คลังเก็บน้อนๆ ของผม

" ช่างน่าอิจฉา ...."

บทที่ต้องการ :: 4 อสูรเลือดแท้อีก1

เป็นอสูรประเภทใด :: (อสูรเล

ชื่อ-นามสกุล :: โยวไคชินคิ ชิเรไน 

(Yokai Shinki Shirei )

ชื่อเล่น :: เรไฮ ( High)

รูปร่างหน้าตา :: ผมเขียวเข้มจนดำไล่เฉดสีปลายมิ้นฟ้าส่วนสูง170หนัก56 ปล่อยผมสยายถึงปลายบันเอวพลิ้วสไหว  ส่วมฮาโอริชั้นนอกสีดำและลายเมฆ่ามิ้นส่วนชั้นในก็กิโมโนสีขาวล้วน และกางเกงอากามะสีเทา ส่วมใส่รองเท้าแตะไม้สูงสองนิ้วและถุงเท้ายาวถึงน่องด้านในสีขาวอีกอัน  ด้านหน้าตาจัดว่า หล่อน่ารัก แต่หน้าดูเฉยชาตายด้านไร้ชีวิต มีดวงตาสีเหลืองทองหม่นและขีดในตาแสดงความเป็นอสูรชัดเจน ผิวฃีดแต่ไม่มากและตัวที่เย็นยะเยียบ เล็บยาวแหลมคมสีดำ

นิสัย ::  อ๋องเอ๋อเฉยชาสโลไลฟ์พูดน่อยด่าแรง+เจ็บ สุภาพมีมารยาท ไม่ยินดียินร้ายต่อเรื่องไม่เกี้ยวกับตน  รักเด็ก มีความอ่อนโยนลึกๆในใจ ไม่สนโลก ชอบเหมอลองลอย รักความสงบ และเมื่อเวลาเศร้าเสียใจจะร้องไห้ในใจเงียบๆแทนน้ำตาที่ไร้ค่า ถ้าดีใจจะเก็บทาทางและสีหน้า แต่เห็นได้ชัดจากแววตาและการกระทำที่รู้ว่าดีใจ ถ้าโกรธถึงขีดสุดเมื่อไรจะคลั้งฆ่าทุกอย่างและกลืนกินมัน และจะได้สติก็ต่อเมื่ออารมณ์สงบแล้วเท่านั้น (เมื่อสิ้นสติหรือกำลังจะตายจะสามารถส่งขอความโทรจิตขอความสุดท้ายไปให้ใครก็ได้ ที่เขามีอารมณ์คิดถึงห่วงหาเป็นครั้งสุดท้ายก่อนสิ้นสติหรือตายไป")

