『 pandora 』

ลำดับตอนที่ #18 : don't be scared, I only bite ;3

  

I'm the biggest hit. I'm the biggest hit;

on the  S T A G E

APPLICATION

" ขอสารภาพนะคะ สวะบางตนทำให้ออกซิเจนบริเวณนี้เสียไปหมดจนน่าละเหี่ยใจเลยล่ะค่ะ"

บท :: รุ่นพี่ชั้นปีที่ 4

ชื่อ :: แคทริน่า แอมเบอร์ [Katrina Amber]

ชั้นปี :: 4

อายุ :: 20

รูปร่างลักษณะ :: แคทริน่าเป็นหญิงสาวรูปร่างเล็กน่าทะนุถนอมด้วยส่วนสูงเพียง 158 เซนติเมตร และน้ำหนัก 44 กิโลกรัม มีผิวพรรณขาวอมชมพูแต่ค่อนข้างที่จะแห้งจึงจำเป็นต้องใช้มอยซ์เจอไรเซอร์เสมอ ใบหน้าจิ้มลิ้มเป็นรูปทรงไข่ที่พอมีแก้มให้จับอยู่บ้าง ดวงตาของเธอคมและกลมโตสีอัญมณีโกเมน หางตาชี้ขึ้นเสมือนแมวเหมียว จมูกรั้นนิดๆ และริมฝีปากเป็นกระจับบางสวย ทว่าสีหน้าดุๆที่เธอชอบทำนั้นขัดกับลุคหน้าตาไปเสียหน่อย เธอเป็นผู้หญิงที่มีทรวดทรงองค์เอวค่อนข้างที่จะชัดเจน มีเอวคอดสวย และชอบปล่อยเรือนผมสีบลอนด์สวยของตนเองมากกว่าการมัดเป็นทรงต่างๆ

อุปนิสัย ::

Excuse me, I'm cold-looking;

     {{ ใบหน้าจิ้มลิ้มและส่นสูงอันน่าเอ็นดูของแคทริน่า แอมเบอร์เป็นอะไรที่ผกผันกับการแสดงสีหน้าของเธอเป็นอย่างมาก หากมองจากภายนอกคุณก็จะดูออกว่าแคทริน่าเป็นพวกที่วางมาดนิ่งและสง่าอยู่บ่อยึครั้งบ่อยครา เฮไม่ได้ทำตัวเป็นคนแสนดีร่าเริงที่เซไฮเพื่อนและอาจารย์ไปทั่วทั้งตึก แม้ว่าความจริงแล้วจะมีหลายต่อหลายอย่าที่ถกกลบเกลื่อนโดยลุคผู้หญิงมาดนิ่งคนหนึ่งที่แลดูมีเกราะป้องกันตนเองเสมอก็ตาม เธอไม่โผงผาง ทุกการกระทำมักจะผ่านการพิจารณาไตร่ตรองดีแล้ว (เว้นเสียแต่เวลาที่กำลังฉุนเฉียวหรือรู้สึกหงุดหงิด) เธอมักจะอยู่ตัวนเดียวเนื่องด้วยความไม่ชอบการอยู่ท่ามกลางผู้คนมากมายสักเท่าไหร่นัก แต่ก็ใช่ว่าจะไม่มีเพื่อนทานข้าวหรือไปเที่ยวด้วยหรอก จะมีก็มีนั่นแหละ แต่ในเมื่อเธอสะดวกที่จะอยู่ตัวคนเดียวเป็นส่วนใหญ่นี่เนอะ เพื่อนๆก็รับทราบและเคารพสิทธิ์ของเธออยู่พอควรแหละ แต่คนภายนอกจะคิดเช่นไรเธอก็หาได้สนใจไม่ ขอแค่คนใกล้ตัวเคารพกันก็เพียงพอแล้ว

Excuse me, I'm keeping my thoughts;

     {{ เธอเป็นพวกปากอย่างใจอย่าง การเติบโตมาในครอบครัวที่ดูเข้มงวดในสายตาของคนอื่นทำให้ก่อเกิดเป็นนิสัยที่ไม่กล้าแสดงความรู้สึกนึกคิดของตนเองกับพวกขาไปโดยสิ้นเชิง แคทริน่าเลือกใช้วิธีการพูดแบบอ้อมๆเสียแทน และนิสัยเสียเหล่านั้นก็เป็นมาเสียจนบรรลุนิติภาวะเสียจนคนใกล้ชิดมองเกมเธอออกหมดแล้ว อีกทั้งแคทริน่ามักจะพยายามไม่แสดงออกถึงความห่วงใยต่อใครสักคน เธอมักจะวางมาดนิ่งเสมอ แม้ว่าความจริงแล้วจะเป็นห่วงเป็นใจจนร้อนรนใจและรีบหาทางช่ยแบบแอบๆในคราวหลังก็แล้วกัน เธอน่ะปากแข็งสุดๆไปเลยด้วย แค่บอกเพื่อนว่าขอบคุณหรือดีใจที่ได้ร่วมงานด้วยยังยากเลย ทุกครั้งก็จะพูดอ้อมๆพลางพยายามเก็บสีหน้าที่เริ่มจะขึ้นสีด้วยความเขินอายท่ามกลางเสียงหัวเราะเอ็นดูของเพื่อนๆ

