คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : Oh!boy 2
หนุ่มๆทั้ง8คนก็พาตัวเองมาถึงสถานเริงรมณ์แห่งหนึ่ง โดยที่ทันทีที่มาถึงหนุ่มๆทั้งหมดก็เป็นที่จับตามองได้ไม่ยากเพราะด้วยหน้าตาที่หล่อเหลาเกินบรรยายของพวกเขา ทำเอาสาวๆแถบนั้นแทบวิ่งมาเลยทีเดียว ฮันกยองถอดแว่นตาสีชาออกเพื่อจะมองรอบๆได้ชัดๆ
“กูจองห้องไว้แล้ว...อยู่ข้างบน”ซีวอนบอก ก่อนทั้งหมดจะเดินขึ้นเพื่อไปยังห้อง วีไอพี
สาวสวยกว่า20คนต่างพากันแย่งเพื่อเข้าไปในห้องเดียวกันนั้น แล้วในที่สุดก็มีสาวสวยนุ่งน้อยห่มน้อย(มาก)เขามาในห้องกว่า10คน แต่ระคนจึงเริ่มพยายามที่จะเกาะชายคนที่ตัวเองชอบไป
“ฉันรินให้พี่นะค่ะ”สาวคนหนึ่งใส่จริตเสียงหวานให้ฮันกยอง
“เอาสิ..”ฮันกยองบอก เขายกยิ้มมุมปากพลางเล่นปอยผมที่ดัดเป็นลอนสวยนั้นไปมา
เวลาผ่านไปกว่า3ชั่วโมงในการนั่งอยู่ที่นี่ ฟังเพลงแดนซ์เสียงดังกระหึ่ม และดูสาวๆหุ่น
เพียวเต้นยั่วยวนพวกเขา ฮันกยองมองดูเวลาอีกครั้งเขาพบว่านี้ก็เกือบ5ทุ่มแล้ว บางทีแม่เขาอาจจะกลับมาแล้วก็ได้ เขาจึงขอตัวกลับบ้านก่อน โดยชวนผู้หญิงคนหนึ่งกลับไปด้วยและหล่อนก็ตกลงโดยที่ยังถามไม่เสร็จด้วยซ้ำ
“รถผมคันสีดำทางนั้น....”ฮันกยองชี้
“ค่ะ...”เธอรีบเดินไปรอที่รถ เขาจึงโทรศัพท์หาแม่ของเขา
“...ม๊าครับ ตอนนี้ม๊าอยู่ไหนครับ”
-อาเกิงหรอ? แป๊ปนึงน่ะเดียวม๊าโทรกลับนะจ๊ะ –
“ครับ - -*”ฮันวางสายแล้วเดินไปที่รถ
“ไปกันเถอะครับ คุณคงเบื่อแย่แล้ว”เขาพูด เธอยกยิ้มอย่างดีใจก่อนที่จะขึ้นรถไปกับเขา
ในที่สุดก็มาถึงบ้านหลังใหญ่ ที่คุ้นตาสำหรับหนุ่มมังกรจีนเพราะมันคือบ้านของเขาเอง
ฮันกอดคอหญิงสาวเข้าไปในบ้านพรางส่งเสียงหัวเราะเบาๆให้กับมุขฟืดๆของเธอเป็นระยะ หลอนส่งสายตาดูถูกและเชิดหน้าใส่พวกแม่บ้านที่ยืนทำความเคารพเขาอยู่ เหมือนกับบอกประมาณว่า จะเป็นนายหญิงของพวกแก แต่แน่ละ...ถ้ามันจะเป็นแบบนั้นจริง นายหญิงของคุณชายคงมีเต็มบ้านแล้ว
“อ้าววว~อาเกิง กลับมาแล้วหรอจ๊ะ”ร่างสูงชะงักกึก แล้วหันมาตามเสียงเรียกของผู้ที่ให้กำเนิดเขา
“ม๊า.....กลับมาแล้วหรอครับ”เขาปล่อยมือจากผู้หญิงข้างๆทันที
“จ๊ะ นั่นใครหรอจ๊ะ...เพื่อนลูกหรอ?”คุณแม่เขาถาม
“เปล่าครับ....แล้วเธอก็กำลังจะกลับ อย่าสนใจเลยครับ...”ฮันกยองรีบเดินมาหาแม่ของเขา ปล่อยให้สาวคนนั้นยื่นงง แต่ก่อนที่เธอจะวี๊ดอะไร พ่อบ้าน3คนก็ลากเธอออกไปแล้ว
ฮัน
ผมเดินมาหาคุณแม่สุดที่รักของผมที่ดูเหมือนท่านจะมีแขกอยู่ด้วย ผมก้มลงมองหน้าชายหนุ่มผิวขาวที่ตอนนี้ค่อนไปทางซีดซะมากกว่า และเรียวปากสีชมพูอิ่มที่ดูยังไงก็ซีดไม่แพ้สีผิวตัวเองตอนนี้เลย ยังกับศพ...! เขายังก้มหน้าที่ดูก็รู้ว่าผ่านการร้องไห้มาหนักขนาดไหน ผมมองเขาอยู่พักหนึ่งก่อนจะหันไปหาแม่ของผมเป็นเชิงถามว่า ใคร?
“อ้อ...นี่หนู ฮยอกแจ จ๊ะ น้องเขาเป็นลูกชายของเพื่อนสนิทแม่ที่เสียไป”
“แล้ว?.....”ผมถามพลางมองหน้าอันขาวซีดของคนที่ยืนข้างแม่ผม
“ก็แม่จะให้น้องเขาอยู่กับเราไงจ๊ะ บ้านเราใหญ่ขนาดนี้...ลูกจะได้มีเพื่อนด้วยไงจ๊ะ”
“......”ผมหันควับไปมองร่างเล็กที่ดูเหมื่อนจะสั่นน้อยๆด้วย
“ครับ...แล้วแต่ม๊าเถอะ ผมยังไงก็ได้...”ผมบอกเสียงเรียบ แต่ยังไม่ละสายตาไปจากฮยอกแจ
“เด็กดีที่สุดเลยลูกรักของแม่ ^^ เอาละ วันนี้ไปพักก่อนเถอะดึกมากแล้ว คุณแม่บ้านเดียวช่วยเอา
ฮยอกแจไปอาบน้ำทีสิ แล้วจัดห้องว่างที่อยู่ข้างห้องคุณหนูให้ด้วยนะ...เอาล่ะๆแม่ไปนอนดีกว่า”คุณแม่เดินขึ้นห้องไปอย่างมีความสุข นี่เพื่อนตัวเองตายนะเนี่ย - -* ผมมองร่างเล็กที่ตอนนี้เดินไปอีกทางทางเดียวกับที่ไปยังห้องของผมนั่นแหละ ผมไม่ค่อยพอใจอยู่หรอกที่ต้องมาอยู่กับไอ้คนแบบนี้ ดูแล้วหดหู่อารมณ์ซะมากกว่าอีก จะว่าน่ารักก็น่ารักอยู่หรอกแต่มัน.....
ผมถอนหายใจดังๆแล้วเดินขึ้นห้องตามไปมองไปยังประตูห้องข้างๆแล้วก็อดหงุดหงิดไม่ได้ พวกคนชั้นต่ำเอ้ย....
ความคิดเห็น