ลำดับตอนที่ #3
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : Three
การอยู่คนเดียวจนชินก็มีบางจังหวะเวลาที่รู้สึกเหงาเหมือนกัน บางทีก็อยากมีใครที่คอยรับฟังปัญหา คอยจับมือให้กำลังใจ คอยให้คิดถึงเวลาไม่เจอหน้า คอยโทรหาเวลาเป็นห่วง คอยถามว่ากินข้าวหรือยัง คอยห้ามไม่ให้ทำงานหนักจนเกินไป คอยมากอดมาจูบ มาอ้อน....คิดถึงช่วงเวลาที่มีใครสักคน เวลาที่โลกสดใสเป็นสีชมพู
แต่การอยู่คนเดียวก็มีข้อดีมากมาย จะไปไหนมาไหนเวลาไหนก็ได้ ไม่มีใครคอยตามคอยเช็ค อยากทำอะไรก็ได้ ไม่มีคนมาคอยบ่นหรือห้าม มีเวลาอยู่กับตัวเอง ไม่ต้องคอยตามใจใคร
เคทคิดไปเรื่อยเปื่อยระหว่างขับรถไปศาลตามนัด เมื่อเช้าจูลโทรมาเตือนว่าห้ามสาย จะสายได้ยังไงกันเรื่องสำคัญขนาดนี้ คุณทนายนี่ช่างเจ้ากี้เจ้าการเสียจริง เคทสงสัยว่าจูลเลี้ยงลูกแบบไหนกันนะ คงเป็นแม่ที่ดุมากแน่ๆ ถ้าเรื่องงานยังเนี๊ยบขนาดนี้ กับลูกๆคงจะเนี๊ยบไม่ต่าง เคทคิดแล้วก็ขำ จูลเคยรีแลกซ์บ้างไหม เคยไปเที่ยวนั่งดื่มหลังเลิกงานบ้างไหม เวลาอยู่ที่บ้านจะเป็นยังไง ไม่สิ เวลาอยู่กับสามีจะเป็นยังไง....จะอ้อนจะเอาอกเอาใจเป็นหรือเปล่า อยากเห็นอารมณ์อ่อนไหวของจูลบ้าง จะมีหรือเปล่า
เอี๊ยดดดดด
"shittttt" เคทอุทานพร้อมเหยียบเบรกจนมิด ใจลอยจนเบรกตามรถข้างหน้าไม่ทัน เกือบชนแล้วเชียว ถ้ารถชนแล้วไปศาลสายนี่จูลคงโวยแน่ๆ เคทตั้งสติแล้วค่อยๆขับรถต่อไป แต่ไม่วายหันไปมองร้านอาหารที่กำลังขับผ่าน เคทค่อยๆชะลอรถ สอดส่ายสายตามองหาคนๆนั้น คนที่ไม่รู้ทำไมต้องอยากเจอหน้า คนที่ไม่รู้ว่าเป็นใครมาจากไหน มีแฟนหรือแต่งงานหรือยัง คนๆนั้นที่อยู่ในความคิดของเธอไม่หายไปไหน.....แต่ก็หาไม่เจอ....เคทถอนหายใจแล้วขับรถต่อไป พยายามเลิกคิดเรื่อยเปื่อย ตั้งสติกลับมาใหม่รอบที่เท่าไหร่แล้วก็ไม่รู้
