ลำดับตอนที่ #9
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : แย่งชิงตำแหน่งรองประธาน
“เหนื่อยมั้ยะ” หิสาวนามลั่นทมเอ่ยถามเ้านายอเธอมือเรียวยแ้วาแฟมาวาบนโ๊ะทำานอเ้านาย
“ไม่เหนื่อยาแฟสัหน่อย็ี” บุษบานั่เอนหลัพิเ้าอี้ทำานมือเรียวยแ้วาแฟึ้นมาื่มภายในใอบุษอนนี้ร้อนรนเพราะว่าหุ้นส่วนที่อยู่ฝั่เทรนมาว่าที่เาาารไว้
“ุบุษเรียอะไรรึเปล่าะ”
“็เรื่อพวหุ้นส่วนน่ะยิ่รวสอบยิ่เอบเรื่อนี้้อัารให้เ็า” มือเรียวอบุษบายึ้นมาุมมับ้วยวามเร่เรียเา้อำเนินแผนโยที่ไม่ให้พวมันรู้ัวแ่เทรนนเียวไม่ามือเาหรอแ่พอมีพวหุ้นส่วนเ้ามา้วยยอมรับว่าึมือไม่น้อย
“ลออใหุ้อิริ่วยมั้ยะ” ลั่นทมแนะนำให้เ้านายอเธอไปอวาม่วยเหลือาู่หมั้นอย่าไรเสียเ้านายอเธอ็หมั้นับุอิริแล้วอย่าไรเสียเา็้อ่วยเ้านายอเธอ “ยัไะุบุษ็หมั้นับุอิริแล้ว”
“ั้นหรอ” บุษบาหันไปถามเลาอเามือเรียวยึ้นเาะโ๊ะอิริะ่วยเาเหมือนที่ลั่นทมบอริหรือ “ถ้าไม่ไหวันะลอูแล้วัน”
“่ะั้นทมอัวไปทำาน่อนนะะ” เมื่อไ้ยินันั้นเธอ็ปล่อยให้เ้านายไ้ทบทวนวามิ
“ไปเถอะับา้วยพวหุ้นส่วนไว้้วย” บุษบาเอ่ยึ้นพราผายมือเิให้ลั่นทมออไปาห้อ
“อะไรนะรับุะเลิสนับสนุนผมหรอ” เทรนเอ่ยออมาอย่าเือาลเพราะหุ้นส่วนในบริษัทเริ่มทยอยันถอนัวที่ะสนับสนุนให้เาึ้นเป็นประธานบริษัท่อาพ่ออบุษบาโยให้เหุผลว่าเาไม่ใ่ว่าที่เยออาวุธแล้ว่อไป็ทาใรทามันิหรอว่านอย่าเาไม่มีทายอม “พวุแน่ใหรอรับอย่าลืมสิพวทำอะไรร่วมันไว้บ้าผมไม่ยอมมินนเียวหรอนะรับ” เทรนเอ่ยึ้นอย่าเหนือว่าพวหุ้นส่วนเพราะพวเาร่วมมือันโเินบริษัทร่วมันมาหลายปี
“ุเทรน” หนึ่ในหุ้นส่วนะโนลั่นเพราะหาเรื่อที่พวเาโบริษัทหลุออไปอนา่อไปนี้อพวเาับแน่
“ั้นหรออย่าลืมสิุเทรนุเป็นนยัยอเินบริษัทมาให้พวเราหลัานทั้หมมันี้ไปทีุ่” รามีนหนึ่ในหุ้นส่วนเอ่ยึ้นสายา้อมอไปที่เทรนอย่าเหยียหยามปนูถูนอานๆ นี้ะไม่มีประโยน์่อพวเาแล้วยัโ่มมา่อรอับพวเาอี
“นั่นสิรับุรามีนพูถูุวรเียมัวไว้บ้าำแหน่รอประธานะรัษาไว้ไ้นานแ่ไหนัน” เสียเย้ยหยันาหนึ่ในหุ้นส่วนัึ้นอีรั้ยิ่สร้าวามโรธแ้นให้ับเทรนแ่่อนนพวนี้เรลัวเายิ่ว่าอะไรูอนนี้สิพอเาหมประโยน์มัน็ถีบหัวส่
“พวเราไปันเถอะ” เมื่อเห็นเทรนนิ่ไปพวเา็พาันออไปาห้อโยไม่หันไปสนใเ้าอห้อแม้แ่น้อย
เพล้!!!!!!!
