คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : Madness~ : ตอนที่ 1 - เดินทางอีกครั้ง
หลังจากนั้น 999ปีต่อมา เมืองเอเมอร์เรสที่เคยอุดมสมบูรณ์ตอนนี้กลับถูกหิมะปกคลุม ทั้งๆที่เมื่อปีที่แล้วยังเขียวชะอุ่มด้วยพืชนานานพรรณ คงเป็นผลมาจากคำสาปเมื่อพันปีก่อนเป็นแน่แท้ ชาวเมืองส่วนใหญ่เป็นคนรุ่นใหม่ไม่ยึดถือกับความเชื่อโบราณ แต่ถึงอย่างนั้นแล้วพิธีบูชายันต์ยังคงมีอยู่
ยอดเขาเทอร์มินัล ยอดเขาประหลาดเนื่องจากเป็นยอดเขาเดียวที่ไม่มีหิมะปกคลุม และไม่มีใครปีนถึงอาจเพราะมีใครบางคนหลับไหลอยู่ที่นั่น ชายผมเงินผู้อยู่ในโลงแก้วลืมตาขึ้นมาช้าๆ แล้วดันฝาโลงแก้วนั้นออก ถอนหายใจไปพลาง
" ถึงเวลานั้นอีกแล้วเหรอ? " ริชบ่นเบาๆ พร้อมกับลุกขึ้นออกมาจากโลงแก้วนั้น เมื่อเขาออกมาโลงแก้วนั้นก็หายไป
" ริช!!!! " เสียงกวนประสาทดังขึ้นอีกรอบ ชายผมทอง ตาสีทับทิมกระโดดขึ้นยอดเขามาอย่างง่ายดาย
" ไงไม่เจอกันนานนะราฟว์ " ริชกล่าวเสียงเรียบ
" ทักทายคนที่ไม่เจอกันเกือบพันปีแค่นี้น่ะเหรอ? "
" เหมือนเรื่องวันนั้นมันเพิ่งผ่านมาเมื่อวานนี้เองนะ " ริชถอนหายใจหนักๆ
" พล่ามตามประสาคนแก่จริงๆเลย ไปกันได้แล้วล่ะน่ะ " พูดจบราฟว์ก็กระโดดลงจากยอดเขาที่สูงเกือบพันเมตร ริชส่ายหัวเบาๆ ก่อนจะกระโดดลงตาม ตอนนี้ทั้งสองเดินทางออกจากเมืองเอเมอร์เรส เพิ่อตามหาแมดเนสทุกคนที่กระจัดกระจายกันไป แล้วหวนกลับมาเมืองนี้อีกครั้ง ก่อนวันที่จัทรฆาตจะเกิดขึ้นอีกครั้งในปีหน้า
" ทำไมเราสองคนได้อยู่ด้วยกันล่ะ ทั้งๆที่คนอื่นๆต่างกระจายกันไปคนละที่ " ราฟว์เอ่ยถาม ขณะที่กำลังเดินอยู่ในป่า
" เหล่าแมดเนสจะถูกแยกออกไปตามธาตุของแต่ละคนน่ะ อย่างของชั้นธาตุน้ำแข็ง เลยต้องไปอยู่บนยอดเขาที่มีแต่น้ำแข็งนั่นไง แล้วนายล่ะ "
" ชั้นธาตุไฟฟ้าน่ะนะ เลยไปอยู่ที่..."
แซ่ก แซ่ก แซ่ก
" เงียบ !" ริชปราม เนื่องจากมีเสียงบางอย่างตามพวกเขามา เมื่อพวกเขาหยุดเดินเสียงนั้นก็หยุด ทั้งริชและราฟว์มองรอบกายอย่างระมัดระวัง
" นั่น! "
ฉึก! ตูม!!!!! ริชขว้างขนนกพลาดเป้าไปปักที่พื้นแล้วขนนกก็เปร่งแสงระเบิดออก แต่สิ่งที่ออกมานั่นคือ
" ริช..นั่นมันกระต่าย " -*-....
