คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : ตอนที่ 1 สาวแรก
"อ๊า อ๊า อื้ม!"เสียรวราถี่ๆแทบะลืมหายใเ้าอออหิสาวที่เปร่เสียอู่อี่ออมาาลำอระหษ์ ใบหน้าอันสวยสามอย่าับารานาเอ่อั มาอนนี้ใบหน้าอเธอไ้บิเบี้ยวผิรูปไม่เป็นรูปเรียวไ่สวยามเหมือนัเิมแล้ว ริมฝีปาบาเป็นรูประับอวบอิ่มสีมพูหน้าูื่มโนเธอั้วยรายฟันสีาวเรียันเป็นแถวนห่อเลือ ิ้วที่โ่ำเหมือนันศรธนูแทบะบรรบนิิัน วาลมโแวววาวเบิว้าสลับับหลับาถี่ๆเป็นัหวะ แพรนาอนสั่นระริ ผมที่สลวยำปลิวไสวไปมาามแรโน้มถ่ว มือเล็เรียวบาึผ้าปูที่นอนมาบิยึเอาไว้เพื่อารทรัวอยู่ับที่ าสวยาวเรียวยาวนวลเนียนโนับยึ้นพาไว้ที่ไหล่ผายอใรอีนที่อยู่ร่วมห้ออเธอในอนนี้ เาใ้มือหนาอเาทั้สอ้ายึ้นาสวยอเธอเอาไว้แน่น าเียเล็ๆอเธอโยรึไปมาแ่ไม่ถึับทำให้เียหัพัลมา เพียให้รู้ว่าเธอไม่ไ้อยู่นเียวบนเียนุ่มๆเพียลำพั พัลมที่ส่ายไปมาสลับับแอร์เย็น่ำในห้อยัไม่ทำให้ัวอเธอลายร้อนลไ้เลย ร่าายเ็มไป้วยเหื่อพเล็ๆเปียุ่มไปทั้ัว ร่าบาๆยับระสับระส่ายไปมา้วยแรเย่า เนื้อัวผิวบาเ็มไป้วยุแๆามไล่นอ่อนๆเ็มไปหม เพราะผิวายโนสัมผัส้วยเราแหลมมถูไถ่ไปทั่วร่า เธอนอนเปลือยเปล่าไร่ึ่เสื้อผ้าอาภรมาบบัร่าายนเผยให้เห็นรูปร่าอันสวยสาม ร่าบาๆโนแรหนัหน่วทาบทับบยี้อย่าไม่มีึ่วามปราี เธอรู้สึถึลมหายใอันร้อนผ่าวอใรอีนมาระทบใบหน้าาวนวลเนียนเสียลมหายใหอบแรออีฝ่ายทีู่เหน็เหนื่อย
"ี๊ อื้ม!" เสียอายหนุ่มและหิสาวที่นอนทาบทับันอยู่บนเียสลับันร้อรวราัลั่นไปทั่วห้อ ประอบับเสียเนื้อนันั พลับ พลับ แ่เสียสัมพันธ์สวาทอทัู้่ไม่ถึับเล็ลอออไปภายนอให้นอื่นมาไ้ยินแน่นอน เพราะอนนี้็เป็นเวลาีหนึ่ นระแวนี้นอนหลับันหมแล้ว มีเพียเธอและเาที่ำลัปลเปลื่อวามทุ์สู่วามสุสม และพาันพบพานุบอันแสนภิรม์หมายันสอน
" ี๊ อู๊ อื้ม น้ำอ้อยหนูแน่นมา อื้ม " ายหนุ่มวัยสี่สิบ้นๆที่อยู่บนร่าอเธออุทานออมา้วยวามสุสมและสมหวัในัวอหิสาวเป็นอย่ามา เธอเ็บปวและทรมารมาที่สุในวินาทีแร เธอระิบ้าหูบอเาว่า