หลัาพวหุ้นส่วนออไปร่าหนาอเทรนเริ่มทำลาย้าวอภายในห้อเพื่อระบายโทสะแฟ้มเอสาร่าๆ ลไปออยู่ฟื้นโ๊ะเ้าอี้็ถูเาเะลไปอับพื้นเ่นัน
“โถ่เว้ยย”
“ุเทรน่ะท่านประธานให้มาแ้ว่าอนบ่ายมีประุม” ลั่นทมที่แอบมอสถานาร์ั้แ่แร็เอ่ยึ้นเพราะท่านประธานให้เธอมาบอุเทรนว่ามีประุมอนบ่ายไม่ิเลยว่าะไ้เห็นอะไรๆ ีและเธอ็ไม่พลาที่ะเ็บหลัานไปให้บุษบา
“เ้าใแล้ว” เทรนเอ่ยอบ้วยเสียปิเมื่อเห็นว่าพนัานนนั้นออไปแล้วเา็โทรให้นอเ้ามาทำวามสะอาห้อทำาน
“ุบุษ่ะ” ลั่นทมเอ่ยเรียบุษบาที่นั่ทำานอยู่้วยวามเร่รีบทำให้เธอลื่นล้มลรหน้าบุษบา
“เป็นอะไรรึเปล่า” บุษเอ่ยถามเลาน้วยวามเป็นห่ว
“ไม่เป็นไร่ะ” เธอเอ่ยอบ่อนะลุึ้นยืนแล้วเินไปหาเ้านายอเธอ “ุบุษทมไ้หลัานมาเพิ่มูเหมือนว่าุเทรนะแับพวหุ้นส่วนแล้ว” ลั่นทมเอ่ยึ้นมือเรียวยื่นมือถือที่อัลิปเทรนและุยส่วนุยันให้เ้านายเธอู
“หึ” บุษบาเ้นเสียหึออมาาลำอราวนี้เาไม่้อลมืออะไรแล้วมั้แันเอแบบนี้ปล่อยให้พวมัน่าันเอีว่าส่วนเา็ะรอัารพวที่เหลือทีหลั
“อนเย็นมีประุมนะะท่านประธานให้มาแ้” ลั่นทมเอ่ยึ้นมือเรียวยื่นเอสารารประุมให้เ้านาย่อนเธอะเินออไปาห้อ
ห้อประุม
“สวัสีรับทุท่าน” อาวุธหรือท่านประธานอบริษัทเอ่ยทัทายเหล่าผู้บริหารและหุ้นส่วน
“วันนี้ที่ผมเรียทุท่านมาพบเพราะว่าะพิาราำแหน่รอประธานอีรั้” อาวุธเอ่ยึ้นอย่าหนัแน่นสายา้อมอไปที่ลูายนเียวอเา
“ำแหน่รอประธานะมีใรเหมาะสมไปว่าุเทรน” หุ้นส่วนนหนึ่เอ่ยึ้นเพราะเาร่วมมือับเทรนทุริเินบริษัทหาให้นอื่นึ้นมานั่ำแหน่แทนเรื่อ้อแออมาแน่
“็ุบุษบาลูายท่านประธานไรับ” หุ้นส่วนที่อยู่ฝั่บุษบาเอ่ยึ้นและนอื่นๆ ็พยัหน้าเห็น้วยเทรนที่เห็นันั้น็นั่ไม่ิ
“ุลุรับน้อบุษไม่มีประสบาร์เลยนะรับ” เทรนเอ่ยึ้นอย่าร้อนรนเายอมให้ำแหน่รอประธานไปเป็นอบุษบาไม่ไ้เ็า