" ไม่ใช่ ! แกดูรอบๆสิเฟ้ย " ราฟว์เงียบเสียงแล้วมองไปรอบๆตัว ไอ้ตัวที่น่าจะโผล่ปีหน้ามันโผล่มาแล้ว ปีศาจรูปร่างน่าเกลียดมีมือเป็นมีดและกรงเล็บที่เล็ดลอดหนีไปได้เมื่อเก้าร้อยกว่าปีก่อน ผุดขึ้นมารอบๆ ตัวริชและราฟว์
" 8..9..10...10ตัว " ราฟว์กวาดสายตามองปีศาจแต่ละตัว
" ไหนแกบอกว่ามันจะโผล่มาปีหน้าไง "
" ชั้นก็ไม่รู้เฟ้ย "
" แค่ 10 ตัวแกจัดการเองละกัน " ริชพูดเซ็งๆ แล้วกระโดดหลบออกจากตรงนั้นไป
" ทั้งปีเลยนะแก " ตอนนี้ราฟว์อยู่ท่ามกลางปีศาจทั้ง 10 ตัว โดยไม่มีทีท่าว่าจะเกรงแถมยกมือขึ้นแคะจมูกอย่างสบายอารมณ์
" เมื่อไรจะบุกล่ะ " ราฟว์กวนประสาทเจ้าปีศาจเหล่านั้น ทำให้พวกมันเปลี่ยนตัวเป็นสีแดง ซึ่งเขาและริชไม่เคยเห็นมาก่อน
" พวกแกเป็นกิ้งก่าเปลี่ยนสีรึไงฟะ เข้ามาพร้อมๆกันเลย!!!! " สิ้นเสียงราฟว์ปีศาจทั้ง 10 ก็กรูเข้ามาพร้อมกัน ราฟว์หยิบเอาปืนรูปร่างประหลาดที่มีลำกล้องสีขาว 4 ลำกล้อง และด้ามสีดำที่สะพายอยู่ด้านหลังออกมา แล้วมันก็เปร่งแสงสีขาวสว่างวาบ ราฟว์จับลำกล้องทั้งสี่แล้วแยกออก เป็นปืนสองลำกล้องสองอัน
" แค่พวกแก 10 ตัวน่ะ แค่นี้ก็พอมั้ง " ราฟว์ยักคิ้วให้เหล่าปีศาจ อย่างท้าทายแล้วยิงกระสุนที่มีกระแสไฟฟ้าไหลวนรอบๆออกไป แต่ทว่า
เคร้ง!! ราฟว์ถึงกับถลึงตา
" ริช!!!! ตัวมันเป็นเหล็กฉนวน!!!!ไฟฟ้าทำอะไรมันไม่ได้ " ริชที่ยืนมองห่างๆ แล้วหยิบขนนกของตัวเองออกมา ดึงพลอยสีแดงที่ประดับอยู่ออกแล้วโยนให้ราฟว์ ราฟว์รับมาแล้วเปลี่ยนพลอยสีแดงกับพลอยสีขาวที่ติดอยู่กับลำกล้องของตนแล้วลำกล้องก็เปลี่ยนเป็นสีแดง
" ฮี่ฮี่ฮี่...คราวนี้พวกแกเสร็จล่ะ " ราฟว์ แยกปืนออกเป็น 4 กระบอกแล้วยิงกราดโดยไม่พลาดเป้า ปีศาจทั้ง 10 โดนแช่แข็งพร้อมกัน และดูเหมือนว่าเหล็กฉนวนที่หุ้มพวกมันจะไม่ได้ประสิทธิภาพ เหล็กเริ่มหลอมละลายทั้งๆที่ถูกแช่อยู่ในน้ำแข็ง ฟีนทำการเปลี่นพลอยของเขาอีกครั้ง แล้วอัดกระสุนสายฟ้าเข้าไป ในปืนทั้งสี่ของเขา แล้วยิงไปยังปีศาจทั้งสิบ เมื่อไฟฟ้าถูกกับน้ำแข็งอนุภาคแค่ไหนคงทราบกันดี ปีศาจทั้งสิบเดี้ยงคาที่ ราฟว์โยนพลอยสีแดงคืนให้กับริช แล้วเตรียมเดินทางต่อ แต่ทว่า 1 ใน 10 นั้นยังมีชีวิตรอด และจับขาของริชไว้
