คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : ลูก GM vs ตัวบัคเซิร์ฟเวอร์
"ป้อมปืนเคลื่อนที่!" ลลินเลือกให้ทั่วทั้งร่างกายของตัวเองเป็นกระบอกปืนเท่ากับว่าตอนนี้เธอมีปืน 360 องศา! ไม่ว่าจะมีสอนสเตอร์จากมุมไหนก็ไม่มีทางหลบพ้น!
"ปังๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ"
[คุณได้ฆ่าแวมไพร์ได้แต้ม 20 แต้ม]
[คุณได้ฆ่าบารอนแวมไพร์ได้แต้ม 30 แต้ม]
[คุณได้ฆ่าลอร์ดแวมไพร์ได้ 35 แต้ม]
[ดรอปโลงศพ คลาส S]
.
.
.
.
".........." เงียบกันทั้งห้องโถง..
ตอนนี้ไม่ว่าใครก็พูดอะไรไม่ออกแม้แต่บอสแวมไพร์เองก็ยังนั่งเงียบถ้าสังเกตดูจะพบว่าแววตาของทุกคนนั้นกำลังตกตะลึงอยู่แม้แต่แวมไพร์รอบข้างยังแอบถอยหลังห่างจากลลินเล็กน้อย
"สายฟ้าทมิฬ!" เขตแดนเห็นบอสเอาแต่นั่งนิ่งไม่ไหวติ่งจึงเรียกสกิลโจมตีทันที สายฟ้าสีดำร่วงลงมาจากด้านบนซึ่งความรุนแรงของมันทำให้ตั้งแต่หลังคาชั้นสามลงมาพังทลายแวมไพร์ลูกกระจ๊อกทั้งหลายที่อยู่ข้างๆ บอสสลายไม่เหลือแม้แต่ฝุ่นเศษดินเศษหินกระจัดกระจาย ต้นข้าวที่อยู่ด้านนอกเองยังได้รับผลกระทบไม่น้อย เด็กชายแทบปลิวไปกับแรงด้วยซ้ำถ้าไม่ได้โครงกระดูกบอสก็อบลินช่วยไว้ สกิลของพี่สาวว่าน่ากลัวแล้วเจอการสกิลของพี่เขตแดนเข้าไปยังชิดซ้าย!
'นี่มันศึกระหว่างลูกจีเอ็มกับตัวบัคใช่มั้ย!'
แม้ว่าการโจมตีนี้จะรุนแรงมากแค่ไหนระดับของเลเวลก็ยังต่างกันอยู่ดี ตอนนี้เขตแดนเพิ่งขึ้น 6 หมาดๆ หลังจากเข้าดันเจี้ยนมาเวลเขาก็ขึ้นอีกหนึ่งทำให้ต่างกันถึง 4 ระดับการโจมตีครั้งนี้น่าจะจบบอสทันทีไม่ได้
"กรร..เจ้ามนุษย์อวดดี" ตอนนี้บอสแวมไพร์ไม่ได้อยู่ในร่างที่หล่อเหลาอีกต่อไปเพราะสกิลของมนุษย์ตรงหน้าทำให้มันต้องเปิดเผยร่างที่แท้จริง เมื่อฝุ่นควันจากการโจมตีหายไป สิ่งที่ทุกคนเห็นนั้นคือปีกค้างคาวขนาดใหญ่กำลังห่อหุ้มบางอย่างอยู่และเมื่อปีกคลายออก ใบหน้าปูดโปนอย่างน่ากลัวกับเขี้ยวที่เแหลมยาวจนจึงคาง ร่างกายไม่มีเสื้อผ้าสวมใส่ขาวซีดราวกับกระดาษเต็มไปด้วยเส้นเลือดสีดำรอบลำตัว ใช่แล้ว..นี่คือร่างจริงของบอสแวมไพร์ที่พวกเขาต้องจัดการนั่นเอง
บอสแวมไพร์ไม่ย่ามใจกับมนุษย์กลุ่มนี้อีกต่อไป มันพูดพึมพำด้วยภาษาที่พวกเขาไม่เข้าใจเพียงครู่เดียวร่างกายของมันก็แบ่งออกเป็นสามส่วนโดยที่อีกสองร่างนั้นเข้าไปโจมตีลลินกับต้นข้าว
[ตรวจพบดยุคแวมไพร์ระดับ 7]
ดยุคแวมไพร์มีลักษณะคล้ายกับเจ้าแวมไพร์ทุกอย่างแตกต่างแค่มีขนาดที่เล็กเท่ากับแวมไพร์ทั่วไปซึ่งลลินเคยรับมือกับบอสระดับ 7 มาแล้วจึงเริ่มที่จะคุ้นชินกับการโจมตีอยู่บ้างแต่ไม่ใช่กับต้นข้าวที่ตอนนี้ยังอยู่แค่เลเวล 1 ลลินจึงต้องเปิดใช้ไอเทมลับเมื่อเห็นว่าต้นข้าวกำลังจะเพลี่ยงพล้ำ
"ป้อมปืนเคลื่อนที่!" ครั้งนี้ลลินเลือกสร้างปืนขึ้นมาแค่จาก 4 ทิศเพื่อระวังตัวเองสิ่งที่เป็นเป้าหมายของเธอจริงๆ นั้นคือ "เครื่องดูดทรัพย์!"