“อนพี่เ้ามาทำานพี่็ไม่มีประสบาร์นิรับ” บุษบาเอ่ยแย้ึ้นมุมพลันหันไปมอเทรน “แถมยัทำบริษัทาทุนั้300ล้าน” หลัาบุษบาเอ่ยบทุนภายในห้อประุม็หันมามอเทรน้วยสายาที่หลาหลายเพราะเรื่อที่เทรนทำบริษัทาทุนไม่มีใรทราบนอาบุษบาและอาวุธ
“ลุไม่ไ้ะยำแหน่ให้น้อเลยลุให้พวเราสอนแ่ันใรทำไ้ีว่า็ไ้ำแหน่รอประธานไป” อาวุธเอ่ยึ้นอีรั้
“แ่ว่า”
“แ่ว่าอะไรรับพี่เทรนไม่ล้าแ่ับบุษหรอ” บุษบาเอ่ยึ้นอย่าพราหันไป้อหน้าเทรนที่พูไม่ออ
“เปล่านะพี่แ่” เทรนเอ่ยปิเสธออมาพราส่สายาไปอวาม่วยเหลือาหุ้นส่วนที่อยู่ฝั่เาแ่็รับวามเมินเยลับมา
“ั้นเรามาแ่ันรับพี่เทรนว่าใระไ้ำแหน่รอประธานไป” บุษบาเอ่ยึ้น่อนะยิ้มออมา
“รับ”
“บุษิว่าพี่ะไม่ล้าแ่ะแล้ว” บุษบาเอ่ยออมาพลันส่ยิ้มที่แสน (ไม่) ริใไปให้เทรน่อนะเอ่ยประโยที่ทำให้เทรนถึับหน้าา “ไม่ั้นนอื่นว่าพี่ปอแห”
“ไม่เหนื่อยาแฟสัหน่อย็ี” บุษบานั่เอนหลัพิเ้าอี้ทำานมือเรียวยแ้วาแฟึ้นมาื่มภายในใอบุษอนนี้ร้อนรนเพราะว่าหุ้นส่วนที่อยู่ฝั่เทรนมาว่าที่เาาารไว้
“ุบุษเรียอะไรรึเปล่าะ”
“็เรื่อพวหุ้นส่วนน่ะยิ่รวสอบยิ่เอบเรื่อนี้้อัารให้เ็า” มือเรียวอบุษบายึ้นมาุมมับ้วยวามเร่เรียเา้อำเนินแผนโยที่ไม่ให้พวมันรู้ัวแ่เทรนนเียวไม่ามือเาหรอแ่พอมีพวหุ้นส่วนเ้ามา้วยยอมรับว่าึมือไม่น้อย
“ลออใหุ้อิริ่วยมั้ยะ” ลั่นทมแนะนำให้เ้านายอเธอไปอวาม่วยเหลือาู่หมั้นอย่าไรเสียเ้านายอเธอ็หมั้นับุอิริแล้วอย่าไรเสียเา็้อ่วยเ้านายอเธอ “ยัไะุบุษ็หมั้นับุอิริแล้ว”
“ั้นหรอ” บุษบาหันไปถามเลาอเามือเรียวยึ้นเาะโ๊ะอิริะ่วยเาเหมือนที่ลั่นทมบอริหรือ “ถ้าไม่ไหวันะลอูแล้วัน”
“่ะั้นทมอัวไปทำาน่อนนะะ” เมื่อไ้ยินันั้นเธอ็ปล่อยให้เ้านายไ้ทบทวนวามิ
“ไปเถอะับา้วยพวหุ้นส่วนไว้้วย” บุษบาเอ่ยึ้นพราผายมือเิให้ลั่นทมออไปาห้อ
