『 pandora 』

ลำดับตอนที่ #11 : That's so Rome !

     

Y'all can keep BLAH BLAH,

They keep talkin' , I keep  w a l k i n' .

Book Club

" ตัวๆ เค้าฝากหยิบหนังสือจากบนพื้นนั่นหน่อย มันวางผิดหลักฮวงจุ้ยห้องรับแขก"

ข้อมูลทั่วไป

ชื่อเล่น : โรมัน [ชื่อเล่นที่ครอบครัวตั้งให้] / โรม [ชื่อย่อจากชื่อเล่นที่ทุกคนเรียก]

ชื่อ-นามสกุล : ลาภิสรา ซีซ่าร์ ติณเวส

อายุ : 19 ปี

ส่วนสูง : 165 เซนติเมตร

อาชีพ : นักศึกษา ชั้นปีที่ 1 คณะนิเทศศาสตร์ สาขาการโฆษณา

งานอดิเรกนอกจากอ่านหนังสือ : ดูดวงรายวัน/สัปดาห์/เดือน, อ่านบทความเกี่ยวกับฮวงจุ้ย

สิ่งที่ชอบ :

{{ บะหมี่กึ่งสำเร็จรูป__ มันประหยัดเวลาดีน่ะ แถมถูกด้วย ประหยัดเงินต่อมื้อได้เป็นกองเลย

{{ อาหารของแม่__ สวรรค์มาโปรดของแท้

{{ เต่า__ โรมเห็นว่าพวกมันเป็นไอดอลด้านความสโลว์ไลฟ์แหละ ชีมองยังไงก็ไม่รู้

{{ พระรองในนวนิยายรักบางเรื่องที่เคยอ่าน__ แต่ก็เลิกอ่านแนวรักไปนานแล้ว เพราะพระรองไม่เคยชนะสักเรื่อง อ่านกี่เรื่องก็ไม่เคยชอบพระเอกเท่าพระรองกับเค้าเลย โรมเป็นท้อ

{{ ฮวงจุ้ยและดวงชะตา__ แพชชั่นชีวิตรองลงมาจากการนอนอ่านหนังสือ

สิ่งที่เกลียด :

{{ สับปะรดบนหน้าพิซซ่า__ มันก็เหมือนเอาสับปะรดมาสับๆโยนใส่ต้มข่าได่นั่นแหละ เห็นทีนี่โรมแทบจะร้องไห้

{{ การรับน้อง__ มหาวิทยาลัยที่เธอเรียนไม่ได้มีระบบว้ากโซตัสอะไรนั่นหรอก แต่ก็โดดมันตลอดอ่ะ อยากอ่านหนังสือเงียบๆมากกว่า

{{ การยกคลาสแต่เพิ่งจะมารู้เมื่ออยู่หน้าห้องแล้ว__ แล้วโรมจะตื่นไปทำไมคะอาจารย์?

{{ เสียงแจ้งเตือน__ ผิดมันตลอดเพราะรำคาญ โทรศัพท์นี่วันนึงจับน้อยมากเลยเหอะ

{{ คนที่หาว่าเธอเชื่อเรื่องไร้สาระ__ แหม ทีวันแต่งงานพ่อแม่พวกเขาก็ดูฤกษ์กันทั้งนั่นแหละ

ข้อมูลเกี่ยวกับหนังสือ

ประเภทหนังสือที่สนใจ : นวนิยายเรื่องสั้นลึกลับหรือฆาตกรรม

นักเขียนคนโปรด : อาคุตางาวะ ริวโนสึเกะ

หนังสือเล่มโปรด : ราโชมอน (ประตูผี) - อาคุตางาวะ ริวโนสึเกะ

ข้อมูลส่วนตัว

ลักษณะการพูด : เธอมีน้ำเสียงที่ค่อนข้างจะออกแนวทุ้มหวานที่แหบเล็กน้อย มีวิธีการพูดที่มักจะใช้เสียงเฉื่อยชา แลดูไม่ค่อยเริงร่าสักเท่าไหร่นัก ใช้สรรพนามแทนตัวเองว่า 'เค้า' และผู้อื่นว่า 'ตัว' สำหรับคนที่อายุน้อยกว่าจะเรียกอีกฝ่ายว่า 'น้อง' ตามด้วยชื่อของคนผู้นั้น ส่วนถ้ามีอายุมากกว่าจะเรียกด้วยสรรพนามแทนสถานะ ดังเช่น รุ่นพี่ พี่รหัส อาจารย์ และแทนตัวเองด้วยชื่อเล่นว่า 'โรม' เว้นเสียแต่คนในบุ๊คคลับที่จะเรียกแบบเสมอภาคกันโดยไม่มีคำนำหน้าใดๆ และเธอมักจะไม่ค่อยมีหางเสียงมากสักเท่าไหร่

