คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #24 : My Vampire 24
ฮยอกแจมองดูคนตัวสูงอย่างระแวงสุดๆ ก่อนจะค่อยๆเดินเลี่ยงไปอีกทางเมื่อฮันกยองเดินเข้ามาใกล้ มันไม่ใช่ว่าอะไรหรอก แค่หลังจากเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อตอนเช้า มันก็ยังทำให้เขาอดระแวงไม่ได้น่ะสิ ไม่ใช่ว่าเขาจะกลัวร่างสูงหรอก แค่มนุษย์ตัวนิดเดียว เขาไม่กลัวอยู่แล้ว
แต่เรื่องเมื่อเช้ามัน...เขาคงจะทำใจได้มากกว่านี้ถ้าคนตัวสูงไม่ทำสีหนาเหมือนกับรู้สึกผิดขนาดนั่น เพราะแบบนี้มันทำให้เขารู้สึกแปลกๆนี่สิ มันทำให้เขาหวันไหว กับสัมผัสต่างๆนาๆ มันทำให้ใจเต้น ร่างเล็กเอื่อมมือขึ้นมาว่างไว้บนหน้าอกของตัวเอง รับรู้ถึงการเต้นของหัวใจของเขา ก่อนจะหน้าแดงขึ้นมา
“ฮยอกแจ..”ร่างเล็กสะดุ้งกับเสียงเรียกก่อนจะหันไปมองสายตาคมที่มองมายังตัวเขาเอง ซึ่งนั่นก็ทำให้ฮยอกแจถอยหนีโดยอัตโนมัติ
“เดี่ยวสิ ทำไมต้องหลบหน้าฉันด้วย”ฮันกยองถามเสียงอ่อย ก่อนจะเอื่อมมือออกไปคว้าแขนเรียว แต่ฮยอกแจก็สะบัดหนีไปก่อน
“...ไม่ได้หลบ”ร่างเล็กบอกงุบงิบทั้งยังหลบตาคม ทำไมต้องมาเป็นห่วงกันด้วย
“ก็ดูนายสิ..”ฮันกยองว่า “ก็บอกแล้วไงว่าขอโทษ ยังไม่หายงอนอีกหรือ”
“ใครงอน!!”
“หมายถึง ยังไม่หายโกรธอีกหรือ ฉันแค่แกล้งนายเฉยๆ ก็นายเล่นชอบแกล้งยั่วฉันตลอดเลย ไม่คิดบางหรือไงว่าทำแบบนั่นมันไม่ดี มันทำให้ฉัน...”ฮันกยองหยุดพูดทันที ทำให้ร่างเล็กหรี่ตาอย่างจับผิด
“ฉันทำไม”
“อ..เอาเป็นว่าหายโกรธเถอะ จริงๆแล้วฉันไม่ใช่คนแบบนั่นนะฮยอกแจ นายก็รู้ดีนิจริงไหม?”ร่างสุงบอก
“หรออออออ งั้นไอ้ที่นายทำหน้าตาหื่นแบบนั่นก็แกล้งทำงั้นสิ ไอ้สายตาลวนลามตอนมองเอวฉันก็แกล้งทำ ไอ้เสียงหื่นๆนั่นก็แกล้งทำ ไอ้มือ2ข้างนั่นที่จับนู่น นี้ ไปทั่วก็แกล้งทำ ????”
“ก็มัน..”
