เสน่หาภรรยาลับ

ลำดับตอนที่ #2 : ตัวอย่าง+ชี้แจงค่ะ

 

ตัวอย่างจ้า

แพรวาเดินไปเดินมาอยู่ภายในห้องนอนที่มีตนอาศัยอยู่เป็นเจ้าของชั่วคราว ตอนนี้เธอรู้สึกกระวนกระวายใจเป็นอย่างมาก อยากจะยื้อเวลาออกไปให้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้  ใช่! เธอยังไม่พร้อม  ยังไม่พร้อมที่จะเป็นของเขา  และที่สำคัญเธอกำลังรู้สึกกลัว  เธอไม่เคยมีประสบการณ์ในเรื่องพวกนี้มาก่อน  ใครหลายๆคนบอกกับเธอว่า ครั้งแรกของผู้หญิงนั้นจะเจ็บมาก เจ็บเหมือนโดนมีดปลายแหลมกรีดลงตามร่างกายให้เป็นแผลฉกรรจ์   ตอนนี้ก็ใกล้เวลาที่เธอจะต้องโดนเชือด เอ้ย! โดนจับกิน เอ้ย!  โดนอะไรก็ไม่รู้ ไม่อยากรับรู้! ไม่อยากรู้เลยจริงๆ แกล้งตายตอนนี้ทันมั้ยเนี่ยแพรวา จะหนีก็หนีไม่ได้เพราะแม่ของเธอกำลังแย่  เธอต้องอาศัยความช่วยเหลือจากเขา 

“ทำยังไงดีหล่ะแพรวา คิดๆๆ โอ้ย!...  แกล้งป่วยดีมั้ย? ไม่ดีๆ มุกนี้ใช้ไปแล้ว เอาแจกันฟาดหัวตัวเอง? ไม่ๆ เจ็บและอาจได้ไปเฝ้ายมบาล ...”

ขณะที่แพรวากำลังพึมพำกับตัวเองเพื่อหาวิธีเอาตัวรอดจากการมีสามี เสียงเคาะประตูก็ดังขึ้นขัดกระบวนการคิดวิเคราะห์ของเธอเสียก่อน  ทั้งความกลัว ความวิตก กำลังถาโถมสาดซัดเข้าเกาะกุมหัวใจของเธอ  ขาคู่งามที่ก่อนหน้านี้เดินวนภายในห้องประหนึ่งสวนสนามกำลังหยุดแน่นิ่ง  ปากเล็กสีชมพูระเรื่อกำลังอ้าค้างอย่างตื่นตะหนก ดวงตากลมโตเริ่มมีน้ำใสๆคลอหน่วย ลมหายใจเหมือนขาดหายไปชั่วขณะ แต่จังหวะการเต้นของหัวใจกลับตรงกันข้าม เพราะว่ามันเต้นเหมือนมีวงดนตรีร็อคกำลังบรรเลงเพลงอย่างเมามันส์อยูภายในนั้น  ความสาวของเธอกำลังจะโดนพรากไปแล้วหรือเนี่ย!

           “แพราวา เปิดประตูให้ฉันหน่อย…แพรวา” ศวัฒน์เอ่ยสั่งว่าที่ภรรยาทางพฤตินัยของเขาด้วยน้ำเสียงราบเรียบ  เขาพับเก็บไม้เท้าอลูมิเนียมแล้วถือเอาไว้ด้วยมือข้างเดียวแล้วยืนรอเจ้าของห้องมาเปิดประตู  ซึ่งนับจากวันที่เขาประสบอุบัติเหตุจนตาทั้งสองข้างบอดสนิท    อารมณ์ดิบของเพลย์บอยตัวพ่ออย่างเขาก็ไม่เคยได้รับการปลดปล่อย  และอาจจะด้วยความพิการที่เกิดขึ้นกับเขาจึงทำให้เขาเอาแต่เก็บตัวเงียบไม่สุงสิงกับใคร ความเกรี้ยวกราดก็เพิ่มขึ้นเท่าตัว ผู้คนรอบข้างต่างพากันขยาด พยาบาลที่จ้างมาดูแลก็ยังทนไม่ไหว ไม่มีใครอยู่ดูแลได้เกินสามวัน ขนาดเพื่อนสนิทของเขายังไม่อยากให้มาเจอ  

 

        
 

 

จะได้เจอกันแล้วน้าาา
 

...ขอบคุณสำหรับการติดตามค่ะ
...(Buzzer Beat)