          ตัวอย่างประโยค:

                         "เค้าชื่อโรม ตัวล่ะ? ขออย่าเป็นทางการนะ ไม่ให้เรียกพี่ด้วย" < แนะนำตัวสั้นๆ >

                         "ไม่ๆๆ ตัวต้องห้ามขยับมัน ที่ตัวต้องขยับมันตัวข้างๆ อย่าให้ต้องพูดซ้ำสิ" < หงุดหงิดเล็กน้อย >

                         "เค้าชอบงานเขียนของคนนี้นะ ตัวมีเรื่องไหนแนะนำอีกมั๊ย? ไว้มาแลกกันไรงี้ๆ" <ดี๊ด๊า>

                         "พอ... เค้าเหนื่อย ขอพัก" <เครียด/กังวล>

นิสัย :

Today's good luck is; outgoing

     {{ โรมัน หรือ โรม เป็นคนที่ขึ้นชื่อด้านความเป็นกันเองกับคนรอบข้าง เธอไม่ได้เหยียดหยามกับเพศใด ศาสนาใด หรือเชื้อชาติใดเป็นพิเศษ เรียกได้ว่าสามารถเข้าหาคนแปลกหน้าได้ด้วยรอยยิ้มอ่อนๆเชียวแหละ ทว่าบางครั้งเธอก็ทำให้บางคนรู้สึกกระอักกระอ่วนอยู่เช่นกัน คาดว่าน่าจะเป็นเพราะพวกเขาคุยไม่เก่งไม่ก็ตัวเธอเองนี่แหละที่จ้อในเรื่องไม่เป็นเรื่องจนทำคนอื่นลำบากใจไปทั่ว แม้ว่าส่วนใหญ่แล้วจะไม่ค่อยถือสาอะไรมากมายกันหรอก คนทั้งเซคก็พอจะเข้าใจอยู่แล้วว่านี่มันวิถีของยัยโรม

Today's good luck is; talkative

     {{ สาบานเถอะว่าถ้าคุณคิดจะเถียงกับลาภิสรา ติณเวสในเรื่องความเชื่อหรือเรื่องที่คุณเห็นต่างกับเธอโดยสิ้นเชิงนี่ก็ควรจะเตรียมพาราเซตามอลไปสักกระปุกสองกระปุกเลย โรมเป็นคนที่สามารถสรรหาเหตุผลร้อยแปดมาเถียงกับคุณได้โดยที่แทบจะมีแก่นวารไปเสียหมด อาจเป็นเพราะว่าเติบโตมาในครอบครัวของอัยการก็เป็นได้ ทำให้ตัวเธอนั้นมีกลยุทธิ์ที่มักจะชอบเอามาใช้เวลาเกิดการวิวาททางวาจาไม่ก็ถกเถียงในเรื่องที่สำคัญและที่ไม่สำคัญทั้งหมดทั้งสิ้น ถ้ายิ่งคนที่สนิทหรือคนที่แคร์ไปมีเรื่องกับคนอื่นนี่ก็จะตามซัพพอร์ตเต็มที่ เว้นเสียแต่ว่าฟังเธอผิดแหละนะ ไม่งั้นก็คือจะฉอดใส่แทนจนหูชาไปเลย เห็นเป็นคนแบบนี้แต่ก็แคร์ที่จะสอนเพื่อนดุเพื่อนนะเออ ถึงแม้ว่าบางทีจะเป็นหารหักหน้าเพื่อนก็ตามเถอะ พวกสรรหาคำมาเถียงนี่ทำได้ตลอดแหละ แต่เรื่องจังหวะและเวลานี่ก็คือต้องมีคนปรามตลอด กาลเทศะในการพูดก็เหมือนจะติดลบไปเลย

