ลำดับตอนที่ #6
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : เกาะแห่งความฝัน
“ว้าว! เหมือนในสกูปบี้ดูเลย!” ฮิลพูดอย่างตื่นเต้น
“เหมือนสวรรค์มากกว่า!” ฉันเอ่ยขึ้นอย่างตื่นเต้นเช่นกัน ฉันรู้น่าว่ามันดูเวอร์ แต่ฉันรู้สึกอย่างนั้นจริงๆ มันเหมือนสิ่งที่ฉันต้องการ และเฝ้ารอ,
ที่นี่เป็นเกาะที่สวยมากเลย ถึงแม้ตอนนี้ที่นี่จะเป็นตอนกลางคืนแล้วก็เถอะ ฉันอยากอยู่ที่นี่จัง ไม่ต้องกลับบ้านเลยก็ได้, จากนั้นเราก็ว่ายน้ำไปที่ฝั่งกัน มันดูค่อนข้างไกลเหมือนกันนะ และฉันรู้สึกเหมือนว่าว่ายน้ำมาแค่แป็บเดียวเอง ไม่เข้าใจเลย ว่าทำไมเวลาที่มีความสุขแล้วเวลาผ่านไปเร็วทุกที ฉันอยู่ข้างๆแบรนดอนตลอดเวลาเลย เนธานด้วย แต่... อย่าทำอย่างนั้นสิริกกี้ ฉันต้องชอบแค่แบรนดอนเท่านั้น แบรนดอน และที่ฉันได้อยู่ข้างแบรนดอนนั่นแหละหมายถึงความสุขสำหรับฉัน เฮ้อ
ตอนนี้เราถึงฝั่งแล้ว เนธานผู้กล้าของเราเดินนำหน้าเลย เราเดินผ่านเครื่องอะไรบางอย่าง ที่ดูเหมือนเครื่องตรวจจับโลหะตามสนามบิน เพียงแค่มีการตกแต่ง ใช้สีสันที่ดูสวยขึ้น ดูน่าสนใจมากกว่าในสนามบิน อีกทั้งยังมีเครื่องตรวจกระเป๋าอยู่ด้านข้างอีกด้วย นี่มันเหมือนกับสนามบินชัดๆเลยนี่ ฮ่ะฮ่ะ ตลกจัง
“พริ้ง!” เสียงนั้นดังขึ้นเมื่อเนธานเดินผ่านเครื่องนั้นคนแรก, ทันใดนั้นเสื้อผ้าของเขาเปลี่ยนจากชุดว่ายน้ำที่เปียกๆแฉะๆ กลายเป็นชุด ฮ่ะฮ่ะ ปีเตอร์แพน!!!
“เจ๋งมากเลย!” ฌอนพูดเสียงดัง
“ว้าว! ฉันอยากเดินผ่านเครื่องนั่นบ้างจังเลย” ฮิลพูด
“นี่มันอะไรเนี่ย” เนธานบ่น
“ปีเตอร์แพน, ฮาโคตรเลย” เขาพูดคำหยาบ แย่จริงเลย ที่จริงชุดก็ดูน่ารักดีออก
“อย่าพูดอย่างนั้นสิ, เธอดูน่ารักออก” ฉันชมเขา, แล้วเราทุกคนก็หัวเราะคิกคัก
“ติ๊งต๊องมากกว่าน่า” เขาบ่นต่อ ท่าทางเขินๆ
ตาฉันแล้ว
“พริ้ง!” โอ้! ฉันเป็นทิงเกอร์เบล คู่หูปีเตอร์ เนธานเยี่ยมเลย วู้! ชุดน่ารักมากเลย มีปีกด้วย
“ว้าว!” ทุกคนส่งเสียง, ฉันขำ
“น่ารักจัง” ฮิลชม, ฉันโค้ง
ต่อไปถึงตาแบรนดอนแล้ว ฉันอยากรู้จังว่าเขาจะได้เป็นอะไร, เอาให้เท่สุดๆไปเลย
