ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : นักเลงหญิง(?)
สายของปิดเรียนวันสุดท้าย
"เฮ้อ......อากาศร้อนจริงๆโว้ยยย!!! แล้วพรุ่งนี้ก้ต้องไปเรียนอีก"
เสียงชายหนุ่มบ่นพรางนอนบนเตียงเพื่อฆ่าเวลาให้เวลาผ่านไป
ติ๊ด!! ติ๊ด!! ติ๊ด!! ติ๊ด!!
"ใครมันมาโทรอะไรตอนนี้วะะะ"
ติ๊ด
"ฮัลโล!!"
ชายหนุ่มรีบคว้าโทรศัพน์มาคุยด้วยอารมณ์หงุดหงิด และกระแทกเสียงใส่โทรศัพน์
"เฮ้ยเบิร์นๆๆๆ ช่วยด้วยๆ คือว่า ฉันถูกนังเลงคนนึงเฝ้าจะซ้อมฉันอ่ะ ช่วยหน่อยขอเถอะ ถ้านายช่วยฉันจะยอมทุกอย่างนะๆๆ มาตามพิกัดโทรศัพน์ฉั- อ๊ากๆๆๆ"
ตุ๊ด
"................................"
"..............................."
"................................................................"
"..............โธ่............................................................................เว้ย!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! อะไรกันวะอากาศร้อนๆขอให้ช่วย ถ้าไม่ติดว่าหมอนั่นคือศัตรูคงไม่ทำ!!!!!!"
ที่เบิร์นพูดแบบออกมาเพราะคำว่า ฉันจะยอมทุกอย่าง เลยทำให้เบิร์นหาอะไรหนุกๆทำได้ และเบิร์นก้เดินตามหาศัตรูตามพิกัดโทรศัพท์ของศัตรู
ตุ้บตั้บๆๆๆๆ
จากนั้นเบิร์นก้ได้ยินเสียงถูกซ้อม
ฟุบ
"โอ๊ย!!! ขอร้องหล่ะ อย่าทำฉันเลย ขอจริงๆ"
ตุ้บตั้บๆๆๆๆ
เบิร์นรีบเดินไปตามเสียงจนเจอ!!!
"นายหน่ะ!!!"
ควับ
"อ๋อหมอนั่นหรอกหรอเพื่อนของแก"
"นายมาช่วยฉันจริงๆ ขอบคุณ หมอนี่แรงเยอะสุดๆ ระวังนะเบิร์น"
"อย่าเข้าใจผิดดิ มันศัตรูฉันเว้ย" O////O
"แกก้มาช่วยมันมั๊ยหล่ะ หึๆ"
เบิร์นรู้สึกเขิลๆที่.............
"เอ่อ....นะ....นาย....เอ้ย....เธอ...เป็นนักเลงหญิงหรอ"
"=[]= แก....ว่าใครผู้หญิง"
"เอ๋....นายชายหรอ.....ชายแท้ชายปลอม...."
"แท้สิฟร้ะ!! เพื่อนนายมันก้น่ากระทืบเหมือนกันนะ"
"เค๊าก้งี้แหละ"
"กะ...กะ......ก้หมอนี่น่ารักจริงๆหนิ"O////O
// แนะๆยังไม่หายเขิลอีก // เงียบไปเลยยัยบ้า <เบิร์น // คร้าบบบบ TwT
"หยึย!! ขนลุกเว้ย!! งั้นฉันเคลียแกก่อนก้ได้ฟร้ะ"
ฟึบ
"ระวังนะเบิร์น!!!!!"
แว้บ
"ถ้าไม่ติดที่ว่า ฉันเห็นนายเป็นผู้หญิง ป่านนี้นายน่วมละนะ"
ฟึบ
จากนั้น เบิร์น ก้ล็อกตัวเจ้านักเลงไว้ แล้วเอาเชือกที่พกมาด้วยมัดแขนซะ(เกือบ)แน่น และชกท้องให้ลุกไม่ขึ้น
"แก!!! ทำได้ไงวะเนี่ย!! กล้าดูถูกฉันรึไง"
"อย่าปากเสียได้มะ ถ้าไม่เงียบจะจับจูบซะตอนนี้ล่ะ"
"...."
และคำพูดนั้นก้ทำให้นักเลงหยุุดพูดไป เพราะเห็นว่า เบิร์น กำลังมองตัวเองเป็นผู้หญิงด้วย
"แก้มัดเองละกัน ไปหล่ะ"
ฟึบ
ว่าเสร็จแล้วก้ยกศัตรูเดินไปรักษาตัว และก่อนที่จะเดินไป เบิร์น ได้มองนักเลงด้วยสายาเยาะเย้ย จนทำให้รังสีอมหิตแผ่ออกมาจากนักเลงหน้าหวานแม้กระทั่งน้ำเสียงที่หวานของผู้นั้น
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น