Today's good luck is; a night owl

     {{ รายงานและอื่นๆน่ะเธอไม่ทำในเวลากลางวันหรอก ช่วงแอคทีฟที่แท้จริงมันตั้งแต่หนึ่งทุ่มขึ้นไปต่างหาก โรมจะเป็นประเภทนกฮูกกลางคืนที่ปั่นงานวันไนท์มิราเคิลตลอด เห็นกลางวันดูชิลๆแบบนี้ก็ไปปั่นเดือดทุกค่ำทุกคืนนั่นแหละ ส่วนช่วงกลางวันจะเฉื่อยๆหน่อยถ้าไม่ได้อยู่ในกืจกรรมที่สนใจ วันๆก็อ่านหนังสือ เปิดนิตยาสารหรือหนังสือพิมพ์(ที่ป้าเจ้าของหอเอามาให้เพราะเห็นว่าคุยเรื่องดวงชะตากันถูกคอ)มาดูดวงเล่นๆ ไม่ก็จัดวางของตามฮวงจุ้ย แต่นานๆทีก็จะหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเช็คข้อความว่ามีใครส่งอะไรหรือเช็คดวงออนไลน์แทน

Today's good luck is; cooking expert

     {{ ด้วยความที่อยู่หอในคนเดียวชนดที่ว่าไม่มีรูมเมท(เพราะไม่มีใครทนกับงานอดิเรกและความศรัทธาในดวงชะตาได้สักคน) ทำให้สกิลทำอาหารก็มักจะมีติดตัวไว้ในคราวมาม่าหมดหรือฝนตกทำให้ไม่อยากออกไปซื้ออะไรมากินข้างนอก เริ่มจากข้าวผัดธรรมดาๆที่เริ่มแปรเปลี่ยนมาเป็นเมนูที่แอวานซ์ขึ้นเรื่อยๆ ก็ต้องขอบคุณหนังสือทำอาหารของแม่ที่ให้มาแหละนะ ไม่งั้นเดี้ยงแน่เพราะเปิดโทรศัพท์หาสูตรอาหารทีไรก็เลือกไม่ด้สักสูตรตลอด แต่กว่าจะมาถึงจุดที่ว่าทำอาหารเก่งได้ก็นานโขเลยแหละ แถมปกติก็ไม่อยากจะทำเพราะคิดว่าเสียเวลาด้วย หิวแทบตายจริงๆถึงจะลุกขึ้นมาทำสักมื้อสองมื้อ แต่ถ้าเป็นคนสนิทก็จะทำให้กินบ่อยๆถ้ามาเยี่ยมเยียนกันบ้าง

Today's good luck is; having connections

     {{ โรมน่ะรู้จักคนเยอะ แต่ถ้าจะพูดให้ถูกก็คือหลายต่อหลายคนรู้จักโรมเยอะจากวีรกรรมปากสว่างและพูดจ้อทั้งๆที่เจ้าตัวเธอไม่ได้ไปทั้งรับน้องและเฟรชชี่ไนท์เลยต่างหาก อีกทั้งยังมีนิสัยเข้าหาคนเก่งทำให้มีเบอร์คนรู้จัก(ซึ่งมีไว้ประดับโทรศัพท์เฉยๆ)อยู่พอควร เวลามีเรื่องอะไรที่จัดการเองคนเดียวไม่ได้ก็จะไปขอให้พวกเขาช่วยนี่แหละ บางครั้งก็ต้องไปหาคนมาแคสบทให้กับเพื่อนที่เรียกเอกฟิล์ม(ถูกมัดมือชก ความจริงไม่อยากทำ)ด้วย นี่ยังไม่นับเพื่อนรุ่นสมัยมัธยมและรุ่นพี่รุ่นน้องสมัยนั้นอีกนะ แต่ถึงอย่างไรก็ตาม 80% นี่มองเธอเป็นยัยตัวอันตรายทางวาจาที่ปล่อยให้อยู่คนเดียวไม่ได้ทั้งนั้น กลัวยัยคนนี้มันจะถูกเก็บไปเสียก่อนเพราะปากเจ้าตัว