"เสี่ยาพอเถอะอ้อยเ็บ" น้ำอ้อยหิสาววัยยี่สิบ้นๆเธอผลัออายหนุ่มออห่าเป็นารบอให้เารู้ว่าหยุารระทำอเาอนนี้ แ่ายหนุ่มรูปร่าสูโปร่หน้าามำับบอให้เธอนอนอยู่นิ่ๆ แล้วไม่นานเธอะรู้สึีึ้นและไม่ยอมให้เาหยุารระทำนี้ับเธอแน่นอน
"เสี่ยรู้ว่าหนูไม่เย เี๋ยวมันะีึ้นเอนะ เสี่ยรับรอ เรามามีวามสุัน่อเถอะ" ายหนุ่ม้มลไปูบริมฝีปาอวบอิ่มนั้นเพื่อเป็นารปลอบโยนเธอ ายหนุ่มเริ่มยับสะโพแ็แร่นั้นเ้าหาสะโพอันบอบบาอเธอหลาย่อหลายรั้
"น้ำอ้อยอบแบบนี้ใ่ไหมเสี่ยรู้" หิสาวไ้แ่ยิ้มหวานๆให้ายหนุ่มแล้วยับศรีษะเป็นารบอว่าเธอ้อารแบบนี้ ารระทำอายหนุ่มเริ่มึ้นหลาย่อหลายรั้ ทำให้น้ำอ้อยรู้สึว่าารเ็บปวในรั้แรเริ่มหายไปหมแล้วในอนนี้มีแ่วามวาวหวามที่ำลัวิ่เ้ามาหาเธอลอเวลา เป็นวามเ็บปวที่แสนสุสม
"เสี่ย่ะ ทำเร็วๆหน่อย ้าๆหนูเ็บ" หิสาวรบเร้าให้ายหนุ่มยับเ้าหาเธอในัหวะถี่ๆเร็วๆ ึ่่าาารระทำอายหนุ่มเพีย้อารสัมผัสวามสาวบริสุทธิ์อน้ำอ้อยอย่า้าๆ่อยๆเ็บวามสวยามอน้ำอ้อยให้หมและมีเพียเานเียวเท่านั้นที่ไ้มันมา
" อื้มมม ี๊ อ๊า อย่าเร่สิน้ำอ้อย" ายหนุ่มโน้มัวลมาแนบใบหน้ามลบนเ้าอหิสาวแล้ว่อยๆสูมลิ่นหอมอัวเธอทีละเ้าเาใ้ลิ้นสาๆหนาๆเล้าโลมูยอบัวบนเ้าทีละ้า
"อื้ม อ๊า หวานเหมือนน้ำอ้อย" ายหนุ่มันสะโพหนาเ้าหาไม่หยุเาเร่ัหวะอย่าที่น้ำอ้อย้อาร
" อ๊ะ อ๊ะ อ๊า อ๊า อ๊า อื้มม"เสียรวราาลำออหิสาวทำให้ายหนุ่มสั่นสะท้านไปทั้ัว
"พลั่บ พลั่บ พลับ " ยับรัวๆ เสียเนื้ออทั้สอระทบันเป็นัหวะยิ่ทำให้ายหนุ่มเลือร้อนึ้นหน้า เร่ัหวะบรรเลรัร่วมันนัวแนบิ มือเรียวาวโอบอรวบเอวอายหนุ่มเอาไว้แน่น ร่าบาๆสั่นไหวโยรึไปับแรันอันหนัหน่ว มหาศาลออีฝ่าย เธอเริ่มเร่ัวพร้อมับยสะโพสอรับับแรทับอายหนุ่ม
"เสี่ยอ้อยไม่ไหวแล้ว อ๊ะ อ๊ะ "แรสะโพอายหนุ่มทำให้น้ำอ้อยปลปล่อยน้ำหวานระเาะเอะแะไหลรินออมาอย่าห้ามปรามร่าายอัวเอไม่ไ้เลย
"ปล่อยมันออมาน้ำอ้อย อื้ม! ี๊!" ายหนุ่มพยายามแรัหวะให้หิสาวไปปลปล่อยน้ำหวานออมา
