คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #17 : Oh!boy 17
ร่างเล็กพร้อมกับใบหน้าหวานน่ารักจนคนที่ผ่านไปผ่ามาต้องเหลี่ยวมอง กำลังนั่งอยู่กับหนุ่มน้อยตาคม ที่มองเผินๆแล้วก็ดูว่าเหมาะกันที่สุดรอยยิ้มบางๆปรากฏขึ้นบนใบหน้าหวานเมื่อยามที่ร่างสูงนั่นเล่าเรื่องตลกให้ฟัง มือบางยังคงวนเล่นอยู่กับแก้วน้ำที่กินไปไม่ถึงครึ่ง
“ท๊อป....ดงแฮมี่เรื่องจะถามหน่อยอ่ะ”ร่างเล็กช้อนตาขึ้นมองคนที่ได้ชื่อว่าเป็นแฟนตัวเอง ร่างสูงเงยหน้ามองคนตรงหน้าแล้วยิ้มให้
“หืม?อยากถามอะไรผมล่ะครับ?”ท๊อปบอก ดงแฮก้มหน้าก้มตาอย่างอายๆ
“ท๊อปได้ยินเรื่องประธานนักเรียนคนใหม่ของ โรงเรียนXXXใหม?”ดงแฮยิ้มอายๆ
“เคยสิ...เห็นชื่อว่าชานซองอะไรเนี่ยและ ดงแฮถมทำไมหรอ?”ท๊อปตอบ
“อ่า~ปล่าวหรอก แล้วพี่ชานซองเนี่ยเขาเป็นยังไงหรอ?”ดงแฮถามยิ้มๆ
“ก็...ไม่รู้สิ แต่เห็นว่าดีทุกอย่างเลยล่ะเห็นมีคนตามจีบเยอะด้วย”ท๊อปบอกแล้วก้มลงกินเค้กต่อ
ดงแฮยิ้มกว้างอย่างดีใจ
“หรอ...งั้นท๊อป...เราเลิกกันน่ะ”ดงแฮบอกยิ้มๆ แต่ตรงข้ามกับความหมายในสิ่งที่พูดสุด ร่างสูงเงยหน้ามองคนตัวเล็กที่ยิ้มให้เขาอย่างอ่อนโยน
“เอ้?ดงแฮว่าอะไรน่ะ?”ท๊อปถามซ่ำอย่างไม่เชื่อหู ร่างเล็กจึงพองลมเข้าแก้มอย่างงอลๆ
“ท๊อปอ่ะ...ดงแฮอยากเลิกกับท๊อป เราเลิกกันน่ะ”ดงแฮยิ้มกว้างต่างจากร่างสูงที่แทบน้ำตาร่วง
“เ...เลิก!ดงแฮรู้ตัวหรือปล่าวว่าพูดอะไรออกมา”ท๊อปบอกแทบเป็นเสียงตะคอก
“ก็อย่างที่ท๊อปได้ยิ่นนะและ...ดงแฮเบื่อท๊อปแล้วล่ะ^^อีกอย่างเราก็คบกันนานเกินไปแล้วด้วย”
“แต่ท๊อปรักดงแฮน่ะ ได้โปรด...ท๊อปจะปรับปรุงต...”
“เฮ้ยยย....น่ารำคาญจังเลย ท๊อปอ่ะ...ขอบคุณสำหรับทุกสิ่งน่ะ”ดงแฮยิ้มให้ร่างสูงที่นั่งน้ำตาคลออีกครั้ง แล้วคว้าเสื้อเดินออกไปจากร้านเบเกอร์รี่หรูกลางกรุงโตเกียว แต่ร่างสูงของท๊อปที่เป็นถึงดาวกีฬาของโรงเรียนก็รีบตามมา พลางดึงแขนเรียวไว้จนดงแฮต้องหันมามองอย่างงงๆ
“อะไรอีกล่ะ?”ดงแฮถามพลางทำตาแป๊วมองคนตรงหน้าอย่างไม่มีอะไรเกิดขึ้น
“ดงแฮ ท๊อปรักทงแฮ อย่าไปเลยน่ะ”ท๊อปดึงร่างเล็กเขามากอดแต่ดงแฮก็พลักออกอย่างแรง
“แต่ดงแฮไม่เคยรักท๊อปเลยนี่สิ....งั้นบอกให้ก็ได้ ทงแฮเบื่อท๊อป ทงแฮอยากไปหาคนอื่นที่เล้าใจกว่านี้ ท๊อปไม่สนุกแล้วอ่ะ...ทงแฮสนใจท๊อปก็แค่ตอนที่ท๊อปมีคนตามจีบเยอะๆนั่นและ อ่า~...พี่ชานซองจะเลิกเรียนแล้ว ไปน่ะ”ดงแฮรีบเดินออกมาทันที่เพราะเขาอาจจะขึ้นรถไฟไปโรงเรียนของคนที่เขาสนใจคใหม่ไม่ทัน และปล่อยร่างสูงให้ยื่น นิ่งน้ำตาคลอเมื่อได้รับความจริง
ดงแฮนั่งรอคนตัวสูงที่เขาได้คุยกันประมาณ2-3ครั้งอยู่ที่น่าโรงเรียน แลพนี้ก็กำลังจะเป็นเวลาเลิกเรียนของคนที่เขาหมายตาไว้ เสียงกรี้ดกราดนิดๆบ่งบอกว่าคนที่เขาอยากเจอกำลังจะออกมาจากโรงเรียน ร่างสูงของชานซองเดินคุยโทรศัพท์มาเรื่อยจนคนตัวสูงเห็นดงแฮที่นั่งรออยู่ก็ยิ้มขึ้นมา พลางเดินเข้าไปใกล้
“พี่ฮ่ะทงแฮคิดถึงพี่จังเลย^^วันนี้ทงแฮเรียนเหนื่อยมากเลยล่ะ”ร่างเล็กเขาไปหาพลางทำท่าทางอย่างน่ารักจนชานซองยิ้มออกมา
“คนเก่งของพี่เก่งจังเลย....งั้นวันนี้พี่คงต้องให้ร่างวัลซ่ะแล้ว”ร่างสูงพูดจบก็ก้มลงไปหอบแก้มนิ่มเบาๆ แต่ทงแฮก็เอามือไปกันไว้แทน เพราะเขาไม่ชอบให้ใครแตะตัว
“พี่อ่า~เดียวแก้มทงแฮช่ำหมด พี่เปลี่ยนเป็นเลี้ยงมือเย็นทงแฮแทนได้ใหมฮ่ะ”ร่างเล็กว่าอย่างออดอ้อน ชานซองยิ้มออกมาอย่างไม่คิดอะไร แล้วก็พาคนในอ้อมแขนไปที่รถยนต์ของตัวเองทันที ทงแฮยิ้มออกมาอย่างมีเลสใน เขาคิดไว้แล้วว่าพี่ชานซองคงจะเป็นตัวฆ่าเวลาได้ดี ในระหว่างที่เขารอตั๋วเครื่องบินไปเกาหลี
*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*
เดียวจะหาว่าไม่มีข่าวด๊องเลย = = หึหึ(สะจายยย :ไรเตอร์)
ไรเตอร์ไม่ค่อยอยากให้ด๊องออกเลย จริงๆน่ะ(มีเหตุผล อิอิ)แต่ก็มีหลายๆคนอยากเจอด๊อง โฮ้ๆ(ป๊าป!!)
T T เค้าไม่ได้แกล้งนะ (จริงจริ๊งง)
ความคิดเห็น