[เนื่องจากเป้าหมายที่ต้องการมีมากกว่า 1 ขอให้ผู้เล่นระบุสิ่งที่ต้องการยึดออกมาให้ชัดเจน]
"ฉัวะ!" จังหวะที่เสียงจากระบบพูดขึ้นมาต้นข้าวก็พลาดท่าโดนดยุกแวมไพร์โจมตีเข้าที่หน้าอกจนเลือดไหล
"อั๊ก!!"
"บ้าชิบ! ดูดกลืนดยุคแวมไพร์!"
"ปังๆๆๆๆ"
สิ้นเสียงของลลินร่างของดยุคแวมไพร์ก็หายไปอย่างไร้ร่องรอยพร้อมกับอีกตัวที่ใช้จังหวะนั้นพุ่งเข้าใส่หญิงสาวพอดีเพราะครั้งนี้เป็นการระบุอย่างเจาะจงดยุคแวมไพร์ทั้งสองตัวที่ถูกเรียกมาก็ได้ลลินเป็นคนจัดการลงในที่สุด
[คุณได้ฆ่ามอนเตอร์พิเศษดยุคแวมไพร์ได้ 200 แต้ม]
[คุณได้ฆ่ามอนเตอร์พิเศษดยุคแวมไพร์ได้ 200 แต้ม]
[ยินดีด้วย! เลเวลของคุณถูกอัพเป็น 4!]
ลลินไม่ได้สนใจฟังรีบวิ่งเข้าไปเพื่อที่จะทำแผลให้กับต้นข้าวเธอมั่นใจว่าแผลที่โดนต้องลึกมากแน่ๆ เพราะหลังจากนั้นต้นข้าวล้มไปนอนทันทีแต่แล้วเมื่อมาถึงลลินก็ต้องขมวดคิ้วหน้าอกของต้นข้าวมีรอยเลือดรอยเล็บชัดเจนแต่ทำไมรอยแผลหายไป? ลองตรวจสอบดูก็ยังหายใจปกติราวกับว่าแค่หลับไปเฉยๆ ลลินแม้จะไม่เข้าใจแต่ตอนนี้ไม่ใช่เวลาจะหาคำตอบเพราะว่าทางด้านเขตแดนนั้นดูอันตรายกว่าทางนี้เยอะ!
------------------------------------------------------------------------------------------------
ตัดมาทางเขตแดนตอนนี้เขากำลังต่อสู้กับบอสแวมไพร์อย่างเต็มที่โครงกระดูกบริวารทั้งหลายถูกเรียกมานับครั้งไม่ถ้วนก็ถูกมันทำลายทุกครั้งโชคดีที่แถวนี้มีศพที่ลลินฆ่าไว้เยอะเขาจึงใช้ได้ไม่จำกัดควบคู่ไปกับสกิลระเบิดศพแต่เจ้าบอสก็ยังไม่เจ็บไม่คันแม้แต่น้อย
"ความพิโรธแห่งความตาย!" เขตแดนเรียกใช้สกิลใหม่สกิลนี้ทำให้เขาสามารถเรียกมอนสเตอร์ขึ้นมาจากโลกแห่งความตายได้คล้ายกับการคืนชีพแต่ไม่ใช่เพราะมอนสเตอร์ที่เรียกมาไม่มีวิญญาณมันจะโจมตีตามสิ่งที่ผู้เรียกคิดว่าเป็นศัตรูจุดเด่นของสกิลนี้คือมันไม่จำกัดจำนวนเหมือนการคืนชีพ
"กรร..น่ารำคาญ!" เพียงแค่การสะบัดมือครั้งเดียวมอนสเตอร์ที่ถูกเรียกมาหายไปจนหมดบอสแวมไพร์กางปีกบินขึ้นไปบนฟ้า ปีกใหญ่สะบัดไปมาพึ่บพั่บ บอสแวมไพร์ชูมือขึ้นท้องฟ้าจากนั้นฝนสีเลือดก็ทยอยตกลงมาซึ่งฝนนั้นมีพิษกับมนุษย์ยิ่งโดนมากขึ้นก็จะติดสถานะคำสาป โดยที่มันไม่รู้เลยว่าสำหรับเขตแดนแล้วคำสาปไม่ได้ผลกับเขา!