" อ๊า อ๊า เสี่ยาย้ำรนั้น่ะ ่วยอ้อย้วย อืม.." หิสาวใ้มือบีบ้นแนอายหนุ่มเอาไว้ าทั้สอ้าอเธอเี่ยวรอบเอวอเานไม่สามารถยับเยื่อนัวไ้เลย
"ถึแล้วเหรอ" เห็นหิสาวัวเร็เายับาอเธอแยออาันแล้วันสะโพเ้าออแรๆหลาย่อหลายรั้ น้ำอ้อยไ้แ่ึผ้าปูที่นอนเอาไว้เพื่อไม่ให้ัวเอยับออาลำแนลาอันแ็แร่ อเา
"อ๊า อ๊า อ่ะ อ่ะ " น้ำอ้อยร้อไม่หยุเาับาเธอเอาไว้เปลี่ยนท่าสัมพันธ์เหวี่ยาอเธอไป้าน้าในท่านอนะแ ับ้นาเธอึเ้ามาิับลำัวอเาแล้วถอยสะโพแ็แร่เล็น้อย่อนที่ะระแทสะโพเ้าหาเธอนสุแร ทำให้หิสาวัวสั่นไหวร้อรวราัลั่นห้อ เธอหายใหอบเหนื่อยนอาารอแหบแห้ับารเปร่เสียร้ออยู่ลอเวลา เพราะิรรมสุหฤหาสน์ที่ไม่ไ้หยุพัแม้แ่วินาทีเียว ายหนุ่มไม่ปล่อยให้เวลาเสียไปโยเปล่าประโยน์ เาันสะโพเ้าหาเธอรั้แล้วรั้เล่านเหื่อเปียุ่มไปทั่วัว ายหนุ่มสลับเปลี่ยนท่าันสะโพอเธอให้สูึ้น มอเห็นแผ่นหลัอันาวเนียนอเธอและเอวอเล็ เาโน้มัวลไปุมพิษที่แผ่นหลับาๆนั้น โน้มัวลับมาใ้มือทั้สอ้ารึสะโพอเธอเอาไว้แนบแน่นับหน้าาลำแนลาลำัวอเาที่เ้าไปอยู่ในโพรเล็ๆอเธอนมิลำ เายับรึสะโพอเธอถี่ยิบโหมระหน่ำอย่าหนัหน่ว ระแท้ำๆไม่มีทีท่าว่าะวามือ หิสาวอยู่ใ้อานัทอเาัฟัน่อสู้ับบทรัที่หนัหนาแสนเร้าร้อนรุนแรถึพริถึิ อนนี้เาสับเธอออเป็นิ้นๆนแหลลาน หลัาัสายสวาทอเธอาิ้น เยื้อบาๆที่พึ่าาันไม่ถึั่วโม เา็ับทรัหนัหน่วนี้แ่เธออย่าไม่ปราีและไม่สามารถหยุหยั้อารม์ปราถนาอเาไ้ ารเลื่อนไหวยัเป็นไปอย่า่อเนื่อ แรึ้นเรื่อยๆโยไม่ำนึเลยว่าเธอยัใหม่ับวามสัมพันธ์หรือิรรมแบบนี้ หน้าาอเาเริ่มบิเบี้ยว ัหวะเป่าปาูเ้าออแรึ้น ัรามเร็ลำัวลั้นลมหายใเฮือสุท้ายแล้วปลปล่อยน้ำสวาทให้พวยพุ่เ้าไปในร่าายอเธอนหมสิ้น เาันัวเธอลนอนราบับเียนุ่มๆามัวัวเาที่ทาบทับแนลาาอยู่อย่านั้น้วยลมหายใอันโรยรินอทัู้่ แล้วถอลำแร่นั้นออมานน้ำเอ่อล้นไหลรินมาามอาเรียวามนั้น เป็นอันว่าิรรมที่เาหลอว่าะพาเธอมาทำในืนนี้็เป็นอันเสร็สิ้นล้วยวามสุสมอทั้สอฝ่าย
"นอนันเถอะที่รั"เาบรรูบหน้าผาอเธอ านั้น็นอนอเธอแล้วเผลอหลับไป้วยวามเหนื่อยล้าันทัู้่
ความคิดเห็น