[Fic Yogurting] ความรักของผมกับท่านลูเบน

ลำดับตอนที่ #9 : Taff : 7 Hajimete kisu--------!!!

                " ...ลูเบน... "

เป็นเวลาเนิ่นนานที่ลูเบนกอดผมไว้อย่างนั้น   มือของเขาเกลี่ยเส้นผมสีน้ำตาลแดงของผมอย่างเบามือ

ลูเบนค่อยๆ ละตัวออก   แต่ใบหน้าของเขากลับกระชั้นชิดผมมากกว่าเดิม

ก่อนที่ผมจะได้ทักท้วงอะไรออกมา   ริมฝีปากและลมหายใจอุ่นๆ ก็ประจบกับใบหน้าของผมซะแล้ว

ผมรู้สึกร้อนวูบไปทั้งหน้าที่ริมฝีปากนั้นค่อยๆ ไล่จากหน้าผากเป็นแก้ม  และลงมาเรื่อยๆ

เนิ่นนานกับความเงียบรอบๆ ตัว...

เนิ่นนานกับลมหายใจอุ่นๆ ที่ต้องใบหน้าอย่างแผ่วเบา...

เนิ่นนานกับความรู้สึกที่ขาวโพลนไปหมด...

เนิ่นนานที่หัวใจเต้นถี่ระรัวจนแทบจะระเบิดออกมา...

เนิ่นนานที่ริมฝีปากของผมถูกละเมียดละไมจากริมฝีปากของลูเบน...

- - - - - -

                " ............... "

ผมไม่ได้ทักท้วงอะไรอีก   นอกจากจะเคลิ้มไปกับจูบรสหวานนั้น

มันเล่นเอาผมเบลอจนถึงตอนนี้เลยทีเดียว

ผมสะดุ้งเฮือกเมื่อโฮยังสะกิดเบาๆ ที่ไหล่   เขายิ้มให้ผม

                " เป็นอะไรไปอินกริซ   ดูเหมือนนายจะไม่อยู่กับเนื้อกับตัวเท่าไหร่นะ "

          " อ่ะ...เหรอ!?  โทษที... "   ผมยิ้มกลบเกลื่อน

ถึงลูเบนจะเตือนผมไม่ให้มาที่นี่อีก

แต่ทำไมไม่รู้  ผมถึงมีความรู้สึกว่าปล่อยโฮยังเอาไว้ไม่ได้

ดวงตาสีนิลดูเหงาๆ อย่างบอกไม่ถูก

                " อินกริซ   นายเป็นเด็กโรงเรียน Estiva แล้วทำไมถึงมาอยู่ที่นี่ได้ล่ะ? "

          " อ่อ! คือว่ามียัยเด็กแก่แดดคนหนึ่งขอให้ฉันนำ Love Amulet จาก L จูเนียร์ไปให้เธอน่ะ... "

          " Love Amulet? "  โฮยังทวนคำ  คิ้วขมุ่นลง  " มันช่วยให้สมหวังในความรักเหรอ? "

          " ไม่รู้สินะ   แต่ก็คงยังงั้นล่ะมั้ง"

          " ถ้างั้นนายได้มันมาหรือยังล่ะ? "

          " ได้มาแล้วน่ะสิ!! "

ผมตะโกนลั่นพลางล้วงเอา Love Amulet ออกมาโชว์

โฮยังเบิกตาโพล่งก่อนจะหยิบไปดูอย่างสนอกสนใจ

แต่แล้วเขาก็ละสายตาจาก Love Amulet ขึ้นมามองหน้าผม

                " ...แล้วทำไมตอนนี้นายถึงไม่กลับไป Estiva เพื่อมอบ Love Amulet ให้แก่เด็กที่ไหว้วานนายมาล่ะ?... "

          " เอ่อ... "

