คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : Madness~ ตอนที่ 7 : การต่อสู้ของบุตรแห่งเทพเจ้าทั้งสาม
Madness~ ตอนที่ 7 : การต่อสู้ของบุตรแห่งเทพเจ้าทั้งสาม
" อั่ก!!!!! " โลหิตสีแดงพุ่งออกทางช่องปากของชายหนุ่มผมทอง การต่อสู้กับอสูตรงหน้าไม่ใช่เรื่องง่ายเลย ฟีนทีนอนกองอยุ่ที่เท้าของจีซัสกัดฟันกรอดด้วยความโกรธผสมกับความเคียดแค้นกับการที่เขาไม่ค่อยได้พัฒนาฝีมือเท่าไร จีซัสยกเท้ากระทืบเข้ากับหัวของฟีนอย่างแรงและเน้นย้ำมากขึนเรื่อยๆอย่างสะใจ
" นี่น่ะเหรอ?!!!ตัวตนของนักรบผู้กล้า!!!ถ้าไม่มีพวกพ้องก็เหมือนลูกหมาดีๆนี่เอง!!!" จีซัสกระทืบหัวฟีนอย่างสะใจ ฟีนที่รู้สึกแย่อยู่แล้วกลับแย่ลงไปอีก
กริ๊ง~ กริ๊ง~
- พระจันทร์แยกตัวอีกแล้ว - ฟีนมองดวงจันทร์ที่เคลื่อนตัวออกอีกครั้งหนึ่งในรอบ 1 อาทิตย?ที่ผ่านมา คิดแล้วน้ำตามันไหลอยู่ในใจ ทำไม? ทั้งๆที่แข็งแกร่งขึ้นมาอีกนิดแท้ๆ กลับต้องมาเผชิญแบบนี้อีกจนได้
...............................
.......................
............
....
.
หุบเขาทาลัส ทางตอนใต้ของเมืองเอเมอร์เรส หุบเขาที่เต็มไปด้วยสีสีนของมวลได้ไม้นานพันธุ์ และเป็นหุบเขาที่มีหมอกปกคลุมตลอดปี สาเหตุหนึ่งเนื่องจาก มีบางสิ่งบางอย่างซ่อนตัวอยู่
" ฉันจะไปเมืองเอเมอร์เรสสักครู่นะ " สาวน้อยผมสีบลอนพูดกับชายผมสีดำนัยย์ตาสีแดงที่ยืนมองทิวทัศน์จากยอดเขาด้วยสายตาว่างเปล่า
" จะไปหายัยนั่นเรอะไง? " เรย์เอ่ยถามตามมารยาท
" ไม่ใช่หรอก ภารกิจน่ะได้รับคำสั่ง เอ่อ...กำจัด..เธอคนนั้น " เด็กสาวก้มหน้านิ่ง เหมือนไม่อยากไป นัยย์ตาสีน้ำทะเลของเธอ หุบลงต่ำ
" เทพเจ้าสิ้นคิดน่ะ ...ไม่ต้องไปเชื่อถือมากนักหรอกนะ "
" แล้วที่พวกเราอยู่ม่าได้ทุกวันนี้น่ะ ก็ไม่ใช่เพราะเทพเจ้าสิ้นคิดเรอะไง? " เสียงอีกเสียงดังขึ้นจากทางด้านหลัง
" ......... " ไม่มีเสียงตอบรับจากเรย์
" ไปเหอะ จีเนียส...ขอให้ภารกิจลุล่วงนะ " ชายหนุ่มผมสีขาวซอยสั้น นัยย์ตาสีแดงเลือด ในร่างสูงโปร่ง เดินขเามาพร้อมพูดกับเด็กสาว
" อือ " จีเนียสพยักหน้าก่อนจะรีบกระโดดลงจากหุบเขา
" มีอะไร...หมอก " เรย์เอ่ยถามอย่างรู้เชิง ชายผมขาวที่ชื่อหมอกเดินล้วงกระเป๋าสาวก้าวเข้ามา
" ภารกิจเหมือนกัน เรื่องใหญ่ซะด้วย "
" ก็ไปซะสิ จะมัวเสียเวลาเสวนากับฉันทำไม? "