" ทำไมพวกแกถึงได้ออกมาก่อนเวลา " ริชเอ่ยถามปีศาจเบาๆ
" พวกแกยังไม่รู้ประวัติศาสตร์ที่แท้จริงๆ หึหึหึหึ ระยะเวลาที่พระจันทร์เคลื่อนตัว เวลาที่หัวหน้าของเราจะออกมาในแต่ละครั้งจะถูกล่นมาทุก 1 ปี หึหึหึหึ "
เปรี้ยง! ราฟว์ยกปืนเป่าขมองมันเรียบร้อย
" พล่ามอยู่ได้ ไปกันเหอะ "
" ...... "
ทั้งสองเดินทางมาได้สักพักฟ้าก็เริ่มมืดลงอีกครั้ง ทั้งสองจึงตัดสินใจพักกลางป่า ต่างคนต่างแยกออกไปหาอาหารและฟืน โดยริชเป็นคึนไปหาฟืนส่วนฟีนแยกตัวไปล่าสัตว์แถวนั้น เมื่อริชได้ฟืนที่คิดว่าพอแล้วก็นั่งลงจุดรออาหารค่ำ พลางคิดถึงเรื่องที่เจ้าปีศาจบอกเมื่อกลางวันไปพลาง
" ได้แล้วเฟ้ย มาช่วยกันถลกหนังเร๊ว " เสียงราฟว์ดังมาแต่ไกลจนทำให้ริชหลุดจากภวังค์แล้วเดินไปหาอาหารค่ำ
" ไปล่าแถวไหนมาวะ " ริชยืนมองเสือโคร่งตัวโตตามันถลนออกจากเบ้า ผลงานของไอ้หัวทอง
" แถวนี้ล่ะ ถลกหนังไปห่มกันดีก่า ยืมมีดหน่อยสิริช " ริชยื่นขนนกให้ราฟว์เส้นหนึ่ง
" เฮ้ย! จะเอามีดไม่ใช่ไอ้นี่ "
" ลองเฉือนดูสิ " ราฟว์มองหน้าริชเล็กน้อย ก่อนจะบรรจงเอาขนนกจิ้มลงไปบนหนังเสือ
" เฮ้ยมันขาดได้ไงวะ ไอ้ขนนกทื่อๆแบบนี้มันคมด้วยเหรอ? "
" อะไรทื่อๆนะ " ริชมองตาขวาง
" เปล่าจ้า " สักเดี๋ยวราฟว์มันก็ได้เสื้อคลุมตัวใหม่ คืนนั้นทั้งสองย่างเนื้อเสือกินกันอย่างยากลำบาก
" ทรุยยยยย...เหนียวเป็นบ้าเลยว่ะ " ราฟว์สบถ
" ......" ริชนั่งมองเนื้อย่างที่อยู่ในมือ ราฟว์มองอย่างสงสัยในท่าทีของคนตรงหน้า
" ไม่กินเรอะไง ถึงไม่อร่อยก็ทนๆไปเหอะน่ะ ถ้านายไม่ชอบทีหลังก็ไปหากินเองล่ะกัน "
" เปล่า...คือ..." ริชมองหน้าราฟว์เล็กน้อย ก่อนจะ
ฟิ้ว~~~~~....แซ่ก....