Excuse me, I'm justice;

     {{ เธอให้ความสำคัญในแง่ของเรื่องความยุติธรรมถึงที่สุด แคทริน่าคงเป็นดาวเด่นหากเธออยู่ในเวทีโต้วาทีในเรื่องสิธิเสรีภาพของนักเรียนภายในสถาบัน เธอชิงชังการเหยียดหยามผู้อื่น ทว่าบางครั้งเธอก็เผลอเหยียดกลับไปทำให้ต้องมานั่งบ่นตัวเองเบาๆภายในห้องส่วนตัวเป็นชั่วโมงเพื่อไม่ให้ติดนิสัยที่ย้อนแย้งแบบนี้ไปเรื่อยๆ มันกำลังในการพัฒนาแหละเนอะ บางทีก็ทะเลาะกับเพื่อนในเรื่องนี้อยู่เหมือนกัน ส่วนในเรื่องของการกระทำกับผู้หลักผู้ใหญ่ที่ใช้งานนักเรียนนักศึกษาจนเกินไปนั้นเธอจะบ่นเบาๆวลาพวกเขาไม่อยู่เสียแทน ต่อให้รู้สึกแย่แค่ไหนถ้าไม่ได้รับคำอนุญาตจากผู้เป็นแม่ก็ไม่สามารถสร้างข่าวเสียๆหาย(ในมุมมองของคนบางกลุ่มทั้งๆที่ความจริงไม่ใช่)อยู่ดี

Excuse me, I'm the big sister;

     {{ เธอเป็นลูกคนเดียว แต่ดันเป็นคนโตสุดในบรรดาหลานๆของปู่ ทำให้แคทริน่าเหมือนจะเป็นพี่สาวคนโตไปกลายๆ แต่นิสัยของเธอก็ล้ายๆอยู่แล้วแหละ ทั้งความเป็นห่วงเป็นใยต่อลูกพี่ลูกน้อง(ที่ไม่ค่อยจะแสดงออกมา) ความจู้จี้ในเรื่องบางเรื่องที่พวกเขาปล่อยปละเลย และการเผลอสปอยล์หลังเจอลูกอ้อนของเด็กๆไป บ่นไปช่วยไปแบบนั้นแหละ ถูกน้องๆแซวตลอดเลยด้วย สาเหตุก็อาจจะเป็นเพราะว่าอยากได้น้องสาวน้องชายมาเสมอเลยก็เป็นได้ นึกได้มีซอฟท์สปอตสำหรับลูกพี่ลูกน้องและเหล่าคนอายุน้อยกว่าไม่ว่าจะเป็นรุ่นน้องหรือเด็กข้างบ้าน เวลาแต่ละคนทำผิดก็บ่นไปงั้นแหละ ความจริงก็คือเอ็นดูหมด

Excuse me, I'm polite but blunt;

     {{ เธอวางตัวสุภาพและมักจะพูดจามีหางเสียงกับผู้หลักผู้ใหญ่ ไม่ว่ากับใครก็ตามแคทริน่าจะพยายามไม่พูดคำหยาบคายออกมาเด็ดขาดแม้ว่าเธอจะปากร้ายแค่ไหนก็ตาม เว้นเสียแต่เวลาอารมณ์ไม่ดี แต่เธอจะไม่สบถมันออกมานอกความคิด เพียงแต่เปลี่ยนการเรียกชื่อเป็นคำนามที่ค่อนข้างจะหยาบคายเสยแทน หากไม่โมโหจริงๆก็ยังคงความสุภาพที่เหลือไว้ในรูปประโยคที่เอ่ยออกมา เธอขี้เกียจฟังคุณแม่บ่นเป็นชั่วโมงๆหรอก รายนั้นก็เป็นห่วงเก่งแถมบ่นเก่งเหมือนกันเธอไม่ผิดเพี้ยน ส่วนคุณพ่อก็นั่งอ่านหนังสือพิมพแบบลนๆเพราะกลัวว่าคุณแม่จะวกเข้าในเรื่องที่เธอได้นิสัยปากร้ายพอควรมาจากเขา

Excuse me, I'm easily amused;