“อะไรนะรับุะเลิสนับสนุนผมหรอ” เทรนเอ่ยออมาอย่าเือาลเพราะหุ้นส่วนในบริษัทเริ่มทยอยันถอนัวที่ะสนับสนุนให้เาึ้นเป็นประธานบริษัท่อาพ่ออบุษบาโยให้เหุผลว่าเาไม่ใ่ว่าที่เยออาวุธแล้ว่อไป็ทาใรทามันิหรอว่านอย่าเาไม่มีทายอม “พวุแน่ใหรอรับอย่าลืมสิพวทำอะไรร่วมันไว้บ้าผมไม่ยอมมินนเียวหรอนะรับ” เทรนเอ่ยึ้นอย่าเหนือว่าพวหุ้นส่วนเพราะพวเาร่วมมือันโเินบริษัทร่วมันมาหลายปี
“ุเทรน” หนึ่ในหุ้นส่วนะโนลั่นเพราะหาเรื่อที่พวเาโบริษัทหลุออไปอนา่อไปนี้อพวเาับแน่
“ั้นหรออย่าลืมสิุเทรนุเป็นนยัยอเินบริษัทมาให้พวเราหลัานทั้หมมันี้ไปทีุ่” รามีนหนึ่ในหุ้นส่วนเอ่ยึ้นสายา้อมอไปที่เทรนอย่าเหยียหยามปนูถูนอานๆ นี้ะไม่มีประโยน์่อพวเาแล้วยัโ่มมา่อรอับพวเาอี
“นั่นสิรับุรามีนพูถูุวรเียมัวไว้บ้าำแหน่รอประธานะรัษาไว้ไ้นานแ่ไหนัน” เสียเย้ยหยันาหนึ่ในหุ้นส่วนัึ้นอีรั้ยิ่สร้าวามโรธแ้นให้ับเทรนแ่่อนนพวนี้เรลัวเายิ่ว่าอะไรูอนนี้สิพอเาหมประโยน์มัน็ถีบหัวส่
“พวเราไปันเถอะ” เมื่อเห็นเทรนนิ่ไปพวเา็พาันออไปาห้อโยไม่หันไปสนใเ้าอห้อแม้แ่น้อย
เพล้!!!!!!!
หลัาพวหุ้นส่วนออไปร่าหนาอเทรนเริ่มทำลาย้าวอภายในห้อเพื่อระบายโทสะแฟ้มเอสาร่าๆ ลไปออยู่ฟื้นโ๊ะเ้าอี้็ถูเาเะลไปอับพื้นเ่นัน
“โถ่เว้ยย”
“ุเทรน่ะท่านประธานให้มาแ้ว่าอนบ่ายมีประุม” ลั่นทมที่แอบมอสถานาร์ั้แ่แร็เอ่ยึ้นเพราะท่านประธานให้เธอมาบอุเทรนว่ามีประุมอนบ่ายไม่ิเลยว่าะไ้เห็นอะไรๆ ีและเธอ็ไม่พลาที่ะเ็บหลัานไปให้บุษบา
“เ้าใแล้ว” เทรนเอ่ยอบ้วยเสียปิเมื่อเห็นว่าพนัานนนั้นออไปแล้วเา็โทรให้นอเ้ามาทำวามสะอาห้อทำาน
“ุบุษ่ะ” ลั่นทมเอ่ยเรียบุษบาที่นั่ทำานอยู่้วยวามเร่รีบทำให้เธอลื่นล้มลรหน้าบุษบา
“เป็นอะไรรึเปล่า” บุษเอ่ยถามเลาน้วยวามเป็นห่ว
“ไม่เป็นไร่ะ” เธอเอ่ยอบ่อนะลุึ้นยืนแล้วเินไปหาเ้านายอเธอ “ุบุษทมไ้หลัานมาเพิ่มูเหมือนว่าุเทรนะแับพวหุ้นส่วนแล้ว” ลั่นทมเอ่ยึ้นมือเรียวยื่นมือถือที่อัลิปเทรนและุยส่วนุยันให้เ้านายเธอู
“หึ” บุษบาเ้นเสียหึออมาาลำอราวนี้เาไม่้อลมืออะไรแล้วมั้แันเอแบบนี้ปล่อยให้พวมัน่าันเอีว่าส่วนเา็ะรอัารพวที่เหลือทีหลั
“อนเย็นมีประุมนะะท่านประธานให้มาแ้” ลั่นทมเอ่ยึ้นมือเรียวยื่นเอสารารประุมให้เ้านาย่อนเธอะเินออไปาห้อ
ห้อประุม
“สวัสีรับทุท่าน” อาวุธหรือท่านประธานอบริษัทเอ่ยทัทายเหล่าผู้บริหารและหุ้นส่วน
“วันนี้ที่ผมเรียทุท่านมาพบเพราะว่าะพิาราำแหน่รอประธานอีรั้” อาวุธเอ่ยึ้นอย่าหนัแน่นสายา้อมอไปที่ลูายนเียวอเา
“ำแหน่รอประธานะมีใรเหมาะสมไปว่าุเทรน” หุ้นส่วนนหนึ่เอ่ยึ้นเพราะเาร่วมมือับเทรนทุริเินบริษัทหาให้นอื่นึ้นมานั่ำแหน่แทนเรื่อ้อแออมาแน่
“็ุบุษบาลูายท่านประธานไรับ” หุ้นส่วนที่อยู่ฝั่บุษบาเอ่ยึ้นและนอื่นๆ ็พยัหน้าเห็น้วยเทรนที่เห็นันั้น็นั่ไม่ิ
“ุลุรับน้อบุษไม่มีประสบาร์เลยนะรับ” เทรนเอ่ยึ้นอย่าร้อนรนเายอมให้ำแหน่รอประธานไปเป็นอบุษบาไม่ไ้เ็า
“อนพี่เ้ามาทำานพี่็ไม่มีประสบาร์นิรับ” บุษบาเอ่ยแย้ึ้นมุมพลันหันไปมอเทรน “แถมยัทำบริษัทาทุนั้300ล้าน” หลัาบุษบาเอ่ยบทุนภายในห้อประุม็หันมามอเทรน้วยสายาที่หลาหลายเพราะเรื่อที่เทรนทำบริษัทาทุนไม่มีใรทราบนอาบุษบาและอาวุธ
“ลุไม่ไ้ะยำแหน่ให้น้อเลยลุให้พวเราสอนแ่ันใรทำไ้ีว่า็ไ้ำแหน่รอประธานไป” อาวุธเอ่ยึ้นอีรั้
“แ่ว่า”
“แ่ว่าอะไรรับพี่เทรนไม่ล้าแ่ับบุษหรอ” บุษบาเอ่ยึ้นอย่าพราหันไป้อหน้าเทรนที่พูไม่ออ
“เปล่านะพี่แ่” เทรนเอ่ยปิเสธออมาพราส่สายาไปอวาม่วยเหลือาหุ้นส่วนที่อยู่ฝั่เาแ่็รับวามเมินเยลับมา
“ั้นเรามาแ่ันรับพี่เทรนว่าใระไ้ำแหน่รอประธานไป” บุษบาเอ่ยึ้น่อนะยิ้มออมา
“รับ”
“บุษิว่าพี่ะไม่ล้าแ่ะแล้ว” บุษบาเอ่ยออมาพลันส่ยิ้มที่แสน (ไม่) ริใไปให้เทรน่อนะเอ่ยประโยที่ทำให้เทรนถึับหน้าา “ไม่ั้นนอื่นว่าพี่ปอแห”
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น