กว่าศาลจะตัดสินก็ใช้เวลานานพอสมควร ผลออกมาก็เป็นไปตามคาด เคทชนะคดี เคทเผลอดึงจูลเข้ามากอดเพราะความดีใจ ก่อนที่จะรู้ตัวเพราะเสียงกระแอมของซาร่า เคทรีบผละออกจากจูล แล้วกล่าวขอบคุณที่ทำให้ชนะคดี จูลยิ้มตอบ เป็นรอยยิ้มที่เคทไม่เคยเห็นมาก่อน เป็นรอยยิ้มที่มีเสน่ห์ ยิ้มสวยแบบนี้ทำไมถึงไม่ชอบยิ้มนะ จะเก็บรอยยิ้มไว้ให้ใครกัน
"ฉันไม่รู้ว่าคริสตีนบอกคุณหรือยัง ฉันอยากให้บริษัทคุณเป็นทนายประจำให้ฉัน"
"บอกแล้วค่ะ ยินดีที่จะได้ร่วมงานกันอีกนะคะ" คราวนี้จูลยิ้มกว้างกว่าเดิมอีก
"เราไม่ต้องร่วมงานกันบ่อยก็ได้"
จูลหุบยิ้มลงทันที เคทหมายความว่ายังไง
"ฉันหมายถึง ฉันไม่อยากโดนฟ้องบ่อยๆ ฉันอยากเจอคุณเวลาอื่นมากกว่า"
จูลกลับมาทำหน้านิ่งเหมือนเดิม ไม่เข้าใจสิ่งที่เคทกำลังพูด
"คุณหมายถึงยังไงคะ"
"เคท ไปกันเถอะ ใกล้เวลาประชุมแล้ว" ยังไม่ทันที่เคทจะพูดอะไรต่อ เคทก้มลงมองนาฬิกาข้อมือก่อนจะกล่าวลาจูล แล้วเดินตามซาร่าออกจากศาลไป
ในที่ประชุม แอนแจ้งให้ทราบเรื่องงานเลี้ยงสังสรรค์ประจำปีของบริษัทที่จะจัดอาทิตย์หน้า จะเชิญพาร์ทเนอร์ทางธุรกิจมาร่วมงานมากมาย หลังประชุมเสร็จเคทเรียกแอนมาพบ แล้วบอกให้แอนใช้ร้านอาหารที่เธอเลือก แอนแปลกใจเพราะปีก่อนๆเคทไม่เคยเลือกร้านอาหาร แต่ก็ไม่กล้าถาม ร้านนี้แอนไม่เคยรู้จักมาก่อน เคทบอกว่าเป็นร้านเปิดใหม่ "ขอเอาเชฟคนนี้นะ คนอื่นไม่เอา" แอนพยักหน้า ยิ่งสงสัยว่าเชฟคนนี้ทำอาหารอร่อยแค่ไหนกัน เคทถึงกับต้องระบุตัว
เคทหยิบมือถือมาโทรหาเรเชล วันนี้เป็นยังไงบ้างจะหายเศร้าหรือยัง กินข้าวกินปลาบ้างหรือเปล่าก็ไม่รู้ เคทบอกเรเชลว่าจะไปรับไปทานข้าวเที่ยงด้วยกัน เคทขับรถไปรับเรเชลที่มหาวิทยาลัยที่เรเชลสอนอยู่ สีหน้าเรเชลดูดีขึ้นมาก ไม่เศร้าเหมือนวันก่อนแล้ว มีรอยยิ้มมากขึ้น หัวเราะมากขึ้น เคทดีใจที่เรเชลกลับมาเป็นคนเดิม
"คุณจะคอยมารับมาส่งฉันแบบนี้ไม่ได้นะ" เรเชลพูดทีเล่นทีจริง เหมือนจะหยั่งเชิงดูว่าเคทคิดอะไรอยู่
"ทำไมล่ะ"
"คุณงานยุ่งจะตาย ฉันไม่อยากรบกวนเวลาคุณ" เรเชลรู้ว่าคำตอบนี้ไม่ใช่คำตอบจริงๆที่เธออยากจะตอบ
"ฉันมีเวลาให้คุณเสมอนะเรเชล"
"เคท..."
