คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #12 : Taff : 9 ...Love Amulet...(It's time to send the quest)
“ นายมาเอา Love Amulet อีกทำไมเนี่ย? ”
L จูเนียร์ตั้งคำถามขึ้นด้วยใบหน้าที่ส่อแววปนสนุกที่เห็นผมมายืนหน้าอ้ำอึ้งขอ Love Amulet จากเขาอีกรอบ รอยยิ้มแบบมีเลศนัยผุดขึ้นมุมปากพร้อมๆ กับเสียงหัวเราะอันน่าสยอง
เล่นเอาผมขนลุกซู่ถอยหนีแทบจะไม่ทันตั้งตัว
“ เอ่อ...ฉันทำอันเก่าหายไปน่ะ... ”
“ ไม่ใช่นายเอาไปใช้เองแทนที่จะไปส่งเควสหรอกเหรอ? ”
คำพูดของเขาที่สวนออกมาทันควัน มันทำให้ผมอยากจะปล่อยหมัดลุ่นๆ เข้าหน้าเขาซักเปรี้ยง
แต่ผมก็ได้แต่คิดและเก็บกดมันเอาไว้ในใจ
“ ท่านประธานนักเรียนก็ร้ายเหลือเกินนะ... ไม่ใช่แค่เฉพาะภายในสาธิตจันทราเท่านั้น เล่นทำให้เด็กโรงเรียนอื่นตกหลุมรักได้เนี่ย ยอดไปเลย!! ”
L จูเนียร์พูดขึ้น แต่ดูเหมือนจะบ่นพึมพำกับตัวเองเสียมากกว่า
ก่อนที่เขาจะเปรยๆ มามองผมด้วยสายตามีเลศนัยปนสนุก
“ ...แถมเป็นผู้ชายซะด้วยเนี่ยสิ... คึคึคึ ”
หนอย~!!! ผมทนไม่ไหวแล้ว~!!!
เปรี้ยง!
ผมปล่อยอัปเปอร์คัตเต็มๆ เสยเข้าใต้คางของ L จูเนียร์
ก่อนที่กระชาก Love Amulet ในมือเขาแล้วโกยอ้าวออกมาด้วยความรวดเร็ว
- - - - - -
ซ่า....
เสียงสายลมพัดเอาใบไม้ที่อยู่บนต้นลู่กระทบกัน กลีบดอกไม้สีชมพูจากต้นไม้ใหญ่ร่วงลงมาเบาหัวผม
ผมใช้มือเกลี่ยมันเบาๆ ทำให้ความทรงจำนึกย้อนไปตอนที่ลูเบนใช้มือกว้างๆ นั่นเกลี่ยให้
พอคิดขึ้นมา หน้าผมก็ร้อนวูบขึ้นมาทันที
เสียงฝีเท้าเดินเหยียบพื้นไม้บนสะพานตรงเข้ามา ผมหันมองผู้มาเยือนทันทีด้วยรอยยิ้มแห่งความดีใจ
หากแต่เขากลับทำหน้าเรียบแต่รู้สึกได้ถึงความไม่พอใจบนใบหน้านั้น
เขาเดินตรงมาหาผมที่นั่งอยู่ใต้ต้นไม้ใหญ่ก่อนจะกระชากแขนผม
“ นายไปทำอะไร L จูเนียร์เอาไว้น่ะ?! ”
“ ......... ”
คำถามของลูเบนเล่นเอาผมต้องเลี่ยงสายตาพลางเกาหัวแกรกๆ
ลืมไปสนิทเลยว่าทำอะไรกับเจ้ารองประธานชมรม Spirit research นั่น!!
ผมค่อยๆ เหลือบตามองยังนัยน์ตาสีท้องทะเลนั่น แล้วก็ตัดสินใจเล่าออกมา
- - - - - -
ผมรู้ว่าคนตรงหน้ากำลังพยายามกลั้นหัวเราะเต็มที่
เขาเอามือปิดปากเอาไว้ แต่เสียงหัวเราะในลำคอของเขาก็ยังคงลอดออกมาอยู่ดี
ผมมองลูเบนในขณะที่ทำบูดหน่อยๆ มือกว้างของลูเบนยื่นมาจับแก้มผมก่อนจะเกลี่ยมันเบาๆ
“ ...ฉันไม่ว่าอะไรนายหรอกนะ เลิกทำหน้าบูดได้แล้ว... ”
แต่ว่าคำพูดนั้นก็ยังปนเสียงหัวเราะออกมาอยู่ดี...
