่าไรเหรอครับ” ลูเซียไรค์ตอบรับ ก่อนจะถามอลิซที่กำลังก้มหน้าก้มตาวาดภาพ

“ให้ในฐานะรู้จักกัน” อลิซบอกก่อนจะตวัดดินสอไปมาอย่างรวดเร็ว

“โอ้ ผมซึ้งใจจัง งั้นเรามาเป็นเพื่อนกันนะ นี่นามบัตรผม” ลูเซียไรค์เมื่อได้ยินอลิซตอบแบบนั้นก็ทำหน้าซึ้งใจอย่างมาก ก่อนจะรีบหยิบนามบัตรสุดหวงแหนของตัวเองให้กับอลิซที่กำลังจดจ่อกับการวาดภาพ

“เอาไปสิ” อลิซเงยหน้าขึ้นก่อนจะยื่นภาพวาดให้กับลูเซียไรค์พร้อมกับมองนามบัตรที่ถูกยื่นมา เธอมองลูเซียไรค์นิดหน่อยก่อนจะรับมา

มองไปมองมาก็เหมือนลูกหมาเชื่องๆ แต่เพราะไม่อยากฟันธงอะไรตอนนี้ เธอเลยต้องรอดูลูเซียไรค์ไปก่อน ถ้าคบกับลูเซียไรค์แล้วมีประโยชน์เธอก็จะคบต่อ

“งั้นผมไปก่อนนะ อย่าลืมโทรหาผมนะ ยินดีที่ได้รู้จักนะครับอลิซ เอ๊ะ ผมขอเบอร์คุณเอาไว้ด้วยสิ” ลูเซียไรค์ที่กำลังจะไปก็หันกลับมาเมื่อนึกขึ้นมาได้ว่าตัวเองไม่มีเบอร์ของอีกฝ่าย

“ตัวละล้านถ้าคุณอยากได้” อลิซบอก เพราะเบอร์ของเธอมีแค่อลันแล้วก็พ่อของเธอเท่านั้นที่รู้

“มีแบบนี้ด้วยเหรอครับเนี่ย” ลูเซียไรค์ถามขึ้นด้วยรอยยิ้ม ก่อนจะเตรียมกดโอนเงินให้อลิซทันที แต่เพราะมีสายที่ไม่รู้จักโทรเข้ามาก่อนก็เลยยังไม่ได้โทร

“นั้นเบอร์ของฉัน” อลิซบอกดูเหมือนอีตาลูเซียไรค์นั้นคงจะเตรียมโอนเงินเข้าบัญชีแน่ ผู้ชายบ้าอะไรหน้าตาก็ดี แต่โง่ชะมัด

“เอ่อ แล้วผมต้อง…”

“ก็คุณบอกให้ฉันโทรหา” อลิซรู้ว่าอีกฝ่ายจะพูดอะไร เธอเลยบอกอีกฝ่ายไปก่อน เธอไม่ได้สงสารผู้ชายหน้าโง่คนนี้หรอกนะบอกเอาไว้ก่อน

“ครับ งั้นเอาไว้เจอกันนะครับ” ลูเซียไรค์พอจะเข้าใจแล้ว จากนั้นก็โบกมือลาอลิซทันทีก่อนจะเดินหายไป

“ตัวละล้าน” บาร์ลอนที่เดินผ่านมาได้ยินพอดี ก็พูดขึ้น ก่อนจะยิ้มออกมาเมื่อคิดอะไรดีๆ ออก ผู้ชายคนนั้นเขารู้สึกคุ้นหน้า แต่คิดไม่ออก ดูจากการแต่งตัวแล้วเป็นผู้ดีอย่างแน่นอน เรื่องนี้เขาต้องเอาไปบอกพวกนั้นซะแล้ว

“จะไปไหน” อลิซที่รู้สึกว่าไม่ได้อยู่คนเดียวก็พูดขึ้น เมื่อรู้สึกว่าอีกคนกำลังจะหนีไป คิดจะมาแอบฟังเธอแล้วจะหนีไปง่ายๆ งั้นเหรอ ดินสอที่อยู่ในมือก็ถูกขว้างออกไปทันทีอย่างรวดเร็ว

“โอ๊ย มันเจ็บนะอลิซ” บาร์ลอนร้องขึ้นมาเมื่อถูกขว้างดินสอใส่ที่หน้าผากเต็มๆ เมื่อกี้เขาหลบไม่ทันเพราะไม่คิดว่าอีกว่าจะเล่นขว้างดินสอมาแบบนี้

“ใครใช้ใครแอบฟัง” อลิซพูดขึ้นก่อนจะเดินมาหาบาร์ลอนที่กำลังลูบหน้าผากของตัวเอง

“ไม่ได้ตั้งใจสักหน่อย” บาร์ลอนแก้ตัวทันทีเมื่อเห็นอีกฝ่ายมองเขาอย่างเอาเรื่อง

“แต่ก็ไม่ยอมไปสักที” อลิซบอก เพราะก่อนหน้านี้รู้สึกว่าไม่ได้มีแค่เธอกับลูเซียไรค์เท่านั้นที่อยู่ตรงนี้ นั้นทำให้เธอต้องเป็นฝ่ายโทรหาเขาเอง เพราะกลัวคนที่แอบฟังจะรู้เบอร์ของเธอ

มาแล้วๆๆ