ประวัติ :: เรไฮเป็นอสูร 'หญิง' ที่ไม่เป็นที่ต้องการของตะกูลสักเท่าไร และด้วยความอับอายในการคลอดเขาออกมา 'พ่อเเม่' จึงให้เขาแทนตัวว่า 'ผม' และลงท้ายด้วย'ครับ' ตลอดมา 'พ่อแม่' สอนมารยาทชั้นสูง หน้ากากรอยยิ้ม ความสุภาพบุรุษ และฝึกฝนให้เรไฮมีความรู้สึกตายด้านไร้ความรู้สึกให้เหมือนกับพวกเขา ทำให้เขาไม่เคยยิ้มตั่งแต่เกิดมาและไม่คิดจะแยแสใครทั้งนั้น จนกระทั้งวันนึงเขามีน้องสาว ชื่อไฮริ  เธอเป็นเด็กน่ารักและพ่อกับแม่ไม่สนใจนักเพราะเธอเกิดเป็นอสูรหญิงและอ่อนแอ จึงทำให้พ่อแม่ไม่สนเธอเพราะมี เรไฮ เป็นตัวหมากที่สมบูรณ์กว่าอยู่แล้ว จึงปล่อยเลยตามเลยไฮริกับแม่นมอีกนึงคนที่พวกเขามอบให้น้องสาว ด้วยความที่ไฮริอ่อนแอมากจึงป่วยบ่อยมาก เขาจึงชอบแอบมาดูและดูแลเธอ เพราะแม่นมที่ไอ้แก่อิแก่นั้นหามาให้ไม่ได้เรื่องเลย เขาอยู่กับเธอจนเธอหายแล้วแอบเล่นกัน เป็นแบบนี้จนไฮริเริ่มเป็นสาวสวยแรกเเย้ม ช่วงเวลานั้นเป็นช่วงเวลาที่เขาและเธอมีความสุขที่สุด แต่แล้วความสุขและรอยยิ้มของเราทั้งสองต้องหายไป เมื่อพ่อแม่รู้แล้วว่าเขาหนีการฝึกมารยาทและการฝึกเลือดอสูรมาดูแลน้องสาว  เขาถูกขังอยู่ในห้องออกไปไม่ได้โดนผนึกอยู่ในนั้นถึง10วันจนเขาพังมันออกมาได้ เขาก็พบว่าน้องสาวเขาก็ไม่อยู่อีกแล้ว.... เธอถูกบังคับให้แต่งออกไปกับอสูรอัปลักษณ์และมักมาก และเธอก็ได้ตายจากไปเนื่องจากตรอมใจใช้ดาบชนิดพิเศษที่เคยเก็บได้จากศพนักล่าอสูรจึงหยิบมันมาสบั้นคอตัวเองกลางงานแต่งงานของเธอ. เขาเข้ามาพอดีแต่ไม่ทันการ เธอสบั้นคอและล้มลงไปแล้ว โดยมีขอความสุดท้าย ที่ส่งมาทางความสามารถของตะกูล 'หนูรักพี่นะ ใช้ชีวิตแทนหนูด้วย' และร่างของน้องสาวที่รักก็สลายไป โลกเหมือนสลายเมื่อน้องสาวที่เขาเลี้ยงดูมากับมือจากไปเขาโกรธพ่อแม่และตระกูลที่บังอาจพรากน้องสาวเขาไป เขาเกลียดทุกอย่าง จนสุดท้ายเขาก็คลั้งฆ่าล้างตระกูลตัวเองและแขกที่มางานแต่งทั้งหมดตกตายและกลืนกินพลังของทุกตนไม่เหลือรอดสักตน ทามกลางซากศพอสูรมากมายที่กำลังสลายกลายเป็นฝุ่นไป ดวงอาทิตย์กำลังขึ้นจากขอบฟ้า แผดเผาศพอสูรทั้งหมดให้สลายเร็วขึ้น แต่เรไฮไม่เป็นไรเพราะเป็นอสูรพิเศษที่ผิดแปลกจึงไม่สลายไป เมื่อศพสลายไปเกือบหมด สติที่กลับมาและน้ำตาที่ใหลหยดลงมาจากดวงตาสีทองหม่น เขาได้ไปหยิบปิ้นปักผมรูปหงค์และดอกบ๋วยที่น้องสาวให้ กลับใส่อกเสื้อมาและออกเดินทาง

เรไฮออกมาจากตระกูลแล้วร่อนเร่พเนจรไปเลื่อยๆ จนได้ช่วยเด็กสาวคนนึงที่เหมือนน้องสาวผู้ล่วงลับจากการเป็นทาสกาม และสอนสิ่งต่างๆให้เธอแล้วจากหายไปอย่างเงียบๆ และเพเนจรไปเลื่อยๆทั้วโลกพบผู้คนอสูรมากมายเปื้อนเลือดบ่อยครั้ง และได้เจอเด็กหัวขาวปลายดำที่อยู่กับทามาโยะตอนเหม่อลอยใต้ต้นไม้ ตื่นมาอีกที่ก็ได้อยู่ด้วยกันแล้ว มีทามาโยะอย่างเพื่อนสาว แต่ความสัมพันธุ์ของเขาและเด็กหัวขาว ที่ไม่เคยรู้ชื่อกัน มันอัทิบายไม่ถูก คล้ายเพื่อนที่แกล้งกันคล้ายพี่น้องที่เป็นห่วงกันแต่ไม่พูด เป็นความสัมพันธุ์แปลกๆที่เขารู้สึกได้ แต่อีกคนดูเหมือนจะไม่รู้ และเมื่อรู้ว่าเด็กหนุ่มคนนั้นชอบทามาโยะตนจึงคิดจากไป กับความรู้สึกบางอย่างที่เขาไม่รู้จัก เขาจึงคิดว่าจากไปเฉยๆโดยไม่บอกอะไรเป็นการดีกว่า และสุดท้ายเขาก็กลับมาลงหลักปักฐานที่ญี่ปุ่นในภูเขาอสูรอยู่อย่างสงบกับ หุ่นเชิตศพคนใช้เท่านั้นเป็นร้อยๆปี

