[Fic Douluo Dalu Weapons] yaoi

บทนำ

เขาในวัยเยาว์มีความฝันที่อยากจะช่วยเปลี่ยนความโศกเศร้าของทุกคนให้เป็นความสุข อยากเปลี่ยนความทุกข์ให้ความยินดีแต่นั่นก็ช่างยากเย็นเหลือเกินที่จะทำให้ฝันเป็นจริง เมื่อเติบใหญ่ความวัยในวัยเยาว์นั้นได้เลือนหายไปตามกาลเวลาเพราะถูกความเป็นจริงกลบฝังมันจนมิด

ตลอดช่วงชีวิตแม้ปณิธานยังคงมีอยู่แต่ความฝันพวกนั้นก็ไม่สามารถทำได้อีกแล้ว ราวกับคนที่อยู่ผิดที่ผิดเวลาความคิดเห็นเช่นนี้มันช่างดูเหมือนคนบ้า แต่ใครก็ตามที่ทำเรื่องเกินความคาดหมายจากสามัญสำนึกขอวคนปกติก็อาจจะเป็นคนบ้าบิ่นในสายตาคนอื่นแม้ว่าการที่เราลงกระทำเช่นนั้นจะทำให้ตัวเราต้องตายก็ตาม

เหมือนกับเขาในตอนนี้

เขายืนอยู่ในห้องดับจิต เฝ้ามองหมอและพยาบาลจัดการตรวจสอบชิ้นส่วนและสภาพศพของเขา เนื่องจากเป็นศพของคนที่ถูกชนแล้วหนี ซ้ำร้ายตอนเขาถูกชนไม่ได้พกอะไรติดตัวนอกจากโทรศัพท์หนึ่งเครื่องและเงินจำนวนหนึ่งที่เอาไว้จ่ายค่าวัตถุดิบสำหรับอาหาร

อย่างไรก็ตามตัวเขานั้นนอกจากชีวิตที่มีอยู่และงานที่เขาทำนอกนั้นก็ไม่มีอะไรให้น่าห่วง ครอบครัวก็ไม่มีรวมไปถึงญาติ กระทั่งเพื่อนสนิทจนถึงขั้นคุยกันได้แทบทุกเรื่องยังไม่มี คนที่ใช้ชีวิตเหมือนหุ่นยนต์อย่างเขาไม่ได้เป็นที่นิยมของเพื่อนร่วมงานออกแนวไปทางล่องหนได้ด้วยซ้ำ ดังนั้นการตายของเขาจึงเป็นการตายอย่างไร้ญาติขาดมิตรอย่างแท้จริง

หากถามว่าเสียดายหรือไม่ที่ไม่สามารถทำตามความฝัน เสียใจหรือไม่ที่ไม่สามารถกระทำบางอย่างเอาไว้คนอื่นได้รับรู้ถึงการมีตัวตนของเขา เขาบอกได้แต่เพียงว่าเขาไม่เสียดายเลยเพราะอย่างไรก็ตามความฝันของเขาไม่มีทางเป็นจริงได้อย่างแน่นอน ไม่นับงานของเขาที่ทั้งสกปรกและเป็นที่รังเกียจของผู้มีคุณธรรมสูงส่งด้วยแล้วก็ทำได้แค่ถอนหายใจให้กับโชคชะตาของตนเอง

หวังว่าศพของเขาจะไม่ทำให้ใครเดือดร้อนนะ

เขาคิดก่อนภาพห้องดับจิตจะกลายเป็นผืนน้ำที่สะท้อนท้องฟ้าจนราวกับว่าเขายืนอยู่ท่ามกลางท้องฟ้าโดยไม่มีที่ยืน ปรากฏการณ์แบบนี้แม้จะดูแปลก ทว่าหากเมื่อเทียบกับเขาที่เป็นผีคงไม่มีอะไรน่าแปลกใจสักเท่าไหร่

ท่ามกลางทองและผืนน้ำถูกเปลี่ยนป่าไม้ที่อุดมสมบูรณ์ ทั้งยังเต็มไปด้วยสัตว์ที่เขาไม่เคยเห็นมาก่อนเต็มไปหมด และที่น่าแปลกใจคือพวกมันสามารถโจมตีด้วยพลังธาตุได้!