เสียงลมที่เริ่มพัดรุนแรงขึ้นปรากฎพร้อมกับเสียงที่แสนน่าเบื่อหน่ายของทั้งสองดังขึ้นอีกครั้ง ทั้งริชและราฟว์กุมขมับพร้อมกันโดยมิได้นัดหมาย
" ถึงมันจะใหล้ออกมาแล้วแต่ก็อย่าออกมาบ่อยสิเฟ้ย คนจะพักผ่อนบ้างไม่ได้เรอะงาย " ราฟว์บ่น ก่อนจะหยิบอาวุธของตนออกมาเล็งไปรอบๆตัว
" อยู่ข้างหลังแกน่ะ " ริชเอ่ยออกมาเบาๆ เขาเองก็ไม่เห็นตัวหรอก แต่ก็มีทีท่าว่าไม่สนใจเท่าไรนัก ว่าจะเป็นศัตรูหรือมิตร ราฟว์หันหลังไปเล็งด้านหลังของตนแต่แล้ว
ฉึก!!!!!!!!!
" อ๊าก!!!!!!!!!! "
ภายในหุบเขาเอเมอร์เรส หุบเขาขนาดใหญ่ที่ไม่น่าจะมีสิ่งมีชีวิตอยู่ภายในได้ แต่ภายในหุบเขานั้นกลับมีโพรงลึกอย่างที่ไม่มีใครคาดเดาได้อยู่ เหล่าปีศาจน้อยใหญ่ รอการมาของเจ้านายร่างโตเพื่อรับคำสั่ง สักพักก็มีร่างๆหนึ่งเดินออกมาช้าๆ ร่างนั้นไม่ได้ใหญ๋โตนัก แต่กลับเหมือนมนุษย์ชายเสียมากกว่า แต่ทั้งนี้แล้ว มนุษย์ไม่สามารถมาอยู่ที่นี่ได้ เหล่าปีศาจต่างพากันถอยห่างเนื่องจากความผิดปกติ ร่างนี้มีผมสีขาวยาวถึงกลางหลัง แต่งกายด้วยชุดสีขาวทั้งชุดเหมือนเทพมากกว่า แต่มันกลับไม่เป็นเช่นนั้น
" เหล่าสหายปีศาจของข้าเอ๋ย " ชายผมขาวเอ่ยขึ้น
" นี่คือวิชาที่ข้าฝึกมาเกือบพันปี ข้าสามารถเปลี่ยนสภาพร่างของข้าให้เป็นไปตามที่ต้องการได้ " ชายผมขาวพูดจบก็กลายร่างเป็นปีศาจร่างใหญ่ดังเดิม
" ข้าจะมอบพลังให้พวกเจ้า แล้วพวกเจ้าจงออกไปไล่ล่ามนุษย์อีกครั้ง โดยเฉพาะเจ้าพวกตัวร้ายที่มันบังอาจทำให้ข้าต้องเก็บตัวอยู่ในนี้อีกเกือบพันปี แต่ก็ต้องขอบใจพวกมันที่สามารถทำให้ข้าแฝงตัวเข้ากับพวกมนุษย์ได้ง่ายขึ้น " เจ้าปีศาจร่างยักษ์กลับร่างเป็นชายผมขาวอีกครั้ง แสยะยิ้มยนใบหน้าคมที่ดูไม่ออกว่าเป็นปีศาจตรงไหน
" แล้วพวกเจ้าจงเรียกข้าว่า " อริญชย์ " " ปีศาจในร่างมนุษย์อริญชย์ ได้มอบพลังแก่ปีศาจทั้งหมด ณ ที่นั้น ปีศาจนับพันตัวกำลังแข็งแกร่งและมีความสามารถมากขึ้น
กลับมาทางด้านริชและราฟว์ที่เผชิญหน้ากับบางสิ่งบางอย่างในความมืดยามวิกาลเช่นนี้
" ราฟว์ปลอดภัยไม๊? " ริชเข้ามาดูอาการราฟว์ที่กึ่งนั่งกึ่งนอนพิงต้นไม้อยู่ พร้อมกับยื่นมือจะไปหยิบมีดที่ติดอยู่เฉียดคอราฟว์ไป แต่แล้วก็ชักมือกลับ
