คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #36 : My Vampire 36 *Lucas*
ชายหนุ่มวัยรุ่นๆในชุดเสื้อผ้าฝ่ายธรรมดา ตามแบบชายบ้านสามัญชนทั่วๆไป เขากำลังนั่งเหลาไม้แหลมเพื่อให้พ่อของเขาใช้สำหรับการล่ากวางในครั้งต่อไป เขาเป็นลูกชายคนเล็กของคนขายเนื้อของหมู่บ้านเล็กๆทางตอนใต้ของเยอรมัน และต้องทำงานช่วยพ่อกับแม่แทนส่วนของพี่ชาย2คนที่แต่งงานไปแล้ว และตอนนี้ก็มีแค่เขากับน้องสาวและน้องชายเท่านั่น
“ลูคัส เจ้าเหลาไม้เสร็จหรือยัง”เสียงทุ้มของผู้เป็นบิดาเขาดังขึ้นตรงประตูไม้บานโต นั่นทำให้เขาพยักหน้าในเชิงตอบรับ
“ครับท่านพ่อ พึ่งเหลาเสร็จเมื่อกี่ เราได้ไม้มาเยอะ คราวนี้คงวางกับดักกวางได้ หรืออาจจะได้ไก่ป่า”ลูคัสบอกยิ้มๆ ทำให้พ่อของเขาพยักหน้า
“วันนี้จะเข้าป่าหรือเปล่า”
“ครับ นัดกับเบเนดิกแล้วก็โจนาทานไว้”ร่างเล็กลุกขึ้นยืนก่อนจะปัดเศษไม้ออกจากตัว
“ถ้าเป็นแบบนั่น เจ้าก็อย่ากลับให้เกินพระอาทิตย์ตกดินล่ะ ได้ยินว่าช่วงนี้วัวของพวกชาวนาถูกฆ่าไป2-3ตัวแล้ว บางทีอาจจะมีสุนัขป่าหลุดเข้ามาในหมู่บ้าน แม่เจ้าเขาเป็นห่วง”ชายวัยกลางคนบอก ก่อนจะเดินกลับเข้าไปในบ้าน เพื่อที่จะล้างเนื้อวัวที่ได้มาใหม่เมื่อเช้า
“ท่านพี่ วันนี้ก็ไม่อยู่หรือ”เสียงเล็กๆอันคุ้นหูดังขึ้นข้างหลังชายหนุ่ม ทำให้เขาหันมามองทันที
“ข้าจะเข้าป่าไปล่าไก่ป่ากับพวกโจนาทาน เจ้ามีอะไรหรือลูซี่”ลูคัสพูด แล้วหันมามัดกิ้งไม้เหลาเข้าด้วยกัน นั่นทำให้น้องสาวตัวน้อยของเขายู่หน้าอย่างขัดใจ
“ไหนท่านบอกข้าว่าจะเหลาตุ๊กตาไม้ให้ข้ายังไงล่ะ ท่านพี่ลืมสัญญาหรือ”ลูซี่ยู้ปาก
“ข้าไม่ได้ลืม ไว้กลับมาเมื่อไร ข้าจะเหล่าให้เจ้าดีไหม? นั่นอ่ะไรน่ะ”ลูกคัสหันมายิ้มให้น้องสาวตัวน้อย พลางชี้ไปที่ตุ๊กตาผ้าที่อยู่ในอ้อมกอดของน้องสาวตัวเล็กของเขา
“ตุ๊กตาผ้าที่แอนนี่ทำให้ข้า นางบอกว่าเพราะข้าเป็นเด็กดีที่ยอมไปเล่นเป็นเพื่อนกับลูกของนาง”ลูซี่ยิ้มกว้าง
“ดีมาก เจ้าเป็นเด็กดี เดียวข้าจะรีบกลับมาทำตุ๊กตาไม้ให้เจ้า แต่ตอนนี้ข้าไปก่อนน่ะ”ลูกคัสบอกยิ้มๆ แล้วเดินไปหยิบปืนซึ่งเป็นปืนที่พ่อของเขามอบให้ตอนที่เขาอายุเข้า17ปี