     {{ เส้นตื้น... สั้นๆและได้ใจความสำหรับใครก็ตามที่ถามถึงรสนิยมมุกตลกของแคทริน่า แอมเบอร์ แค่มุกฝืดๆแบบมุกคุณพ่อ(Dad joke) ยังทำให้เธอตัวสั่นเป็นเจ้าเข้าเพราะกลั้นหัวเราะเอาไว้เลย นั่นคือสาเหตุที่ทำให้กลุ่มเพื่อนสนิทเริ่มคิดว่าเธอไม่ใช่คนเลวร้ายอะไรจากการเผลอหลุดขำเล็กน้อยขณะที่พวกเขากำลังเล่นมุกฝืดๆให้กันและกันฟัง แต่ตอนนั้นพวกเขาอยู่ห่างกันไปหลายที่นั่งเลย แต่ว่าที่ได้ยินชัดเพราะมุกมันฝืดเสียจนไม่มีใครหัวเราะออกมาสักนิดเลยยังไงล่ะ เล่นเอามองแคทริน่าที่พยายามเก็บสีหน้ากับเสียงหัวเราะของตนเองอย่างอึ้งๆเลยล่ะ

Excuse me, I'm fun to tease;

     {{ รุ่นพี่คนนี้แหย่สนุกนะจ๊ะ ลองแซวไปสักสองสามครั้งก็เริ่มหน้าแดงทำตัวไม่ค่อยถูกกันแล้ว เวลาเขินก็จะหลุดมาดทั้งหมดทั้งสิ้น ค้อนมองคนแซวเป็นการคาดโทษเลยล่ะ ความจริงแล้วแคทริน่าเป็นคนที่เขินได้ง่ายมากถึงมากที่สุด ทว่านั่จะเ็นอาการที่เกิดขึ้นกับคนที่สนิทหรือเริ่มสนิทเท่านั้น คนแปลกหน้าที่มาแซวหยอกล้อระวังโดนฉอดนะ ชีแกยิ่งไม่ชอบคนที่ไม่รู้จักมักจี่แต่มาทำตัวเหมือนสนิทกันอยู่ด้วย

Excuse me, I'm reliable;

     {{ เธอคนนี้นี่แหละคือแครี่ประจำงานกลุ่มที่ติดนิสัยทำงานคนเดียวจนแทบจะแบกงานทั้งหมดทุกชิ้นไปทำคนเดียวเสียหมด เพราะแบบนี้จึงถูกเพื่อนๆที่สนิทชวนเข้ากลุ่มและคอยห้ามปรามให้แม่แครี่คนนี้แบ่งหน้าที่ช่วยงานกันดีก่า ขืนให้อยู่กลุ่มเดียวกับนอื่นก็เรียกได้ว่าคะแนนที่ได้รับจะเท่าเทียมกันจนกลายเปนการเอาเปรียบเลยน่ะสิ แม้ว่าเจ้าตัวที่เสี่ยงโดนเอาเปรียบจะไม่ค่อยสนใจก็ตามเถอะ แคทริน่าเป็นคนที่พึ่งพาได้ง่ายแต่จะไม่ถนัดทำงานร่วมกัผู้อื่นสักเท่าไหร่ เธอมีความเป็นเพอร์เช็คชั่นนิสต์แบบนิดๆจึงทำให้กระวนกระวายว่างานจะออกมาดีหรือไม่ในส่วนของคนอื่นๆเสมอ ทว่าตั้งแต่เข้ามาเรียนที่คาร์มาก็เริ่มปรับให้เพลาๆลงบ้างแล้วนะ แต่เหล่าเพื่อนสนิทก็ดึงตัวมาก่อนทำงานคู่กับคนอื่น(ถ้าเป็นการสุ่มคู่)เสมอเพื่อหาปรามก่อนตลอด

ประวัติ ::