“พริ้ง!” ว้าว! เขาได้เป็นโรบิน โรบินสุดฮ๊อต หนุ่มหล่อลากดิน สำหรับฉัน โรบินถือว่าเป็นฮีโร่ที่เท่ที่สุดในตำนานเลยนะเนี่ย
“หวัดดีเซ็กซี่” ฌอนล้อแบรนดอน เขาจึงต่อยแขนฌอนเบาๆ คนอื่นก็ขำ
“พริ้ง!” ฮิลกลายเป็นเวลม่าจากสกูปบี้ดู, ฮ่ะฮ่ะ แถมแว่นให้ด้วย
“พริ้ง!” ฌอนกลายเป็นแชกกี้ จากสกูปบี้ดู ว้าว! มันเยี่ยมจริงๆเลย, ฉันปรบมือ แล้วเนธานก็ขำๆฉัน ฉันเลยหยุด
ทันใดนั้นก็มีกระเป๋าเดินทาง พร้อมกับกระเป๋าเป้ขนาดกลางออกมาให้จากเครื่องตรวจกระเป๋าข้างๆเรา มีกระเป๋าทั้งหมดห้าชุด แต่ละชุดสีไม่เหมือนกัน แถมยังเป็นสีโปรดของพวกเราด้วย ว้าว เหมือนกับว่ากระเป๋าพวกนี้สำหรับพวกเราเลย มันช่างน่าอัศจรรย์จริงๆ!
“สวัสดีทุกคน, ยินดีต้อนรับสู่เกาะเฟสปาร์ เกาะแห่งความฝัน” ชายหนุ่มผอมสูงอายุราวยี่สิบต้นๆในชุดชายหาดสีสดใส เสื้อเชิ๊ตแขนสั้น กับกางเกงขาสั้นพูดกับเรา เขายิ้มกว้างอย่างมีความสุข เขาท่าทางใจดีมากเลย
“ฉันที.เจ.” เขาแนะนำตัว ส่วนพวกเราก็กำลังอึ้งอย่างแรง เกาะเฟสปาร์ เกาะแห่งความฝันหรอ
“นี่กระเป๋าสำหรับพวกเธอนะ” เขาบอก, เย้ ในที่สุดฉันก็ได้กระเป๋าพวกนั้นแล้ว
“ฉันเอริก้าค่ะ” ฉันทักเขา
“แบรนดอนครับ” เขาทัก
“เนธานครับ”
“ฌอนครับ”
“ฮิลารี่ค่ะ”
“ยินดีที่รู้จักทุกคนนะ” เขาเอ่ยอย่างเป็นมิตร
“เช่นกันค่ะ/ครับ” เราเอ่ยตอบ
เราหยิบกระเป๋าของตนเอง ฉันได้กระเป๋าสีฟ้าที่โปรดปราน เย้! กระเป๋าแบรนดอนเป็นสีน้ำเงิน ของเนธานเป็นสีแดง ของฮิลเป็นสีชมพู ส่วนของน้องฌอนผู้น่ารักเป็นสีเขียวอ่อนสดใส
“เอาล่ะ ทุกคนตามฉันมานะ แล้วจะได้หายสงสัย” ที.เจ. บอกกับเรา ในตอนนั้นเราเดินตามเขาเข้าไปในเมืองโดยไม่ถามอะไรสักคำ ราวกับโดนสะกดจิตเลยล่ะ
“ว้าว!” ฉันอดใจไม่ได้ที่จะพูดคำนั้นอีกครั้ง ฉันไม่ได้ยินเสียงอย่างอื่นเลย นอกจากเสียงตัวเองในหัว มันเป็นเมืองที่น่าทึ่งมากๆเลย มีเครื่องเล่นต่างๆเต็มไปหมด ร้านอาหารต่างๆก็เปิดอยู่ ซึ่งดูเหมือนเป็นบาร์มากกว่าแต่มันก็ตกแต่งดี และน่าเข้ามากเลย ว้าว! ฉันชอบที่นี่จริงๆเลย
“แล้วทำไมคนที่นี่ถึงแต่งตัวแบบนี้หรอค่ะ” ฮิลเป็นคนแรกที่ถามที.เจ.