จริงๆแล้วอีกไม่นานเขาก็คงจะถึงวัยที่ต้องแต่งงานเหมือนพี่ชายของเขาทั้งสองคน จริงๆแล้วเขาก็มีหญิงสาวที่เขาชอบอยู่ เธอเป็นสาวน่ารักและเป็นลูกสาวคนเล็กของช่างตีเหล็กที่อยู่ห่างจากบ้านของเขาไปไม่ไกลมากนัก เขามีโอกาศได้พูดคุยกับเธอและได้เต้นรำด้วยใช่ช่วงเทศการเก็บเกี่ยวเมื่อ3เดือนที่แล้ว และเธอก็ดูจะชอบเขาอยู่เหมือนกัน
*
*
*
“ลูคัส เจ้ามาช้าเกินไปแล้ว”เสียงทักของโจนาทานหรือโจที่เขาชอบเรียกแบบย่อเสียมากกว่า ดังขึ้นจากหลังม้าตัวโตสีน้ำตาลเข้ม ก่อนที่ชายหนุ่มผมสีน้ำตาลตาสีฟ้าจะกระโดดลงมาจากหลังม้าแล้วเดินมาหาเขา
“นี้ น้องสาวข้าทำมาให้เจ้า นางบอกว่าเจ้าอาจจะชอบขนมปังลูกเกดนี้”โจบอกยิ้มๆ พลางยื่นห่อกระดาษมาให้เขา ซึ่งสาวที่เขาพูดถึงก็คือน้องสาวของเพื่อนรักเขาเนี่ยและ
“เบ็นล่ะ เขายังไม่มาอีกหรือ”ลูคัสถาม ทำให้โจหันไปมองตามทางดินของหมู่บ้าน
“นั่นไง วิ่งมานู่นแล้ว”โจบอก พลางโบกไม้โบกมือ เมื่อเห็นผมสีทองของเบ็นวิ่งมาแต่ไกล ก่อนที่เจ้าตัวจะวิ่งมาหยุดที่หน้าเขาและโจ
“โทษทีที่มาช้า ข้าลืมหยิบของดีมาให้พวกเจ้าดู”เบ็นพูดอย่างตื่นเต้น ก่อนที่เขาจะเอื่อมมือเข้าไปในกางเกงหนังสัตว์สีน้ำตาลแล้วหยิบห่อผ้าออกมา
“นั่นอะไร เขี้ยวสัตว์?”โจถามออกมา เมื่อเปิดห่อผ้าออกและเห็นว่ามันเป็นเพียงเขี้ยวเล็กสีขาว แข็งแรง เหมือนเป็นเขี้ยวของสัตว์
“เจ้าคิดว่าเป็นอะไร ว่าไงลูคัสบ้านเจ้าเป็นร้านขายเนื้อ เจ้าน่าจะรู้ว่าเป็นเขี้ยวของอะไร”เบ็นพูด นั่นทำให้โจยื่นมันกลับมาให้เขา ซึ่งเขาเองก็หยิบมาดูอย่างพินิจ
“ข้าไม่แน่ใจ มันเล็กเกินกว่าจะเป็นเขี้ยวของเสือ แต่ก็ยาวกว่าเขี้ยวของพวกสุนัขป่า เจ้าได้มายังไงเบ็น”ลูคัสถามออกไป
“พวกเจ้าเคยได้ยินข่าวลือเรื่องของพวกชาวนาที่อยู่อีกฝากหนึ่งของภูเขาไหม”
“แม่ข้าเล่าให้ฟัง นางบอกว่าฝูงวัวถูกโจมตี บางก็ตายเพราะเสียเลือด บ้างก็หายไป ได้ยินว่าเป็นเพราะพวกสุนัขป่าที่ลงมาจากป่าทางเหนือ”โจบอก นั่นทำให้เบ็นพยักหน้า
