คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : My Vampire 1
ชายหนุ่มผมสีดำสนิทเหมือนกับดวงตาคม กำลังก้มเงยๆอยู่กับอ่างล้างหน้าที่หน้าสนามบาสขนาดใหญ่ของมหาวิทยาลัย เขาเงยหน้าขึ้นมาก่อนจะยิ้มขึ้นมาอีกครั้งเมื่อเห็นกระรกตัวเล็กๆปีนจากต้นไม้หนึ่งไปยังอีกต้นไม่หนึ่ง วันนี้ก็เป็นเพียงอีกวันหนึ่งที่แสนธรรมดาๆของเขา นักเรียนวิชากฏหมายปี2นามว่าฮันกยอง ที่พ่วงด้วยตำแหน่งตัวสำรองของชมรมบาสเกตบอล
“โย่ ฮัน วันนี้มาเช้าจังเลย”เสียงทุ้มคุ้นหูทักขึ้นมา ทำให้ร่างสูงหันไปยิ้มให้รุ่นพี่ของตัวเอง
“อ่า ครับ...พอดีผมว่าง” ร่างสูงบอกอย่างนอบน้อม ขัดกับร่างกายหุ่นแบบนักกีฬาตัวสูงอย่างสิ้นเชิง
“ทำอะไรอยู่”รุ่นพี่หน้าตาดีที่มีนามว่ายุนโฮชะโงกหน้ามาดู ก่อนจะยิ้มออกมาให้ร่างสูง
“นี้นาย เอาผ้ามาซักอีกแล้ว นี้มันงานของปี1น่ะ เป็นเบ๊หรือไง”ยุนโฮบอกขำๆ
“ไม่เป็นไรหรอกครับพี่ เรื่องแค่นี้เอง ผมอยากทำ”ฮันกยองว่า แล้วก้มลงไปซํกผ้าเช็ดเหงือของคนในชมรมต่อ ทำให้ยุนโฮสายหัวอย่างเอื่อมๆกับรุ่นน้องตัวสูง แต่ก้ยังคงเตี้ยกว่าเขา
“ก็เพราะนายเป็นแบบนี้ไงล่ะ พวกรุ่นน้องปีหนึ่งหรือคนอื่นๆก็เลยพากันแกล้งนาย”
“พี่คิดมากไปหรือเปล่าครับ...”ฮันกยองบอก
“อยากซักก็ซักไป แล้วเจ้าคิบอมกับซีวอนจะมาเมื่อไร”รุ่นพี่หนุ่มถามถึงชายหนุ่มรุ่นน้องอีก2คนที่เป็นเพื่อนสนิทกับฮันกยอง แต่ดูจากนิสัยใจคอแล้ว แทบจะไม่น่าจะคบกันได้เลยนี้สิ
“เดียวก็มาครับพี่ 2คนนั่นบอกว่ามาแน่นอนครับ”ร่างสูงบอก
“โอเคๆ งั้น...ฉันไปก่อนน่ะ”ยุนโฮบอก ก่อนจะเดินพลักออกไป ทำให้ร่างสูงก้มลงซักผ้าต่อเงียบๆ
“พี่ฮันกยองค่ะ”เสียงเรียกเล็กๆทำให้ร่างสูงเงยหน้าขึ้นมามอง ทำให้พบกับหญิงสาวหน้าตาน่ารักกำลังยืนมองเขาอย่างอายๆ ทำให้เขาเองก็อดยิ้มตอบเป็นมารยาทไม่ได้
“ครับ?”