Today's bad luck is; to never keeps anyone's secret

     {{ เธอช่างจ้อแถมยังเก็บความลับของใครไม่ได้อีกต่างหาก เรียกได้ว่าโรมรู้โลกรู้ แม้ว่าจะพยายามปกปิดมากเพียงใดแต่พอรู้ตัวอีกทีก็หลุดปากออกมาเสียได้ แต่พอเป็นเรื่องลับๆของตัวเองนี่ก็ปิดเก่งประดุจดั่งกลัวดอกพิกุลจะร่วงออกจากปากมา เรียกได้ว่าสร้างปัญหาได้มากมายอยู่พอควร เพราะแบบนี้ถึงได้มีคนในมหาวิทยาลัยไม่ชอบอยู่พอควร แต่การเป็นคนปากสว่างมันก็ข้อดีบ้างน่ะนะ แมว่าจะสุดแสนจะน้อยก็ตาม นั่นคือสาเหตุที่ประธานรุ่นกำชับมาว่าคราวถึงรุ่นตัวเองก็อย่าให้ยัยโรม ลาภิสรา ติเวสคนนี้มันไปเป็นพี่เนียนเด็ดขาด ไม่งั้นโป๊ะตั้งแต่รับน้องเลยเถอะ งานล่มกันไม่เป็นท่าเพราะยัยปากสว่างแน่นอน

Today's bad luck is; very picky

     {{ ไอ้เรื่องที่ไม่แคร์ก็ปล่อยมันไปเลย ส่วนเรื่องที่คิดว่าสำคัญ ดังเช่น เรื่องของคนสนิทหรือเรื่องของงานอดิเรกนี่ก็จะจู้จี้ไปสุดๆ ห้ามเลื่อนข้าวของในห้องหรือในบ้านเธอเล่นๆเด็ดขาดถ้ายังไม่ได้รับอนุญาต หนังสือจะถูกวางให้ถูกตำแหน่งก่อนหน้าเสมอ คาร์ดิแกนที่ใส่ไปเรียนจะต้องเป็นสีมงคลของวัน อ่านพับหรือทำกระดาษหนังสือสมุดยับเด็ดขาด อย่ากินขนมบนรถ(ของทางบ้าน)เพราะถ้าหกแล้วจะต้องทำความสะอาด รายงานจะต้องละเอียดอยู่พอควร และเสื้อผ้าหน้าผมของเธอและคนสนิทจะต้องดูดีทุกระเบียบนิ้วในวันสำคัญ โรมจะเป็นคนจู้จี้และละเอียดในเรื่องบางเรื่องเท่านั้น ส่วนพวกที่เธอคิดว่าไม่จำเป็นอย่างพวกกิจกรรมรับน้องหรือขึ้นแสตนด์กีฬาก็เรียกได้ว่าไม่ใส่ใจสุดขีด ในวันปกติก็แทบจะไม่ได้ดูแลตัวเองมากมายขนาดนั้นด้วย ไดร์เป่าผมที่ห้องก็คือน้องข้างห้องที่มายืมใช้นานๆทียังจะใช้บ่ยกว่าเธอเลย

Today's bad luck is; being almost addicted

     {{ เรียกว่างมงายก็ไม่ผิดนัก แม้ว่าความจริงแล้วจะยังไม่ไปถึงขั้นนั้นก็ตาม แต่โรมจะพกหนังสือสักเล่มสองเล่มติดตัวมาอ่านเวลาที่ว่าง เบื่อ หรือรู้สึกว่าสิ่งที่ตัวเองกำลังทำอยู่นั้นไม่มีประโยชน์เสมอ ซึ่งหนังสือแต่ละเล่มที่มีอยู่ก็ผ่านการอ่านมาไม่ต่ำกว่าสองสามครั้งเอาเสียส่วนใหญ่ ส่วนเรื่องฮวงจุ้ยนี่ก็ศึกษาอยู่บ่อยๆ เธอเป็นเอามากกับดวงชะตาและการจัดวางของภายในห้อง ถ้าเห็นบางอย่างว่างผิดที่เมื่อไหร่ก็จะแอบใจเสียเลยค่ะ ดราม่าควีนตัวแม่เมื่อพูดถึงเรื่องความเชื่อ ยังพอไม่แย่นีกที่เจ้าตัวไม่เลือกทานอาหารตามวันแบบที่มีคนรีทวิตผ่านกันมาในทวิตเตอร์ แต่เมื่อถึงวันที่เรียนหรือวันที่ออกจากบ้านเมื่อไหร่ก็จะมีคาร์ดิแกนหรือเสื้อสีนำโชคประจำวันตลอด แถมไปญี่ปุ่นกับครอบครัวทีไรก็ขนเครื่องรางมามากเสียจนลุงป้นาอาถึงกับต้องปรามด้วยความหนักใจกันเลยทีเดียว