" ทำไมไม่เอาออกล่ะเฟ้ย " ราฟว์โวยวาย
" ชั้นก็กลัวตายเหมือนกันนะเฟ้ย ดูสิ " ริชหยิบขนนกของเขาออกมาแล้วเขี่ยเส้นลวดที่ติดอยู่กับมีด
" ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าใคร " ริชยิ้มน้อยๆ พร้อมมองไปทางที่มีดนั้นถูกขว้างมาปรากฎชายผมสีดำ กับดวงตาสีเทาที่สะท้อนออกมาจากเงามืด
" นึกว่าอาหารค่ำของชั้น " ชายผมดำพูดเสียงเบื่อหน่าย ถอนหายใจเล็กน้อย ตีสีหน้าเบื่อๆ
" ไง ..ไม่เจอกันนานนะแบล็ก " ริชเผยยิ้มเล็กน้อยให้คนตรงหน้า
" พูดกับคนที่ไม่เจอเกือบพันปีแค่นี้น่ะเรอะ " ชายที่ชื่อแบล็กเบ้ปากเล็กน้อย
" พูดเหมือนเจ้านั่นเลยฟร่ะ "
" จะเสวนากันถึงไหนฟะ คนตรงนี้จะตายอยู่แล้วนะเฟ้ย!!! ไอ้แบล็ก!!!" ราฟว์โวยวายอีกครั้ง
" อ้อ..โทษทีๆ " แบล็กเกาหัวเล็กน้อยก่อนจะไปปลดอาวุธออกมาจากคอของราฟว์
" แกว่าแกหาของกินอยู่ใช่ไม๊? มากินของที่ราฟว์มันหามาด้วยกันสิ จะได้คุยกันด้วย " ริชชวนแกมประชดเล็กๆ โดยส่งสายตาอาฆาตไปทางเจ้าของอาหารนั่น
" อ่า..งั้นไม่เกรงใจล่ะ " แล้วอาหารมื้อค่ำนั้นก็ดูเหมือนว่าจะครื้นเครงกว่าเดิมเนื่องจากได้ตัวพูดมากมาอีกคน ริชนั่งฟังไอ้เจ้าสองคนนั่นคุยกันจนหลับไป ( รำคาญน่ะเลยหลับมันซะเลย - ริช --')
วันรุ่งขึ้นทั้งสามออกเดินทางอีกครั้ง โดยที่ไม่รู้ว่ามีอะไรบางอย่างติดตามพวกเขาไป โดยไม่รู้ว่าเรื่องร้ายแรง และน่ากลัวกำลังจะตามมาท่ามกลางเวลาความสุขของพกเขา
2..Be..Con..--
--
Talk
คุยกันแปป ผมไม่ค่อยได้เข้าบอร์ด เอ่อ...ถ้าตัวละครไม่ตรงกับนิสัยละก็ทนๆหน่อย ผมจะพยายามเอาบุคลิกของเจ้าของที่ผมสังเกตได้มาเขียนน่ะนะ อืม...ได้ท่านรินมาเป็นบอสเรื่องนี้ ต้องขอบพระคุณมา ณ ที่นี้ด้วยนะครับ
ตอนนี้แต่งไม่ค่อยออกนะ ...-*-..เนื่องจากเป็นหวัดนิดหน่อยหัวเลยตื้อ แต่จะพยายามเขียนมาให้อ่านเร็วๆ ตอนนี้ผมแต่ง 2 ฟิค น่ะเลยเชื่องช้าสักนิด อีกเรื่องคงเร่งให้ จบไวๆแล้วมาต่อเรื่องนี้เพราะคิดว่าคงยาวพอสมควร ตัวละครใหม่ๆผมจะเอามาลงตอนละตัวหรือสองตัวนะครับ คงเข้าใจ กว่าจะจับบทยัดให้ได้นี่เคร่งหนาดูชม
เจอกันตอนหน้าฮะ สาวๆคนไหนจะออกก็คอยดูเอาละกัน...........
ความคิดเห็น