ลำดับตอนที่ #4
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : กาเซล "ลุก"
คาบเรียน อังกฤษ
'หมอนี่อยู่หอในสินะ'
เบิร์น คิดพร้อมอมยิ้มเพราะมีแผนการ มากำจัด กาเซล
"กาเซลจ๊ะ มาตอบข้อนี่หน่อย"
"ครับ" - -
กาเซล ทำหน้าไม่พอใจ เพราะ รู้ทั้งรู้ว่าเค๊าเรียนเก่งไม่แพ้ใครยังจะมาเรียกเค๊าไปตอบคำถาม
"ถูกจ้า...."
จากนั้น กาเซล ก้พึ่งสังเกตุว่า นักเลงกวนประสาทอย่าง เบิร์น ก้อมยิ้มคนเดียวเป็น แต่....เมื่อกาเซลเผลอตัวก้แอบเขิลในความน่ารักของ เบิร์น อยู่
ห้องเรียน
"นาย....จะน่ารัก...ตรงสเป็คฉันไปไหน"
กาเซล แอบพูดเบาๆ แต่ก้มีพวกหูดี 'สอด' เข้ามา
"ใครหรอ"
"ก้เจ้าเบิ-..........เฮ้ย!!!มาไงวะเนี่ย"
"เจ้าอะไรนะ....."
เบิร์นทำเสียงกานประสาท แต่ กาเซล เก็บอาการอารมณ์ไว้ เพราะตอน เบิร์น ยิ้มนั้น กาเซล แอบชอบอยู่นิดๆ
ห้องของกาเซล
"เฮ้อ....เจ้าบ้าทิวลิปแดง..."
กาเซล คิดถึงแต่ เบิร์น ในเวลานั้นจนการบ้านแถบไม่แตะ แต่ กาเซล ก้สู้ความน่ารักของ เบิร์น อยู่ในเวลาเดียวกัน
"โอ๊ย....ทำไมต้องคิดถึงเจ้าทิวลิปแดงด้วยหล่ะ"
"คิดถึง เบิร์น หรอ"
"ก้ใช่หน่ะสิ....หมอนั่นน่า!!!!"
ฟึบ
กาเซลรีบลุกหน ควับ มาดูตามเสียงที่พูดมาเมื่อกี้
"เบิร์น...."
"แหมๆ คิดถึงฉันด้วยอ่ะดีใจๆ"
"ไม่ต้องมาล้อฉัน มีอะไร"
"ถามได้...ก้ย้ายไง"
"หรองั้นเชิญ ฉันจะทำการบ้าน"
ฟึบ
พูดจบกาเซลก้เริ่มทำการบ้าน จนหวนคำเก่าคืนมา ย้าย..... ซ้ำไปซ้ำมา
"เฮ้ย!! ย้ายอะไรของแกวะ"
"ย้ายที่อยู่ ทำไม"
"อยู่ห้องเดียวกับฉัน........"
"อือ...."
ย้อนอดีต
"ครูใหญ่ครับ ผมอยากอยู่หอในของที่นี่หน่ะครับ"
"แต่ห้องมันเต็มแล้วนะจ๊ะ รูมเมทก้ด้วย"
"อือ....งั้นผมอยู่กับกาเซลก้ได้ครับ"
"แต่...เธอรับมือเค๊าไหวหรอ......."
"แน่นอนครับ ผมจะทำให้เค๊าใจอ่อนเอง"
"อ่ะ....เอ่อ...ก้ได้จ่ะ....นี่กุญแจ"
กลับมาปัจจุบัน
"ฝันไปเลย จะให้ฉันใจอ่อน"
"อ่อหรอ เมื่อตอนเที่ยงคืออะไร กอดนิดเดียวทำเป็นเขิล หมดแรง"
"ไม่ใช่อย่างงั้นว้อย!!!!!"
"แน่ใจ???"
"นะ...แน่..สิ..ฟระะ...."