Today's bad luck is; lowkey being an ass kisser 

     {{ จะว่าเธอขี้ประจบก็คงไม่ผิดนัก ทว่าโรมมักจะชอบประจบประแจงผู้หลักผู้ใหญ่ภายในบ้านเพื่อให้ได้สิ่งที่ต้องการมากกว่ากับบุคคลที่ไม่ได้เกี่ยวข้องกันโดยตรง คนเราก็ต้องมีเล่ห์เหลี่ยมบ้างเล็กน้อย และโรมได้ใช้มันในการหว่านล้อมด้วยถ้อยคำหอมหวานเพื่อให้เหล่าญาติๆตามใจเธอในบางสถานการณ์ที่ชวนทำให้ปวดหัว ดังเช่น การถูกเรียกมาถามเรื่องการเรียน ซึ่งหลายต่อหลายครั้งก็มักจะมีญาติคนใดคนหนึ่งเอ่ยขึ้นมาก่อนว่าอย่างเธอคงจะไม่มีปัญหาใดๆแน่นอน และมันทำให้คนที่อยากจะใช้เวลาอยู่กับหนังสือมากกว่าครอบครัวในวันรวมญาตินั้นสุขีเป็นอย่างยิ่ง ก็ไม่ใช่ว่าจะเป็นพวกที่ไม่พบปะผู้คนหรอก แต่บางทีก็ขี้เกียจเงยหน้าขึ้นจากหนังสือที่กำลังอ่านอย่างใจจดใจจ่ออยู่มาตบคำถามที่ไม่ได้สำคัญมากนักสักเท่าไหร่นี่สิ ผลของการประจบประแจงญาติๆบ่อยก็นำพามาซึ่งเวลาอ่านหนังสือที่มากกว่าเดิมแหละนะ สบายใจสุดๆ

ประวัติส่วนตัว :

" Oh my gosh! "

" That's... "

     'เพราะเป็นลูกคนเล็กจึงถูกปล่อยปะละเลย' ถ้อยคำดังกล่าวคงจะอธิบายชีวิตของลาภิสรา ซีซ่าร์ ติณเวสได้เป็นอย่างดี หากคุณจะเปรียบการปล่อยปะละเลยเป็นการที่พ่อแม่ปล่อยให้ลูกสาวคนเล็กของบ้านทำตามอำเภอเสียจนอีกนิดจะไม่หลงเหลือความน่าศรัทธาแล้วล่ะนะ... โรมเกิดมาในครอบครัวที่ค่อนข้างจะมั่งคั่ง ทางบ้านของเธอมีชื่อหลักๆมาจากแม่ที่ประสบความสำเร็จในหน้าที่การงานอย่างสุดๆ พ่อผู้เป็นล่ามแปลภาษาให้กับบริษัทชื่อดังและมีเชื้ออังกฤษอยู่เสี้ยวหนึ่งด้วย จึงกลายเป็นว่านี่คือที่มาของชื่อกลางอันแสนจะแปลกแยกจากนามสกุลอย่าง 'ซีซ่าร์' 

     โรมมีพี่ชายทั้งสองคนที่ฉายแววความสามารถมาตั้งแต่ยังเยาว์วัย ซึ่งแน่นอนว่าเธอที่เป็นน้องสาวคนเล็กมักจะถูกเปรียบเทียบอยู่หลายครั้หลายครา แต่เนื่องจากคุณย่าท่านเกรงว่าหลานสาวตัวจ้อยจะรู้สึกกดดันหรือรู้สึกด้อยค่า จึงรับปากเป็นฝ่ายดูแลและประคบประหงมเธอแทนพวกญาติคนอื่นๆ ทว่าโรมในวัยนั้นหาได้รู้สามากมาย ทุกคำที่แอบสื่อถึงความคาดหวังจากเหล่าผู้หลักผู้ใหญ่นั้นเธอเพียงแต่มองว่ามนเป็นคำกล่าวของเขาแก่เหล่าพี่ชายเท่านั้น แต่เจ้าตัวก็ไม่ได้พูดอะไรเพราะทุกครั้งที่นิ่งเงียบไประหว่างอยู่ท่ามกลางงานรวมญาติ(ความจริงแล้วเพราะไม่รู้จะพูดอะไร) คุณย่าก็จะหยิบหนังสือนิทานขึ้นมาให้เธออ่านเล่นเสมอ นั่นคงเป็นจุดเริ่มต้นของความชอบด้านการอ่านของเธอ