" นายต้องไปกับฉัน ...ที่ถ้ำเอเมอร์เรส " หมอกพูดขึ้นด้วยสีหน้าจริงจัง
" ........... "
ถ้ำเอเมอร์เรส ปีศาจน้ำแข็งกบดานอยู่อย่างมีความสุข แต่ความสุขนั้นก็ไม่คงทน ปีศาจตัวน้อยของคันนะรับวิ่งเข้ามาหาเจ้านายอย่างเร่งรีบ
" คันจัง แย่แล้ว!!!! " คันนะที่กำลังเริงสุราถึงกับสะดุ้ง
" อะไรเรอะ? " คันนะขมวดคิ้วถาม
" ศัตรูขอรับท่าน "
" แมดเนสรึไง? "
" ไม่ใช่ขอรับ " คันนะขมวดคิ้วเป็นปมก่อนจะกระพือปีกออกมาถึงปากถ้ำอย่างรวดเร็ว เมื่อมาถึงก็พบมนุษย์สองคนยินอยู่ คนแรกผมสีดำนัยย์ตาสีแดงและอีกคน ผมสีขาวนัยย์ตาสีแดงเช่นกัน เรย์กับหมอกนั่นเอง
" พวกแกเป็นใคร? " คันนะกอดอกถามด้วยสายตาไม่เป็นมิตร
" ไม่มีความจำเป็นต้องตอบ "เรย์สะบัดมือของเขาออกเล็กน้อย มีดที่ถูดซ่อนอยู่ในสนับก็ถูกปลดปล่อยพันธนาการ ทางด้านหมอกที่ยืนข้างๆก็หยิบพู่กันคู่ใจพร้อมกับตวัดออกกลายเป็นดาบยาวประมาณ 1 เมตร คันนะที่สื่อถึงกระแสอำมหิตจากทั้งคู่ก็เรียกสมุนคู่ใจออกมาจากฝ่ามือ ผลึกก้อนน้ำแข็งค่อยร่วงลงจากมือของคันนะ เปลี่ยนรูปร่างกลายเป็นหมาป่าที่มีขนแหลม เป็นผลึกน้ำแข็งทั่วตัว แต่ทั้งคู่หาได้หวั่นเกรงไม่กลับพุ่งเข้าใส่ศัตรูอย่างบ้าคลั่ง
ป่าเอเมอร์เรสทางตอนใต้ เด็กสาวผู้มีในตาสีมรกตผมยาวสีทับทิม กำลังถูกไล่ล่าด้วยบางสิ่งบางอย่างที่ทำให้เธอต้องวิ่งหนีอย่างเอาเป็นเอาตายด้วยพละกำลังอันน้อยนิดของเธอ แต่สุดท้ายเธอก็จนมุม เมื่อเด็กสาววิ่งไปถึงสุดหน้าผา เธอชะงักแล้วเตรียมเปลี่ยนเส้นทาง แต่ไม่ทันเสียแล้ว นัยย์ตาโตสีแดงฉาน กำลังจ้องมองเธอจากความมืด ก่อนะพุ่งเข้าหาอย่างไม่ปราณี เด็กสาวเอี้ยวตัวหลบหวังจะพ้นปากสิงโตสีทมิฬร่างยักษ์ แต่เธอกลับเสียหลักพลัดตกจากปากเหวนั่น แต่กระนั้นแล้วก็ไม่มีเสียงเล็ดลอดออกจากเรียวปากของเธอแม้แต่น้อย
" Electric Condoslame!!"
" Poison Avile!!! "
กระสุนสีขาวขนาดใหญ่ พุ่งตรงควบคู่มากับแสงสีม่วงที่บิดเป็นกลียวพร้อมแผ่ไอสีดำทะมึน พุ่งตรงเข้าหาสิงโตตัวนั้น เจ้าสิโตถอยกรูดไปไกลแต่ก็ยังไม่ล้ม มันเปลี่ยนเป้าหมายใหม่ พุ่งโจมตีผู้มาเยือน สาวน้อยผมสีทับทิมที่นึกว่าตัวเองอยู่ก้นเหวไปแล้วนั้น กลับปรือตามองมือที่ฉุดรั้งแขมเธอไว้ ปรากฏร่างชายหนุ่มผมเงินที่เธอรู้จักดี
" เกิดอะไรขึ้นก็หัดส่งเสียงบ้างสิ!!! " ชายหนุ่มกล่าว พลางดึงตัวเธอขึ้นมา
" ริช....."
