คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : Fic Love Catchy Scare รัก ลวง หลอน / Part
By .Chanbaek ft. Hunhan
Part2
รถสปอร์ันหรูับมาอที่ลานอรถอโรเรียน
ประูรถถูเปิออ้วยฝามือหนา ายาว้าวลมาารถ พร้อมวาสายามอรอบๆ
ร่าสูโปร่ในเรื่อแบบนัเรียน เาือ ายหนุ่มสุฮอลูผู้อำนวยารโรเรียน
้วยรูปร่าหน้าาและานะ ทำให้สาวๆและหนุ่มหน้าหวานทั้หลาย ่าหมายปอ '
ปาร์ านยอล ' มาเป็นู่รอ
ร่าสูเหลือบมอนาฬิาบน้อมือ
แสสีหน้าเบื่อหน่ายและถอนหายใออมาเฮือให่
Ha .ha
"เห้ออ
ไ้เวลาเ้าเรียนแล้วหรอว้ะ น่าเบื่อิบหาย หาอะไรทำีว่า"
มือหนาล้วเ้าไปในระเป๋าาเ
พร้อมหยิบโทรศัพท์เรื่อหรูออมา นิ้วยาวเลื่อนไปเบอร์โทรศัพท์อเพื่อนู่ใ พร้อมับโทรออ
" ฮาลลโหลลล "
น้ำเสียยืยานเหมือนพึ่ื่นาารหลับไหลาปลายสายทำเอาปาร์านยอลถึับหุหิและอารม์เสียึ้นมาทันที
"ไอ้ฮุน อะไรอมึ
ยัไม่ื่นอีหรอว้ะ"
"อะไรเนี่ย ใรว้ะ โอ้ยย ูะนอนน"
"ูานยอล"
ร่าสูล่าวเสียแ็ ทำเอานปลายสาย้อสะุ้ื่นึ้นมา
พร้อมับพู้วยน้ำเสียื่นระหน
"อะ ไอ้าน ! มึเอหรอ แฮ่ะๆ อะ
เอ่อ ระ รอูแปบนึนะ เี๋ยวูรีบแ่ัวไปเี๋ยวนี้เลย"
"ไม่้อรีบนะรับเพื่อนฮุน
วันนีู้ว่าะไม่เ้าเรียน้อนรับเปิเทอมวันแร รีบๆมานะ ูะพาทัวร์
เ้าใที่เพื่อนานพูนะรับ"
านยอลพูออไป้วยน้ำเสียวนๆ
นทำให้เฮุนอยาะ่อยหลายๆรั้้วยวามหมั่นไส้แ่็ไ้แ่ิเท่านั้น
็แหละ านยอลเป็นนอารม์ึ้นๆล นึะโห็โหะน่าลัว
นึะวน็วนนน่าระทืบ แถมานยอลยัมีอิทธิพล่อเฮุน
เพราะ้วยวามที่เฮุนอบไปมีเรื่อับนอื่นๆ หรือ่ายๆ็ปาหมานั้นแหละ
ทำให้มีู่อริเ็มไปหม ถ้าไม่มีานยอลอยุ้มะลาหัว ็ไม่รอมานถึวันนี้
ร่าสูเินไปนั่ที่โ๊ะม้าหินอ่อนหน้าโรเรียน
พร้อมับิอะไรไปเรื่อยเปื่อย ู่ๆ สายามเหลือบไปเห็น
นัวเล็ที่ำลัรุรี่รุรนเินเ้ามาในโรเรียน ยิ่เินเ้ามา
ยิ่ทำให้เห็นใบหน้าหวานัึ้น านยอล้อร่าเล็าไม่ระพริบ นัวเล็ๆ าี่ๆ
ัวาวๆ ไม่มีอะไรพิเศษ ทำไม.. มันถึึูสายานอย่าปาร์านยอลไ้นะ..
" นี่นาย "
" นาย "
" นายน่ะ !!! "
" ห๊ะ !!! "
านยอลอุทานออมา้วยวามใ
เมื่อเห็นนัวเล็ยืนอยู่รหน้า ร่าเล็ยืนมอหน้านัวสู
ิ้วบามวเ้าหาัน้วยวามสสัย
" นี่ นายรู้ัึ1ห้อAไหม มันอยู่รไหนหรอ ันไปไม่ถู" ร่าเล็เอ่ยเสียหวาน พร้อมับเริ่มวาสายามอรอบๆ้วยวามสสัย
"เ็ใหม่ละสิ
อยู่ห้อเียวับันเลยนี่ เี๋ยวันพาไปเอ"
อนนี้านยอลไม่สนใอะไรนอานัวเล็รหน้า
ร่าสูรีบลุึ้น และเินนำนัวเล็ไปที่อาารเรียน
"เอ่อ.. ันปาร์ านยอลนะ
แล้วนาย?"
