คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : Taff : 5 ...การพบกันกับชินเน่ และกุญแจที่ต้องการ...
ชินเน่ สาวงามแห่งสาธิตจันทรา ผู้เป็นหนึ่งในสมาชิกสภานักเรียนของสาธิตจันทรา และมีสมาชิกอยู่เพียงสองคนคือเธอกับลูเบน
บัดนี้เธอกำลังสยายผมหน้าของเธอตามนิสัย ใบหน้าเรียบที่พอๆ กับลูเบนกำลังครุ่นคิด
ในขณะที่สองมือของผมก็ตวัดดาบใส่ศัตรูเพื่อกันพวกมันให้พ้นห่างจากการทำร้ายเธอ
แต่เมื่อไรนะ... ที่สาวงามคนนี้จะบอกผมซักทีว่ากุญแจอยู่ไหนน่ะ!! (ย๊าก)
" ...อืม...กุญแจเหรอ....~ "
เธองึมงำขึ้นอีกรอบ และไม่รู้เป็นรอบที่เท่าไหร่แล้วด้วย
ซักประมาณ 5 นาทีหลังจากที่เธอครุ่นคิดอีกครั้ง
เธอก็ตบมือปุปอย่างนึกออกขึ้นมาทันที
" อ๋อ~!! อยู่ที่ลูเบนน่ะ! "
ว่าแล้วผมก็ทิ้งสาวเจ้าสุดสวยแห่งสาธิตจันทราทันทีแล้วมุ่งตามหาลูเบน
ปล่อยให้ศัตรูเล่นงานเธอไปเห๊อะ~! กว่าจะคิดออกว่ากุญแจอยู่ไหน เล่นเอาผมหอบหนักเลยทีเดียว
ผมคิดแล้วก็วิ่งฝ่าดงศัตรูออกมาโดยไม่เลียวหลังไปแลเธอเลย
- - - - - -
ผมตะลึงกับภาพตรงหน้ามาก เมื่อดาบญี่ปุ่นเล่มยาวในมือของลูเบนกำลังตวัดฟาดฟันศัตรู
ถ่วงท่างดงามล้างผลาญศัตรูรอบทิศ ศัตรูเยอะขนาดนี้ หากแต่ลูเบนกลับดูเหมือนไม่มีอาการเหนื่อยหอบเลยซักนิด
" ...อินกริซ... " เขาเรียกชื่อเมื่อเอะเห็นผม
ผมเดินเข้าหาเขาด้วยใบแดงที่แดงระเรื่อขึ้นมา ก็ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกันว่าทำไมผมต้องหน้าแดงด้วย!?
ผมค่อยๆ เค้นเสียงที่ดูเหมือนจะติดอยู่ในลำคอพูดขึ้น
" กุญ...แจ... "
" หืม? " ลูเบนกรอกเสียงลงคอ
ฉับพลันเสียงบานประตูก็กระแทกฝาดังปัง ชินเน่เดินนวยนาดเข้ามาภายในห้อง
ผมไม่รู้ว่าเธอรอดออกมาดงศัตรูทั้งๆ ที่เนื้อตัวไม่ถลอกได้ไง พูดง่ายๆ ว่าเธอเหมือนไม่ได้สู้เลยจริงๆ
ผมรู้สึกแค้นๆ นิดๆ แฮะ...