คำถามนี้ของโฮยังเล่นเอาผมต้องนั่งเกาหัวแกรกๆ   ไม่รู้ว่าจะตีสีหน้ายังไงดี

ได้แต่เลี่ยงสายตาจากดวงตาสีนิลที่จ้องหน้าผมนิ่งเพื่อเค้นคำตอบ

                " คือ... ไม่รู้สิ   ฉันยังไม่อยากมอบให้ตอนนี้น่ะ "

          " เหรอ "

เด็กหนุ่มตรงหน้ากรอกเสียงลงคอ   เหมือนเขาจะไม่ตั้งคำถามอะไรขึ้นอีก

แต่กลับจ้อง Love Amulet อย่างเอาเป็นเอาตาย

                " งั้นนายมานี่สิ! "

เขาโพล่งขึ้นแล้วก็ลุกเดินดุ้มๆ ออกจากห้องไป

ผมกึ่งวิ่งกึ่งเดินตามเขาออกไป   เสียงฝีเท้ากระทบพื้นไม้ดังอี๊ดอ๊าด

เท้าทั้งคู่ของโฮยังหยุดกึกลงเมื่อขึ้นมาถึงชั้น 2  เล่นเอาผมที่เดินตามหลังมาชนเข้ากับแผ่นหลังเขาอย่างจัง

                " หยุดทำไม? "  ผมส่งเสียงร้องขึ้นพลางลูบหน้าปอยๆ

                " ชี่...... "  โฮยังจุ๊ปาก  แต่สายตายังแน่วนิ่งอยู่ตรงหน้า

ผมค่อยๆ โผล่หน้าไปดู   เห็นเขาไม่ยอมเดินออกไปซะที

ด้านหน้าเป็นระเบียงยาวที่มีหน้าต่างบานใหญ่หลายๆ บานเรียงกัน

แต่ภายหน้านั้นกลับมีผู้หญิงหน้าตาน่ารักนั่งอยู่บนขอบหน้าตา

เธออยู่ในชุดกระโปรงสีม่วงซึ่งเป็นเครื่องแบบหญิงของสาธิตจันทรา

ผมสีน้ำเงินยาวสลวยลู่ตามแรงลม   เหมือนเธอจะไม่ได้รู้สึกถึงผู้มาเยือนเลย

                " เฮ้! ทำอะไรน่ะ  เดี๋ยวก็ตกหรอก!! "

ผมตะโกนขึ้นก่อนจะวิ่งเข้าไปกระชากร่างเธอเข้ามา

ร่างของเธอและผมล้มลง    แต่เจ้ากรรมผมดันต้องใช้ร่างตัวเองรองรับเธอ

โฮยังวิ่งเข้ามาหน้าตาตื่น   พอๆ กับเธอที่ตกใจการปรากฏตัวของผมกับโฮยัง

                " ข...ขอโทษค่ะ... "  เธอลำล่ำละลักตอบด้วยอาการตกใจ

ใบหน้าขาวซีดกลับกลายเป็นสีแดง

                " เธอทำอะไรของเธอน่ะ!! ไปนั่งแบบนั้นเดี๋ยวก็ตกลงไปตายพอดี!! "

ผมว๊ากลั่นในขณะที่โฮยังคอยใช้มือปราบๆ ผม

คนถูกด่าเลยก้มหน้างุดอย่างสำนึกผิด   กล่าวขอโทษซ้ำแล้วซ้ำเล่า

                " ...ไม่เป็นไรน่า... "

โฮยังยิ้มแห้งๆ ให้ผม

ก่อนจะหันไปค่อยๆ ปลอบเธอให้คลายอาการกลัว

ผมมองเธอที่เริ่มสะอึกร้องไห้ออกมา  ก่อนจะเอ่ยขอโทษเธอเบาๆ

ผมก็ผิดเองที่ไปขึ้นเสียงกับเธออย่างนั้น

ก็มันใจหายนี่นา!  ที่เธอขึ้นไปนั่งบนขอบหน้าต่างเหมือนจะตกแหล่ไม่ตกแหล่อยู่อย่างนั้น