{ I can be polite if I wanted, to be honest. }

     แคทริน่า แอมเบอร์เกิดมาในครอบครัวที่ค่อนข้างมีฐานะและหน้าตาทางสังคม แม่ของเธอเป็นบรรณาธิการของสำนักพิมพ์แห่งหนึ่ง พ่อของเธอเป็นซีอีโอของบริษัทรายใหญ่ และปู่ของเธอนั้นคือประธานบริษัทดังกล่าวที่มีชื่อเสียงในแวดวงของนักธุรกิจ ด้วยความไม่สะดวกในเรื่องเวลาของทั้งสองฝั่งพ่อและแม่ ทำให้แคทริน่าผู้เป็นลูกคนเดียวและหวังอยากจะมีน้องสักคนมาเล่นด้วยรู้สึกเหงา เธอในวัยเด็กมักจะเกรงใจพ่อแม่ ในเมื่อทุกครั้งที่ไปคุยเล่นกับเด็กบ้านข้างๆก็มักจะได้ยินผู้ปกครองของอีกฝ่ายพูดเสมอว่าพ่อแม่ของเธอเข้มงวดเกินไปที่จะให้เธออยู่ในการดูแลของโรงเรียนที่อาจจะมีปัญหาในด้านเพื่อนหรืออื่นๆ (ตอนนั้นเธอศึกษาด้วยวิธีการโฮมสคูล) แม้ว่าความจริงแล้วสาเหตุจะมาจากผู้เป็นแม่ห่วงเธอเกินไปจนไม่อยากให้จากบ้านไปเสียมากกว่าก็ตาม ทว่าแคทริน่าไม่รู้ เธอคิดว่าแม่กำลังทำตัวเข้มงวดในแบบของการโน้มน้าวใจบอกว่าเป็นห่วง ตลอดเวลามานี้ก็เลยขออะไรพูดอะไรแบบอ้อมๆเสียแทนเพราะกลัวว่าจะโดนดุและถูกหาว่ามันไม่ดีหรือไม่เหมาะสม พอมาคิดอีกทีตอนโตก็นึกขบขันเล็กน้อยที่ดันคิดมากไปเอง แถมสุดท้ายยังมาสร้างนิสัยอย่างการชอบอยู่คนเดียว(เพราะไม่มีเพื่อนเล่น) และพูดอ้อมค้อมในสิ่งที่ต้องการโดยที่แก้ได้ยากอีก

     ต่อมาได้ไม่นานก็เริ่มจะสนิทกับลูกพี่ลูกน้องหลายต่อหลายคน ในบรรดาหลานของปู่ย่ามีเธอที่อายุมากที่สุดอยู่ แคทริน่าที่อยากได้น้องมาตลอดจึงนึกดีใจ แต่เธอในตอนนั้นก็ไม่ได้แสดงออกมากมายเอาเสียแล้ว ในเมื่อตอนนั้นพยายามทำตัวให้ดูเหมาะสมกับหลานสาวของท่านประธานเวลาออกงาน ทำให้นิสัยแปรเปลี่ยนเพราะวางมาดเอาไว้มาก รู้ตัวอีกทีเธอก็ชอบอยู่คนเดียวเงียบๆมากกว่าอยู่ท่ามกลางผู้คนทั้งๆที่ตอนเด็กๆขี้เหงาเสียแล้ว รู้ตัวอีกทีก็ติดนิสัยแอบจิกกัดเบาๆที่ได้มาจากการฟังบทสนทนาของพ่อกับลุงที่ชอบแซะกันไปมาเรื่องที่ควรจะมีลูกชายมากกว่าลูกสาว และรู้ตัวอีกทีก็เผลอแอบแซะลุงไปหลายต่อหลายครั้งด้วยสีหน้ายิ้มแย้มพอเป็นพิธี ในขณะที่จิตใจเริ่มจะขุ่นมัวด้วยความหงุดหงิดจากการถูกดูถูกในเรื่องเพศหญิงของตนเอง นั่นเลยทำให้ส่งผลเสียหลายต่อหลายครั้งเวลาเธอหลุดพูดจาหยาบคายออกมาในบทสนทนา ถูกแม่บ่นไปเสียจนจำขึ้นใจว่าม่ควรจะพูดจาหยาบคายกับใครก็ตาม(แต่ถ้าเธอโมโหจริงๆก็จะผิดสัญญาทันทีทันใด) แต่เหล่าลูกพี่ลูกน้องน่ะเข้าใจเธอ อาจเป็นเพราะะพวกเขายังเด็กด้วยเลยมองโลกในแง่ดี คนที่บ่นพวกเขาบ่อยๆเวลาูกขอร้องให้เล่นด้วยหรือข้อร้องให้ช่วยแต่กลับพยายามสุดความสามารถให้พวกเขาสนุกหรือแก้ปัญหาได้น่ะไม่ใช่คนที่ไม่รักพวกเขา แถมยังสปอยล์เหลือเกินเพราะขอไปเที่ยวนอกบ้านทีไรก็พาไปแล้วก็เฝ้าตลอดทั้งๆที่ไม่ค่อยชอบบริเวณที่มีคนอยู่เยอะๆ(เช่นห้างสรรพสินค้า หรือสนามเด็กเล่นที่เด็กมาเล่นเยอะๆ เป็นต้น)