“แถมก่อนหน้านี้นายยังแอบมองก้นฉันอีก แล้วยังหลอกจับตั้งหลายอย่าง”
“ฉันยังไม่เคยหลอกจับอะไรเลยน่ะฮยอกแจ โถ่.....ฟังกันหน่อยสิ ก็นายชอบแกล้งฉันแบบนั่น ฉันก็แค่จะแกล้งนายคืน”ร่างสูงพูดอย่างน่าสงสารเพราะไอ้ที่ร่างเล็กพูดมา ทำไมเขาปฏิเสธไม่ได้ก็ไม่รู้
“ฉันไปทำหน้าหื่นใส่นายตอนไหน!! มั่วนิ่มนิหว่า ไอ้หื่นกามงี่เง่า!!”ฮยอกแจแลบลิ้นปลิ้นตาใส่ร่างสูง ก่อนจะเดินหนีไปอีก ทำให้ฮันกยองต้องเดินตามไปทันที ร่างเล็กจึงหนีปัญหาด้วยการวิ่งขึ้นไปชั้นบนแล้วจัดการเข้าไปในห้องน้ำ ร่างสูงจึงเลิกตามก่อนชั่วขณะเพราะฮยอกแจกำลังอาบน้ำ
ร่างเล็กเอาผ้าเช็ดผมลวกๆพลางมองดูตัวเองผ่านกระจกเซงๆ นี่เขาเหมือนมนุษย์ปกติแล้วใช่ไหม? หรือเพราะเขาคลุกอยู่กับมนุษย์มากไปเลยเป็นแบบนี้ ก็ดูสิ ใบหน้าแดงระเรื่อนิดๆ ยังกับว่าเขามีชีวิตอยู่...เขาตายไปแล้วไม่ใช่หรือ? ทำไมใจเต้นได้ล่ะ ยิ่งคิดฮยอกแจก็ยิ่งปวดหัว เขาจึงเลิกคิดแล้วหันไปคว้ากางเกงบ๊อกเซอร์สีส้มอ่อนมาใส่ ตามด้วยเสื้อเชี้ตตัวใหญ่ของฮันกยอง(ที่ขโมยมา)
ร่างเล็กนั่งดูทีวีอย่างเซงๆ เพราะฮันกยองขึ้นไปอาบน้ำส่วนซองมินก็ไปบ้านดงเฮที่อยู่ข้างๆ จะว่าไปเหมือนวันนี้จะมีอะไรซักอย่าง...ตามที่ฮันกยองบอกไว้ แต่นึกไม่ออก ฮยอกแจนั่งกระดิกขาเซงๆพลางเปลี่ยนชองทีวีไปเรื่อยๆ นี้ก็เป็นเวลาเกือบ6โมงครึ่งแล้ว ปานนี้หนังน่าจะมา..
ก๊อกๆๆๆ
ร่างเล็กหันไปมองบานประตูก่อนจะถอนหายใจออกมานิดๆ ใครมันมาเอาป่านนี้ว่ะ ฮยอกแจคิดเซงๆแล้วเดินไปเปิดประตูบ้านออก
“ฮันกยอ.....”
O__O . . .
ร่างเล็กมองดูใบหน้าของเพื่อนๆร่างสูงอย่างไม่แสดงอารมณ์ใดๆออกมาเลย จะว่าไปวันนี้เห็นว่าจะมีงานเลี้ยงนิ มิน่าละซองมินถึงวุ่นอยู่แต่กับเรื่องอาหารตั้งแต่กลางวัน ฮยอกแจมองดูทุกคนที่ตอนนี้ยืนค้างมองเขากันอยู่ ซึ่งแกนนำที่อ้าปากค้างกว้างที่สุดเห็นจะเป็นลีทึกที่ตอนนี้ทำถุงอะไรซักอย่างหลุดมือไปแล้ว
“ไง..”ฮยอกแจทัก ก่อนจะพิงขอบประตูนิดๆ
“หวัดดี ฮยอกแจ ฮันกยองล่ะ..”เสียงยุนโฮที่พูดขึ้นมาคนแรกทำเอาเพื่อนๆกลับมาเป็นปกติ
“ฮันอาบน้ำอยู่น่ะ...วันนี้เล่นอะไรกันเยอะคงเหนียวตัว”ร่างเล็กว่าเหนื่อยๆ
“!!!!!!!!!!!”
“เข้ามาสิ..”ฮยอกแจบอกอีก ก่อนจะหลบทางให้ทั้งหมดเข้ามา ซึ่งเพื่อนๆทั้งหลายก็เดินเข้ามากันอย่างเกรงๆ ยิ่งลีทึกยิ่งไม่ต้องพูดถึงว่าตอนนี้แทบจะร้องโฮออกมาอยู่แล้ว
“ฮยอกแจ ฉันบอกให้รออยู่ในห้อง...”ฮันกยองพูดเสียงดังพลางวิ่งลงมาจากชั้นบนด้วยสภาพกางเกงตัวเดียวเพราะเขารีบจัด เนื่องจากอุสาบอกฮยอกแจแล้วเชียวว่าให้รออยู่ในห้อง มีเรื่องจะคุยด้วย แต่พอออกมาจากห้องน้ำก็ไม่เห็นคนตัวเล็ก เขาลงไม่เข้าใจจริงๆว่าทำไมฮยอกแจไม่ฟังเขาบาง
“...”
