กลเล่ห์เพทุบายรัก

    ได้มาร่วมงานแต่งในฐานะน้องสาว แต่ทำไมเรื่องราวกลับตาลปัตร... เพราะอยู่ดีๆ เธอก็ถูกเปลี่ยนสถานะจาก 'ว่าที่น้องภรรยา' กลายมาเป็น 'ภรรยา' แบบไม่มีปี่มีขลุ่ย

    ส่วนสาเหตุนั้นมันช่างเป็นสิ่งที่เหนือความคาดหมาย เหมือนหลุดออกมาจากนิยายซะเหลือเกิน

    งานนี้เลยต้องหาทางหนี... แต่ทำไมอยู่ดีๆ เธอถึงตกหลุมพรางของ 'สามี' ได้ซะงั้น

**************************************************

    "พี่มึนหัว ไม่มีแรงเลยครับ"

    "งั้นพี่วิณณ์รีบไปนั่งพักก่อนนะคะ เดี๋ยวแพรช่วยเช็ดผมให้" เอ่ยจบ เธอก็รีบเข้าไปประคับประคองคนตรงหน้าด้วยความรู้สึกผิด

    เห็นแบบนั้นชายหนุ่มถึงกับยกยิ้มขึ้นมาที่มุมปากอย่างนึกเอ็นดู... แต่ทว่าการไถ่โทษแค่นี้มันจะไปพออะไรล่ะ เขาน่ะอยากให้เธอชดใช้มากกว่านั้น ! ก่อนที่วิณณ์จะแกล้งเซเท้าไปมาลงน้ำหนักตัวโถมใส่คนตัวเล็กกว่าแบบไม่มีปี่มีขลุ่ย

    "อ๊ะ !" แน่นอนว่าแผนการออดอ้อนภรรยามันได้ผลเกินคาด เมื่อสภาพของเขาและเธอในตอนนี้มันเป็นดั่งที่เขาได้จินตนาการเอาไว้

    ใบหน้าคมเข้มของเขาซุกอยู่ตรงซอกคอขาวผ่องของอีกฝ่าย ส่วนร่างกายก็ทาบทับบริเวณส่วนลี้ลับพอดิบพอดี

    "อย่าเพิ่งขยับ ขอพี่อยู่แบบนี้สักพักนะครับคนดี" น้ำเสียงทุ้มต่ำนุ่มหูทั้งออดอ้อนและเว้าวอนอยู่ในที จนทำให้คนที่ได้ยินถึงกับต้องนอนแน่นิ่งอย่างไม่มีข้อแม้

    อาศัยจังหวะนี้วิณณ์ก็แอบสูดความหอมจากซอกคอหอมกรุ่นไปโดยปริยาย ก่อนจะพ่นลมหายใจร้อนผ่าวเข้ารดต้นคอของอีกฝ่ายจนทำให้พิมพ์พิศาถึงกับตัวสั่นสะท้านขึ้นมาอย่างห้ามไม่อยู่

    เวลานี้ร่างกายของเธอมันรู้สึกร้อนระอุราวกับถูกอังด้วยเปลวไฟ แถมภายในช่องท้องมันก็หวิวโหวงขึ้นมาอย่างไม่ทราบสาเหตุ ก่อนจะหน้าแดงก่ำขึ้นมาโดยอัตโนมัติเมื่อได้ยินคนตัวโตกว่าส่งเสียงครางต่ำอย่างแหบพร่ารินรดไปมาข้างใบหูสวย

    ไม่ทันตั้งหลักได้รับมือ เธอก็เห็นว่าเขาโน้มหน้าเข้ามาชิด ก่อนจะป้อนจุมพิตหวานละมุนราวกับมันเป็นความฝัน

    วินาทีนั้นถึงกับหูอื้อตาลายไปหมด หัวสมองถึงกับหมุนติ้วเป็นลูกข่าง ครั้นอยากจะผลักเขาให้ห่าง แต่สติสตังก็ไม่อยู่กับร่องกับรอยไปเสียแล้ว

***************************************************

    เพียงสัมผัสความเย็นเฉียบของกระดุมพวกนั้นหญิงสาวก็ต้องแอบหน้าแดงขึ้นมาในทันที

    ตอนนี้หัวใจที่มันเต้นแรงอยู่แล้ว กลับยิ่งโหมกระหน่ำเต้นขึ้นไปอย่างบ้าคลั่ง จนสัมผัสได้ว่าลมหายใจของตัวเองนั้นมันรู้สึกติดขัดอย่างไม่ทราบสาเหตุ

    "ทำไมหนูหน้าแดงแบบนั้นล่ะครับ ไม่สบายตรงไหนรึเปล่า"

    วิณณ์ไม่เพียงแต่จะเอ่ยถามคนตรงหน้าด้วยวาจาหยอกเย้า แต่เขากลับถือวิสาสะใช้มืออีกข้างที่ยังว่างแตะไปที่หน้าผากของเธอเบาๆ เล่นทำเอาหญิงสาวถึงกับสั่นสะท้านขึ้นมาเพราะไม่คิดว่าคนตรงหน้าจะจู่โจมแบบไม่ทันตั้งตัว

    นี่มัน... อันตรายเกินไปแล้ว !

****************************************************

*** เป็นกำลังใจให้นักเขียนตัวน้อยๆ คนนี้กันด้วยนะคะ ***

*** กราบขอบพระคุณมากๆ ค่ะ ***

Link E-Book

https://www.mebmarket.com/web/index.php?action=BookDetails&data=YToyOntzOjc6InVzZXJfaWQiO3M6NjoiNzE3MzQ4IjtzOjc6ImJvb2tfaWQiO3M6NjoiMzE5ODEyIjt9

ฝากนิยายเรื่องใหม่ไว้ในอ้อมอกอ้อมใจนักอ่านทุกท่านด้วยนะคะ

ฝากติดตาม กดเข้าชั้นกันไว้เยอะๆ นะคะ

และขอฝากเรื่องอื่นๆ ของไรท์ไว้ด้วยนะคะ

https://www.mebmarket.com/index.php?action=search_book&type=all&search=%E0%B8%A3%E0%B8%B1%E0%B8%95%E0%B8%95%E0%B8%B4%E0%B8%81%E0%B8%B2%E0%B8%A5%E0%B8%A3%E0%B8%B1%E0%B8%81&auto_search_id=&page_no=1

ขอบพระคุณมากๆ ค่ะ

รัตติกาลรัก