     แคทริน่า แอมเบอร์มีพลังวิเศษ พ่อแม่ของเธอน่ะไม่มี ลูกพี่ลูกน้องก็มีแค่บางคน ส่วนผู้เป็นปู่น่ะก็มีอยู่เหมือนกัน... เธอยังจำสีหน้าประหลาดใจตอนที่รู้ว่าพลังวิเศษของเธอมันไม่ใช่การเทเลพอร์ตธรรมดาได้อยู่เลย มันปรากฏขึ้นซ้ำสองถึงสามรอบในบริเวณใกล้เคียงแม้จะพยายามใช้แค่รอบเดียวก็ตาม เธอตกใจ ทุกคนตกใจ พอไปๆมาๆมันก็แลดูเหมือนบัคในเกมที่ดันเพิ่มออฟชั่นช่วยได้อย่างประหลาดได้เสียอย่างนั้น เธอจำได้ว่าการฝึกควบคุมมันช่างยากลำบาก เธอต้องหัวเร็วและมีสติเสมอ ห้ามวอกแวก ห้ามลนลาน มิเช่นนั้นจะใช้ประโยชน์ไม่ได้และทำให้การเกิดมามีพลังวิเศษนั้นสูญเปล่าหากไม่ได้ใช้มัน สาบานเถอะว่าแคทริน่าบ่นออกมาทุกๆวันเสียว่าเธอควรจะไม่มีพลังวิเศษให้มันยุ่งยากเสียด้วยซ้ำ แต่ถึงกระนั้นก็ฝึกไปเรื่อยๆอยู่ดี สีหน้าของปู่ที่เปี่ยมไปด้วยความภาคภูมิใจเป็นแรงผลักดันที่บอกกับตัวเธอไว้ว่าให้สู้พยายามไปก่อนก็แล้วกัน

     เธอไม่ค่อยใช้พลังวิเศษของตนเองบ่อยนัก อาจเป็นเพราะว่ามันไม่สามารถเคลื่อนย้ายร่างกายไปได้แค่ครั้งเดียว ทว่าเมื่อนานเข้าก็เริ่มที่จะชินชาและชำนาญในการใช้อยู่พอควร เมื่อเธออายุ 15 ปีก็ถูกเชิญเข้าสถาบันคาร์มา เรื่องของเรื่องก็คือมันน่ามีสาเหตุมาจากพลังพิเศษที่น่าจะแตะตาผู้อำนวยการของเธอ ใช้เวลานานอยู่พอสมควรในการเกลี้ยกล่อมแม่ให้เธอไปเรียนในสถาบันแทนที่จะอยู่โฮมสคูลโดยได้รับความช่วยเหลือจากปู่อีกที ท้ายที่สุดแล้วก็ได้เก็บข้าวของบางส่วนย้ายมายังหอพักของทางสถาบัน

     ช่วงปีแรกของแคทริน่าดำเนินไปไม่ค่อยดีนักจากนิสัยเสียบางประการของเธอ แต่อย่างด้วยก็ได้เพื่อนมาสักสองสามคนที่ถูกชะตาเมื่อเผลอหลุดหัวเราะให้กับมุกฝืดๆที่เผลอได้ยินเข้า หลังจากนั้นพอขึ้นปี 2 และ 3 ก็เร่มที่จะปรับตัวและเข้ากับเพื่อนร่วมชั้นปีและรุ่นพี่รุ่นน้องได้มากขึ้น อาจจะใช้เวลาปรับตัวสักหน่อยแต่ก็ใช่ว่าปัญหามันจะอยู่ตลอดนี่เนอะ ปัจจุบันเธอเป็นนักเรียนของทางสถาบันที่ถูกอาจารย์เรียกใช้งานบ่อยๆ ขึ้นชื่อด้านการเป็นรุ่นพี่ขี้บ่นแต่เทคแคร์รุ่นน้องเก่งเสมอ และชอบอยู่คนเดียวเวลาทานข้าวเพราะไม่ถนัดนั่งกินที่โรงอาหาร

{ But you see, I don't respect scums }

ลักษณะการพูด :: แคทริน่าเป็นคนที่ต่อให้กำลังพูดเสียดสีใครอยู่ก็ตามแต่จะคงความสุภาพผ่านตัวอักษรไว้เสมอ เธอพูดจามีหางเสียงกับแปลกหน้่และผู้หลักผู้ใหญ่หรือผู้ที่มีอายุมากกว่า มักจะแทนดตนเองว่า 'ฉัน' แทนอีกฝ่ายว่า 'เธอ' หากอายุรุ่นราวคราวเดียวกัน แทนผู้ที่มีอายุมากกว่าว่า 'คุณ' หรือเรียกด้วย 'คุณ(ชื่อ)' ส่วนกับคนอายุที่น้อยกว่าจะชอบแทนอีกฝ่ายว่า 'เรา' หรือ 'น้อง' แต่ถ้าเรียกชื่อก็จะเรียกแค่ชื่อที่อีกฝ่ายอยากให้เรียก(บางคนสะดวกให้เรียกนามสกุลมากกว่า)

     Ruff, I bite ;

