[ SF Wannaone ] When Jinyoung is my bae #ฟิคเมื่อจินยองเป็นของผม

ตอนที่ 3 : HOM 3 : Kang Daniel × Bae Jinyoung

Hands on me  3 : Be tricked

          แพจินยองเริ่มรู้สึกตัวขึ้นเล็กน้อย 

         "โอ้ย..." ช่องทางหลังปวดร้าวขึ้นมาจนถึงกลางหลัง ความเจ็บปวดที่ไม่เคยได้รับจากใครมาก่อน ทำให้น้ำตาจินยองไหลออกมาอีกรอบ คนตัวเล็กค่อยๆลืมตาขึ้นช้าๆ จนมาสบกับดวงตาคู่สวยที่ใกล้จนแทบหยุดหายใจ แววตาละมุนละไมดูอบอุ่นไม่เหมือนในตอนแรกที่เจอกัน

           ตอนแรกที่เจอกัน??

           แพจินยองได้สติเมื่อนึกถึงเหตุการณ์ก่อนที่เขาจะมาเจ็บตัวแบบนี้ คนตัวเล็กเริ่มขัดขืนภายใต้อ้อมอกแกร่ง ในใจทั้งกลัวทั้งสับสนไปหมด 

           สัมผัสที่เขาไม่เคยได้นับจากใคร แต่กับคนตรงหน้า มันเร็วจนตั้งตัวไม่ทัน...

           "อย่าดิ้นสิครับ ยิ่งขยับจะยิ่งเจ็บนะ"

            ได้ผล คนตัวเล็กในอ้อมกอดหยุดดิ้นทันทีจนแดเนียลแปลกใจ 

             "ปะ...ปล่อยผมเถอะครับ ผมอยากกลับบ้าน" จินยองเลือกที่จะเชื่อฟังคำสั่งเพราะกลัวคนตรงหน้าจะทำอะไรไปมากกว่านี้

             "จุ๊ๆ...ไม่เอาไม่ร้องนะครับ" แดเนียลปาดน้ำตาใสที่ขอบตาน้อยๆ แม้เขาจะจ้องมองจินยองยามหลับมาหลายชั่วโมง แต่เทียบไม่ได้เลยกับยามตื่นที่ได้เห็นดวงตากลมโตใส ริมฝีปากที่สั่นระริกบ่งบอกถึงความกลัวมากแค่ไหน

               ใจจริงก็ไม่อยากให้ลูกแมวตัวน้อยๆต้องกลัวเลย แต่เขาเองก็อดใจไม่ไหวเหมือนกัน

                จนเมื่อคนตัวเล็กสงบลงแล้ว คังแดเนียลจึงยอมปล่อยแต่โดยดี จินยองกระชับเสื้อที่แม้จะหลุดลุ่ยไปบ้าง แต่เขาก็ไม่รู้เหมือนกันว่ามันถูกใส่เข้าตอนไหน

                 หรือบางที...อาจจะเป็นฝีมือประธานหนุ่มตรงหน้า

                " ผะ...ผมจะกลับแล้ว" ดวงตาเล็กหลุบต่ำทันที และรีบเดินหันหลังกลับไปที่ประตูห้อง 

เพียงแต่คนตัวสูงไวกว่า รีบเดินมาดักข้างหน้า จนจินยองต้องเริ่มเขยิบถอยหลังไป

                ทีละก้าว 

                ทีละก้าว

                "แต่เธอผ่านสัมภาษณ์งานแล้วนะ" คังแดเนียลจึงเดินเข้าไปใกล้ทีละก้าวเช่นกัน แต่เว้นระยะห่างไว้พอประมาณ

                "ผะ...ผมไม่ทำแล้ว!! " จินยองปฏิเสธเสียงสั่น ในใจเขาสับสนวุ่นวสยกับรสชาติใหม่ที่ไม่เคยสัมผัส แต่สิ่งที่เกิดขึ้นเหล่านี้ มันก็ไม่ถูกต้อง

                "แล้วเธอจะไปทำอะไร หื้ม? " แดเนียลยื่นหน้าเข้ามาใกล้จินยองที่เดินมาจนชิดริมขอบโต๊ะ คนตัวสูงแม้จะพอใจกับกลิ่นกายคนตรงหน้ามากแค่ไหน แต่ถ้าแดเนียลไม่ยับยั้งชั่งใจอีกรอบในตอนนี้ จินยองก็จะหลุดมือไป

                "จะไปสมัครที่อื่น ! " คนตัวเล็กหลับตาปี๋ ภาวนาให้แดเนียลเอาหน้าออกไปเร็วๆ ลมหายใจร้อนอุ่นยังคงประชิดเข้ามาใกล้เขาเรื่อยๆ