อึ้งอยู่กับภาพที่ปรากฏอยู่เบื้องหน้าจู่ๆ ภาพก็เปลี่ยนเป็นทุ่งหิมะสีขาวโพลนท่ามกลางหิมะเหล่านี้สถานการณ์คล้ายกับป่าก่อนหน้านี้ต่างกันเพียงสัตว์ที่นี้ส่วนมากใช้ธาตุน้ำแข็ง มันทั้งดูแข็งแกร่งและทรงพลังอาจจะเพราะด้วยสภาพแวดล้อมที่โหดร้าย สัตว์เหล่านี้จึงต้องแข็งแกร่งขึ้นเพื่อความอยู่รอด

สุดท้ายเป็นภาพอาณาจักรที่ดูรุ่งเรืองเต็มไปด้วยผู้คนดูก็รู้ว่าคนเหล่านี้เป็นชนชั้นสู้อาณาจักรแรกที่เขาเห็นนั้นถือว่าเจริญและอุดมสมบูรณ์ทว่าอีกอาณาจักรหนึ่งแม้จะไม่ได้อุดมสมบูรณ์เท่าอาณาจักรแรกแต่ต้องยอมรับว่าหากพูดถึงเรื่องกำลังทางทหารอาณาจักรแรกดูด้อยกว่าเล็กน้อย อาจเป็นเพราะเหตุผลเดียวกับสัตว์นั้นที่สภาพแวดล้อมมีผลต่อความแข็งแกร่ง

ภาพได้เปลี่ยนไปอีกครั้งคราวนี้ทำเขาตะลึงเป็นอย่างมากเนื่องจากความสวยงามแบบเป็นเอกลัษณ์ราวกับว่าเป็นเมืองลับแล ผู้คนส่วนมากพึ่งพาทะเลในการดำรงชีวิตสำหรับเขาแล้วอาณาจักรนี้ดูงดงามกว่าสองอาณาจักรแรก

สุดท้ายเป็นภาพของเมืองที่ดูทันสมัยกว่าสามอาณาจักรแรก ทว่าผู้คนกลับดูอ่อนแอกว่าเล็กน้อยนั้นไม่รวมถึงกลิ่นอายที่แผ่ออกมาจากคนบางกลุ่มมันทั้งหดหู่และน่าสะอิดสะเอียนราวกับศพที่เปื่อยเน่าจนกลิ่นโชยเข้าจมูก

เมื่อภาพสุดท้ายจบลงตัวเขาจึงกลับมายืนบนผืนน้ำอีกครั้ง ยามนี้ท้องฟ้าที่เดิมเคยเป็นสีฟ้าบัดนี้กลายเป็นสีดำทว่าเต็มไปด้วยดวงดาว แสงของดวงดาวเหล่าดูเปล่งประกายโดดเด่นแม้ว่าจะอยู่ท่ามกลางดาวดวงอื่นอยู่โดยรอบก็ตาม

เขาเปลี่ยนจากยืนมาเป็นนั่งก่อนจะล้มตัวลงนอนบนผืนน้ำที่สะท้อนภาพท้องฟ้ายามค่ำคืน เงยหน้ามองท้องฟ้าสังเกตดวงดาวเหล่านั้นด้วยแววตาว่างเปล่า

เขาไม่รู้หรอกว่าทำไมเขาถึงมาโผล่ที่นี่เพียงแต่ว่าเขามีสติดีครบถ้วน หากบอกว่าที่เขาประสบมาทั้งหมดคือการทัวร์ก่อนเจอยมทูตนั้นอาจเป็นเรื่องที่แปลกเกินกว่าที่เขาเป็นผีเสียอีก

คิดไม่นานตัวกลับเริ่มง่วงทั้งที่เขาตายไปแล้ว เปลือกตาที่เคยเบิกกว้างเพื่อมองดวงดาวบัดนี้กลับค่อยๆ ปิดลงราวกับถูกเวทมนตร์ทำให้หลับใหล

.

.

.

.

.

“ยินดีต้อนรับสู่โลกใบนี้นะ ลี่อิน”

—————**********————-

มุมนักเขียน

สวัสดีครับทุกคน คิดถึงผมกับอยู่หรือเปล่า วันนี้แค่มาทักทายเฉยๆเดี๋ยวผมจะอัพเรื่องนี้สลับกับคุณมาโคโตะซังนะครับรออ่านได้เลย เพราะฉะนั้นฝากน้องลี่อินไวในอ้อมกิอดด้วยนะครับ!