"คุณทานอีกนิดได้ไหม คุณทานน้อยเกินไปแล้ว" เรเชลมองดูจานอาหารตัวเอง แล้วตักอาหารเข้าปากอีกคำสองคำ ไม่อยากจะเถียงกับเคทเรื่องทานน้อยอีกแล้ว
"พอแล้วนะ ฉันอิ่มแล้ว" เรเชลวางช้อมส้อมแล้วเอามือกอดอกเหมือนเด็ก ทำหน้ามุ่ย
"โอเคๆ พอก็พอ" เคทยิ้มพอใจ
หลายวันผ่านไปคนๆนั้นก็ยังวนเวียนอยู่ในใจเคท อยากสลัดใบหน้าของเขาออกไปจากความคิดก็ทำไม่ได้ ได้แต่รอคอยให้ถึงงานเลี้ยงบริษัทเร็วๆ อยากเจอแล้ว อยากรู้จักให้มากกว่านี้ เคทเปิดคอมกะว่าจะเสิร์ชกูเกิ้ลหาข้อมูลของเขา ลืมนึกไปว่าคนชื่อแซนดร้ามีเป็นร้อยเป็นพัน เลยเปลี่ยนมาเสิร์ชชื่อร้านแทน ออเดรย์ เคทเลื่อนดูข้อมูลในเว็บไซต์ อืมมม เขาเป็นเจ้าของร้านเองหรอกเหรอ นึกว่าเป็นเชฟอย่างเดียว รูปแซนดร้าในเว็บไซต์ก็สวยดี แต่ตัวจริงสวยกว่าในรูปตั้งเยอะ
อาหารและขนมหน้าตาน่าทานวางเรียงรายบนโต๊ะ พนักงานต่างช่วยกันเสิร์ฟอาหารให้แขก อาหารอร่อยเป็นที่ถูกปากของหลายๆคน เคทแอบอมยิ้มดีใจ สายตามองหาคนทำอาหาร ยังอยู่หรือเปล่าหรือกลับไปแล้ว
"เคท เธอมองหาใคร" เคทสะดุ้งเมื่อซาร่ามาสะกิดข้างหลัง
"เปล่า ฉันมองดูแขกว่ามีใครมาบ้าง" ซาร่าหรี่ตามองเคทเหมือนไม่เชื่อ
"ก็มากันเกือบครบแล้วนะ"
"อื้อ" เคทหยิบพายจากถาดอาหารที่พนักงานถือเดินผ่านเอามาเคี้ยวตุ้ยๆ อื้มมม อร่อย
"เห็นแอนบอกว่าเธอเลือกร้านนี้มาเหรอ"
"อื้อ"
"ชอบอาหารหรือชอบเชฟ" เคทแทบสำลักพายออกมา ซาร่านี่รู้ทันอีกแล้ว
"ก็อาหารอร่อยดีไม่ใช่เหรอ เธอก็ชอบนี่" เคทบ่ายเบี่ยง
"นั่น...คริสตีนมาแล้ว" เคทรีบเปลี่ยนเรื่องเมื่อเห็นคริสตีนกำลังเดินมา...กับจูล
ระหว่างยืนคุยกับแขกในงานอยู่นั้น สายตาเคทยังคงมองหาคนที่อยากเจอ สงสัยคงกลับไปแล้วล่ะมั้ง เคทแอบหงุดหงิดในใจ ยังไม่ทันจะได้เจอเลย รีบกลับจัง เคทเดินทักทายแขกในงานคนแล้วคนเล่า และแล้วเคทก็หันไปเห็นหลังไวๆของคนๆนั้น เคทขอตัวจากแขกที่กำลังคุยด้วยก่อนที่จะรีบเดินตามคนๆนั้นไป
แซนดร้ากำลังง่วนอยู่กับการจัดอาหาร อาหารบางอย่างถูกนำมาเพิ่มแทนอาหารที่หมดไป เธอต้องคอยเช็ครายการอาหารให้ครบถ้วน ไม่ให้ขาด เป็นครั้งแรกตั้งแต่เปิดร้านที่ถูกจ้างมาจัดงานเลี้ยงใหญ่แบบนี้ เธอก็แอบแปลกใจอยู่เหมือนกัน ไม่คิดว่าร้านจะเป็นที่รู้จักเร็วขนาดนี้
"อาหารอร่อยนะคะ คนชมกันเยอะเลย" แซนดร้าหันมามองเจ้าของเสียงที่เธอไม่คุ้นเคย