“จะให้อยู่ทำไมแต่ข้างบนล่ะ ฉันลงมาดูหนัง”ฮยอกแจบอก ซึ่งนั่นทำให้ฮันกยองสังเกตเห็นเพื่อนๆของเขาที่นั่งกันตาแป๋วมองอยู่ ฮันกยองจึงรีบใส่เสื้อที่ถือมาด้วยทันที
“สวัสดีครับพี่...”ร่างสูงรีบทักทายลีทึกและยุนโฮทันที แล้วหันไปยิ้มให้เพื่อนๆนิดหน่อย ฮยอกแจมองร่างสูงแล้วถอนหายใจออกมานิดๆ เจ้าบ้านี่มันปรับอารมณ์เร็วจริงๆ แบบนี้ขึ้นไปดูหนังบนห้องดีกว่า
“เดี่ยวสิฮยอกแจ...”ร่างสูงคว้าแขนเรียวไว้ทันทีทำให้ฮยอกแจหันมามองนิดๆ
“ไปเปลี่ยนเสื้อผ้า เย็นขนาดนี้ใส่ขาสั้นได้ไง เดียวก็เป็นหวัดหรอก แล้วแอบเอาเสื้อฉันมาใส่อีกแล้วใช่ไหม..”ร่างสูงว่า
“เสื้อตัวนี้นายลืมไว้ที่ห้องฉัน(จริงๆแล้วซองมินพับแล้วว่างให้ผิดคน)ลืมหรือไง?”ฮยอกแจบอก
“!!!”
“รีบไปเปลี่ยนแล้วลงมาแล้วกัน...เร็วๆล่ะ”ฮันกยองบอกเสียงเบา ทำให้ฮยอกแจขมวดคิ้วอย่างเคืองๆ เจ้าบ้านี้จะออกคำสั่งอะไรนักหนา
“ดีแต่สั่ง เรื่องเมื่อเช้านี้ยังไม่เคลียร์น่ะ ไอ้บ้ากาม” ฮยอกแจบอก ทำให้ร่างสูงตาโตขึ้นมานิดๆ เพราะเพื่อนๆเขาอยู่นี้สิ
“!!!!!!!”
“บอกแล้วไงว่าฉันไม่ได้ตั้งใจทำนายเจ็บ...รีบลงมานะครับ”ฮันกยองบอกเสี่ยงอ่อย ทำให้ร่างเล็กเดินตึงตังขึ้นไปชั้นบนแต่โดยดี
“!!!!!!!!!!!!”
ลีทึกมองดูคนทั้ง2ที่คุยกันตรงบันได ก่อนที่เขาจะหน้าแดงขึ้นมาเรื่อยๆกับบทสนทนาที่ทำเอาคนนอกคิดไปไกลสุดๆ ไม่แน่ใจว่าเขาคิดมากไปเองหรือเปล่า แต่มันช่างดูเหมือนที่เขาคิดเหลือเกิน ไม่รู้ว่า2คนนี้ไปถึงขั้นไหนกันบ้างแล้ว แถมฮันกยองก็ดูต่างไปจากที่เขารู้จักนิดหน่อย
วันนี้ร่างสูงช่างดูแมนสุดๆ ดูเถือนนิดๆด้วย ไม่อยากจะยอมรับเลยแม้แต่น้อยว่า2คนนี้ช่างดูเหมาะสมกันสุดๆ ตั้งแต่ตอนที่ฮยอกแจมาเปิดประตูบ้านแล้ว เขาน่ะคิดเอาไว้ว่าจะแกล้งทำเป็นสะดุดธรณีประตูแล้วล้มใส่ฮันกยอง แต่กลายเป็นฮยอกแจซะนี่ แถมสภาพก็ส่อสุดๆ แบบนี้เขาจะทำยังไงดีละ
อุสาคิดไว้แล้วเชียวว่าวันนี้จะมาทำความสนิทสนมกับฮันกยอง ให้ความสัมพันมันมากกว่าเดินขึ้นไปอีก นี่แสดงว่า2คนนี้อยู่ด้วยกันก็เป็นเรื่องจริงใช่ไหมเนี่ย??? ยิ่งคิดเขาละยิ่งหงุดหงิดเข้าไปใหญ่ แล้วจะเอาตัวฮันกยองคืนมายังไงล่ะ แบบนี้ดูท่าจะงานใหญ่ซะแล้ว ไม่เป็นไร!! พยายามเอาหน่อยก็ได้ วันนี้เขาคิดแผ่นการมาซะเยอะ คอยดูเถอะ
***************
แต๊งงงงงง จ้าาาาาา
ความคิดเห็น