          แคทริน่าปรายตามองคู่สนทนาที่ไม่ได้คาดหมายด้วยแววตาที่แฝงความระแคะระคายใจไม่น้อย มื้อเที่ยงบนโต๊ะอาหารเสียรสชาติขึ้นมาทันทีทันใดเมื่อถ้อยคำด่าทอต่างๆนานาของห้วงความคิดเริ่มผุดขึ้นมาเพื่อเป็นตัวเลือกในการใช้กล่าววาจาเสียดสีอีกฝ่าย ถ้อยคำที่เป็นดั่งขยะดีๆเมื่อครู่นั้นช่างทำลายช่วงเวลาพักเที่ยงของเธอได้ดีเสียจริง 

          เธอเผยอปากขึ้นเป็นรอยยิ้มรอยยิ้มเสแสร้งขณะเอ่ยตอบกลับ "ไปโดดตึกไปไอ้สวะ" ฉีกยิ้มเสียจนตาหยีเมื่อเอ่ยเสร็จ

     Working together? ;

          "จ้าๆ วางเอกสารของอาจารย์ไว้ตรงนั้นก่อนนะ เดี๋ยวช่วยจัด ขอเคลียร์ตรงนี้อีกสัก... ไม่กี่วิ" เธอทิ้งว่าก่อนที่จะเอ่ยต่อไปเล็กน้อย มือเล็กค่อยๆวางที่ทับกระดาษอย่างแผ่วเบาไม่ให้อาจารย์สุดเฮี๊ยบฉุนหากมีรอยยับจนเห็นได้ชัด ใบหน้าจิ้มลิ้มของรุ่นพี่ปี 4 เอี้ยวไปมองผู้มาเยือน ดวงตาคมหรี่มองนักเรียนปี 1 ด้วยแววตาคลับคล้ายคลับคลาใจ

          "เรียกใช้เด็กปีหนึ่ง? ถามจริงเถอะค่ะอาจารย์" เธอเอ่ยรำพึงกับตนเอง เพิ่งจะเปิดภาคเรียนไปได้ไม่กี่วันเสีย เรียกใช้งานเด็กใหม่แบบนี้ก็พิลึกดี แต่ไม่รอช้าให้เด็กใหม่ของสถาบันเสียเวลา รุ่นพี่ตัวเล็กก็เดินเข้าไปหา แล้วจึงหยิบเอกสารางส่วนมาถือไว้เสียก่อน คิ้วเรียวแอขมวดเล็กน้อยเมื่อเห็นว่าส่วนสูงของเธอนั้นยังคงเทียบเด็กปีหนึ่งไม่ได้ด้วยซ้ำ

     Meeting Senior ;

          ใช้เวลาไม่นานนักก็ช่วยงานอาจารย์ผู้สอนเสร็จสิ้น แววตาที่แลดูสงสัยบางอย่างของรุ่นน้องที่เผลอสบเข้าทำให้แคทริน่า แอมเบอร์ที่กำลังนึกบ่นว่าถูกใช้งานในวันที่ไม่สะดวกเอาเสียเลยนั้นชะงักงัน การจ้องตาเพียงแค่ไม่กี่วินาทีทำให้รุ่นพี่สาวถอนหายใจออกมาเบาๆ ใจจริงก็ไม่ได้อยากจะแนะนำตัวอะไรให้มันดูน่าเคารพมากมายเสียหรอก ความจริงแล้วแค่อยากจะช่วยงานให้มันจบๆไปโดยที่ไม่มีการพูดคุยเป็นการส่วนตัวใดๆ แต่เห็นเป็นแบบนี้ก็คงจะห้ามกันไม่ได้

          "แคทริน่า แอมเบอร์ ปี 4" การที่คิ้วของรุ่นน้องเลิกขึ้นเมื่อได้ยินวลีหลังนั้นทำให้แคทริน่าแทบอยากจะสบถหยาบออกมาในสถานศึกษาเสียจริง... รู้งี้ไม่พูดชั้นปีดีกว่า

     Hey, I enjoy your company ;

          แคทริน่าหลุดหัวเราะออกมาให้กับมุกฝืดๆของอีกฝ่าย บางทีเธอก็นึกเกลียดนิสัยเส้นตื้นที่สร้างความลำบากใจให้แก่ตนเองไม่น้อยเหมือนกัน ยิ่งโดยเฉพาะเมื่อมีคนกำลังยิ้มกรุ้มกริ่มล้อเลียนเธอในเรื่องที่หัวเราะได้แม้ว่ามันจะเป็นมุกที่ห่วยสุดๆก็ตามที ใบหน้าเธอเริ่มขึ้นสีขณะที่คิ้วขมวดเข้าหากันเป็นปม ใจจริงแทบอยากจะดีดหน้าผากให้สะเทือนไปถึงสมองอีกฝ่ายว่าให้เกียรติ์เธอหน่อยเถอะ วันนี้ทั้งวันเสียมาfไปกับอะไรก็ไม่รู้จนเกือบหมด

