ลำดับตอนที่ #9
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : คาเซมารุตัดสินใจ
สวนสนุก
"เฮ้อ.....สวนสนุกหรือสวนฆ่าตัวตายเนี่ย มีแต่ของเล่นเสียวๆ"<เอนโด
"เอาน่าๆ มาเล่นอะไรที่มันเป็นพรรคเป็นพวกกันเถอะ"<ฟุบุคิ
"รถไฟเหาะครับบบ!!"<คุริมัตสึ
"เอ่อ..รุ่นพี่ครับ...มัน...คง...จะ...เอ่อ...ไม่ดีมั้งครับ"<คิริโนะ
"หืม............."
ทุกคนหันมามองคิริโนะเป็นตาเดียวกัน
"นายกลัวงั้นหรอ"<คิโด
"หยึย!!! เอ่อ..เปล่าครับ..."<คิริโนะ
"หรา!!!"
และทุกคนก้พูดเป็นเสียงเดียวกันอีก
"เล่นก้ได้ครับ"<คิริโนะ
และทุกคนก้มุ่งตรงไปที่รถไฟเหาะ และซื้อตัวมาจบคู่เสร็จสรรพ
"นายหน่ะถ้ากลัวไม่ต้องเล่นก้ได้นะ"<คาเซมารุ
"ครั้งนึงในชีวิตครับ จะลองฝึกดูหน่ะครับ"<คิริโนะ
คิริโนะกลัวความสูงมากสุดมาก
"งั้นเกาะให้ดละกัน"<คาเซมารุ
"คะ...ครับ"<คิริโนะ
"เซ็ตต่อไปเลือกที่นั่งเลยค่ะ"
หงึกๆๆๆๆๆ
คิริโนะสั่นหงักๆอยู่ขณะที่นั่ง
"คาเบยามะนายไม่กลัวความสูงละหรอ"<เมงาเนะ
"ก้อย่ามองข้างล่างสิครับ"<คาเบยามะ
กระดิกๆ
หูคิริโนะกระดิกได้ยินว่า ' อย่ามองด่านล่างสิครับ ' คิริโนะจึงคิดว่าถ้าหลับตาคงจะไม่เป็นไร
"3...2...1"
ครืด
รถไปเริ่มเคลื่อนตัว คิริโนะทำตัวสบายๆ เตรียมตัวหลับตาอย่างเดียว
ครืด
รถไปวิ่งไปในทางลงที่เร็ว คิริโนะทำใจและคิดว่าถ้าจะฝึกก้ต้องดูทางจึงลืมตาขึ้นมา
"หยึย...สะ..สะ....สูงจังเลยยย!!"<คิริโนะ
"ตั้งสติไว้คิดว่าเรากำลังเป็นบอล และกำลังจะถูกส่งไปยังฝากฟ้าที่ไม่มีความกลัวมาขัดขวางได้"<คาเซมารุ
คาเซมารุแนะนำคิริโนะ คิริโนะพยักหัวและลองทำตามดูจากนั้น
"เอ๋??? ไม่กลัวแล้ว...เย้"<คิริโนะ
คาเซมารุยิ้มพร้อมกับยังทำหน้าเย็นชาต่อไป
เครื่องเล่นหยุดลง
"วู้....ผ่อนคลายจังเลย"<เอนโด
"กาเซล...ใจเย็นๆๆ"<เบิร์น
กาเซลกอดเบิร์นไม่ปล่อยสาย
กึกๆๆๆๆๆ
พร้อมกลับสั่นเทาด้วยความกลัว
"ต่อไปเล่นอะไรดี"<โซเมโอกะ
และคนในทีมก้ออกความคิดเห็นเยอะแยะ จนเงินนั่นน้อยลงทุกๆที
ทางกลับบ้านคาเซมารุ
"รุ่นพี่เป็นอะไรครับ....เดี๋ยวนีเปลี่ยนไปนะครับ"<คิริโนะ