เสียง กาเซล ดูสั่นๆทำให้ เบิร์น ได้โอกาส
ฟึบ
โอกาสที่ว่าคือ................
"ไอ้ทิวลิปแดงฉันเป็นชายยย เดี๋ยวใครมาเหนนนนนนน!!!"
"ฉันล็อกห้องแล้ว"
คร่อม.............กาเซล -,.- และ....
"ฉันจะ........เปลี่ยนนาย"
จากนั้นทำให้กาเซลดิ้น แต่ทำอะไร เบิร์น ไม่ได้ เพราะมีแรงไม่พอสำหรับ เบิร์น
"หยุดๆๆ.....พอแค่นั้-......................."
บรรยากาศในห้องเงียบสงัด เมื่อ เบิร์น ประกบริมฝีปากเข้ากับปาก ของ กาเซล ตอนแรกๆ กาเซล ก้ขัดขืนแต่ตอนหลังๆ กาเซล กลับไม่อยากขัดขืนไม่อยากออกจากรสชาติที่หวานของ เบิร์น ผสมกับบรรยากาศที่เงียบ
ก็อกๆ
แต่ไม่นานก้มีคนมาเคาะประตู เบิร์น จึงรีบผละออกจาก กาเซล แต่เหตุการณ์ก้ไม่คาดคิด
"อย่า....ไปนะ"
กาเซล พูดข้างๆหู เบิร์น ในขณะเดียวกันก้กอดเบิร์นอยู่ และกาเซลก้ตะโกนออกไปว่า
"ใครหน่ะ???"
"ฮิโรโตะไง"
"ขอโทษนะต้อนนี้..........ฉันไม่ว่าง"
และได้เริ่มลุก เบิร์น อย่างเอาจริงเอาจัง จน เบิร์น ก้รู้สึกชอบใบหน้าแบบนั้นของ กาเซล
"แฮ่กๆๆ"
"แฮ่กๆ"
ต่างฝ่ายต่างเหนื่อล้าแต่ กาเซล ยังได้เปรียบอยู่
// ขอไม่เล่าสถานการณ์ที่เอ่อ...กำลัง....บลาๆกันอยู่นะ // อย่าขัดจังหวะดิ <กาเซล // จ้า
แต้ก้แปลก แทนที่ตัว เบิร์น จะขัดขืนกับปล่อยให้ กาเซล ทำซะอย่างงั้น(ไม่แก้ผ้านะ)
จนเวลาผ่านไป กาเซลเริ่มรู้สึกตัวจึงเอามือปิดหน้า อยู่มุมห้องยกใหญ่
เบิร์น ก้พยายามปลอบนะ แต่ยิ่งทำให้ กาเซล เขิลใหญ่ กลายเป็นหุ่นยนต์ที่พังแล้ว ไม่มีการตอบสนอง
เบิร์น จึง..........
"อ่ะนี....ไอติม"
"อือ...."
กาเซล พยายามคลายมือออกจากหน้ามาดูไอติมแต่....
ปิดแน่นกว่าเก่า เบิร์น จึง
ง่ำ
กัดติมคำนึกและ
"กาเซล มาดูไอติมรสโปรดของนายสิ"
แว้บ
ด้วยยประสาทสำผัสคำว่า ไอติมรสโปรด ทำให้มือคลายอัตโนมัติ แต่
จุ๊บ
เบิร์น ป้อนไอติมให้ กาเซล ทาง........ปาก!!!
กาเซล จึงรู้สึก อร่อย 2 เท่า
"อยาก.....เอาอีก"
ผ่านไปจนไอติมหมด
"แฮ่กๆๆ"
เบิร์น หอบเกือบตาย เพราะป้อนไอติมให้ กาเซล
"อือ......คือ........"
"แฮ่ก....มีอะไร"
"เอ่อ....ขอบคุณนะ!!!"
กาเซลตะโกนออกไปให้ เบิร์นได้ยินชัดๆ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น