“เย็นนี้พี่พอจะว่างไหมค่ะ?คือว่า...”หญิงสาวบิดไปบิดมาอย่างเหนียมอาย ก่อนจะเอื่อมมือขึ้นมายังปกเสื้อตัวเอง
“...ฉันอยากให้พี่ติวให้หน่อยนะค่ะ พอดีมีวิชาที่ฉันไม่ค่อยเข้าใจ”หญิงสาวบอกด้วยท่าทางยั่วยวน ทั้งพยายามบีบหน้าอกของตัวเองจนตาคมเห็นมันฝ่านร่องเสื้อเชิตของเธอที่หน้าอก ร่างสูงขมวดคิ้วนิดหนึ่งอย่างสงสัย
“ได้สิครับ วิชาไหนละ ถ้าพี่ช่วยได้พี่จะช่วย”ฮันกยองบอกซื่อๆพลางยิ้มให้หญิงสาว โดยไม่ทันได้สังเกตรอยยิ้มของคนตรงหน้าว่าจริงใจหรือไม
“แหม่ม...พี่เนี่ยใจดีจังเลย ฉันจะตอบแทนพี่ยังไงดี”หญิงสาวบอก
“ตอบแทนด้วยการไปให้พ้นๆจากตัวนักกีฬาของฉันไง!!”เสียงแข็งๆดังขึ้นมาจากด้านหลังของหญิงสาว ทำให้เธฮหันไปดูก่อนจะพบว่าเป็นผู้จัดการทีมบาสของร่างสูงนั่นเอง
“ตัวก้างขวางคอ”หญิงสาวเบ้ปากพลางพูดออกมาลอยๆแล้วเดินหนีไป ทำให้ลีทึกแอบถลึงตาใส่อย่างโมโห
“สวัสสดีครับ^^”ร่างสูงทักอยากสุภาพ
“ดีบ้าดีบออะไรของนาย!!!! ไม่เห็นหรือว่ายัยนั่นมันจ้องจะงาบนายนะ ตาถั่วหรือ!!”ลีทึกพูดอย่างอารมณ์เสีย
“พี่คิดมากไปหรือเปล่าครับ เธอก็แค่อยากให้ผมติวหนังสือให้”ฮันกยองบอกขำๆ
“ติวอะไรของนาย เรียนก็เก่งนะแต่เรื่องแบบนี้ซื่อบื่อจริงๆ!”ลีทึกบอกอย่างหงุดหงิดเช้าไปใหญ่
“อย่าอารมณ์เสียแต่เช้าสิครับ เราควรจะอารมณ์ดีต้อนรับวันใหม่”ฮันกยองบอก
“ก็เพราะนายนั่นและ !! ยิ่งอารมณ์เสียเข้าไปใหญ่ แล้วนั่นซักเสร็จหรือยังฉันจะเอาไปตาก ส่วนนายก็ไสหัวไปซัอมตอนเช้าได้แล้ว!”ลีทึกแยกเขี้ยวใส่เขาก่อนจะคว้าถังซักผ้าที่เขาพึ่งซักเสร็จไป นั่นทำให้เขาอดขำออกมาไม่ได้
เพราะรุ่นพี่หรือผู้จัดการทีมของเขานั่น เป็นคนที่อารมณ์ร้อนมาก เลยทำให้เขาเองโดนว่าอยู่เกือบประจำเพราะว่าตัวเขาเองเป็นคนเรื่อยๆ แบบไม่รีบร้อน และอีกอย่างหนึ่งที่ทุกคนรอบตัวเขาพูดเป็นเสียงเดียวกันว่าเป็นพวกคิดอะไรในแง่ดีจนเกินไป
ซึ่งเขาเองก็ไม่แน่ใจเหมือนกันว่านั่นเป็นส่วนไม่ดีหรือเปล่า เขาว่านั่นเป็นส่วนดีที่สุดแล้วละสำหรับเขา ร่างสูงยืดเส้นยืดสาย ก่อนจะเดินกลับไปยังห้อมชมรมเพื่อเปลี่ยนเสื้อผ้าเป็นชุดกีฬาแล้วจะได้ไปซ้อมซักที
*******************************************************
ขอบคุณที่เข้ามาก่านค่ะ และขอคอมเม้นเป็นกำลังใจด้วยน่ะค่ะ
ความคิดเห็น