"ันบยอนแบฮยอน" ร่าเล็เินามนัวสูพลาส่ยิ้มให้เล็น่อย
านยอลพาแบฮยอนเินึ้นลิฟ์ นิ้วยาวไปที่ั้น3ึ่เป็นุหมายปลายทาที่ะไป
บรรยาารภายในลิฟ์เียบสบ ไ้ยินเพียเสียลมหายใอทัู้่เท่านั้นแู่่ๆ
ประูลิฟ์ลับเปิออ ร่าสูเลิิ้วึ้น มอปุ่มลิฟ์ไปมา
"เอ.. ัน็ไม่ผินี่
ทำไมมาโผล่ั้น5ละเนี่ย " านยอลบ่นพึมพำับัวเอ
นิ้วเรียวย้ำที่ปุ่มปิประูลิฟ์้ำๆ แ่็ไม่มีวี่แววที่ประูะปิล
"นาย เิอะไรึ้น
ถึแล้วหรอ"
"ันว่าลิฟ์เสียนะ
เรา้อเินลบันไันแล้ว"
นัวเล็พยัหน้าเป็นเิรับรู้
าเรียวรีบเินามร่าสูออาลิฟ์ ระหว่าทาเิน
สายานัวเล็เหลือบไปเห็นห้อๆนึ แบฮยอนเริ่มรู้สึแปลๆ สายลมเย็นวูบผ่าน
เาหยุยืนอยู่หน้าห้อนั้น สายาสอส่อเ้าไปในห้อ ห้อเรียนสี่เหลี่มเล็ที่ไม่มีอะไรเลย
นอาวามมืและลิ่นสาบละลุ้ทั่วห้อ แ่เมื่อมอไปที่มุมห้อ
แบฮยอน้อรู้สึแปลใ เมื่อพบับ หิสาวนั่อยู่ภายในห้อเพียนเียว
เธอำลั้มหน้า้มาอะไรบาอย่า
ทำไมผู้หินนี้ถึมานั่อยู่ในห้อมืๆนเียวละ
าเรียว่อยๆ้าวเ้าไปใล้ห้อนั้น้วยวามอยารู้อยาเห็น
“นี่เธอ มาทำอะไรในห้อนี่นเียว
ไม่เรียนหรอ’’
‘’...............’’
นัวเล็เอ่ยปาถามบุลในห้อ
แ่็ไม่มีเสียอบรับลับมา
" ุบ ! "
แบฮยอนสะุ้เล็น้อย
พร้อมับมอที่พื้นึ่ือที่มาอเสีย
" โทรศัพท์บ้า มาอะไรอนนี้
ใหม "
นัวเล็บ่นพึมพำับัวเอและ้มลเ็บโทรศัพท์
เมื่อแบฮยอนเยหน้าึ้น และมอไปที่ห้อนั้นอีรั้ สีหน้านัวเล็เปลี่ยนไป
ใบหน้าาสีแระเรื้อ อนนี้มันีเผือ เหื่อเม็ให่ผุึ้นมาาใบหน้าหวาน
ริมฝีปาเล็สั่นระริ
ผู้หินนั้นหายไปแล้ว..
เธอหายไปแล้ว..
"ฟึ่บบ"
ฝามือเย็นเียบา้านหลั
เลื่อนมาับที่หัวไหล่อแบฮยอน..
มือ..
มืออใรัน..
อนนี้สิอนัวเล็หายไปหมแล้ว
แม้แ่ะออารนี้ยัไม่มีเรี่ยวแรที่ะวิ่หนีไปไ้ แบฮยอนยืนัวสั่น
หายใเ้าออไม่เป็นัหวะ พยายามรวบรวมสิไว้ให้ไ้มาที่สุ
ัสินใหันหลัไปเผิหน้าับสิ่นั้น
"านยอล !"
ร่าสูยืนมอนัวเล็้วยสีหน้าๆพร้อมับส่ยิ้มให้เล็น้อย
แบฮยอนถอนหายใออมา้วยวามโล่อ พลาใ้มือเล็ปาเหื่อบนใบหน้าัวเอ
"เป็นอะไรหรือป่าว
ทำไมเหื่อออนานี้ล่ะ ไม่สบายหรอ"
น้ำเสียนุ่มทุ้มอานยอลเอ่ยออมา้วยวามเป็นห่ว
ร่าสูใ้หลัมือแะหน้าผานรหน้าอย่าเบามือ
"ะ ันสบายี ะ
แ่ในิน่อย"
"นายนะนาย เี๋ยว็หลันพอี ไป
รีบลไปเรียนเถอะ ป่านนี้อาาร์ยสอนไปถึไหนแล้ว็ไม่รู้"
แบฮยอนพยัหน้าและเินามานยอลลไป ในหัวนัวเล็อนนี้ ิวนไปวนมาถึผู้หินนั้น เาเป็นใรัน แล้วห้อๆนั้นมีอะไร มันืออะไรันแน่..
ความคิดเห็น