"คุณเคท..." แซนดร้าจำเจ้าของเสียงได้ทันทีที่เห็นหน้า ถึงเสียงจะไม่คุ้นแต่หน้าคุ้น
"คุณจำฉันได้ด้วยเหรอ" เคทแปลกใจไม่นึกว่าแซนดร้าจะจำเธอได้ เคยเจอกันแค่ครั้งเดียวเอง
"ฉันจำได้ค่ะ ก็คุณเป็นคนจ้างฉันมาวันนี้นี่คะ" แน่นอนว่าแซนดร้าก็ต้องรู้ข้อมูลของคนที่จะจ้างเธอเป็นเรื่องปกติ
เคทมองแซนดร้าไม่วางตา ใบหน้าสวยที่อยากเห็นยิ่งดูใกล้ๆยิ่งสวย กลิ่นหอมที่เคยได้กลิ่นก็ยังคงหอมเหมือนเดิม แต่ยิ่งอยู่ใกล้ยิ่งหอมเข้าไปอีก แซนดร้าใช้น้ำหอมอะไรกันนะ กลิ่นถึงติดจมูกเคทไม่หายไปไหน
"หน้าฉันมีอะไรติดอยู่เหรอคะ" แซนดร้าเอามือจับหน้าตัวเอง มีเศษแป้งหรืออะไรติดหน้าเธออยู่หรือเปล่า เคทถึงมองเธอแบบนั้น
"เปล่าค่ะ" ขอมองหน่อยได้ไหม อยากเจอมาตั้งหลายวัน
"คุณ...เอ่อ...คุณต้องการอะไรเพิ่มหรือเปล่าคะ เอาอาหารหรือขนมอะไรเพิ่มอีกไหม"
"เอาอย่างอื่นได้ไหม" เคทเริ่มคิดไปไกล
"อะไรนะคะ"
"เอ่อ ไม่มีอะไรค่ะ ฉันว่าแค่นี้อาหารก็น่าจะพอแล้ว คุณล่ะ ทานอะไรหรือยัง"
แซนดร้าเริ่มสับสนกับท่าทีของเคท
"ฉันทานมาแล้วค่ะ"
"วันนี้มีแต่คนชมนะว่าอาหารอร่อย ต่อไปถ้าไปร้านคุณต้องจองล่วงหน้ากี่เดือน" เคทแอบแหย่
"ขอบคุณที่ชอบนะคะ" แซนดร้ายิ้มอายๆ
"ชอบมากเลยรู้หรือเปล่า" เคทไม่รู้ตัวว่าพูดอะไรออกไป แซนดร้าได้แต่ยืนนิ่งทำตัวไม่ถูก
"คุณแซนดร้า" เสียงซาร่าทักมาแต่ไกล แซนดร้าหันไปยิ้มทักทาย
"อ้าว เคท อยู่นี่เองเหรอ คริสตีนตามหาเธออยู่น่ะ" ซาร่ามาขัดจังหวะจนได้สินะ
ยังไม่ทันที่เคทจะได้พูดอะไร ซาร่าก็ชวนแซนดร้าคุยเรื่องอาหารอย่างออกรส จนเคทจำใจต้องหลีกทางให้ ซาร่าพูดเป็นต่อยหอยหยุดไม่ได้เสียด้วย ไปหาคริสตีนก็ได้ เคทส่ายหัวแล้วเดินจากไป แอบนึกเสียดายที่ได้คุยกันนิดเดียวเอง ซาร่านะซาร่า
วันนี้จูลใส่เดรสสีฟ้าดูแปลกตา ไม่เหมือนทุกๆวันที่ใส่สูทดูเป็นทางการ จูลยิ้มให้เคทเมื่อเห็นว่าเคทมองเธออยู่
"วันนี้คุณดู....แปลกไปนะ"
จูลหัวเราะ "แปลกยังไงคะ"
"คุณดู....ไม่ซีเรียสเหมือนทุกวัน"
"ฉันก็ไม่ได้ซีเรียสขนาดนั้นเสียหน่อย"
"โอเคๆ ไม่ซีเรียสก็ได้" เคทหัวเราะ
"ฉันคงต้องกลับแล้วนะคะ มีประชุมที่บริษัทค่ะ"
"อ้าว ต้องกลับแล้วเหรอ ขอบคุณที่มานะคะ"
จูลยิ้มแบบนั้นอีกแล้ว ยิ้มที่ทำให้โลกสดใส
"ฉันชอบที่คุณยิ้ม" เคทพูดออกมาแบบไม่รู้ตัว