“จัดปาร์ตี้หรือครับ หรือว่า... ” ฌอนเสริม, เราขำกัน
“อ้อ, เปล่าหรอก” “ที่จริงทั้งเมืองเราไม่ได้แต่งตัวอย่างนี้กันหมดหรอกนะ, ก็แต่งตัวธรรมดานั่นแหละ” “แต่เพราะว่าย่านนี้เป็นย่านเทพนิยาย และตัวการ์ตูนน่ะสิ”
“โห, เจ๋งมากเลย” ฮิลเอ่ยขึ้น
“แล้วก็ยังมีอีกหลายย่านนะ” “เช่น... ย่านแม่มดและวิญญาณ, ย่านคณะละครสัตว์, ย่านชาวพื้นเมือง, ย่านนักท่องเที่ยว...” “แต่ฉันว่าอย่างพวกเธอน่าจะเหมาะกับย่านนักท่องเที่ยวมากที่สุดนั่นแหละ, มันเป็นย่านที่ดีมากเลยนะ ฉันก็ชอบเหมือนกัน” “พวกเธอจะได้ปาร์ตี้ริมหาดทุกวัน, ช้อปปิ้ง, เล่นน้ำ, โต้คลื่น, ที่นี่มีอะไรสนุกๆให้ทำตลอดแหละ”
“เยี่ยม!” เราต่างดีใจ, ฉันอดไม่ไหวที่จะได้ทัวร์เมืองนี้แล้วนะเนี่ย
เราเดินตามที.เจ.ไปตามถนนเรื่อยๆ,
“เอ้าวช์!” ฮิลกับฌอนเดินไปชนกับ... โอ้ นั่นมันแช็กกี้กับ สกู้ปบี้-ดูนี่นา! ว้าว! แชกกี้ชุดเหมือนกับฌอนเลยด้วย
ทั้งสี่ยืนนิ่งอย่างงงๆ
“ดาบาลูโอเนฟาเทโน” สกูปบี้พูดอะไรก็ไม่รู้
“อ้าวแชกกี้, สกูปบี้ อยู่นี่เองหรอ” เวลม่าวิ่งมาทัก
เมื่อเวลม่าเห็นฌอนและฮิล, คราวนี้ทั้งห้ายืนนิ่ง นิ่งยิ่งกว่าเดิมซะอีก
“ตัวโคลนนิ่ง!!!!!! อ้าย!!!!!!!!!!!!!!” ทั้งห้ากรี๊ดดังลั่น, เวลม่า แชกกี้ และ
สกูปบี้ตัวจริงวื่งหนีไป
“โอ้พระเจ้าช่วย, สกูปบี้ วิ่งเร็ว!” เสียงของแชกกี้ตัวจริงสั่นระรัวค่อยๆจางลงเมื่อเขาวิ่งหนีไป
“ฮ่ะฮ่ะฮ่ะ” เราต่างขำกัน
“ตามฉันมาเลย” ที.เจ.เรียก
ที.เจ.พาเราเข้าไปในร้านกลางแจ้งริมหาดแห่งหนึ่ง มันเป็นร้านริมชายหาดที่ตกแต่งได้สวยมากเลยทีเดียว ออกเป็นแนวโต้คลื่น ชายหาดมากๆเลย น่าเข้าจริงๆ วู้! ในร้านมีคนแน่นเต็มไปหมด เอ่ะ ฉันไม่ค่อยจะแน่ใจเท่าไหร่แล้วล่ะว่าคนรึเปล่า ดูเหมือนคณะละครสัตว์ ช่องการ์ตูนเน็ทเวอรค์ หรือไม่ก็โรงถ่ายของฮอลลีวูดมากกว่า เหอะๆ จะให้พูดยังไงดีล่ะ ฉันก็อธิบายไม่ถูกเหมือนกัน เพราะคนที่อยู่ในร้านต่างแต่งตัวเป็นตัวละครต่างๆในเทพนิยายหรือในการ์ตูนหมดเลยนะสิ แนวเดียวกับชุดที่ฉันและเพื่อนๆกำลังใส่อยู่ตอนนี้เนี่ยแหละ แปลกมากเลยนะเนี่ย หรือว่านี่เป็นเมืองแห่งเทพนิยาย เมืองแห่งการ์ตูน หรือถ้าคิดในทางที่เป็นไปได้กว่านั้นก็คือ พวกเราถูกน้ำซัดมาถึงฮอลลีวู้ด ว้าว! ถ้าอย่างนั้นก็เจ๋งสุดๆเลย เยี่ยมมากจริงๆ เยี่ยมยิ่งกว่าได้เสื้อผ้าใหม่อีกต่างหาก วู้! แล้วฉันก็จะได้เจอดาราด้วย
“นั่งก่อนสิ” ที.เจ.พูด เขาแล้วชี้ไปที่บาร์
เรานั่งลง วางกระเป๋าที่ใส่ของไว้เต็มกับพื้น, ที.เจ.เดินเข้าไปด้านในของบาร์ เขาเริ่มผสมเครื่องดื่มให้เราทุกคน
“ขอบคุณค่ะ/ครับ”
“คุณทำงานที่นี่หรอครับ” เนธานถาม
“ใช่แล้วล่ะ” เขาตอบ
“ฉันดีใจมากเลยที่ในที่สุดพวกเธอก็มาช่วยเรา” เขาพูดอย่างตื่นเต้น, อื้มม... น้ำนี้อร่อยจังเลย ผลไม้อะไรเนี่ย ฮ่ะ! ช่วยคุณหรอ
“ช่วยคุณ...” ฮิลสงสัย
“เรื่องมันยาวน่ะ, คือ... เมืองกาเซฟานถูกต้องคำสาปหลังจากที่เรื่องเลวร้ายเกิดขึ้นกับเจ้าหญิงมีอาร่าและเจ้าชายอารค์มิสท์ ซึ่งไพลินที่กระจกมีอาร่าได้ถูกขโมยไป โดยพวกเธอคือผู้ถูกเลือกให้มาแก้ไขคำสาบ และช่วยให้ประชาชนชาวกาเซฟานกลับมาเป็นสุขอีกครั้ง”
เราต่างอึ้ง! อึ้งไปเลย
“ว้าว!” ฮิลทำตาลูกวาว
“ฉันไม่อยากจะเชื่อเลย” ฌอนท่าทางตื่นเต้น
ส่วนฉัน แบรนดอนและเนธานถึงกับพูดไม่ออกเลยล่ะ
“นี่ใช่...” ฉันถามที.เจ. พร้อมกับหยิบกระจกบานนั้นของฉันขึ้นมาจากกระเป๋า ส่วนเนธานก็หยิบไพลินนั้นออกมาให้ที.เจ.ดูเช่นกัน
“ใช่แล้ว” เขาบอก
“นี่แหละคือกระจกมีอาร่าและไพลินนั้น, แต่เราต้องหาว่าใครเป็นคนขโมยไพลินนั้นไปในตอนนั้น ใครเป็นคนปลงพระชมน์เจ้าหญิงมีอาร่า และแก้คำสาปให้ได้” ที.เจ.พูดอย่างมุ่งมั่น
“คือ... ฉันเป็นลูกหลานของเจ้าหญิงมีอาร่านะ บรรพบุรุษเราย้ายมาอยู่ที่นี่หลายปีแล้วล่ะ บรรพบุรุษเราหาทางแก้คำสาปมามากมาย แต่ไม่มีใครทำได้สักคน จนกระทั่งวันหนึ่งวิญญาณของเจ้าหญิงมีอาร่าได้มาบอกเราว่า จะมีผู้กล้าจากแดนไกลมาช่วยเรา ช่วยปลดปล่อยคำสาปชั่วร้ายไปจากเมืองกาเซฟาน แต่จะทำสำเร็จมั้ย ไม่มีใครรู้หรอก พวกเธอคือความหวังของเรานะ”
“เราจะช่วยคุณครับ” เนธานเอ่ยขึ้น, ทุกคนยิ้มให้กำลังใจที.เจ.