     โรมในวัยประถมศึกษาไม่สามารถเข้าเรียนได้นานนัก อาจเป็นเพราะว่าเจ้าตัวอ่านเรื่องพินอคคิโอมากเกินไป ทำให้เกิดนิสัยซึ่งยังคงอยู่จนถึงมหาวิทยาลัยในเรื่องพูดตรงไปตรงมาและผิดที่ผิดเวลาดันเกิดขึ้น แม้ว่าจะเป็นโรงเรียนเอกชนชั้นนำก็ตาม แต่การถูกบอยคอตนั้นก็ใช่ว่าจะไม่มี ยิ่งเป็นพวกปากสว่างแบบเธอซึ่งเหล่าคุณหนูหยิ่งยโสบางกลุ่มไม่ชอบใจก็ยิ่งเสี่ยงเข้าไปใหญ่ เธอจำได้อย่างชัดเจนว่าถูพ่อแม่เรียกไปคุยเพราะดันไปพูดกับคุณครูประจำชั้นว่า 'ไม่มีกลุ่มทำงาน เพราะเพื่อนไม่คบ' ได้อย่างแม่นยำ หลังจากนั้นเป็นต้นมาเธอก็ศึกษาแบบไฮสกูลเสียแทน ก่อนที่จะส่งไปยังอีกโรงเรียนเมื่ออยู่ในช่วงมัธยมปลายอีกครั้ง(เพราะเจ้าตัวขอ) แม่ของเธอรู้ว่าแนวคิดของโรมค่อนข้างที่จะแปลกไปเสียหน่อย แต่ถึงอย่างนั้นก็ไม่อยากจะห้ามลูกสาวของตนเองมากนัก ได้แต่เพียงสอนในเรื่องบางเรื่องให้กับลูกสาว(แต่ทำได้แค่บางเวลาเพราะงานก็เยอะพอๆกันทั้งสองสามีภรรยา) อีกทั้งตัวพ่อแม่ของโรมก็ไม่ได้หวังจะให้ลูกสาวต้องเคร่งกับเรื่องหน้าที่การงานต่างๆมากเพราะมีพี่ชายทั้งสองคอยเป็นเสาหลักของบ้านในอนาคตอยู่แล้ว กว่าจะรู้ตัวอีกทีว่าดันเผลอปล่อยลูกคนเล็กของตัวเองมากไปก็สายไปแล้ว ลูกสาวคนเล็กของบ้านติณเวสหมกอยู่แต่กับหนังสือหนังหาหลากหลายประเภทมากกว่าการพบปผู้คนไปเลยโดยสิ้นเชิง แม้ว่าสกิลการเข้าหาคนจะมีบ้าง แต่ด้านการพูดจาให้ถูกที่ถูกเวลานี่ถือว่าติดลบสำหรับลูกสาวของอัยการสุดๆไปเลย

     หนังสือฮวงจุ้ยและนิตยาสารของคุณย่าเป็นสองสิ่งที่วันหนึ่งเธอพบเข้าหลังจากที่เบื่อกับกองหนังสือของตนเองเรียบร้อยและไม่มอะไรจะอ่านอีกต่อไปในช่วงวันหยุดปีใหม่ พอรู้ตัวอีกทีก็หยิบมาอ่านแก้เบื่อไปเสียแล้ว อ่านไปอ่านมาเสียจนรู้สึกว่ามันน่าสนใจข้นเป็นเศษไปเสียอย่างนั้น โรมถึงกับเดินไปเคาะห้องพี่ชายคนโตและขี้สปอยล์ที่สุดในบ้านให้ไปช่วยเธอขอพ่อแม่ในการจัดวางของในบ้านตามหลักดังกล่าวเสียอย่างนั้น และจนถึงทุกวันนี้ หลายต่อหลายคนก็ยังนึกเสียดายที่คุณย่าไม่วางหนังสือฮวงจุ้ยและนิตยาสารของตัวเองให้ห่างจากมือของยัยตัวแสบมากกว่านี้