"อะไรนะคะ"
"ป่าวค่ะ แล้วเจอกันนะ" จูลหันหลังเดินจากไป ไม่แน่ใจว่าสิ่งที่เธอได้ยินเมื่อครู่นี้คืออะไร เคทหมายความอย่างที่พูดจริงๆหรือเปล่า หรือแค่หยอดแต่ไม่ได้คิดอะไร
อาทิตย์นี้ค่อนข้างวุ่นวาย เคทต้องไปดูตึกที่จะซื้อหลายที่แทบไม่มีเวลาว่าง มีเวลาไปกินข้าวกับเรเชลบ้างเป็นบางวัน พอเห็นว่าเรเชลหายเศร้าแล้วเธอก็สบายใจ เคทรู้สึกใกล้ชิดกับเรเชลมากขึ้นไปทุกวันๆ จนซาร่าถามว่าเธอกลับไปคืนดีกับเรเชลแล้วเหรอ เคทตอบปฎิเสธ แต่ก็ไม่รู้ว่าที่กำลังทำอยู่ตอนนี้คืออะไร เป็นเพื่อนที่ดีหรืออะไรมากกว่านั้น เคทก็ยังสงสัย อยากได้เขากลับมาแต่ก็ไม่อยากผูกมัด เหมือนความสัมพันธ์ครึ่งๆกลางๆ ไม่มีข้อสรุป เธอรู้ว่าหากจะกลับไปคบกับเรเชลอีกครั้งก็คงไม่ใช่เรื่องยาก แต่เธอก็รู้อีกว่าเธออาจจะทำให้เรเชลเจ็บอีกเป็นครั้งที่สอง "ฉันว่าเธอไม่ได้รักเรเชลแบบที่เขารักเธอ เธอให้ใจเขาไปแค่ครึ่งเดียวนะเคท" คือสิ่งที่ซาร่าบอก เคทไม่เข้าใจความหมาย คนเราสามารถรักใครแค่ครึ่งใจได้ด้วยเหรอ?
เสียงท้องเคทร้องเสียงดัง เคทมองนาฬิกาบอกเวลาเที่ยงสี่สิบห้า ทำงานจนลืมเวลากินข้าวอีกแล้ว เคทบอกแอนให้เข้ามาหาที่ห้อง แล้วให้เอาเบอร์โทรของใครบางคนมาให้ด้วย เคทกดโทรหาคนคนนั้นทันทีที่ได้เบอร์
"ฮัลโหล" เสียงปลายสายทักทาย
"ฉันเคทนะ"
"คุณเคท?"
"คุณอยู่ที่ร้านหรือเปล่า"
"อยู่ค่ะ คุณมีอะไรหรือเปล่าคะ"
"โอเค เดี๋ยวฉันเข้าไป" แซนดร้ายังไม่ได้พูดอะไรเคทก็วางสาย อะไรของเค้านะ ถ้าจะมากินข้าวก็โทรมาจองโต๊ะกับพนักงานสิ ไม่เห็นจะต้องโทรมาหาเธอเลย แซนดร้าส่ายหัวแล้วหันไปง่วนกับการทำอาหารต่อ
เคทเดินเข้ามาในร้าน บอกให้พนักงานไปตามเชฟให้มาหา แซนดร้ายังไม่เข้าใจว่าเคทอยากจะคุยอะไรกับเธอ แต่ก็ยอมออกจากครัวมาหาเคท เห็นเคทนั่งรออยู่ที่โต๊ะ
"คุณเคท"
"แซนดร้า นั่งก่อนสิ" แซนดร้าค่อยๆเลื่อนเก้าอี้แล้วนั่งลงตรงข้ามเคทอย่างงงๆ
"เอ่อ...คุณมีอะไรจะคุยกับฉันเหรอคะ" พนักงานเอาอาหารมาเสิร์ฟพอดี เคทบอกให้พนักงานรินไวน์ให้แซนดร้า แซนดร้าปฏิเสธ
"นั่งทานข้าวเป็นเพื่อนกันก่อน ฉันหิวจะแย่" เคทดูเหมือนไม่สนใจที่จะคุยธุระ เอาแต่ตักอาหารเข้าปาก นั่นยิ่งทำให้แซนดร้าเริ่มหงุดหงิด
"คุณเคทคะ ฉันมีงานต้องทำนะคะ คุณมีธุระอะไรก็พูดมาเถอะค่ะ" น้ำเสียงแซนดร้าเริ่มไม่พอใจ เธอไม่ได้มีเวลาว่างทั้งวันมานั่งทำอะไรแบบนี้หรอกนะ