          "เงียบไปเลยนะ" เธอเอ่ยเสียงแข็ง "อย่าให้ต้องย้ำอีกรอบเรื่องล้อเลียนฉัน" แต่ไม่ว่าจะมองอย่างไรก็เห็นว่าเธอเวลาเขินอายมันน่าแกล้งจริงๆนั่นแหละ

     Lonely nights ;

          เธอซบใบหน้าลงกับหมอนนุ่ม รู้สึกได้ถึงดวงตาที่ร้อนผาวและริมฝีปากที่สั่นเครือของตนเอง เล็บจิกเข้าที่ตัวปลอกหมอนเพื่อระบายอารมณ์ด้านลบออกมา เธอเอ่ยสบถออกมาด้วยน้ำเสียงที่ส่นเครือและอ่อนแอ 

          "บ้าเอ้ย..." ดูไม่จืดเสียเลยนะแคทริน่า แอมเบอร์

สเปค :: เธอชอบคนอายุน้อยกว่านะ แต่ไม่จำเป็นต้องเด็กมากเกินไปจนเสี่ยงคุกเสี่ยงตารางหรอก แคทริน่าแพ้ทางลูกอ้อนอยู่พอสมควร ถึงเธอจะปากแข็งเล็กน้อยแต่ก็พร้อมสปอยล์เด็กขี้อ้อนแหละนะ

ชอบ ::

     น้ำชาและน้ำอุ่น {{ ดื่มแล้วรู้สึกโล่งคอกว่าน้ำเย็นนะ

     แมว {{ เธอเป็นทาสแมวน่ะ เห็นใบหน้าน่ารักจิ้มลิ้มของพวกมันก็อดไม่ได้ที่จะหลุดยิ้มออกมา

     เด็ก {{ ด้วยความเป็นลูกคนเดียวจึงโหยหาน้องสาวน้องชายมาโดยตลอด แค่เห็นลูกพี่ลูกน้องที่เด็กกว่าก็อดไม่ได้ที่จะเข้าไปเล่นด้วยแบบกลายๆตลอด

     สิทธิเสรีภาพของมนุษย์ {{ เธอเป็นเฟมินิสต์ที่เรียกร้องความเท่าเทียมระหว่างสองเพศน่ะนะ ไม่ควรมีใครถูกกดขี่หรอก

ไม่ชอบ :: 

     อาหารและเครื่องดื่มรสหวานจัด {{ เธอเป็นสายไม่เน้นหวาน แถมยังทานไม่ได้เลยเด็ดขาด แค่กินเค้กหวานปกติก็รู้สึกเลี่ยนแปลกๆแล้ว
     พวกขี้เหยียด {{ ไฝว้ท์ได้นะคะขอบอก เห็นพวกนี้แล้วระแคะระคายตาเป็นบ้า
     ส่วนสูงของตนเอง {{ เธออายุ 20 แล้วนะ... แต่ไหงส่วนสูงมันถึงไม่โตเท่ากับคนอื่นที่อายุรุ่นราวคราวเดียวกันล่ะ!
     การที่ขนแมวติดเสื้อผ้า {{ เธอรักพวกมันนะ แต่ขนพวกมันดูท่าว่าจะไม่เกรงตัวเสื้อผ้าเธอเลยแม้แต่น้อย เก็บกวาดลำบากแต่ก็ขนร่วงบ่อยเหลือเกินนะ! ว่าแล้วก็จำใจทำความสะอาดเสื้อตนเองแบบสมยอมแมวไป

กลัว :: ตัวตลก {{ เพราะว่าไม่ถูกกับสีฉูดฉาดและการแต่งหน้าแปลกๆสมัยเด็ก ทำให้ตัวตลกที่ควรจะเป็นตัวกำเนิดความสนุกองเด็กๆนั้นกลายเป็นฝันร้ายของเธอ แคทริน่าไม่เคยเข้าใจการแต่งหน้าด้วยเมคอัพสีฉูดฉาดบนใบหน้าที่ถูกขาจนขาวผอก เธอมองว่ามันดูน่ากลัวและสยอง จนถึงปัจจุนเมื่อเห็นตัวตลกทีไรก็จะพยายามหาที่หลบสายตาโดยการไปยืนหลบหลังใครสักคนโดยที่พยายามกลั้นน้ำตาไม่ให้ร้องไห้ออกมา

แพ้ :: -

พลังวิเศษ :: 