[พาสซีฟคำสาปไม่มีผลเปิดใช้งาน...เนื่องจากนี่เป็นคำสาปจากบอสดันเจี้ยนพาสซีฟจึงหลอมรวมเข้ากับอ่ชีพของคุณ....พาสซีฟคำสาปไม่มีผลพัฒนาเป็น คืนชีพเจ้าแห่งความตาย]
[ติ๊ง! อาชีพของคุณถูกพัฒนาขึ้นเป็นยมทูต ได้รับ เคียวยมทูตและสกิลยมทูตพิโรธ ระดับของคุณเลื่อนขึ้นเป็น....12!]
เมื่อเสียงจากระบบจบลงร่างกายของเขตแดนก็เปลี่ยนไป ชายหนุ่มลอยตัวขึ้นสูงขึ้น เสื้อคลุมตัวเก่าร่วงหล่นลงที่พื้น ใบหน้าถูกปกคลุมด้วยหน้ากากกะโหลกสีขาว ไอสีดำจากบรรยากาศกลายเป็นเสื้อคลุมตัวใหม่ให้กับเขาพร้อมๆ กับในมือที่ปรากฏเคียวรูปร่างราวกับโครงกระดูก!
[คุณสามารถอยู่ในร่างของยมทูตได้เป็นเวลา 00:15 นาที]
"ยมทูตพิโรธ" เขตแดนเรียกใช้สกิลใหม่แล้วพุ่งเข้าโจมตีบอสแวมไพร์ต่ออย่างรวดเร็ว สกิลนี้นั้นจะทำให้เคียวของยมทูตโจมตีได้รุนแรงมากขึ้นและสามารถเปิดประตูนรกได้อีกด้วย การต่อสู้ของชายหนุ่มและบอสแวมไพร์นั้นอยู่ในสายตาของลลินตลอดเวลาเธอจากตอนแรกที่ตั้งใจจะออกไปช่วยรุมบอสอีกแรงดูแล้วตอนนี้คงไม่จำเป็น..ไปช่วยคนอื่นๆ ที่ถูกจับอยู่น่าจะดีกว่า ลลินคิดในใจจากนั้นก็สั่งให้โครงกระดูกก็อบลินดูแลต้นข้าวด้วย เธอจะไปจัดการแวมไพร์ลูกกระจ๊อกที่เหลือเอง
"เคล้งๆๆ"
"ฉึก!"
"ฉัวะ!"
"กร๊าซ!!!"
"ตุบ!"
เขตแดนหลังจากได้บัพจากคำสาปมาแล้วบอสแวมไพร์ก็ไม่ใช่คู่ต่อสู้ของชายหนุ่มอีกต่อไป ตอนนี้ร่างกายของบอสแวมไพร์เต็มไปด้วยบาดแผลจากเคียวยมทูตเลือดสีดำหยดลงพื้นไม่ต่างอะไรกับเหยื่อที่มันเคยทำ ตอนนี้ดวงตาของมันเต็มไปด้วยความหวาดกลัวปีกทั้งสองข้างถูกตัดขาดจนร่วงลงมาสู่พื้นดิน เขตแดนมองบอสแวมไพร์ด้วยสายตานิ่งเรียบ ร่างสูงยื่นมือออกมา
"เปิดประตูนรก" ราวกับว่าระบบกำลังรอสิ่งนี้อยู่หลังเขตแดนพูดจบประตูขนาดใหญ่ก็ปรากฏตัวขึ้นมาจากบนพื้นดิน หน้าประตูมีโครงกระดูกสองตัวสลักไว้ พอบานประตูเปิดมากขึ้นความร้อนในนั้นทำให้แวมไพร์ที่เหลืออยู่พากันกรีดร้องแล้วสลายหายไป บอสแวมไพร์ที่อยู่ใกล้ที่สุดถูกโครงกระดูกหน้าประตูฉีกออกเป็นสองท่อนแล้วโยนเข้าไปด้านในเรียกได้ว่าถ้าใครเป็นต้องฝันร้ายไปหลายคืนอย่างแน่นอน เมื่อทุกอย่างจบสิ้นประตูนรกก็ถูกปิดลงแล้วหายไปตามด้วยร่างของเขตแดนทรุดฮวบ
[คุณได้ฆ่าบอสเจ้าแวมไพร์แอนเดรียได้ 1000 แต้ม]
[คุณได้ฆ่าบารอนแวมไพร์ได้แต้ม 30 แต้ม]
[คุณได้ฆ่าแวมไพร์ได้แต้ม 20 แต้ม]
[ดรอปดาบโลหิต คลาส S]
[ดรอปแหวนโลหิต คลาส E]
.
.
.
.
[ยินดีด้วย! เลเวลของคุณถูกอัพเป็น 7!]
[ร่างยมทูตเหลือ 3 วิ..2...1..]