"โอเคๆ ใจเย็นๆนะคะ ฉันมีข้อเสนอบางอย่างมาให้คุณ" แซนดร้าขมวดคิ้ว นี่เคทกำลังเล่นตลกอะไร แต่ก่อนที่แซนดร้าจะพูดอะไรเคทก็รีบชิงอธิบายก่อน
"ฉันมีตึกใหม่ที่กำลังจะเปิดเป็นห้างสรรพสินค้าขนาดใหญ่ คุณสนใจขยายกิจการไปเปิดสาขาใหม่ที่นั่นไหม" เคทพูดเสร็จก็หันไปสนใจกับอาหารที่อยู่ในจาน ปล่อยให้แซนดร้าประมวลผลข้อความเมื่อครู่ แซนดร้าเงียบไปสักครู่ก่อนจะตอบ
"ฉันยังไม่มีแพลนในตอนนี้ค่ะ"
"ขอบคุณสำหรับข้อเสนอนะคะ แต่แค่สาขาเดียวฉันก็ยังหัวปั่นขนาดนี้ ขืนเปิดอีกสาขานึงฉันคงไม่ไหว" สีหน้าเคทดูผิดหวังเมื่อได้ยินคำตอบ
"ถ้าเป็นเรื่องค่าใช้จ่าย ฉันพอจะช่วยคุณได้นะ ถ้าร้านไปได้ดีคุณค่อยคืนให้ฉันก็ได้"
แซนดร้าแทบไม่อยากเชื่อหูตัวเอง เคทจะช่วยเธอเพื่ออะไร แซนดร้าทำกิจการด้วยตัวเองมาตลอด สมัยนี้หุ้นส่วนทางธุรกิจก็หาที่ไว้ใจได้ยาก จะโดนโกงเมื่อไหร่ก็ไม่รู้ ยิ่งกับคนที่เธอเพิ่งเคยรู้จักแบบเคทนี่ยิ่งแล้วใหญ่ เคทต้องการอะไรจากเธอ ร้านเธอก็ไม่ได้ใหญ่โตอะไร มีร้านที่หรูหรากว่าเธอตั้งมากมาย ทำไมเคทไม่ไปเสนอให้ร้านเหล่านั้น
"คุณเก็บไปคิดก่อนได้ไหม อย่าเพิ่งปฏิเสธเลยนะ ฉันไม่รีบร้อนเอาคำตอบ"
"คุณเคท...."
"เลิกเรียกคุณเคทได้แล้ว เรียกเคทเฉยๆก็พอ คุณเคทมันฟังดู...ห่างเหิน"
อีกครั้งที่เคททำให้แซนดร้าสับสน ไม่เข้าใจในท่าทีที่แสดงออก หากเคทเป็นผู้ชายเธอคงคิดว่าเคทกำลังจีบเธออยู่
"สัญญาได้ไหมว่าคุณจะเก็บไปคิดดูก่อน" เคทย้ำ
"เอ่อ...ก็ได้ค่ะ"
เคทยิ้มกว้างออกมา สายตาจดจ้องอยู่ที่ดวงตาคู่สวยของคนตรงหน้า แซนดร้ารู้สึกใจเต้นเร็ว เคทจ้องเธอแบบนี้อีกแล้ว รู้ไหมว่ามันทำให้เธอสับสน
"ฉันต้องกลับไปทำงานแล้วค่ะ"
เคทลากสายตามาที่ริมฝีปากของแซนดร้า อยากรู้ว่าสัมผัสของริมฝีปากบางจะละมุนแค่ไหน จะมีโอกาสได้ลิ้มลองหรือเปล่า หรือมีใครเป็นเจ้าของครอบครองไปเสียแล้ว
"คุณไปเถอะ ไว้ค่อยคุยกันใหม่" เคทตัดใจปล่อยแซนดร้าไป แซนดร้าลุกจากเก้าอี้แล้วเดินกลับเข้าครัวไป ในใจยังงงกับเหตุการณ์เมื่อครู่ ข้อเสนอที่เคทให้มากับท่าทีแบบนั้นคืออะไร เคทต้องการอะไรจากเธอกันแน่
################################################
เคทต้องการอะไรจากพี่แซนกันแน่???
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น