" ไม่เป็นไรน่ะดีแล้ว..เจอเธอก็ดีแล้วนะ...แอเรียล "ริชยิ้มบางๆให้เด็กสาวก่อนจะทิ้งเธอไปหา พรรคพวกที่กำลังต่อสู้กับสิงโตดำที่เพิ่มเข้ามาอีกตัว
" Feather Barrier !! " รอชปล่อยขนนกของเขาเส้นหนึ่งไว้ที่เด็กสาวที่ชื่อแอเรียล ขนนกนั้นเปร่งแสงฟุ้งกระจาย รอบๆตัวเธอกลายเป็นบาเรีย
" SwornTrum!!!! " โฮตารุสะบัดคฑาของเธอจนเกิดสายยาวสีม่วงเข้มออกมา แล้วเธอกตวัดเหวี่ยงเป็นบ่วงรัดสิงโตตัวแรก
" Dynamic Shot!!!!!!! " ราฟว์ยิงกระสุนสีขาวที่กระแสไฟฟ้าไหลคนอยู่รอบนอกพุ่งตรงไปยังกลางหน้าผากของสิงโตตัวนั้น
เคร้ง!!!!!!! ลูกกระสุนถูกกระแทกออก หัวของเจ้าสิงโตเป็นเหล็กกล้า ราฟว์เปลี่ยนเป้าเล็ง หาจุดอ่อนอีกครั้ง แต่แส้พิษของโฮตารุกลับเริ่มอ่อนแอลงเพราะเธอสู่กับแรงช้างสารของสิงโตตัวนี้ไม่ไหว
" Line Q. Dead!!!!" ขนนก 5 เส้นของริชปักเรียงรายรอบสิงโตตัวนี้ พอดีกับที่แส้ของโฮตารุขาดผึ่ง เมือสิงโตตัวนั้นหลุดจาดพันธนาการ มันเตรียก้าวออกมาเต็มที่แต่ ขนนกที่ถูกอยู่นั้นกลับเปร่งแสงแล้วกำแพงน้ำแข็งสูงก็ปรากฏ ขังเจ้าสิงโตตัวนั้นได้อย่างดี ราฟว์เดินมาอุ้มโฮตารุที่นั่งก้นจ้ำเบ้าอยู่ ด้วยมือข้างเดียวแล้วเดินไปหาแอเรียลที่ อยู่ในบาเรียอย่าขยับไปไหนไม่ได้ ราฟว์ปล่อยโฮตารุลงในบาเรียนั่น ก่อนจะหันหลังกลับ
" สาวๆมองหนุ่มๆเค้าจัดการเอาละกันน่า " พูดทิ้งท้ายก่อนจะเดินไป
ทางฝ่ายแอเรียลและโฮตารุที่นั่งมองทั้งคู่สู้กับศัตรูคนละตัวอย่างเงียบๆ โฮตารุได้ลอบเหล่มองพิจารณาร่างกายของแอเรียลอย่างช้าๆก่อนจะเอ่ยขึ้นมา
" เธอไม่ใช่พวกเรา? " โฮตารุพูดขึ้นเมือเธอสังเกตแน่ชัดแล้วว่า ไม่มีอะไรที่แสดงถึงความเป็นพวกของเธอ แอเรียลหันมายิ้มให้
" ฉันเป็นผู้ส่งสารของ 'เทพจ้าเฟท' เทพเจ้าของพกเธอไงล่ะ "
" Dynamic shot!!!!!!!!!!! " เสียงของราฟว์ดังขึ้นพร้อมกับแสงสว่างจ้าทั่วบริเวณ
เปรี๊ยะ~! เปรี๊ยะ~!
