[Fic Yogurting] ความรักของผมกับท่านลูเบน

ลำดับตอนที่ #5 : Taff : 4 ...ใต้ต้นไม้พันปีของสาธิตจันทรา...

 
                " Have you ever seen the biggest tree in this school? " 
                 " ...ยังเลย... มีด้วยเหรอ? " 
                 " um! " 
                 " เอ๋!? ถ้างั้นมันที่ไหนอ่ะ? " 
                 " ข้างหลังฉันเอง " 
                 " เอ๊ะ!! ข้างหลังนายไม่ใช่สุสานหรอกเหรอ?! " 
                 " Graveyard น่ะอยู่อีกทางหนึ่ง " 
 
เสียงสนทนาดังขึ้นเบาๆ คล้ายเสียงกระซิบอันแผ่วเบาในสายลม 
ร่าง 2 ร่างอยู่ภายใต้ความมืดที่มีเพียงแค่แสงจันทร์บางๆ ทักทอลงมา 
ผมคิดจะใช้เวลาสำรวจโรงเรียนสาธิตจันทราให้ทั่วซะหน่อย... 
แต่สุดท้ายแล้ว   ผมก็มาจบลงที่นี่ซะได้ 
ลูเบนเดินนำผมเข้าไปภายใน   เป็นครั้งแรกที่ผมได้เข้ามาเหยียบที่นี่ 
รอบๆ กายผมมีแต่ต้นไม้ใบหญ้าสีเขียวขจี   อากาศเย็นๆ ของช่างกลางคืนพัดมาต้องแก้มจนทำให้รู้สึกสดชื่นอย่างบอกไม่ถูก  แสงไฟรองๆ สว่างไสวอยู่รอบๆ เป็นวงกลม   ตรงกลางคือต้นไม้ต้นใหญ่ที่ว่ากันว่าโตมากว่าพันปีแล้ว    กลีบดอกไม้สีชมพูอ่อนร่วงหล่นเป็นบางครั้งคราเมื่อสายลมพัด 
เมฆสีเทาจางๆ บนท้องฟ้าค่อยๆ เคลื่อนตัวทีละน้อยๆ    หมู่ดาวส่องประกายระยิบดั่งเพชรงาม 
แสงจันทร์ทักทอสีทองอ่อนชวนต้องมนต์อันน่าหลงใหล 
 
ผมทรุดกายลงนั่ง   ผ่อนคลายกับความเหนื่อยล้าที่ทำมาทั้งวัน 
ลูเบนก็เช่นกัน    เขาเก็บดาวญี่ปุ่นยาวคู่ใจของเขาเข้าปลอกก่อนจะทรุดกายลงนั่งข้างๆ ผม 
                 " เป็นไง? "  ลูเบนถามขึ้นห้วนๆ 
                 " อืม... ก็ดี  สงบดี "  ผมตอบพลางสูดเอาอากาศบริสุทธิ์เข้าไปลึกๆ จนเต็มปอด 
                 " When will you come back Estiva? " 
                 " ไม่รู้สิ  คงอีกซักพักล่ะมั้ง! " 
เสียงสนทนาขาดหายไป   กลายเป็นความเงียบที่แทรกซึมเข้ามาแทนที่ 
ใบหน้าคมภายใต้แสงจันทร์ยื่นหน้าเข้ามาใกล้   มือเรียวเชยคางมนขึ้น 
หัวใจของผมเริ่มเต้นระรัวอย่างไม่เป็นจังหวะ   ไม่ขัดขืน...แต่ก็ตกใจกับการกระทำนี้จนหน้าแดง 
รู้สึกถึงลมหายใจอุ่นๆ ของอีกฝ่ายอย่างชัดเจน   ดวงตาสีน้ำทะเลกำลังจ้องหน้าผมนิ่ง 
                 " ล...ลูเบน... "  ผมเรียกชื่อของเขาด้วยเสียงที่สั่นเครือ 
มือเรียวอีกมือหนึ่งค่อยๆ เกลี่ยผมหน้าของผมเบาๆ 
                 " กลีบดอกไม้ติดแน่ะ... " 
                 " ......~...... " 
ผมสะอึก   หน้ามุ่ยขึ้นมาทันที 
กะอีแค่กลีบดอกไม้ติดบนหัวผม  เล่นเอาซะผมหัวใจแทบจะระเบิดตาย 
หมอนี่เล่นแรงเป็นบ้าเลย~!!! 
แล้วร่างสูงก็ล้มตัวลงนอน   หลับเอาดื้อๆ ไปซะอย่างนั้น 
ผมมองหน้าลูเบนพลางถอนหายใจเบาๆ ด้วยอารมณ์ปนขำ   เห็นทำหน้าเคร่งตลอดทั้งวันอย่างนั้น 
แต่หน้าตอนหลับกลับเหมือนใบหน้าของเด็กใสซื่อก็ไม่ปาน 
ผมค่อยๆ ล้มตัวลงนอนข้างๆ เขา   แล้วก็หลับไปในอีกนาทีต่อมา 
 