"งั้นหรอ..."<คาเซมารุ
"รุ่นพี่เป็นอะไรกันแน่ครับ...."<คิริโนะ
"...."<คาเซมารุ
คาเซมารุไม่ตอบไม่ว่าคิริโนะจะถามกี่รอบๆ
บ้าน
"เฮ้อ....ไม่ตอบผมเลยอ่ะ"<คิริโนะ
"....."<คาเซมารุ
"รุ่นพี่ รู้มั๊ยครับผมก้ห่วงคนเป็นนะ ทุกๆคนก้พากันหห่วงรุ่นพี่เหมือนกันนะ หรือว่า....ผมไปกวนใจอะไรรุ่นพี่มากเกินไปรึเปล่า ถ้ากวนผมไม่อยู่ก้ได้นะผมไม่ว่า"<คิริโนะ
"นายหน่ะ.....อยู่ไปเหอะ.........อยู่นานเท่าไร่ยิ่งดีเลยหล่ะ"<คาเซมารุ
"มาแปลกแหะ.....เอาดีๆครับรุ่นพี่ เป็นอะไร"<คิริโนะ
"...........ไปทำข้าวปั้นนะ"<คาเซมารุ
แอด
ปัง
"........มาแปลกจริง"<คิริโนะ
"หึ.....คิริโนะ........ฉันก้คิดเรื่องนายนั่นแหละ"<คาเซมารุ
และคาเซมารุก้ลงไปห้องครัวและทำข้าวปั้นทั้งหมด 10 ชิ้น
แอด
ปัง
"คิริ.....โนะ"<คาเซมารุ
คาเซมารุเห็นคิริโนะปูที่นอน นอนตรงพื้นคาเซมารุส่ายหัวเพราะเคยบอกคิริโนะว่าให้นอนเตียง
"เฮ้อ....ไอ้ขี้เกรงใจ"<คาเซมารุ
คาเซมารุต้องอุ้มคิริโนะขึ้นเตียงเองอีกครั้ง และสังเกตุดีๆ
"น่ารักแฮะ"<คาเซมารุ
คาเซมารุจึงลองคร่อมคิริโนะ
"อืม...."<คิริโนะ
คิริโนะตื่นขึ้นมาเพราะที่นอนมันนุ่มและรู้สึกว่าอะไรมุฃันยุบๆรอบตัว และจำได้ว่าตตัวเองพักที่พื้นแข็งๆไม่ใช่เตียงนุ่มๆ
"งือ.....เหวอ!!! รุ่นพี่!! ผมไม่ใช่ผู้หญิงออกปายยยยยย!! รุ่นพี่ไม่ออกผมออกเองนะ"<คิริโนะ
คิริโนะพยายามผลักคาเซมารุออกไป คาเซมารุจึงจับมือของคิริฝดนะไว้และโน้มตัวลงมา....
"รุ่นพี่หยุด หยุ-"<คิริโนะ
คาเซมารุขัดขวางอะไรไม่ได้เลยนอกจากจะโวยวาย
"รุ่นพี่....หยุดนะ!! สติไม่ดีแล้วรึไง"<คิริโนะ
"อย่าไปจากฉันสิ"<คาเซมารุ
"รุ่นพี่!!! ผมก้มีโลกของผมนะ"<คิริโนะ
"ฉันรักนายนี่"<คาเซมารุ
"เอ้ย!!! ไม่รุ่นพี่...อย่ารุ่นพี่...ไม่อาววววว อย่ารุ่นพี่"<คิริโนะ
คาเซมารุถอดเสื้อผ้าคิริโนะออกและ......เอิ่ม........พูดไม่ถูก
"รุ่น...พี่!!"<คิริโนะ
คาเซมารุไม่ฟัง.....ไอ้นั่นอย่างเดียวเลอะแต่.....ก้ไม่มีใครรู้ถึงสิ่งมีชีวิตที่ตาม 2 คนนี้มาที่บ้านจนถึงห้อง
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น