               " เธอก็รู้ ช่วงนี้หางานยากนะ ไม่ลองทดลองงานที่นี่ดูก่อนหรอ ฉันให้ตอนละล้านเชียวนะ " แดนเนียลรู้ว่าคนที่มาสมัครงานแบบนี้ ถ้าไม่ใจรักจริงๆ ก็คงเป็นพวกแพ้เศรษฐกิจ คนตกงานเตะฝุ่นกันให้พรึ่บ แต่ไม่ใช่กับธุรกิจของเขา หนังเรท R ไม่ได้เป็นที่ต้องการแค่ในประเทศเท่านั้น และเขาก็ไม่ได้เดือดร้อนอะไรในเมื่อต่างประเทศรายได้งามกว่าเป็นเท่าตัว

      

              " ตะ..ตอนละล้าน?? " จินยองไม่ได้เห็นแก่เงิน แต่เพราะเศรษฐกิจพังไม่เป็นท่า ทำให้พ่อกับแม่มีหนี้สินมากมาย คนที่บ้านร้อนใจเรื่องจินยองไม่มีงานทำอยู่หลายเดือน จนคิดว่าเขากลายเป็นคนไม่เอาไหนไปเสียแล้ว

           ไม่อยากให้พ่อแม่ผิดหวังไปมากกว่านี้

          " ถ้าเป็นเธอ ก็อาจจะพิจารณาให้มากกว่านั้น " คังแดเนียลลอบมองจินยองพิจารณาข้อเสนอ มันเย้ายวนไม่น้อยเลย กับคนที่เพิ่งหางานใหม่แบบนี้ ใครๆก็ต้องสนใจ

          

          " ปกติเขาไม่ได้ให้กันเยอะแบบนี้นี่ " จินยองเริ่มลังเล จนเหมือนลืมเหตุการณ์ก่อนหน้านี้ไปเสียสนิท

          "ก็นี่บริษัทฉัน และก็ไม่ได้เข้ากันง่ายๆด้วย เงินเรทนี้น่ะกำลังดีแล้ว" แดเนียลพูดเหมือนมันเป็นเรื่องปกติ

          "แล้วทำไมผมเข้าง่ายๆล่ะ " จินยองถามอย่างซื่อๆ

  

          " เพราะฉันถูกใจเธอ "

         

          คำตอบของแดเนียลทำเอาใบหน้าเล็กร้อนผ่าว จะถูกใจได้ยังไง ในเมื่อไม่ได้อ่านแฟ้มผลงานของเขาด้วยซ้ำ หรือประธานตรงหน้าก็เคยไปเทศกาลหนังมาหรอ ถึงรู้ว่า เขาก็เคยมีผลงานมาบ้างแล้วเหมือนกัน

         

          " ผะ...ผมขอคิดดูก่อนได้ไหม?" 

          " ยิ่งคิด ค่าตอนก็ยิ่งลดนะ รีบๆเซ็นสัญญาดีกว่า " แดเนียลยื่นแผ่นกระดาษ  A4 มาให้ ตัวอักษรเรียงรายยาวหลายหน้า ทำให้จินยองเริ่มลังเลใจ

          " ผมขอเอากลับไปอ่านก่อนไม่ได้หรอ?" จินยองค่อยๆรับกระดาษมาอย่างเบามือ

          "เหลือ 700,000" 

  

          "ผมขอ 5 นาทีอ่านตรงนี้เลยได้ไหม?" จินยองต่อรองแม้จะตกใจกับเงินที่ลดลงเรื่อยๆ

          "เหลือ 500,000" จินยองรีบคว้าปากกาที่ยื่นมา พร้อมจรดปลายปากกาเซ็นทันที ก่อนที่ตัวเลขมันน้อยลงไปกว่านี้

           รอยยิ้มเจ้าเล่ห์ของแดเนียลโผล่ขึ้นมาทันทีที่คนตัวเล็กเซ็นเสร็จ เขาดึงสัญญากลับไปโดยไม่ให้จินยองได้อ่านสักบรรทัด

           "ยินดีต้อนรับสู้บริษัทผลิตหนังเรท R ที่ใหญ่ที่สุดในประเทศนะครับ คุณจินยอง" แดเนียลก้มโค้งแล้วผายมือเป็นเชิงต้อนรับ

           " ระ...เรท R ????" แพจินยองเหวอไปทันทีที่ได้ยินคำนั้น น้ำลายเหนียวที่ไม่สามารถกลืนให้ลงคอได้ เหงื่อที่เริ่มไหล เมื่อรู้ว่าตัวเองพลาดเซ็นสัญญาไปแล้ว

            " ผมขอยกเลิกสัญญา!!! " จินยองรีบพุ่งตัวไปดึงสัญญาในมือแดเนียลทันที เพียงแต่คนตัวสูงไวกว่ายกแขนขึ้นมาจนคนข้างล่างเอื้อมไม่ถึง

            แดเนียลกระชับแขนอีกข้างโอบจินยองไว้ไม่ให้หนีไปไหน 

            ลูกแมวติดกับราชสีห์อีกแล้ว....