     วีรกรรมหลักๆของโรมตั้งแต่เริ่มเข้ามหาวิทยาลัยมาก็ไม่เชิงจัดว่าเป็นพวกเด็กมีปัญหาหรืออะไรมากมายเสียหรอก เพียงแต่ว่าดันกลายเป็นตัวโจ๊กตัวฮาโดยไม่ได้ตั้งใจอยู่เยอะในสถานการณ์ต่างๆพอควร ดังเช่น การโดดรับน้อง และการเผลอเทสายรหัสไปโดยไม่ได้ตั้งใจทำให้ต้องมาง้อพวกพี่ๆที่ใจเสียกันไปเรียงคน แต่นอกเหนือจากพวกวีรกรรมแปลกๆเหล่านั้นก็นับได้ว่าเธอมีเพื่อนและคนรู้จักมากกว่าสมัยประถมอยู่พอควร แม้ว่าส่วนใหญ่จะไม่ค่อยปลีกตัวจากเธอเพราะกลัวว่าปลาหมอจะตายเพราะปากกันน่ะนะ

     พี่ชายคนรองของโรมน่ะเป็นห่วงน้องสาวเกินเหตุ อีกทั้งยังปากแข็งอยู่พอตัวอีกด้วย เมื่อเห็นว่าคุณน้องสาวที่เพิ่งเข้ามหาวิทยาลัยได้ไม่นานนั้นเริ่มหมกตัวอยู่แต่ในห้องช่วงวันหยุดก็รีบขับรถมาจากคอนโดของตนเองมาลากยัยตัวแสบออกไปหากิจกรรมทำที่น่าจะมีประโยชน์กว่าการอยู่แต่ในห้องทั้งวันของโรม แต่แน่นอนว่ามีเหรอที่อีกฝ่ายจะยอมง่ายๆ แอนเดรียนึกโชคดีที่ไปหาข้อมูลมาก่อนจากพี่ๆน้องๆและเพื่อนร่วมคณะว่ามีที่ไหนที่เกี่ยวข้องกับพวกหนังสือบ้างมาก่อน พอเสนอเรื่องนั้นออกไป ยัยน้องที่เอาแต่โวยวายว่า 'แอน ทองประสมเอาแต่ใจ!' ก็รีบวิ่งไปยังรถของเขาพร้อมแววตาซุกซนที่มองยังไงก็ตื่นเต้นชัดๆทันตาเห็น... แล้วคุณเชื่อมั๊ยล่ะว่าหลังจากนั้นแอนเดรียนึกสงสารเจ้าของบุ๊คคลับอยู่เรื่อยมาตั้งแต่มีน้องสาวของเขาเข้าไปเป็นสมาชิกเลย? มันคือความผิดพลาดของฉันคนนี้เองแหละ ขอโทษนะนาย...

    

[That's so Rome!]

เพิ่มเติมหรือหมายเหตุ

เพศ : หญิง

ความสนใจทางเพศ : สนใจชาย

หมายเหตุ : 

{{ โรมเป็นพวกชอบหน้าสดไปเรียน แต่วันไหนมีงานก็จะจัดเต็มตามอารมณ์ร่วมของตัวเอง

{{ พี่ชายคนโต ชื่อ แคน (โรมชอบเรียกว่า "แคน ธีรเดช" เล่นๆ เพราะออกเสียงคล้ายๆกันแถมหน้าตาดีทั้งคู่) ปัจจุบันกำลังศึกษาปริญญาเอกอยู่ที่ประเทศเยอรมณี

{{ พี่ชายคนกลางชื่อ แอนเดรีย (แต่โรมชอบเรียก "แอน ทองประสม" ) ปัจจุบันศึกษาปริญญาตรี ปีที่ 4 คณะรัฐศาสตร์

{{ พกเครื่องรางติดตัวแค่พวกของนำโชคที่ห้อยกระเป๋าสตางค์ นอกเหนือจากนั้นก็กองไว้ในห้อง

{{ สาเหตุที่เลือกคณะนิเทศศาสตร์มาจากการถูกพี่รหัสสมัยมัธยมปลายตามป้ายยาอยู่เรื่อยๆมา เจ้าตัวเธอเองก็กำลังลังเลอยู่ระหว่างเรียนนิเทศกับอักษรศาสตร์อยู่ด้วย แต่เจอแบบนี้ไปก็ตัดสินใจง่ายขึ้นเลยในทันที ตอนนั้นเรียนอยู่ ม. 4 ด้วย ถือว่าโชคดีไป ---ส่วนสาขาการโฆษณาที่เลือกเรียนมีสาเหตุมาจากการอยากรู้เทคนิคป้ายยาคน(?)โดยเฉพาะ และหวังจะนำไปใช้ทั้งในและนอกหน้าที่การงาน