ลักษณะการพูด :: ผม เธอ นาย ครับ อืม อ่า..  (คำเรียกเหล่าอสูรของมุซันและมุซันว่า มุซี่ โคจัง ดองยาม้า ชมพูคุง ลุงเบ็นเท็น ดากิ ดาบิ ส่วนพวกนักล่าอสูรถ้ายังไม่รู้จักชื่อหรือต้องการจะแกล้งจะเรียกว่า เหล่าหัวไชเท้าน้อย หัวไชเท้าไฟ หัวไชเท้าพายุ เป็นต้น แต่ถ้ารู้จักชื่อก็จะเรียกตามปกติ

อาวุธ :: กรงเล็บพิษร้อยอสูร

วิชาเลือดอสูร :: พลับพลึงแมงมุมแดง

 ใช้เลือดคนอื่นเป็นสือกลางแล้วบอก โยชิน จะสามารถปลอมเป็นคนๆนั้นได้จนกว่ามนต์จะคลายหรือสลายเอง / เชิตศพ และคนเป็นที่บาดเจ็บสาหัสมากๆได้ในระยะร้อยเมตร :แต่มีข้อเสียคือไม่สามารถเดินไปไหนได้ได้แต่เชิตอยู่กับที่เท่านั้น

ความปรารถนา :: ใช้ชีวิตเงียบง่ายอย่างสงบ (อยู่อย่างสงบกับคนที่รัก)

สิ่งที่ชอบ :: อาการเย็น จะมีอาการคึกเป็นพิเศษ(เด็กหัวขาวปลายดำ ที่จะมีอาการลอกแลก ยิ้มบางบ่อยขึ้นหน่อย พูดมากขึ้น ชอบหยอดแบบไม่รู้ตัว ตามสต็อกโดยไม่ให้อีกคนรู้ และปกป้องอยู่ในเงามืดไม่เปิดเผยตัวตน)

สิ่งที่เกลียด :: การบังคับ และการฆ่าฟันที่ไม่จำเป็น

คุยกับโคลเวอร์!

สวัสดีค่า ไรท์ใช้นามแฝงว่าโคลเวอร์ ผปค.ชื่ออะไรคะ?

-อิไอ ครับ

ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ ทำไมถึงมาสมัครเรื่องนี้ล่ะคะ?

-เช่นกันครับ  สนใจในตังเรื่องและอยากรู้ว่า น้องน้อยที่ของตัวเองจะมีบทบาทอะไรตายอนาถหรือตายแบบวีรบุษตอนไหน

ตัวละครทุกตัวมีความสำคัญมาก ไรท์พยายามจะกระจายบทให้เท่าๆกันนะคะ <3

-ครับแล้วแต่เลยยย

บทนี้มีความสำคัญต่อการดำเนินเรื่องและปมของตัวละครต่างๆเป็นอย่างมาก แต่ก็เป็นบทที่เสี่ยงต่อการเสียชีวิตสูงเช่นกัน ยิ่งถ้าลูกผปค.ติดแล้วผปค.หายไปเลย ไม่เม้นแสดงตัวให้เราทราบในแต่ละตอน โอกาสการตายก็ยิ่งสูงมากๆเลยน้า โปรดทำใจล่วงหน้าไว้ด้วยนะคะ ;-;

-รู้แย้ว เพราะเค้าก็ชอบเขียนให้ลูกน้อนๆตายในหลายๆเรื่อง และเพราะพึ่งสมัครเด็กดีครั้งแรกเค้าลงรูปไม่เป็นอ่าาา

มีอะไรอยากบอกไรท์ไหมคะ?

-รูปไม่มีนึกถึงมุยเข้าไว้ก็ได้ เพราะเค้าลงรูปบ่เป็นเด้อไรท์

ขอโทษด้วย

ขอบคุณที่มาสมัครค่ะ

ครับบ

 ทำไมมันแทรกรูปไม่ได้นิ?  งั้นคิดถึงภาพมุยละกันมันคล้ายๆ