- - - - - - 
 
                 อากาศตอนกลางคืนเย็นจนผมลืมตัวนอนคุดคู้ตามนิสัย 
ตื่นมาในตอนเช้า   ผมก็พบเสื้อโค้ทใหญ่สีขาวคลุมร่างผมอยู่ 
ลูเบนที่มีเพียงชุดนักเรียนสีน้ำเงินของสาธิตจันทรากำลังนั่งนิ่ง 
นัยน์ตาสีท้องทะเลกำลังเหม่อมองท้องฟ้าเริ่มสางอย่างเลื่อนลอย 
ผมพาดเสื้อคลุมไว้กับไหล่กว้างของเขา   ลูเบนสะดุ้งน้อยๆ พลางหันมามองผม 
                 " อรุณสวัสดิ์ "   ผมยิ้มขอบคุณสำหรับโค้ทนั่นด้วย 
                 " Good morning " 
 
 
เรานั่งคุยกันเรื่องสรรพเพเหระต่างๆ มากมาย 
โดยส่วนมากแล้ว   ผมจะเป็นคนพูดเสียมากกว่าโดยที่ลูเบนเป็นผู้ฟังที่ดียิ่ง 
ก่อนที่เรา 2 คนจะแยกย้ายกันไป    วันนี้ดูท่าลูเบนจะมีงานเร่งด่วนเข้ามา 
เพราะสาวสวยรองประธานสภานักเรียนแห่งสาธิตจันทราถึงกับเดินเข้ามาพบลูเบนถึงภายในต้นไม้ใหญ่นี้ 
                 " มีงานที่จะให้สภานักเรียนของเราต้องทำงานแล้วล่ะลูเบน " 
                 " What? "  ลูเบนถามขึ้นห้วนๆ 
                 " สภานักเรียนของสาธิตจันทราเนี่ยมีกี่คนเหรอ? " 
ผมโพล่งถามขึ้นมาก่อนจะนั่งทำหน้าตะแหง๊วเมื่อสายตาของทั้งคู่หันขวับมามองที่ผม 
ลูเบนถอนหายใจเบาๆ   ส่วนสาวงามทรงเสน่ห์ชินเน่สยายผมหน้าเธออีกครั้ง 
                 " 2 คน "   สองเสียงประสานขึ้นพร้อมกัน 
 
 
ลูเบนและชินเน่   2  สมาชิกของสภานักเรียนแห่งสาธิตจันทราเริ่มต้นปฏิบัติงานทันที 
แต่ผมแอบที่จะเห็นทั้งคู่บ่นอุบอิบเล็กๆ เรื่องสมาชิกของสภาที่มีแค่ 2 คนเสียไม่ได้ 
ผมก็อยากจะทำอะไรให้ลูเบนซักครั้งบ้างจัง... 
เพื่อตอบแทนบุญคุณที่เขาได้ช่วยผมเอาไว้ด้วย   อีกทั้งยังใจดีกับผมอีกต่างหาก 
 
- - - - - - 
 
                 " อ้าวเธอ   เด็กของโรงเรียน Estiva นี่นา! " 
 
อาจารย์แซม   ผอ.ของโรงเรียนสาธิตจันทราซึ่งเป็นคุณหมีที่ดูรูปร่างหน้าตาไม่ผิดแผกไปจากอาจารย์เบนของโรงเรียน Estiva เลย    นอกจากเครื่องแต่งกายของท่านที่ดูจะแตกกลายต่างกันออกไป 
แต่ก็ยังคล้ายคลึงกันอยู่ดี... 
อาจารย์แซมขยับแว่นตาเล็กๆ ที่อยู่ใต้ตาขึ้นมายังระดับสายตา  พลางเพ่งพินิจเด็กหนุ่มที่ยืนทำหน้ากระอักกระอวมบอกบุญไม่รับอยู่ตรงหน้าเขา 
                 " มาทำอะไรที่นี่ล่ะ? " 
                 " คือ....... " 
เด็กหนุ่มลากเสียงยาว  บิดกายไปมา 
                 " อ่อ! จะมาช่วยสภานักเรียนของโรงเรียนเราล่ะสิ! " 
                 " หา? " 
                 " พอดีเลยๆ~!  ฉันกำลังต้องการกุญแจห้องจากพวกสภานักเรียนอยู่น่ะ  งั้นก็ช่วยตามหาให้ทีนะ!  ฝากด้วยล่ะ! " 
มือใหญ่ของอาจารย์หมีแซมตบปุปลงตรงไหล่ของเด็กหนุ่ม 
หยาดเหงื่อเริ่มแตกพลั่กหลังจากที่ผู้วานขอร้องก้าวเดินจากไป 
                 " ทำไมต้องเป็นตูฟะเนี่ย~!!!??? " 
 
                              ------------------------------------------------------------