ไฟฟ้ากระทบกับผิวหนังของสิงโตนั่น ราฟว์หาจุดอ่อนของมันเจอแล้ว แต่ว่าไฟฟ้ากับผิวหนังนั่นเองทำให้เจ้าสิงโตนั่นเกิดอาการช็อค แล้ววิ่งพล่าน ทำให้ราฟว์ที่เกาะอยู่บนตัวของสิงโตตัวนั้นหาที่ยึดอย่างจ้าละหวั่น
" แว๊กกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก!!!!!!! " เจ้าสิงโตคู่อริของราฟว์วิ่งพล่านไปมาผ่านหน้าหญิงสาวทั้งสอง อย่างที่ที่เธอก็ช่วยไม่ได้แถม มันทำมห้เธอทั้งสองแอบขำกับท่าทางของราฟว์มากกว่า ตัดมาทางริชที่เล่นสงครามจิตกับสิงโตอีกตัวนึง ทั้งคู่จ้องสายตากันอย่างไม่วางตาราวกับต่างฝ่ายต่างเป็นมนุยผู้ชาญฉลาดรอบคอบก็ไม่ปาน แต่เส้นความอดทนของสัตว์มีน้อยกว่าคนอยู่แล้ว เส้นความอดทนของเจ้าสิงโตขาดผึ่งลงทันที พร้อมกับพุ่งตัวไปหาริชที่ยืนทำหน้าซื่อบื้อๆอยู่ พร้อมเอามือตะปบ แต่กลับว่างเปล่า ศัตรูที่ต้องการกำจัดดันไปอยู่อีกฝากหนึ่ง ริชยิ้มอย่างได้ใจก่อนจะหยิบขนนกไร้ผลึก ออกมาแล้วคว้างไปทางสิงโตตัวนั้นทันที แต่มันพลาดเป้าสิงโตตัวนั้นฉลาดพอที่จะหลบได้ มันเร่งความเร้ซมาหาริช อ้าปากหวังจะงับเต็มที่ แต่ถึงแม้ริชจะเป็น 1 ในตระกูลแมดเนสที่ขึ้นชื่อเรื่องความเร็วอยู่แล้วก็จริง ก็ยังไม่สามารถรอดพ้นจากเงื้อมปากของสิงโตตัวนี้ไปได้
บริเวณภายนอกนิ่งสนิท ไร้การเคลื่อนไหวของทุกสิ่ง สาวน้อยสองนางที่ถูกป้องกันไว้ยืนนิ่ง
ราฟว์โดนสิงโตลักพาตัวไปแล้ว........
ริชก็โดนเขมือบ...........
จะเป็นยังไงต่อล่ะเนี่ย???
.....................
" ฟีน!!!!!!!!!!!!!!!!!!! " เสียงแบล็กดังกึกก้อง เรียกสติคนที่นอนอยู่อย่างสิ้นหวังให้ลืมตาขึ้นมา จัซัสหันมามองผู้มาเยือนทั้งสาม ด้วยสายตาพึงพอใจ ก่อนจะปล่อยลูกเพลิงง 3 ลูกออกมากลายเป็นปีศาจรุปร่าหน้าเกลียด ตัวเป็นคนมือเป็นเคียว มีแต่หนังหุ้มกระดูกแต่ผิวหนังที่ไหม้เกรียมนั้นกลับมีไฟลุกโชน
" จัดการซะ! " จีซัสสั่งเสียงเฉียบขาด ระหว่างที่เขากำลังสนใจศัตรูรายใหม่นั้น ฟีนก็ได้จังหวะ ลุกขึ้นกระแทกตัวเข้ากับหน้าท้องของอีกฝ่าย จีซัสถอยกรูดเอมือกุมท้องของตน พร้อมกับสบถไม่เป็นภาษา ก่อนจะเผยยิ้มออกมา
" กลับมาแล้วสินะ บุตรของเทพเจ้าผู้จมอยู่กับความมืด "
" อย่ามัวแต่พล่ามเล้ย ไอ้ตุ๊ดในคราบเกย์ คราวนี้ฉันจะเอาจริงล่ะนะ " ฟีนยิ้มอย่างมีเลสนัย แน่นอนเค้ารู้สึกได้ถึงพลังบางอย่างที่อยู่ใกล้ๆ มันทำให้เขามีพลังเพิ่มมากขึ้นโขเลย
TBC........
ความคิดเห็น