" ลูเบน กุญแจล่ะ? " เจ้าหล่อนถามคำถามที่ผมจะพูดขึ้นทันที
" key? " ลูเบนทวนคำขึ้นเสียงสูง ผมไม่อยากจะน้อยหน้าชินเน่ก็เลยแทรกขึ้นมาทันที
" ใช่ๆ! กุญแจล่ะ? อาจารย์แซมให้ฉันมาเอากุญแจน่ะ! "
ลูเบนหันมาทางผมก่อนจะยิ้ม
" I lost it "
ผมรู้สึกเหมือนอะไรหล่นกระแทกหัวดง ก๊อง อีกแล้ว
และคราวนี้มันก็หล่นลงมาดังกระแทกซะแรงด้วยสิ
" หา!? ทำกุญแจหล่นแล้วโดนพวกมอนสเตอร์เอาไปแล้ว?!! " ชินเน่โพล่งขึ้น
คุณเธออ่านใจลูเบนได้เรอะถึงพูดออกมาเป็นชุดได้เนี่ย
ใบหน้าขรึมพยักหน้าหงึกก่อนจะหันมาทางผมอีกรอบพร้อมๆ กับชินเน่ที่ก้าวเข้ามาหาผม
" งั้นก็ช่วยไม่ได้นะ... เธอช่วยหากุญแจให้หน่อยสิ "
" ห๊า!! จะให้ฉันไปหากุญแจดอกกระจิ๋วในดงหนูยักษ์นั่นน่ะเรอะ!! ให้ตายเหอะ!! "
ผมแว๊ดใส่หน้าเจ้าหล่อนขึ้นทันที พลางชี้ไปให้ดูถึงฝูงหนู Large Lance ที่เตรียมตัวจะขย้ำเหยื่อได้ทุกเมื่อที่เราลุย ประกายตาปิ๊งปั๊งของเจ้าพวกหนูเล่นเอาผมผวาไปหมด
แต่แล้วเสียงของลูเบนก็เอ่ยขึ้น
" พยายามเข้านะ... "
คำพูดของเขาเล่นเอาผมสะอึกบ่นอะไรออกมาไม่ถูกอีกเลย
ว่าแล้วสภานักเรียนของโรงเรียนสาธิตจันทราก็ไปยืนหลบมุม
ใบหน้าของลูเบนจ้องนิ่งมาทางผม เขากำลังยืนหาววอดๆ โดยไม่คิดจะทำอะไรเลยพอๆ กับชินเน่ที่ยังคงยืนปัดฝุ่นที่เลอะกระโปรงของเธอออก
ผมขอบอกตรงๆ เลยว่าตอนนั้นผมทำหน้าไม่ถูกเลยจริงๆ จนต้องระบายอารมณ์กับเจ้าหนู Large Lance ทั้งหลายที่ต้องมารับอารมณ์ของผมไปเต็มๆ
แต่ผมก็เนื้อตัวสะบักสบอมพอๆ กันเมื่อต้องเจอเจ้าหนูรุมทึ้ง (แอ๊ก!)
แสงสีเงินสะท้อนประกายแว้บขึ้น กุญแจดอกเล็กๆ กำลังแน่นิ่งอยู่บนพื้น
ผมกระโจนเข้าไปตะครุบมันทันที แต่เหตุฉะไหนเจ้าพวกหนูมันต้องโดดรุมตะครุบผมอีกชั้นหนึ่งด้วย-----!!!
...กว่าจะสะบัดเจ้าพวกตัวยุ่งออกได้ก็เล่นหอบเอาการ...
ผมกำกุญแจดอกเล็กๆ นั้นไว้แน่นพลางวิ่งไปหาลูเบนกับชินเน่ที่ยังคงยืนมองดูผมโดยไม่มีอาการเคลื่อนไหว หรือท่าทางที่ว่าจะเข้ามาช่วยผมเลย
" แฮ่กๆ... แฮ่ก... นี่ไงกุญแจ... " ผมยื่นให้ตรงหน้าลูเบน
ร่างกายหอบถี่ระรัวบวกกับรอยถลอกที่เต็มตัวไปหมด ผมรู้สึกหมดแรงจนแทบจะทรงตัวไว้ไม่ไหว
สติผมดับวูบลงแล้วร่างกายก็ล้มพับลงเอาดื้อๆ
แขนเรียวยาวคว้าร่างผมไว้ได้ทันก่อนกระแทกพื้น เสียงทุ้มนุ่มเอ่ยขึ้นเบาๆ
" Thanks Ingriz "
------------------------------------------------------------
ความคิดเห็น