     Glitch [กึ่งเทเลพอร์ตกึ่งบัค] {{ สามารถเคลื่อนย้ายร่างกายของตนเองจากจุดหนึ่งไปอีกจุดหนึ่งได้ เพียงแต่จะไม่สามารถเคลื่อนด้เพียงครั้งเดียวแต่จะเทเลพอร์ตไปอีกสองสามรอบในบริเวณใกล้เคียง(หากนึกจุดที่จะเคลื่อนย้ายไปอีกสองสามจุดทันเวลา อัตลักษณ์ก็จะไม่สุ่มบริเวณ) โดยจำนวนครั้งของการเทเลพอร์ตซ้ำจะเอาแน่เอานอนไม่ค่อยได้ในแต่ละครั้ง แต่ก็ไม่เคยพ้นสามครั้ง เน้นสมาธิและความหัวไวในการจัดการใช้อัตลักษณ์ได้ ข้อเสียก็คือหากใช้มากไปหลายต่อหลายครั้งติดต่อภายในวันเดียวกันจะทำให้เกิดอาการวิงเวียนศีรษะและอ่อนเพลีย

ความสามารถพิเศษ ::

     {{ เล่นไวโอลิน

     {{ เต้นลีลาศ

     {{ กล่าวสุทรพจน์การโต้วาทีเก่ง

     {{ เซียนหมากรุก

อาวุธ :: หน้าไม้, กระบองสองท่อน

เพิ่มเติม :: 

     {{ คนที่สนิท (หรือเริ่มสนิท) สามารถเรียกว่า 'แคทตี้' ได้

     {{ แคทริน่ามองว่าพลังวิเศษของเธอเป็นเสมือนบัคในเกมมาตลอด เมื่อมีคนถามถึงก็จะตอบสั้นว่า 'บัค' ทนที่จะเป็นชื่อจริงเสมอ

     {{ ญาติๆผู้ใหญ่ทางฝั่งพ่อจะไม่ค่อยชอบเธอสักเท่าไหร่ค่ะ แคทริน่าเผลอแซะไปเยอะมากตอนเด็กๆ แต่ถ้าเป็นผู้หญิงก็คือจะไม่ได้ไม่ชอบมากขนาดนั้นเพราะว่าลูกๆพวกเธอชอบลูกพี่ลูกน้องคนนี้ค่ะ เรียกได้ว่าต้องจำใจฝืนยิ้มทักทายยเด็กปากร้ายไป

     {{ ปัจจุบันเลี้ยงแมวอยู่สองตัว คือพันธุ์เมนคูนชื่อว่า ชาร์ล (Charles) และพันธุ์เบงกอลชื่อว่า เชียร์คาน(Shere-khan)

▴ ▾ ▴ ▾ ▴ ▾ ▴ ▾ ▴ ▾ ▴ ▾ ▴ ▾ ▴ ▾

P A R E N T   T A L K

สวัสดีค่ะ เราชื่อแมวดำนะคะ ขอทราบชื่อของทางนั้นหน่อยนะคะ

:: สวัสดีค่ะ ทางนี้ชื่อเครสนะคะ ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ

เป็นชื่อที่ดีเลยนะคะ!! อย่างที่บอกไปนะคะว่าเรื่องของเราจะมีความโรแมนติกผสมอยู่ด้วย ทางผปค.อยากให้น้องมีคู่หรือเปล่าคะ ถึงเราอาจจะหาให้ไม่ครบทุกคนแต่ถ้าทางผปค.อยากให้น้องมีคู่เราจะพยายามนะคะ!!

:: ความจริงก็แอบอยากให้มีคู่นะคะ แต่ถ้าไม่ได้จริงๆก็ให้เป็นคุณพี่ที่โสดแบบเฉิดฉายไปก็ได้ค่ะ5555

ในเรื่องอาจจะไม่ได้มีแค่ NL แต่อาจจะมีพวก LGBT ไม่ทราบว่าทางนั้นรับได้หรือเปล่าคะ เพราะเราอาจจะจัดให้ลูกทางนั้นไปคู่กับนอร์มอลไม่ได้

:: รับได้อยู่แล้วค่ะ ทางนี้สนับสนุน LGBTQ+ เต็มที่เลยล่ะค่ะ!

เรื่องนี้มีการดอง มีการอัพช้าและความอ่อนทางภาษา ทางนั้นรับได้มั้ยคะ ฮื้ออ

:: เรื่องนี้ก็รับได้นะคะ เครสพอจะเข้าใจเรื่องการดองค่ะ ส่วนความอ่อนทางภาษานี้ก็สามารถฝึกฝนไปได้เรื่อยๆเลย มันไม่ใช่ปัญหากับเครสเลยล่ะค่ะ ทางนี้เป็นกำลังใจให้นะคะ

? cactus