“ ฉันจะต้องเอา Love Amulet ไปมอบเควสซะที......... ”
ผมเงียบไปชั่วอึดใจก่อนจะว๊ากขึ้นมาดังลั่น
“ ฉันต้องโดดยัยเด็กแก่แดดนั่นสวดยับแน่เลย~!!! ฉันต้องรีบไป Estiva แล้วล่ะ! ”
“ ........... ”
ลูเบนไม่ได้ตอบอะไรเพียงแต่ค่อยๆ โอบร่างผมเอาไว้ในอ้อมกอดเขา
ผมเงยหน้าขึ้นมาดวงตาสีท้องทะเลนั่นที่จ้องนิ่งอยู่บนใบหน้าผม
รู้สึกเหมือนตัวเองจะเป็นฝ่ายเชิญชวนก่อนเลย...~
ผมหลับพริ้มลง แอบหวังนิดๆ ว่าจะได้บางสิ่งจากลูเบน ผมรู้สึกได้ถึงลมหายใจอุ่นๆ ที่ค่อยๆ กระชั้นชิดขึ้นเรื่อยๆ หัวใจของผมเริ่มเต้นระรัวขึ้นอีกครั้ง
จุ๊บ
เสียงจุ๊บเบาๆ บนแก้มผมก่อนที่ลูเบนจะผละตัวไปทันที
“ ............ ”
ผมได้แต่นั่งอึ้งพลางกุมแก้มนั้นเอาไว้ แต่เสียงในใจของผมกลับเริ่มว๊ากลั่นขึ้นมา
แค่นี้เองเหรอ~!!!??
แง๊ๆๆๆ...ลูเบนบ้าๆ
ผมวิ่งออกจากใต้ต้นไม้ใหญ่นั่นทันทีโดยไม่เหลียวหลังกลับมามองลูเบน
หรือแม้แต่คำพูดที่จะล่ำลาเขาซักนิด
- - - - - -
วิ่งมาได้ถึงหน้าโรงเรียนสาธิตจันทรา ผมก็ต้องมานั่งคิดอีกว่าจะทำยังไงดี?
จะเอาชีวิตไปทิ้งท่อเหมือนครั้งก่อนดี? หรือว่าเสียตังค์ขึ้นรถบัสดี?
.....................
ผมหยุดใช้เวลาคิดเพียงไม่นานก่อนจะเปิดเอากระเป๋าตังค์ออกมา
และมันก็ยังคงแฟบแห้งอยู่เช่นเดิม
ทำอะไรไม่ได้....นอกจากมุดท่อ
“ โชคดีนะ ”
สาวหน้างามนาม ชินเน่ ออกมายืนส่งผมพร้อมๆ กับสยายผมที่ยาวสลวยของเธอ
แต่อีกคนหนึ่งกลับเงียบไม่พูดไม่จาใดๆ ผมก็ไม่ได้อยากมองหน้าเขานัก
ผมสะบัดหน้าหนีก่อนจะวิ่งลับไป เสียงน้ำดังจ๋อมๆ ไปจนเงียบสนิท
“ ...ที่จริงนายควรจะพูดอะไรหน่อยนะลูเบน... ” ชินเน่พูดขึ้นพลางชำเหลืองมอง
“ ........ ”
“ เป็นห่วงใช่ไหมล่ะ? ”
สาวเจ้าหัวเราะน้อยๆ อย่างอารมณ์ดีที่รู้ทันลูเบน แต่ร่างสูงกลับหันตัวกลับพลางเดินนำออกจากท่อไปก่อน ปล่อยให้ชินเน่ที่มองตามร่างที่หายลับไปหัวเราะเบาๆ อย่างชอบใจ
- - - - - -
ปุจฉา!
ทำไมผมต้องมายืนฟังยัยเด็กแก่แดดเมย์แห่ง Estiva บ่นอย่างไร้สาระ และวกไปวนมา
1. เพราะผมเอา Love Amulet มาส่งให้เธอช้า
2. เพราะผมมัวแต่มกตัวอยู่ที่สาธิตจันทราโดยลืมเรื่องสำคัญไป
3. เพราะผมดันให้ Love Amulet ไปแก่เด็กหญิงใบหน้าน่ารักที่น่าสงสารคนนั้น
4. เพราะยัยเด็กนี่ปากมาก ด่าไปรู้จักจบ
วิสัชนา!
ถูกทุกข้อ แต่ดูเหมือนข้อ 4 จะเป็นจริงที่สุดในความคิดของผมตอนนี้....
ความคิดเห็น