            " ค่ายกเลิกสัญญา....1 พันล้านบาทนะครับ คุณจ่ายไหวหรอ?"

            "ก็คุณไม่ได้บอก...ว่ามันเป็นหนังเรท R " จินยองพูดอูอี้อยู่ในอ้อมอกแดเนียล แม้จะพยายามดิ้นยังไงก็ไม่ยอมหลุดจากพันธนาการนี้สักที

             ถ้าบอก นายก็ไม่ยอมเซ็นน่ะสิ ! แดเนียลมองออกว่าจินยองไม่ได้อยากมาทางนี้ตั้งแต่แรก และเขาจะไม่ยอมปล่อยเพชรเม็ดงามตรงหน้าให้หลุดมือไปแน่ๆ

            " ผมไม่เคยกำกับมาก่อน ถ้าคุณเคยดูผลงานของผม มันแนวสารคดีชีวิตทั้งนั้น"

            กำกับ ???? โอ้ยเวรละ....ไอ้เนียล นี่แกเข้าใจน้องเขาผิดหรอ ชิบหายละ ไอ้จีซองไอ้เพื่อนเวร จ้างให้มาเป็นเลขาหรือมาตบแป้งวะ ทำไมไม่ถามให้ดีๆก่อน!!

             "งั้นเธอก็ลองมากำกับหนังเรท R ดูไหม? เรียนรู้ไม่ยาก แถมรายได้ก็ไม่ใช่น้อยๆด้วยนะ หนังสารคดีเดี๋ยวนี้มันขายได้ที่ไหนกัน?" ประธานบริษัทจอมเจ้าเล่ห์แก้สถานการณ์ได้ทันควัน 

              ก็จริง.... จินยองคิด ไม่งั้นเขาคงไม่เดินเตะฝุ่นแบบนี้หรอก เขาจะเลือกงานไม่ได้อีกแล้ว ไม่อย่างนั้น พ่อกับแม่จะลำบาก

             " แต่ผมไม่รู้อะไรเลย..ทั้งมุมกล้อง ทั้งเนื้อเรื่อง"

             " ผม...อ่อ... ไม่เคยดูหนัง....แบบนั้นเลย" จินยองก้มหน้าด้วยสายตาเขินอาย มันเป็นเรื่องปกติของผู้ชายที่เขาทำกันก็จริง แต่จินยองถูกเลี้ยงมาอย่างเข้มงวด เขาไม่เคยได้รับอนุญาตให้ยุ่งกับเรื่องพวกนี้ด้วยซ้ำ

              คังแดเนียลก้มมองลงมาดูอัญมณีล้ำค่าของเขา ทั้งใสซื่อและบริสุทธิ์มากเกินกว่าที่จะยอมเสียให้ใคร ไม่ว่ายังไงเขาจะไม่ยอมปล่อยคนตัวเล็กไปเด็ดขาด

            

              คนตัวสูงก้มลงมากระซิบด้วยเสียงแหบพร่า 

            " เดี๋ยวฉันสอน..." 

            " ทั้งมุมกล้อง"

             "ท่วงท่า"

             "และอารมณ์"

       

             "เดี๋ยวฉันสอนนายให้หมดเลย เด็กน้อย"

   

----------------- talk with writer ------------------

            สงสารน้องจินยอง ต้องมาหลงกลความเจ้าเล่ห์ของคุณแดน T.T แต่เขาก็เริ่มรักของเขาแล้ว ไม่ต้องห่วงน้องนะครับ พี่แดนเนียลจะดูแลอย่างดีแน่นอน  // ยิ้มร้าย

            จบแล้วนะฮะ ฟิคนี้เป็น SF ครับ อยากแต่งยาวแต่ว่าจบดีกว่า เพราะพล๊อตใหม่จ่อเข้ามาแล้ว เดี๋ยวคนต่อไปจะน้อยใจ ไม่ได้ออกโรงสักที  ต่อไปเป็นคู่ #องจิน ครับ พี่อ๋งออกโรงแล้วววว