“ขอบใจนะ” เขาบอกเรา
“เอาล่ะ, เลิกเศร้าดีกว่า ฉันช่วยอะไรเธอไม่ได้หรอกนะ นอกจากเรื่องแผนที่สำหรับเดินทางไปเมืองกาเซฟานแก่พวกเธอ แล้วหาที่พักในเมืองนี้ให้ ส่วนเรื่องแก้คำสาปน่ะ คงเป็นเรื่องของพวกเธอเอง”
“ฉันว่าพวกเธอไปทัวร์เมืองนี้กันก่อนเถอะ และค่อยกลับไปพักผ่อนที่โรงแรม ส่วนวันรุ่งขึ้นพวกเธอจะต้องออกเดินทางกัน” ที.เจ.บอกกับเรา
“เยี่ยมเลย”
“เย้” เราดีใจ
“ใช่สิ, ฉันเกือบลืมบอกพวกเธอไปเลยว่าพวกเธอต้องตั้งนาฬิกาปลุกตื่นนอนให้ดีๆ และอย่าเข้าใจผิดกลับไปหลับต่อจนเพลินล่ะ เพราะบนเกาะนี้เรามีแต่ตอนกลางคืนเท่านั้น ไม่มีกลางวันนะ แล้วคนบนเกาะก็จะสนุกกันตลอดคืนเลยล่ะ ไม่มีเงียบแน่ ยกเว้นย่านแม่มดและวิญญาณเท่านั้นแหละที่ต่างกันลิบลับเลย และฉันขอเตือนพวกเธอนะ ว่าห้ามเข้าไปในเขตย่านนั้นเป็นอันขาด ห้ามเด็ดขาด”
“ที.เจ.” เสียงหวานๆของผู้หญิงคนหนึ่งเรียกที.เจ.
ที.เจ.รีบหันไปหาเธอทันที เขาท่าทางมีความสุขมากเลย
“หวัดดีแมนดี้” เขาตะโกนบอกเธอ, ทั้งสองยิ้มให้กัน
“เอ่อ นี่แผนผังเกาะ และนี่คือโรงแรมที่พวกเธอจะต้องไปพักนะ ฉันจองห้องเอาไว้ให้เรียบร้อยแล้วล่ะ ใช่สิ อย่าลืมไปซื้อเสื้อกันหนาวด้วยนะ พวกเธออาจต้องใช้ตอนเดินทาง”
“อะนี่เบอร์โทรฉัน มีอะไรก็ติดต่อมาและกัน ยังไงฉันจะไปรับพวกเธอที่โรงแรมพรุ่งนี้นะ”
“โอเค” เราตอบ
“คือฉันมีนัดน่ะ” ที.เจ.พูดอย่างมีความสุข, เรายิ้ม
“โชคดีนะ เที่ยวให้สนุกล่ะ” ที.เจ.บอกเรา
“เช่นกันที.เจ.” เราอวยพรให้ที.เจ. เขายิ้ม จากนั้นเขาก็รีบตรงไปหาสาวบลอนด์แมนดี้ทันที”
“เอาชนะใจเธอให้ได้นะที.เจ.!” ฌอนตะโกน
“ฮ่ะฮ่ะฮ่ะ” เราขำ
“แล้วเราจะไปไหนต่อดีล่ะ” ฮิลถาม, แบรนดอนกางแผนที่ออก
“ฉันขอเปลี่ยนชุดก่อนและกัน” เนธานบอก
“ฮ่ะฮ่ะ, ฉันก็เหมือนกัน” ฉันพูด