“เมื่อวานข้ากับพ่อได้มีโอกาสไปที่หมู่บ้านชาวนา ข้าเห็นกับตาเลย คอกวัวที่ถูกล้อมไว้อย่างดี ทำจากไม้สนเชียวนะ ไม่มีรอยงัดแงะหรืออะไร คิดดูสิ ถ้าเป็นพวกสุนัขป่ามันจะกระโดดยังไงเพื่อเข้าไปในคอกได้ ข้าคิดว่าเป็นอย่างอื่นมากกว่าที่ฆ่าวัว”เบ็นบอก
“เจ้าหมายถึงอะไร”ลูคัสถามออกไป เมื่อไม่เข้าใจเจตนารมณ์ของเพื่อนของเขา
“ข้าพบเขี้ยวนี้...ใกล้ๆกับกองเลือดกองใหญ่ มันหยดไปเป็นทาง เหมือนกับเจ้าของเขี้ยวกำลังบาดเจ็บสาหัด ไม่มีใครซักคนรู้ว่านี้เป็นเขี้ยวของอะไร แต่ข้ารู้”
“เขี้ยวของตัวอะไร ไม่ใช่เขี้ยวของอะไร เบ็น...เจ้าอย่ามาพูดจาไร้สาระ มันคือเขี้ยวของสุนัขป่า ไม่มีอะไรมากกว่านั่น”โจบอก นั่นทำให้เบ็นขำออกมา
“โจนาทาน ลินแคม ! ลูกชายคนรองของร้านตีเหล็ก ถ้าพ่อกับน้องสาวเจ้ารู้ว่าเจ้าขี้คลาดราวอิสตรีจนไม่กล้าฟังเรื่องอันตราย แบบนี้พ่อเจ้าจะพูดว่าอย่างไร”เบ็นพูด
“งั้นก็เชิญท่านเบเนดิกผู้เก่งกล้าราวกับท่านแม่ทัพของพระเจ้าชารล์ พูดให้พวกข้าฟังหน่อยเถอะ ถึงความคิดไร้สาระของท่าน” โจพูด
“ยายข้า นางเล่าให้ข้าฟัง ถึงเรื่องของปีศาจจากขุมนรก พวกมันไม่ใช้มนุษย์ แต่ก็เหมือนมนุษย์ ไม่มีวันแก่ ไม่มีวันตาย เป็นปีศาจแห่งราตรีที่ดื่มเลือดเป็นอาหาร”
“เจ้าจะบอกว่าปีศาจนั่นเป็นตัวที่ฆ่าพวกวัวงั้นหรือ”ลูคัสพูดอย่างไม่ค่อยเชื่อ
“ไม่มีข้อสันนิฐานใดน่าเชื่อถือกว่านี้อีกแล้ว”เบ็นบอกอย่างภูมิใจ
“ไม่มีข้อสันนิฐานใดไร้ซึ่งความน่าเชื่อถือกว่านี้อีกแล้ว เบเนดิก”โจหลี่ตาอย่างจับผิด
“ไม่เอาน่าโจ มันเป็นเรื่องจริงน่ะ ดูหน้าลูคัสสิ เขายังเชื่อข้าเลย”เบ็นบอก
“อย่าไปฟังเจ้าบ้านี้เลยลูคัส ข้าว่าเราเข้าป่าไปล่านางกวางสาวซักตัวดีกว่า ป่านนี้นางกวางทั้งหลายแหล่คงหนี้ไปหมดแล้ว เพราะคำพูดบ้าๆของเบ็นแน่ๆ”โจบอก พลางโอบไหล่ของลูคัส ก่อนที่ทั้งหมดจะตรงเข้าไปยังชายป่าใกล้กับหมู่บ้าน
*
*
*
ชายหนุ่มนั่งเขี่ยกองไฟที่ก่อขึ้น พลางมองดูเพื่อนรักของตัวเองทั้ง2คนกึ่งนั่งกึ่งนอนอยู่ตรงก้อนหินขนาดใหญ่ นี้ก็เรียกได้ว่าพระอาทิตย์ตกดินไปนานมากแล้ว แต่พวกเขาก็ยังกลับไม่ได้ เพราะยังไม่มีอะไรติดไม้ติดมือซักอย่าง จู่ๆราวกับว่าพวกสัตว์มันหายไปหมดซะอย่างงั้น พวกเขาเลยต้องเข้าป่าให้ลึกขึ้น จนตอนนี้พวกเขาเองก็บอกไม่ได้เหมือนกันว่าออกมาไกลแค่ไหนแล้ว
