หลุดพ้น...อิสระ

เนื้อเรื่อง

                เคยรู้สึกบ้างไหมว่า บางครั้งเวลาในชีวิตของเราหยุดนิ่งไร้ความเคลื่อนไหวใดๆ จะก้าวเดินไปทางไหน..เหมือนกับทุกสิ่งรอบข้างเหือดแห้ง..ไร้ชีวิตชีวา..ไม่ว่าจะหันหน้าไปทางไหนก็รู้สึกใจหาย..หรือในขณะที่อยู่ท่ามกลางผู้คนที่มีความสุข..เรากลับไม่รู้สึกรู้สาอะไรกับสิ่งรอบตัวนั้นเลย...
               เคยไหมที่รู้สึกว่ามุมปากทั้งสองข้างช่างหนักเสียเหลือเกินในการจะยกขึ้นเพื่อส่งยิ้มให้คนรู้จัก...ใครที่เคยรู้สึกแบบนี้...ในความคิดของผมอาจจะพูดได้ว่าเราถูกจองจำ...
ถูกจองจำไว้กับอดีต...ถูกจองจำไว้ในความเศร้า...หรือถูกจองจำด้วยความถือดีของตัวคุณเอง...คิดว่าในทุกๆก้าวย่างของชีวิตแต่ละคนคนเคยถูกจองจำต่าง ๆนาๆเหล่านี้...
              แต่ใครหล่ะจะมาช่วยคุณได้...คุณคิดว่าถ้าคุณสามารถย้อนอดีตแล้วกลับไปดื่มดำกับสิ่งที่คุณคิดถึงได้..หรือกลับไปแก้ไขสิ่งผิดพลาดสำเร็จ..แล้วความรู้สึกแบบนั้นจะหายไปไหม...ถึงหายไปแล้วจะมีใครรับรองได้ว่าการถูกจองจำต่าง ๆนา ๆนั้นจะไม่ย้อนกลับมาอีก...ทุกคนคงรู้อยู่แก่ใจว่าคำตอบจะเป็นอย่างไร...
              แล้วสาเหตุของการถูกจองจำเช่นนี้เกิดจากอะไรหล่ะ...ไม่ต้องบอกคงรู้ดีอยู่ว่าเกิดจากตัวเราเอง...ที่ยอมให้สิ่งที่ผ่านไปแล้วกลับมาครอบงำจิตใจ..ยอมให้อำนาจการบังคับบัญชาตนเองให้กับสิ่งที่ไม่สามารถแก้ไขได้...
              หลายคนที่หลงเข้ามาอ่านบันทึกนี้รู้อยู่แก่ใจว่ามันเป็นสิ่งที่ไร้ประโยชน์ที่จะคิดถึง..แต่ก็ยังมีบางคนยอมให้สิ่งเหล่านี้จองจำคุณต่อไป...ยอมให้สิ่งเหล่านี้ดึงรั้งคุณไว้..กีดกันคุณจากอ้อมกอดของแสงอาทิตย์ที่อบอุ่นในวันใหม่...
              การหยุดอยู่กับที่เยี่ยงนี้แม้บางครั้งจะไม่ได้ทำให้ใครอื่นเดือดร้อน...แต่คุณเองนั่นแหล่ะที่จะพลาดกับสิ่งใหม่ๆที่เข้ามาท้าทายให้คุณต่อสู้และเอาชนะต่อไป...ถ้าอยากจะหลุดพ้นจากการจองจำและอยากไปพบกับสิ่งตื่นเต้นใหม่ที่รอคุณอยู่...รบกวนเดินไปที่กระจกแล้วบอกคนในกระจกว่าคุณรักเขาแค่ไหน..ถามเค้าดูว่าพร้อมที่จะก้าวเดินต่อไปกับคุณได้หรือเปล่า...แล้วคุณก็จะค้นพบว่า"ก้าวต่อไป"ในชีวิตของคุณกำลังเริ่มต้นขึ้นอีกครั้ง