“ช่าย, ฉันอายจะแย่อยู่แล้ว” แบรนดอนบอก
“ก็สมควรอ่ะนะ” เนธานล้อ
“ว้าว, มีเงินในกระเป๋าด้วยล่ะ” ฌอนดีใจ
“ “โซโรด้า” สวรรค์นักช้อป, ย่านนักท่องเที่ยว” แบรนดอนชี้ในแผนที่
“เดินไปแค่สองบล๊อกเองนี่” เนธานดูแผนที่
“เยี่ยมเลย”
“เย้เย้”
“ไปช้อปปิ้งกันเถอะ” ฉันชวน
เรารีบลุกจากบาร์ทันที แล้วเดินไปโซโรด้าสวรรค์นักช้อป ฉันตื่นเต้นมากเลยนะเนี่ย ฉันอยากจะช๊อปปิ้งเต็มแก่แล้วด้วย
ถึงแล้ว, ว้าว! โซโรด้าสวรรค์นักช้อปสมชื่อเลยล่ะ, แต่ฉันก็ไม่รู้นะว่าโซโรด้าแปลว่าอะไร, ที่นี่มีร้านขายของเยอะแยะเลยล่ะ โดยเฉพาะร้านขายเสื้อผ้า แถมยังมีร้านขายเสื้อผ้าออกแนวอียิปต์ อินเดีย ยิปซีอะไรทำนองนี้ด้วย ดีจังเลย มันวิเศษจริงๆ
เราเข้าร้านเสื้อผ้าก่อนอย่างแรก ซึ่งร้านนี้ขายเสื้อผ้าออกแนวชายหาด สีสดใส ถึงที่นี่จะมีแต่ตอนกลางคืน แต่เสื้อผ้าพวกนี้ก็เหมาะกับที่นี่อยู่ดีนั่นแหละ ส่วนชุดในเทพนิยายน่ะหรอ ฉันขอบายนะจ้ะ
เราลองเสื้อผ้า ซื้อเสื้อผ้า ของต่างๆกันเยอะแยะเลย เราสนุกกันมากด้วย, และในที่สุดเราก็ได้เปลี่ยนจากชุดตัวละครในเทพนิยายเป็นชุดที่เราชอบซักที
ฉันใส่เสื้อผูกคอออกแนวชายทะเลสีชมพูกับกระโปรงยีนส์สั้นประมาณเข่า, ฮิลใส่เสื้อแขนเฉียงสีขาวกับกางเกงขาสั้นประมาณเข่า, เนธานใส่เสื้อยืดแขนสั้นสีเขียวอ่อนกับกางเกงยีนส์ขายาวตัวหลวม, แบรนดอนใส่เสื้อยืดแขนกุดสีขาวกับกางเกงขาสามส่วนสีน้ำตาลอ่อน ส่วนฌอนผู้น่ารักใส่เสื้อเชิ้ตชายทะเลแขนสั้นสี ฟ้าอ่อนกับกางเกงขาสามส่วนสีขาว, ไปเที่ยวกันเถอะ เย้ ดีใจจังเลย!
เมื่อเราชื้อของเสร็จเรียบร้อยแล้ว เราก็เอาของกลับไปฝากเพื่อนที.เจ.ไว้ที่บาร์ที่ที.เจ.ทำงานอยู่ แล้วเริ่มสนุกกันเลยในย่านเทพนิยาย และตัวการ์ตูน
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น