[ผลจากการบัพของคำสาปหมดลงแล้ว ระดับและอาชีพของคุณกลับสู่ระบบเดิม]
[ยินดีด้วย! เกตดันเจี้ยน คลาส A งานเลี้ยงของปีศาจโสมมถูกเคลียร์แล้ว!]
#จำนวนผู้เล่น43/1000
[ผู้เล่นที่รอดชีวิตจะได้รางวัล : ไอเทมคลาส S]
[ระบบกำลังจะพาผู้เล่นกลับไปยังสถานที่เดิมในอีก 5 นาที 04:59..04:58]
ลลินหลังจากช่วยเหลือคนอื่นๆ จนหมดแล้วเธอเหลือบเห็นเขตแดนนั่งพิงเศษซากคฤหาสน์ด้วยท่าทางที่เหนื่อยอ่อนจึงยื่นขวดน้ำที่ซื้อมาจากระบบให้ เขตแดนเองก็รับอย่างยินดี ส่วนผู้เล่นที่รอดชีวิตอยู่นั้นต่างพากันร้องไห้ด้วยความดีใจถึงพวกเขาจะไม่รู้ว่าใครเป็นคนจัดการกับบอสแต่เพราะคนคนนี้ พวกเขาถึงได้ออกจากที่บ้าๆ นี่เสียที! เพราะเกตดันเจี้ยนถูกเคลียร์มอนสเตอร์ที่เคยมีอยู่ก็หายไปด้วย เมฆหมอกที่เคยปกคลุมเองก็หายไปตอนนี้ทุกคนเลยเห็นแสงสีส้มจากดวงอาทิตย์ที่กำลังตกดินอีกครั้ง
"ไม่น่าเชื่อเลยนะครับว่าเราจะได้เห็นภาพนี้ในสถานการณ์แบบนี้"
"ใช่ค่ะ..รู้สึกเหมือนแก่ขึ้นอีกปีเลย"
เขตแดนหัวเราะเบาๆ รู้สึกผ่อนคลายอย่างบอกไม่ถูก "ไม่รู้ว่าอนาคตจะได้เห็นภาพนี้ไปอีกนานแค่ไหน"
คำพูดนั้นทำให้ลลินต้องหันไปมองซึ่งก็พบว่าตอนนี้สายตาของเขาเองก็กำลังมองมาที่เธอเหมือนกัน "ขึ้นอยู่กับว่าเราจะปรับตัวกับโลกในปัจจุบันได้แค่ไหนค่ะ"
เขตแดนระบายยิ้ม ร่างสูงลุกขึ้นยืนก่อนที่จะเดินมาหยุดอยู่ตรงหน้าของหญิงสาว มือหนายื่นออกมา "หวังว่าเราจะได้พบกันอีกครั้งนะครับคุณลลิน"
"เช่นกันค่ะคุณเขตแดน" ริมฝีปากที่เคยราบเรียบระบายยิ้มเล็กน้อยพร้อมกับมือเล็กที่ยื่นไปจับเช็กแฮนด์แทนกล่าวคำลา
[ระบบกำลังจะพาผู้เล่นกลับในอีก 3..2..1...]
เพียงแค่ชั่วพริบตาลลินก็กลับมาอยู่ในห้องนั่งเล่นของอาคารเธออีกครั้ง เพลิงกัลป์เองเมื่อเห็นเจ้านายกลับมาแล้วก็รีบวิ่งออกมาออกต้อนรับ..
ทว่า..เจ้านายของมันดันมีสิ่งแปลกปลอมตามมาด้วยเสียนี่!
[ตรวจพบว่าพื้นที่ของคุณถูกบุกรุกจะกำจัดหรือขับไล่]
"เอ๋.." เสียงแจ้งเตือนที่เข้ามาในหัวตามด้วยเพลิงกัลป์ที่มีท่าทางดุร้ายอย่างเห็นได้ชัดทำให้ลลินก้มมองมือที่จับกุมกันอยู่ไล้ไปตามแขนที่เต็มไปด้วยกล้ามเนื้อก่อนจะผละออกอย่างรวดเร็วเมื่อเห็นว่าตอนนี้เขตแดนได้เข้ามาอยู่ในอาคารของเธอด้วย!
"เหมือนเราจะเจอกันไว้กว่าที่ผมคิดนะครับ.."
[ตรวจพบว่าพื้นที่ของคุณถูกบุกรุกจะกำจัดหรือขับไล่]
[ติ๊ง! มีเควสหลัก เมื่อมีห้องแล้วจะขาดคนเช่าไปได้ยังไง! รางวัล 1000 แต้ม ปลดล็อกชั้นสองของอาคารพาณิช]
"คุณสนใจจะพักที่นี่สักคืนมั้ยคะ?"
"ครับ?"
ความคิดเห็น