“เอายังไงดีโจ ข้าว่าเรากลับกันก่อนดีกว่า”เขาถามออกไป ทำให้โจเด้งตัวขึ้นมา
“เจ้าจะกลับไปทั้งยังงี้หรือลูคัส ดูสิ...แม้แต่ลูกกวางยังจับไม่ได้เลย ได้ก็แค่กระต่ายตัวเล็กๆ2ตัวที่อยู่ข้างกองไฟนั่น”โจบอก
“พวกสัตว์มันหายไปไหนหมด ปกติพวกมันไม่น่าจะหายไปกันหมดแบบนี้ ราวกับกลายเป็นป่าร้าง นี้เราก็เข้ามาลึกแล้วน่ะ”เบ็นบอกอย่างเซงๆ ก่อนที่จะยืนขึ้น
“แต่ข้าสัญญากับลูซี่ไว้ ว่าจะทำตุ๊กตาไม้ให้นาง”ลูคัสถอนหายใจนิดๆ
“นางสาวเจ้าไม่วุ่นวายหรอกลูคัส ยังไงกลับไปเจ้าก็ค่อยทำให้นางก็ยังทัน”โจบอก
“เงียบก่อน...”จู่ๆเบ็นก็พูดขึ้นมา ทำให้ทั้งโจและลูคัสคว้าปืนขึ้นมาทันที
“เสือหรือ?”โจถามออกมาเสียงเบา พลางลงมาหลบใกล้ๆกับเบ็นและลูคัส
“ไม่ใช่ ดูนั่น...เห็นนั่นไหม ดวงตาสีแดงนั่น”เบ็นบอก แล้วชี้ไปทางชายป่ามือสนิทข้างหน้า ร่างเล็กมองตามนิ้วของเพื่อน ก่อนที่เขาจะพบกับดวงตาสีแดงคู่หนึ่งที่ เหมือนจะเรืองแสงในความมืด โดยที่เขาไม่รู้ตัวเลยว่ามือของตัวเองกำปืนไว้แน่นแค่ไหน
“ใครกัน??ผีหรือเปล่า”เบ็นพูด
“หญิงสาว..”เขาพูดขึ้นมา ทำให้ชายหนุ่มทั้ง2หันมามองเป็นตาเดียว
“เจ้าบ้าไปแล้วหรือลูคัส ในเวลานี้ไม่มีอิสตรีคนไหนมาเดินตัวคนเดียวในป่าอันตรายแบบนี้หรอก”โจบอก
“ข้าพูดจริง ข้าเห็นนาง”ลูคัสว่า
“หายไปแล้ว...หายไปที่ป่าด้านนั่น”เบ็นพูดขึ้นมา ก่อนจะลุกขึ้นเพ่งมองไปในความมืด
“ป่าด้านนั่นได้ยินว่าเป็นที่ดินของท่านดยุกค์คนหนึ่ง เราเข้าไปไม่ได้”โจบอกเมื่อเห็นร่างเล็กลุกขึ้นตรงไปยังทางนั่น
“เราเป็นแค่ชาวบ้านที่หลงป่า เจ้าอย่ากลัวไปเลยโจนาทาน ถ้าเกิดคนของท่านดยุกค์เจอเราจริงๆ ก็ค่อยคิดแผ่นกันอีกที มาเถอะ”ลูคัสบอก ทำให้อีก2หนุ่มหยิบไฟขึ้นมา เพื่อนำแสงสว่างสำหรับผืนป่ามืดสนิดตรงหน้า
****************************************************************************************************************************
หึหึหึ อยากจะบอกว่า แต่งเสร็จ แล้วทั้ง 4ตอน อิอิ
ค่อยๆลงแล้วกัน ค่อยๆอ่านไปเรื่อยๆ ><
ความคิดเห็น